 |
| MANDEL NGAN / AFP |
Η κάποτε αδιαμφισβήτητη ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή, που θεωρείται απαραίτητη για την ασφάλεια και την επιτυχία μιας σειράς περιφερειακών ηγεσιών, οι ΗΠΑ ξεθωριάζουν στο παρασκήνιο προς όφελος των αντιπάλων τους.
Robert Inlakesh - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Καθώς ξέσπασε ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ το Φεβρουάριο του 2022, η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον αποφάσισε να ρίξει το βάρος της πίσω από το Κίεβο και να επικεντρωθεί σε ένα σχέδιο για να βαλτώσει τη Μόσχα, ενώ εξαπέλυσε το ένα κύμα κυρώσεων μετά το άλλο. Παρά τις δαπάνες τουλάχιστον 75 δισεκατομμυρίων δολαρίων για βοήθεια προς την Ουκρανία και καθιστώντας τη Ρωσία το πιο τιμωρημένο έθνος στη γη, οι ΗΠΑ απέτυχαν να γονατίσουν τη Μόσχα. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι οι ΗΠΑ που έχουν μειωθεί σε μέγεθος στην παγκόσμια αρένα, ειδικά στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που κάποτε θεωρούσε το δικό της κατώφλι.
Καθώς περνούν οι μήνες, το ένα χτύπημα μετά το άλλο έχουν επίδραση στην αμερικανική δύναμη στη Μέση Ανατολή. Σε άμεση αντίθεση με την ατζέντα της Ουάσιγκτον, η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας επανήλθε στον Αραβικό Σύνδεσμο μετά από 12 χρόνια παύσης, ανοίγοντας το δρόμο για τον τερματισμό της κρίσης στη Συρία, την οποία οι ΗΠΑ επιδιώκουν να παρατείνουν. Η Κίνα έχει επίσης εισέλθει στην πολιτική της Μέσης Ανατολής με δραματικό τρόπο, μεσολαβώντας σε μια προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας τον Μάρτιο, και αυτό στη συνέχεια ώθησε ένα ευρύτερο κύμα ομαλοποίησης. Αν και οι ΗΠΑ προσπάθησαν να παίξουν τη συμφωνία Σαουδικής Αραβίας-Ιράν ως μια αποδεκτή και ευπρόσδεκτη κίνηση, αυτό έχει πλέον σαφώς δουλευτεί για να καταρρεύσει η μακροπρόθεσμη προσπάθεια της Ουάσινγκτον προς την περιφερειακή υπεροχή, η οποία βασίστηκε στην τροφοδοσία μιας σύγκρουσης μεσολάβησης μεταξύ των δύο δυνάμεων.
Η αποτυχία των αμερικανικών κυρώσεων
Οι δυτικοί ηγέτες προέβλεψαν δημοσίως ότι η οικονομία της Ρωσίας θα καταρρεύσει υπό τις κυρώσεις, αποτέλεσμα που σαφώς δεν έχει υλοποιηθεί, με το ΔΝΤ να προβλέπει ότι η ρωσική οικονομία θα αναπτυχθεί. Ομοίως, οι κυρώσεις "μέγιστης πίεσης" των ΗΠΑ που εισήχθησαν για πρώτη φορά κατά του Ιράν υπό την κυβέρνηση Τραμπ, αναμενόταν να εμποδίσουν σοβαρά την ικανότητα της Ισλαμικής Δημοκρατίας να συνεχίσει τις εξελίξεις στον αμυντικό τομέα, αλλά δεν κατάφεραν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους.
