 |
| Russian Ministry of Defense |
Την Τρίτη, η Κίνα και η Ρωσία πραγματοποίησαν κοινή αεροπορική περιπολία πάνω από τη θάλασσα της Ιαπωνίας και την Ανατολική Θάλασσα της Κίνας.
Από τον Timur Fomenko, πολιτικό αναλυτή - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Ήταν η έκτη τέτοια άσκηση από τότε που ξεκίνησαν οι κοινές πτήσεις το 2019 και αποτελεί μέρος ρουτίνας του σχεδίου στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών. Η Ιαπωνία, καθώς και η Νότια Κορέα, απάντησαν με τα δικά τους μαχητικά αεροσκάφη ως απάντηση.
Η Κίνα και η Ρωσία είναι χώρες τεράστιου μεγέθους και οι δύο δυνάμεις βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους αντιπροσώπους τους σε διάφορα θέατρα, είτε πρόκειται για την Ουκρανία στην Ευρώπη είτε για την Ταϊβάν στη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο γεωγραφικός χώρος της βορειοανατολικής Ασίας κατέχει μια μοναδική θέση επειδή είναι η μόνη περιοχή όπου η Κίνα και η Ρωσία μοιράζονται σύνορα με την Ιαπωνία. Καθώς το Τόκιο σπρώχνει τον εαυτό του προς την επαναστρατιωτικοποίηση που υποστηρίζεται από την Αμερική, έχει γίνει όλο και περισσότερο αντίπαλος τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου. Εδώ, οι δύο δυνάμεις συνεργάζονται ενάντια σε αυτόν τον αναζωογονημένο πελάτη των ΗΠΑ.
Το αρχιπέλαγος που αποτελεί το έδαφος της Ιαπωνίας είναι ένα κρίσιμο φυλάκιο για την αμερικανική κυριαρχία στην Ασία, επιτρέποντας την προβολή δύναμης απευθείας στην ευρασιατική ήπειρο με στόχο τόσο την Κίνα όσο και τη Ρωσία, καθώς και την επέκταση προς τα νότια στην κρίσιμη "πρώτη αλυσίδα νησιών" κατά μήκος των ανατολικών ακτών της ηπείρου. Ύστερα από την παράδοση της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ μετά τον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αμερική μετέτρεψε τη χώρα σε υποτελές κράτος για να φιλοξενήσει τις δικές της δυνάμεις εν μέσω του αναδυόμενου Ψυχρού Πολέμου, δημιουργώντας στρατιωτικές βάσεις σε ιαπωνικό έδαφος και χρησιμοποιώντας ιαπωνικά λιμάνια για αμερικανικά πλοία, συμπεριλαμβανομένων αεροπλανοφόρων.
Ωστόσο, καθώς οι αμερικανικές προτεραιότητες στην Ασία επεκτείνονται, η δυναμική αλλάζει. Εκτός από την υπάρχουσα στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, Η Ουάσιγκτον έδωσε στο Τόκιο το πράσινο φως για να αντικαταστήσει τα δικά της συνταγματικά όρια και να επιδιώξει έναν πλήρη επανεξοπλισμό με μια δεσμευμένη μακροπρόθεσμη αύξηση άνω του 60% στις αμυντικές δαπάνες. Αυτό, με τη σειρά του, ενθαρρύνθηκε από στρατιωτικούς και ιστορικούς ρεβιζιονιστές για την αυτοκρατορική εποχή που ανέλαβαν πολιτική υπεροχή. Με την Ιαπωνία να αρνείται και να μην απολογείται για τις θηριωδίες της εποχής του Β' Παγκοσμίου πολέμου, η επανεμφάνιση ενός εθνικιστικού και μιλιταριστικού Τόκιο αποτελεί απειλή για ολόκληρη την περιοχή της Ασίας και εγείρει τον κίνδυνο μιας κούρσας εξοπλισμών εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας.
