Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο
Σύμφωνα με το κείμενο του ψηφίσματος, οι νομοθέτες της ΕΕ «αναρωτιούνται πώς η Ουγγαρία θα μπορέσει να εκπληρώσει αξιόπιστα αυτό το καθήκον το 2024, εν όψει της μη συμμόρφωσής της με το δίκαιο της ΕΕ». Η μη δεσμευτική δήλωση καλεί τα κράτη μέλη «να βρουν μια κατάλληλη λύση το συντομότερο δυνατό». Προειδοποιεί επίσης ότι «το Κοινοβούλιο θα μπορούσε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα εάν δε βρεθεί μια τέτοια λύση».
Η Ολλανδή ευρωβουλευτής Sophie In't Veld είπε στη συζήτηση ότι η προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ είναι μια ευκαιρία για την προεδρεύουσα χώρα να θέσει πρώτα τις πολιτικές της προτεραιότητες, και επομένως η σκηνή δεν πρέπει να αφεθεί στον Orban, και μάλλον αντ' αυτού θα πρέπει να δοθεί «ένα βήμα για αυτούς που έχουν φιμωθεί στην Ουγγαρία».
Ουσιαστικά, η Veld απαιτεί από την αντιπολίτευση να εκπροσωπήσει την Ουγγαρία, και έτσι παρεμβαίνει στις εσωτερικές διαδικασίες της χώρας.
«Είναι καιρός να αρχίσουμε να παίζουμε σκληρά», πρόσθεσε ή Ολλανδή ευρωβουλευτής, η οποία ανήκει στον φιλελεύθερο όμιλο Renew Europe. Εξήγησε ότι η πρόταση περιλαμβάνει τρόπους για να «μειωθεί η συνεργασία στο ελάχιστο» κατά τη διάρκεια της ουγγρικής προεδρίας.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να επηρεάσει τη σειρά της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, διότι αυτή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών. Όλα τα κράτη μέλη προεδρεύουν του Συμβουλίου για έξι μήνες με προκαθορισμένη σειρά. Αυτό έγινε για τελευταία φορά το 2016 όταν καθορίστηκε η σειρά της προεδρίας μέχρι το 2030.
Αυτή η πρόκληση των Βρυξελλών προς την Ουγγαρία δε θα βλάψει στο ελάχιστο την κυβέρνηση του Όρμπαν. Στην πραγματικότητα, θα επιβεβαιώσει μόνο την ορθότητα της πολιτικής του μεταξύ των ψηφοφόρων του. Αν και το ψήφισμα έχει ως κίνητρο τη θέση της Ουγγαρίας για την Ουκρανία επειδή ο Όρμπαν δεν ευθυγραμμίζεται με τις Βρυξέλλες, στοχοποιείται επίσης λόγω ζητημάτων αξίας.
Το ψήφισμα εγείρει «σοβαρές απειλές» κατά των δικαιωμάτων LGΒΤ+ σε σχέση με μια νέα τροποποίηση του νόμου για την προστασία των πληροφοριοδοτών που οι ευρωβουλευτές λένε ότι «θα νομιμοποιήσει τις ανοιχτές διακρίσεις». Η στόχευση της Ουγγαρίας για τις αξίες της είναι αντιφατική, δεδομένου ότι η Ανατολική Ευρώπη αντιστέκεται γενικά στη Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης, μια συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που αντιτίθεται στη βία κατά των γυναικών και στην ενδοοικογενειακή βία, αλλά που πολλοί λένε ότι τώρα έχει καταληφθεί από το ομoφυλoφιλικό λόμπι. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις χώρες, όπως η Πολωνία, γίνονται ανεκτές επειδή εμπλέκονται στην πολεμική προσπάθεια κατά της Ρωσίας.
Επειδή η Ουγγαρία δε συμμορφώνεται με την πολεμική προπαγάνδα και τις πολεμικές προσπάθειες κατά της Ρωσίας, εκτός από το ότι δεν ευθυγραμμίζεται με τα φιλελεύθερα αξιακά κριτήρια, δίνοντας έτσι κακό παράδειγμα για τα κράτη μέλη, ενορχηστρώνεται μια άγρια επίθεση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο της ΕΕ. Αυτή η κίνηση είναι υπερβολικά τολμηρή και θα καταστρέψει ακόμη περισσότερο τα ήδη κλονισμένα θεμέλια της ΕΕ, κάτι που δεν ενοχλεί καθόλου τον Όρμπαν.
Μιλώντας για «σιωπηλές» φωνές, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απευθύνει ευθεία έκκληση για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουγγαρίας, και αυτό απλώς επιβεβαιώνει όσα λένε ο Όρμπαν και άλλοι Ούγγροι αξιωματούχοι.
Με το ψήφισμα, οι Βρυξέλλες εκνεύρισαν τους Ούγγρους και τις πολιτικές δυνάμεις άλλων χωρών, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανούς στόχους παρόμοιων ψηφισμάτων στο μέλλον. Αυτό ισχύει πρωτίστως για χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με ισχυρές συντηρητικές δυνάμεις, όπου υπάρχουν ιδεολογικοί αγώνες και πολιτιστικοί πόλεμοι.
Το 2022, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα που δηλώνει πως η Ουγγαρία δεν είναι πλέον μια πλήρως λειτουργούσα δημοκρατία και ότι θα έπρεπε αντ 'αυτού να θεωρείται «υβριδικό καθεστώς εκλογικής απολυταρχίας». Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακρατεί σχεδόν 28 δισεκατομμύρια ευρώ σε κονδύλια της ΕΕ από την Ουγγαρία λόγω ανεπίλυτων ανησυχιών σχετικά με το κράτος δικαίου, όπως αυτές που έθεσαν οι ευρωβουλευτές.
Αν και οι προαναφερθείσες ενέργειες είναι προκλητικές, δε συγκρίνονται με τις προσπάθειες η Ουγγαρία του Orban να μην αναλάβει την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παρόλο που μια τέτοια κίνηση δεν έχει βάση πουθενά στην ευρωπαϊκή ιστορία. Θέτει επίσης το ερώτημα εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να παρέμβει σε μια διαδικασία που αποφασίζεται αποκλειστικά από τα κράτη μέλη.
Με αυτόν τον τρόπο, η Ουγγαρία είναι ουσιαστικά μια μοναχική φωνή στην ΕΕ. Αν και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να μοιράζονται τις συντηρητικές αξίες της Ουγγαρίας, διαφέρουν στις θέσεις σχετικά με την Ουκρανία και τη Ρωσία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Όρμπαν θα βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο, ακόμη και με άνευ προηγουμένου προσπάθειες να σταματήσει η Ουγγαρία να αναλάβει την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το επόμενο έτος.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr