Στο τεράστιο αυτό δίλημμα που βασανίζει την διεθνή πολιτική από αρχαιοτάτων χρόνων βρέθηκε όλος ο Δυτικός κόσμος χθες. Εάν επικρατούσε ο Πρικόζιν θα συζητούσε δηλαδή η Δύση με ένα σφαγέα εγκληματία; Και ποιος θα ήταν χειρότερος τελικά, ο Πρικόζιν ή ο Πούτιν; Με τον φόβο να επικρατήσει ο Πρικόζιν ο Πουτιν φάνηκε λιγότερο απεχθής.
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Αλλά και ο Πρικόζιν να μην ήταν και να υπήρχε άλλος κρυφός από πίσω, ποιος μας λέει ότι δεν θα ήταν κάποιος ιέραξ από τις μυστικές υπηρεσίες (έχουν τον τρόπο τους αυτοί) ή π.χ. ο Μεντβέντεφ ο οποίος εμφανίζεται περισσότερο σκληροπυρηνικός από τον Πούτιν;
Πολύ σωστά η Δύση δεν πήρε θέση στην συγκεκριμένη διαμάχη. Θα γελούσε όλος ο κόσμος αν κατέληγε να βλέπαμε τον Μπαϊντεν να χαιρετάει τον Πρικόζιν και τον Μακρόν να τον υποδέχεται στις Βερσαλλίες.
Είναι πολύ πιθανόν ο Πούτιν να θέλει να αποκαταστήσει το κύρος του και θα χρειασθεί κάποιες γρήγορες νίκες με ταυτόχρονη επίδειξη αποφασιστικότητας. Και είναι πολύ πιθανόν να αποκεφαλίσει όσους ενεπλάκησαν στον πραξικόπημα με τον τρόπο του (οι εκπαραθυρώσεις δεν φθάνουν, χρειάζεται και κάποιους να τους καταδικάσει νομιμοφανώς ως παράδειγμα).
Τις δυνάμεις της Βάγκνερ τις χρειάζεται μεν αλλά όχι οπωσδήποτε τον Πρικόζιν. Όλο και κάποιος άλλος σφαγέας θα βρεθεί, άλλωστε οι μισθοφόροι της Βάγκνερ, εάν λάβουν και αμνηστία, δεν θα διστάσουν ακόμη και να εκτελέσουν οι ίδιοι τον Πρικόζιν.
Αλλά και πάλι, δεν θα παραξενευτώ εάν στο σύντομο μέλλον αφεθούν οι δυνάμεις της Βάγκνερ χωρίς υποστήριξη, για να πεθάνουν στο πεδίο της μάχης με τους Ουκρανούς, όπως προφανώς είχαν ξεκινήσει να κάνουν οι Σοϊγκού και Γερασίμωφ.
Εάν το έκαναν δε αυτό με την έγκριση του Πούτιν ή όχι, θα φανεί από το πως θα τους αντιμετωπίσει ο ίδιος στην συνέχεια.
Η τύχη του Σοϊγκού και Γερασίμωφ σε κάθε περίπτωση είναι άγνωστη. Εάν είχαν μείνει πιστοί στον Πούτιν και γνώριζε ο ίδιος την προσπάθεια τους να ξεφορτωθούν τον Πρικόζιν και να αποδυναμώσουν την επικίνδυνα ισχυροποιημένη Βάγκνερ, δύσκολα θα τους αποκαθηλώσει, το πολύ πολύ να τους αλλάξει δι' αναβαθμίσεως τους με κάποιο τρόπο.
Εάν δεν είχαν την έγκρισή του και θεωρήσει ότι τον πρόδωσαν, μαύρο φίδι που τους έφαγε, αν και πρέπει να τηρήσει κάποια προσχήματα νομιμότητας.
Όμως από ότι είχε δημοσιευθεί πολύ πριν, γνώριζε και είχε εγκρίνει την προσπάθεια ελέγχου της Βάγκνερ (ίσως όμως όχι της απομόνωσής της και της αποδυνάμωσης της στο πεδίο της μάχης, που μπορεί να ήταν πρωτοβουλία του Σοϊγκού)
Τελικά ο εχθρός τους εχθρού μου δεν μπορεί να είναι φίλος μου, εάν είναι το ίδιο και χειρότερος εγκληματίας από αυτόν. Ευκαιριακά μπορεί να φανεί χρήσιμος αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην μπορεί να ελεγχθεί μετά την επικράτησή του.
