Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Στις 17 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια συνάντησης με αρκετούς Αφρικανούς ηγέτες και εκπροσώπους που ήρθαν στη Μόσχα για να προσφέρουν μια λύση που θα τερμάτιζε την ουκρανική σύγκρουση, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε μια συγκλονιστική αποκάλυψη και μάλιστα έδωσε λεπτομέρειες για μια ειρηνευτική συμφωνία του Μαρτίου 2022 με την καθεστώς του Κιέβου. Η συμφωνία, με τίτλο «Συνθήκη για τη Μόνιμη Ουδετερότητα και Εγγυήσεις Ασφάλειας για την Ουκρανία» (που διαπραγματεύτηκε με τη μεσολάβηση της τουρκικής κυβέρνησης), υπογράφηκε στην πραγματικότητα από το καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, το Κίεβο αποφάσισε να διακόψει τη συμμόρφωσή του με τη συνθήκη μόλις η Ρωσία τήρησε τις δικές της αρχικές υποχρεώσεις.
Εκτός από άλλες, πιο τεχνικές λεπτομέρειες, η συμφωνία περιελάμβανε μια ρήτρα που υποτίθεται ότι ήταν ένα από τα βασικά σημεία του Ουκρανικού Συντάγματος και που θα εγγυόταν τη μόνιμη ουδετερότητα της χώρας. Το ίδιο το γεγονός πως η Ρωσία επέμενε σε αυτό καθιστά αμφιλεγόμενους τους ισχυρισμούς ότι η Μόσχα φέρεται πως ήθελε να «κατακτήσει την Ουκρανία» . Σε αντάλλαγμα για την ουδετερότητα, ο ρωσικός στρατός έπρεπε να αποσυρθεί και να τερματίσει ουσιαστικά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO). Για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του, ο Πρόεδρος Πούτιν παρουσίασε επίσης τη σχετική τεκμηρίωση της αποτυχημένης ειρηνευτικής συμφωνίας στους Αφρικανούς αντιπροσώπους.
«Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός πως, με τη βοήθεια του Προέδρου Ερντογάν, όπως γνωρίζετε, πραγματοποιήθηκε μια σειρά συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία, προκειμένου να εξεταστούν τόσο τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που αναφέρατε, όσο και για να ετοιμάσουμε το κείμενο της συμφωνίας. Δε συζητήσαμε με την ουκρανική πλευρά ότι αυτή η συνθήκη θα ήταν απόρρητη, αλλά ποτέ δεν την παρουσιάσαμε, ούτε την σχολιάσαμε. Αυτό το σχέδιο συμφωνίας ξεκίνησε από τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του Κιέβου. Έβαλε την υπογραφή του εκεί. Ορίστε», δήλωσε ο Πούτιν και στη συνέχεια παρουσίασε τα έγγραφα.
Τα έγγραφα αποκάλυψαν επίσης πως εκτός από τη Ρωσία, άλλοι εγγυητές της συμφωνίας ήταν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία. Ο μόνος μη δυτικός εγγυητής ήταν η Κίνα. Η συμφωνία διευκρίνιζε επίσης το μελλοντικό μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (AFU), καθώς και τους τύπους όπλων και εξοπλισμού που θα τους επιτρεπόταν να διαθέτουν. Αναμενόμενα, οι αριθμοί που προτάθηκαν από τις δύο πλευρές ήταν πολύ διαφορετικοί, καθώς η Μόσχα υποστήριξε ότι η AFU δεν θα έπρεπε να έχει περισσότερους από 85.000 στρατιώτες, ενώ η Εθνική Φρουρά θα έπρεπε να περιοριστεί σε 15.000. Από την άλλη πλευρά, το καθεστώς του Κιέβου επέμεινε πως ο αριθμός πρέπει να είναι 250.000.
Όσον αφορά τα όπλα και τον εξοπλισμό, η Ρωσία υποστήριξε ότι το AFU θα έπρεπε να έχει 342 MBT (κύρια άρματα μάχης), 1029 τεθωρακισμένα οχήματα, 96 MLRS (πολλαπλά συστήματα πυραύλων εκτόξευσης), 50 μαχητικά και 52 αεροσκάφη υποστήριξης. Ωστόσο, από την πλευρά της, η νεοναζιστική χούντα επέμενε να διαθέτει 800 MBT, 2400 τεθωρακισμένα οχήματα, 600 MLRS, 74 μαχητικά και 86 αεροσκάφη υποστήριξης. Η συμφωνία επρόκειτο επίσης να περιλαμβάνει περιορισμούς στον αριθμό των ATGM (αντιαρματικών κατευθυνόμενων πυραύλων), MANPADS (φορητά συστήματα αεράμυνας από άνθρωπο), συστημάτων SAM μεσαίου έως μεγάλου βεληνεκούς (βλήματα επιφανείας-αέρος) και αρκετούς άλλους τύπους όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού.