Η Ρωσία εξάγει πλέον περισσότερο πετρέλαιο από ό, τι το 2021, καθώς οι σχέσεις της με την Κίνα, τον κύριο παγκόσμιο ανταγωνιστή των ΗΠΑ, έχουν προχωρήσει. Τα κράτη του κόλπου έχουν επίσης επανειλημμένα απογοητεύσει τις ΗΠΑ και απέφυγαν να υποχωρήσουν στην πίεση για μείωση της παραγωγής πετρελαίου. Υπάρχει επίσης το παράδειγμα της Αλγερίας, η οποία έχει γίνει ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ιταλίας και έχει συγκεντρώσει πάνω από 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα από πετρέλαιο και φυσικό αέριο μόνο κατά τη διάρκεια του 2022, ακόμη και όταν διατηρούσε στενές σχέσεις με τη Μόσχα. Και όταν πρόκειται για την απαγόρευση της Δύσης για το ρωσικό gold bullion, τα ΗΑΕ, η Τουρκία και η Κίνα φέρεται να έχουν παρέμβει για να καλύψουν το κενό.
Ωστόσο, ίσως το χειρότερο πλήγμα κατά των κυρώσεων της Ρωσίας ήταν η ακύρωση προηγούμενων ορίων στις οικονομικές σχέσεις Μόσχας-Τεχεράνης. Τα δύο έθνη είναι ήδη τα πιο κυρωμένα στη γη, οπότε δε χρειάζεται να ανησυχούν για τις πιθανές συνέπειες από το εμπόριο τους, γεγονός που ενθάρρυνε την περαιτέρω συνεργασία μεταξύ τους. Πρόσφατα, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ιρανός πρόεδρος Εμπραχίμ Ραΐσι υπέγραψαν συμφωνία για τη χρηματοδότηση μιας ιρανικής σιδηροδρομικής γραμμής ως μέρος ενός διαδρόμου μεταφορών Βορρά-Νότου.
Αποτυχημένη προπαγάνδα
Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει χρησιμοποιήσει σκληροπυρηνικές τακτικές προπαγάνδας για να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία και να εμφανίσει ως λιοντάρι την Ουκρανία. Αν και για ορισμένα δυτικά ακροατήρια τα επιχειρήματα που εκτίθενται μπορεί να έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά, στην παγκόσμια κοινότητα και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, μια τέτοια ρητορική είναι κουραστική και σαφώς υποκριτική.
Αφού εισέβαλε παράνομα στο Ιράκ, προκαλώντας περίπου ένα εκατομμύριο θανάτους, πάνω από ένα μείγμα θεωριών συνωμοσίας σχετικά με τα όπλα μαζικής καταστροφής, φαίνεται γελοίο ότι οι ΗΠΑ ισχυρίζονται τώρα πως αντιτίθενται στις παράνομες εισβολές. Πρώην αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους, όπως η Κοντολίζα Ράις, εμφανίστηκαν ακόμη και σε εθνικές τηλεοπτικές εκπομπές στις ΗΠΑ για να καταδικάσουν τις παράνομες εισβολές σε ξένες χώρες. Ακόμη και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους καταδίκασε φαινομενικά την "ιερή αδικαιολόγητη και βάναυση εισβολή στο Ιράκ...εννοώ την Ουκρανία" σε μια φροϋδική ολίσθηση.
Οι ΗΠΑ έχουν τοποθετηθεί τώρα ως αντίθετες στην παράνομη κατοχή ξένων εδαφών, εκτός από το ότι ισχυρίζονται πως είναι καταρχήν αντίθετες με την προσάρτηση. Όταν ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντόνι Μπλίνκεν ρωτήθηκε από έναν ανταποκριτή του CNN εάν η κυβέρνησή του υποστήριξε την προσάρτηση των υψίπεδων του Γκολάν της Συρίας από το Ισραήλ, απάντησε: "κοιτάξτε, αφήνοντας κατά μέρος τις νομιμότητες αυτού του ζητήματος, ως πρακτικό θέμα, το Γκολάν είναι πολύ σημαντικό για την ασφάλεια του Ισραήλ", αποδεικνύοντας και πάλι τα διπλά μέτρα και σταθμά της Ουάσινγκτον. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει να διατηρεί την αναγνώρισή της για τα Υψίπεδα του Γκολάν ως ισραηλινό έδαφος, το οποίο όχι μόνο αψηφά το διεθνές δίκαιο, αλλά και την πλειοψηφική γνώμη στα Ηνωμένα Έθνη.