Παρά το γεγονός ότι είναι ένας πολύ ολοκληρωμένος εμπορικός και οικονομικός εταίρος με την Κίνα, το Τόκιο βλέπει τώρα την άνοδο του Πεκίνου ως πολιτική και οικονομική απειλή, καθώς πρόκειται να ανατρέψει τη θέση εξουσίας του στην Ασία. Ομοίως, καθώς η Ιαπωνία γίνεται πιο μιλιταριστική, προσπαθεί να "παγκοσμιοποιηθεί" και να ενσωματωθεί πιο στενά με τη Δύση. Ως εκ τούτου, ο πρωθυπουργός Fumio Kishida είναι πρόθυμος να φέρει την επιρροή του ΝΑΤΟ στην Ασία. Επισκέφθηκε το Κίεβο την ημέρα που ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ επισκέφθηκε τη Μόσχα, παρακολούθησε μια σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ και ασκεί πιέσεις για να ανοίξει ένα γραφείο του ΝΑΤΟ στη χώρα του. Έτσι, το Τόκιο έχει γίνει ταυτόχρονα ανταγωνιστικό τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Πεκίνο.
Έτσι, ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία θέλουν να δουν μια αναζωπυρωμένη Ιαπωνία που προσκαλεί μια παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Αυτό οδήγησε σε μια διπλή "απάντηση" με το Τόκιο να γίνεται μια υψηλής προτεραιότητας, αμοιβαία αλληλεπικαλυπτόμενη περιοχή ενδιαφέροντος μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. Αν και οι δύο χώρες έχουν μια στρατηγική εταιρική σχέση "χωρίς όρια", η γεωγραφία σημαίνει πως οι ατομικές τους προτεραιότητες και οι τομείς εστίασης μπορεί να διαφέρουν. Για παράδειγμα, ποια είναι η χρήση της Θάλασσας της Νότιας Κίνας στη Ρωσία, η οποία δεν έχει θαλάσσια παρουσία εκεί; Ωστόσο, στον τομέα της βορειοανατολικής Ασίας, δεν υπάρχουν τέτοιες διαφορές, επειδή η πορεία προς τον ιαπωνικό επανεξοπλισμό, η επέκταση της επιρροής του ΝΑΤΟ και η προβολή των αμερικανικών δυνάμεων ενέχουν τους ίδιους κινδύνους και για τις δύο χώρες. Η θάλασσα της Ιαπωνίας είναι ουσιαστικά μια κοινόχρηστη αυλή για αυτούς.
Έχοντας αυτό κατά νου, η ευθυγράμμιση της Κίνας και της Ρωσίας εδώ είναι μια ρύθμιση ισορροπίας δυνάμεων. Ένα τρίτο μέρος που οι δύο χώρες θα μπορούσαν επίσης να δουν ως "φιλικό" σε αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή είναι η Βόρεια Κορέα, αναβιώνοντας τις αναμνήσεις μιας μακρόχρονης εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Αν και τα πυρηνικά και πυραυλικά προγράμματα της Πιονγκγιάνγκ αυξάνουν την περιφερειακή σταθερότητα, επιτρέπουν τον ιαπωνικό επανεξοπλισμό και την αυξημένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στο νότο, η γεωγραφική της αξία την καθιστά σημαντικό στρατιωτικό αντίβαρο.
Σε αυτό το νέο στρατηγικό περιβάλλον, δεν είναι προς το συμφέρον καμίας χώρας να τηρήσει τα προγράμματα κυρώσεων κατά της ΛΔΚ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και να επιτρέψει τον περιορισμό της. Αλλά αντιμετωπίζοντας την Ουάσιγκτον εδώ, είναι προφανές πως η Ιαπωνία έχει γίνει το κύριο στρατιωτικό πρόβλημα. Μακροπρόθεσμα, αυτή θα είναι μια πολύ ασταθής και τεταμένη περιοχή, και ως εκ τούτου η κινεζική-ρωσική στρατιωτική συνεργασία είναι κρίσιμη για τον έλεγχο του ιαπωνικού τυχοδιωκτισμού. Ωστόσο, η προκύπτουσα κούρσα εξοπλισμών που θα προκύψει από αυτό σημαίνει ότι η περιφερειακή ασφάλεια θα συνεχίσει να είναι ένα τεντωμένο σχοινί.