Δίδαγμα σημαντικό στην Διεθνή Πολιτική.
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Αλλά και ο Πρικόζιν να μην ήταν και να υπήρχε άλλος κρυφός από πίσω, ποιος μας λέει ότι δεν θα ήταν κάποιος ιέραξ από τις μυστικές υπηρεσίες (έχουν τον τρόπο τους αυτοί) ή π.χ. ο Μεντβέντεφ ο οποίος εμφανίζεται περισσότερο σκληροπυρηνικός από τον Πούτιν;
Πολύ σωστά η Δύση δεν πήρε θέση στην συγκεκριμένη διαμάχη. Θα γελούσε όλος ο κόσμος αν κατέληγε να βλέπαμε τον Μπαϊντεν να χαιρετάει τον Πρικόζιν και τον Μακρόν να τον υποδέχεται στις Βερσαλλίες.
Είναι πολύ πιθανόν ο Πούτιν να θέλει να αποκαταστήσει το κύρος του και θα χρειασθεί κάποιες γρήγορες νίκες με ταυτόχρονη επίδειξη αποφασιστικότητας. Και είναι πολύ πιθανόν να αποκεφαλίσει όσους ενεπλάκησαν στον πραξικόπημα με τον τρόπο του (οι εκπαραθυρώσεις δεν φθάνουν, χρειάζεται και κάποιους να τους καταδικάσει νομιμοφανώς ως παράδειγμα).
Τις δυνάμεις της Βάγκνερ τις χρειάζεται μεν αλλά όχι οπωσδήποτε τον Πρικόζιν. Όλο και κάποιος άλλος σφαγέας θα βρεθεί, άλλωστε οι μισθοφόροι της Βάγκνερ, εάν λάβουν και αμνηστία, δεν θα διστάσουν ακόμη και να εκτελέσουν οι ίδιοι τον Πρικόζιν.
Αλλά και πάλι, δεν θα παραξενευτώ εάν στο σύντομο μέλλον αφεθούν οι δυνάμεις της Βάγκνερ χωρίς υποστήριξη, για να πεθάνουν στο πεδίο της μάχης με τους Ουκρανούς, όπως προφανώς είχαν ξεκινήσει να κάνουν οι Σοϊγκού και Γερασίμωφ.
Εάν το έκαναν δε αυτό με την έγκριση του Πούτιν ή όχι, θα φανεί από το πως θα τους αντιμετωπίσει ο ίδιος στην συνέχεια.
Η τύχη του Σοϊγκού και Γερασίμωφ σε κάθε περίπτωση είναι άγνωστη. Εάν είχαν μείνει πιστοί στον Πούτιν και γνώριζε ο ίδιος την προσπάθεια τους να ξεφορτωθούν τον Πρικόζιν και να αποδυναμώσουν την επικίνδυνα ισχυροποιημένη Βάγκνερ, δύσκολα θα τους αποκαθηλώσει, το πολύ πολύ να τους αλλάξει δι' αναβαθμίσεως τους με κάποιο τρόπο.
Εάν δεν είχαν την έγκρισή του και θεωρήσει ότι τον πρόδωσαν, μαύρο φίδι που τους έφαγε, αν και πρέπει να τηρήσει κάποια προσχήματα νομιμότητας.
Όμως από ότι είχε δημοσιευθεί πολύ πριν, γνώριζε και είχε εγκρίνει την προσπάθεια ελέγχου της Βάγκνερ (ίσως όμως όχι της απομόνωσής της και της αποδυνάμωσης της στο πεδίο της μάχης, που μπορεί να ήταν πρωτοβουλία του Σοϊγκού)
Τελικά ο εχθρός τους εχθρού μου δεν μπορεί να είναι φίλος μου, εάν είναι το ίδιο και χειρότερος εγκληματίας από αυτόν. Ευκαιριακά μπορεί να φανεί χρήσιμος αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην μπορεί να ελεγχθεί μετά την επικράτησή του.
Δίδαγμα σημαντικό στην Διεθνή Πολιτική.