Η παραπαίουσα εικόνα των ΗΠΑ
Από την σκοπιά των χωρών της Μέσης Ανατολής, οι ΗΠΑ είναι υπερβολικά δεσμευμένες στη σύγκρουση στην Ουκρανία, παρόλο που απέφυγαν να πάρουν μια σαφή πλευρά και αντίθετα παρέμειναν ουδέτερες ως επί το πλείστον. Ούτε ο λαός ούτε οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών αγοράζουν τις κοινοτοπίες που υποστηρίζουν Αμερικανοί αξιωματούχοι όταν πρόκειται για την Ουκρανία. Η έντονη διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι Παλαιστίνιοι και οι Ουκρανοί απεικονίζονται για τις ίδιες ακριβώς ενέργειες είναι αρκετές για να κάνουν τον κόσμο να καταλάβει.
Τώρα που η Κίνα παρουσιάζει ευκαιρίες για αμέτρητα έθνη της Μέσης Ανατολής, ειδικά στον οικονομικό τομέα, οι ΗΠΑ έχουν έναν πραγματικό ανταγωνιστή. Ωστόσο, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να λειτουργούν σαν ο κόσμος να μην έχει υποστεί δραματική αλλαγή και να αρνούνται να χαλιναγωγήσουν τους συμμάχους του. Η Ουκρανία από κάποια άποψη λαμβάνει την ειδική μεταχείριση που απολαμβάνει το Ισραήλ εδώ και χρόνια: απεριόριστη βοήθεια με λίγες ή καθόλου ερωτήσεις. Στην περίπτωση του Ισραήλ, καθώς η κυβέρνησή του προχωρά στην εισαγωγή αμφιλεγόμενων νομικών μεταρρυθμίσεων, λαμβάνει μέτρα για να αλλάξει το status quo στο τζαμί al-Aqsa και ακολουθεί σκληροπυρηνικές ακροδεξιές πολιτικές εναντίον του παλαιστινιακού λαού, όλες με κόστος για την ίδια την Ουάσιγκτον, αλλά η κυβέρνηση Μπάιντεν αρνείται να το βάλει στη θέση του. Αυτό που κάνει σήμερα το Ισραήλ είναι να ντροπιάσει τους δικούς του Άραβες συμμάχους που πρόσφατα ομαλοποίησαν τους δεσμούς, απειλώντας ακόμη και να βάλουν μια σφήνα στις σχέσεις με τους όμοιους της γειτονικής Ιορδανίας.
Είναι αυτή η άρνηση επαναβαθμονόμησης που όχι μόνο κοστίζει στις ΗΠΑ την επιρροή τους, αλλά και εξατμίζει το βραβείο να φέρει το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία μαζί, που ήταν σαφώς ένας στόχος επίτευξης εξωτερικής πολιτικής αγαπητός στη διοίκηση Μπάιντεν. Τώρα που το Ριάντ και η Τεχεράνη έχουν αποκαταστήσει τις σχέσεις, η δικαιολογία για την καταπολέμηση της περιφερειακής επιρροής του Ιράν έχει παρέλθει για τη διαπραγμάτευση μιας σαουδαραβικής-ισραηλινής προσέγγισης. Η άρνηση τιμωρίας του Ισραήλ για τις συνεχείς προκλήσεις του καθιστά επίσης πιο δύσκολο για τη Σαουδική Αραβία να ομαλοποιηθεί με μια ανεξέλεγκτη ισραηλινή κυβέρνηση που συνεχίζει να προσβάλλει τον μουσουλμανικό κόσμο και καλεί τη λαϊκή αραβική υποστήριξη για τον Παλαιστινιακό σκοπό. Εάν δεν υπάρξει αλλαγή στην αλαζονική και εκτός επαφής προσέγγιση των ΗΠΑ, η οποία κυβερνά με σιδερένια γροθιά και μια προσέγγιση "ο τρόπος μου ή ο αυτοκινητόδρομος", θα είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που θα κάνουν μια πεζοπορία από τη Μέση Ανατολή.