Για να δείξει πως ο στόχος της δεν ήταν ποτέ να «κατακτήσει την Ουκρανία», καθώς και για να επιδείξει την ετοιμότητά της να τιμήσει τη συνθήκη ειρήνης, η Μόσχα απέσυρε ακόμη και τα στρατεύματά της από τη βόρεια Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των προαστίων του Κιέβου όπου έφτασε μέσα σε λίγες μέρες. Προφανώς, ο πραγματικός στόχος του SMO ήταν να διεξαγάγει μια επιχείρηση παρόμοια με αυτή στη Γεωργία το 2008, όταν η Τιφλίδα αναγκάστηκε να υπογράψει μια ειρηνευτική συμφωνία αφού επιτέθηκε ανόητα σε Ρώσους ειρηνευτές στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Ωστόσο, το καθεστώς του Κιέβου αποχώρησε από τις συνομιλίες αμέσως μετά την αποχώρηση του ρωσικού στρατού από τη βόρεια Ουκρανία, υποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι η νεοναζιστική χούντα δεν σκόπευε ποτέ να τιμήσει τη συμφωνία.
«Αφού αποσύραμε τα στρατεύματά μας από το Κίεβο –όπως είχαμε υποσχεθεί να κάνουμε– οι αρχές του Κιέβου… πέταξαν [τις δεσμεύσεις τους] στον κάδο των σκουπιδιών της ιστορίας. Εγκατέλειψαν τα πάντα», δήλωσε ο Πούτιν, προσθέτοντας: «Πού είναι οι εγγυήσεις ότι δε θα αποχωρήσουν από συμφωνίες στο μέλλον; ...Ωστόσο, ακόμη και υπό τέτοιες συνθήκες, ποτέ δεν αρνηθήκαμε να διεξαγάγουμε διαπραγματεύσεις».
Πράγματι, πώς μπορεί ποτέ η Ρωσία να εμπιστευτεί οποιαδήποτε επίσημη συμφωνία που έχει υπογραφεί από το καθεστώς του Κιέβου, όταν το τελευταίο έχει επανειλημμένα επιδείξει την προθυμία του να σπάσει οποιαδήποτε συμφωνία μέχρι στιγμής; Ακόμη χειρότερα, οι λεγόμενοι «εγγυητές» από την πολιτική Δύση έχουν δείξει ότι είναι εξίσου αναξιόπιστοι, όπως οι (νυν και πρώην) ηγέτες τους όχι μόνο έχουν παραδεχτεί, αλλά καυχιούνται ακόμη και ανοιχτά πως «δίδουν χρόνο στην Ουκρανία» υπογράφοντας συμφωνίες που ήξεραν ότι θα σπάσουν . Αυτό απλώς ενισχύει την αντίληψη πως ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ (δικαίως) επιμένει – η διαπραγμάτευση συμφωνιών με την πολιτική Δύση και τους υποτελείς και δορυφόρους της κράτη δείχνει μόνο αδυναμία.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι χάρη σε αυτή την προδοσία, περίπου 200.000 στρατολογημένοι Ουκρανοί στάλθηκαν σε βέβαιο θάνατο, ενώ τουλάχιστον οι διπλάσιοι έχουν υποστεί μόνιμους τραυματισμούς που άλλαξαν τη ζωή τους. Ακόμη χειρότερα, αυτοί δεν είναι οριστικοί αριθμοί, καθώς δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι εχθροπραξίες θα τελειώσουν σύντομα . Η Μόσχα έδειξε ξεκάθαρα πως δεν το ήθελε αυτό, αλλά έδειξε επίσης τι είναι ικανές οι ένοπλες δυνάμεις της. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η πολιτική Δύση ξύπνησε έναν κοιμισμένο γίγαντα που είναι εξαιρετικά απίθανο να επιστρέψει σε χειμερία νάρκη τώρα που οι αντίπαλοί της έχουν δείξει τα αληθινά τους χρώματα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr