Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Η νεοναζιστική χούντα άρχισε να λαμβάνει δυτικής κατασκευής κύρια άρματα μάχης (MBT) στα τέλη Φεβρουαρίου, με το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι το πρώτο που δεσμεύτηκε να παραδώσει τα MBT του "Challenger 2" . Η Πολωνία, η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλα εξέχοντα μέλη του ΝΑΤΟ ακολούθησαν σύντομα το παράδειγμά τους. Αν και το καθεστώς του Κιέβου είχε μακράν τη μεγαλύτερη δύναμη αρμάτων μάχης στην Ευρώπη (αν δεν υπολογίζουμε τη Ρωσία), που αποτελείται κυρίως από T-64 MBT της σοβιετικής εποχής, πολλά από τα οποία έχουν εκσυγχρονιστεί σημαντικά (κυρίως χρηματοδοτούνται από το ΝΑΤΟ), ο ρωσικός στρατός κατάφερε να εξουδετερώσει τη συντριπτική πλειονότητα αυτών των μηχανών, αναγκάζοντας το Κίεβο και τους δυτικούς χορηγούς της να (ξανα)επαναφέρουν εσπευσμένα εκατοντάδες παροπλισμένα T-64, καθώς και μικρότερους αριθμούς T-72 και T-80 MBT.
Επιπλέον, το ΝΑΤΟ έστειλε εκατοντάδες T-72 και τις πολλές παραλλαγές του από κράτη μέλη που είχαν ακόμη μεγάλα αποθέματα βαρέων τεθωρακισμένων της Σοβιετικής εποχής. Ωστόσο, με αυτά να καταστρέφονται και/ή απενεργοποιούνται κυρίως από ρωσικά χτυπήματα υψηλής ακρίβειας, τα αποθέματα όπλων της σοβιετικής εποχής μειώθηκαν σχεδόν στο τίποτα, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τους αριθμούς πριν από το 2022. Το καθεστώς του Κιέβου ήταν ελπιδοφόρο ότι τανκς δυτικής κατασκευής, όπως το βρετανικό «Challenger 2», το αμερικανικό M1A2 «Abrams» και το γερμανικό «Leopard 1/2» θα ήταν αρκετά για να αντικαταστήσουν τις σοβιετικές μηχανές. Αυτά ενισχύθηκαν από ελαφρύτερα σχέδια, όπως τα γαλλικά AMX-10 AFV (θωρακισμένα οχήματα μάχης)/τροχοφόροι καταστροφείς αρμάτων μάχης, καθώς και μια σειρά άλλων τύπων τεθωρακισμένων οχημάτων.
Ακριβώς αυτά τα δυτικά όπλα υποτίθεται ότι θα ηγούνταν της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης. Ωστόσο, το «wunderwaffen» της Ουκρανίας απέδιδε αμήχανα κακώς την πρώτη ώρα των επιθετικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα ακόμη και την ανυπακοή ορισμένων μονάδων που υποτίθεται ότι θα συμμετείχαν στη μάχη. Πλάνα από το πεδίο μάχης δείχνει τουλάχιστον δώδεκα κομμάτια βαριάς πανοπλίας, συμπεριλαμβανομένων γερμανικής κατασκευής MBT "Leopard 2" να έχουν καταστραφεί στην περιοχή του Ντόνετσκ. Σύμφωνα με το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας (MoD), τουλάχιστον οκτώ «Leopards» και τρία AMX-10 είχαν καταστραφεί, ενώ εξουδετερώθηκαν περίπου 1500 στρατιώτες των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου. Συνολικά, τουλάχιστον 28 άρματα μάχης και 109 άλλα τεθωρακισμένα οχήματα (κυρίως εφοδιασμένα από το ΝΑΤΟ) καταστράφηκαν σε μία μόνο ημέρα.
Μόλις τρεις ημέρες αργότερα, ο αριθμός των θυμάτων για το Κίεβο εκτινάχθηκε στα ύψη, με διάφορες πηγές να υποστηρίζουν ότι τουλάχιστον 3.715 μέλη της υπηρεσίας, 52 άρματα μάχης και 207 AFV έχουν εξουδετερωθεί, μαζί με μια σειρά άλλων υποστηρικτικών μέσων, συμπεριλαμβανομένων 134 ελαφρά θωρακισμένων και οχημάτων μεταφοράς, πέντε αεροσκαφών και αεροσκαφών υποστήριξης και τουλάχιστον δύο ελικόπτερα. Επιπλέον, καταστράφηκαν 48 πυροβόλα και 53 drones διαφόρων τύπων. Υπήρξαν επίσης σφοδρές μάχες στην πρώτη γραμμή του Zaporozhye στις 8 Ιουνίου, όπου οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου προσπαθούσαν να διαρρήξουν το μέτωπο, με αποτέλεσμα να υπάρξουν μεγάλες απώλειες στις μονάδες επίθεσης τους. Αυτές οι αναφορές ενισχύθηκαν σύντομα από πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν από διάφορες δυτικές πηγές, με αποτέλεσμα ορισμένες από αυτές να λογοκρίνονται από το καθεστώς που προσπαθούσε να κρύψει τις καταστροφικές της απώλειες .
Μια μικτή ομάδα τεθωρακισμένων-μηχανοποιημένης επίθεσης αποτελείται από άρματα μάχης "Leopard 2A4" ενισχυμένα από οχήματα μάχης πεζικού M2A2 "Bradley" (IFVs), τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113 (APCs), καθώς και "International MaxxPro" AFVs και "Mastiff" εκτός από τον τυπικό εξοπλισμό της σοβιετικής εποχής. Τα πλάνα του πεδίου μάχης δείχνουν ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου απέτυχαν στην αρχική τους πρόθεση να διαπεράσουν τις οχυρωμένες άμυνες που επανδρώνονταν από ρωσικές μονάδες σε επίπεδο τάγματος. Πυροβολικό, άρματα μάχης οπλισμένα με πυρομαχικά, καθώς και μονάδες οπλισμένες με ATGM (αντιαρματικοί κατευθυνόμενοι πύραυλοι) συνέβαλαν στην απόκρουση της επίθεσης, ενώ το τελευταίο χτύπημα ήταν η εμπλοκή των θρυλικών πλέον επιθετικών ελικοπτέρων Ka-52 «Alligator».
Σύμφωνα με αναφορές του πεδίου μάχης και τα διαθέσιμα πλάνα, παρά την περιορισμένη ορατότητα και την παρουσία πολυάριθμων εχθρικών τακτικών αεράμυνας, αυτά τα ελικόπτερα κατέστρεψαν τουλάχιστον δύο δωδεκάδες θωρακισμένους στόχους από αποστάσεις άνω των επτά χιλιομέτρων, όπου τα 9M127-1 "Vikhr" τους εκτόξευσαν αεροπορικά ATGM που αποδείχτηκαν ιδιαίτερα θανατηφόρα. Τα Ka-52 «Alligators» αποδείχθηκαν επίσης ουσιαστικά άτρωτα στην αντιαεροπορική άμυνα του εχθρού, ιδιαίτερα στα MANPADS (φορητά από τον άνθρωπο συστήματα αεράμυνας) που παρέχονται από το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με μια αναφορά στο πεδίο της μάχης, ένα μόνο Ka-52 κατάφερε να αποκρούσει έως και 18 πυραύλους MANPADS ενώ ήταν ακόμη σε θέση να εκτελέσει την αποστολή του. Αυτό το αξιοσημείωτο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε χάρη στην υπερσύγχρονη σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου L-370 "Vitebsk" (EW), που έχει γίνει υποχρεωτικός εξοπλισμός για τα περισσότερα ρωσικά ελικόπτερα.
Τα ουκρανικά στρατεύματα επανέλαβαν σύντομα τις επιθέσεις τους, χρησιμοποιώντας ελαφρύτερα και επομένως σημαντικά πιο κινητά τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, μερικά οπλισμένα με τα αμερικανικής κατασκευής BGM-71 TOW ATGM. Ωστόσο, και αυτή η επίθεση απέτυχε. Ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί επίσης τα MLRS μεγάλης εμβέλειας (συστήματα εκτόξευσης πολλαπλών πυραύλων), όπως το 300 mm 9K515 "Tornado-S" (εκσυγχρονισμένη έκδοση του θρυλικού BM-30 "Smerch"), για να στοχεύσει την επιμελητεία και τον εξοπλισμό μάχης του εχθρού, με περίπου 15-20 οχήματα διαφόρων τύπων να καταστρέφονται κατά την άφιξη στο σιδηροδρομικό σταθμό Balakleya. Αυτά υποστηρίζονται περαιτέρω από τις VKS (Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις) που εξαπολύουν επίσης πλήγματα μεγάλης εμβέλειας, συμπεριλαμβανομένων των εχθρικών αεράμυνων.
Στις 7 Ιουνίου, τα drones καμικάζι «Lancet-3M» κατέστρεψαν τουλάχιστον ένα όχημα ραντάρ TRML-4D AESA που ήταν μέρος της γερμανικής μπαταρίας συστήματος IRIS-T SLM SAM (βλήματα επιφανείας-αέρος). Το TRML-4D (Γερμανικά για Telefunken Radar Mobil Luftraumüberwachung) είναι η τελευταία τροποποίηση της γερμανικής οικογένειας ραντάρ, ειδικά σχεδιασμένη για τον εξοπλισμό συστημάτων SAM. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του σχεδιαστή, το ραντάρ είναι ικανό να ανιχνεύει διάφορους στόχους σε πολύ δύσκολες συνθήκες σε αποστάσεις έως και 250 km, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων. Ο επεξεργαστής του υποτίθεται ότι είναι σε θέση να παρακολουθεί έως και 1500 στόχους, αν και σε αυτήν την περίπτωση, δεν κατάφερε να εντοπίσει έναν μόνο που είχε πραγματικά σημασία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr