Αυτή είναι η πρώτη φορά από τότε που έχουν συμβατικά πολεμήσει έναν στρατιωτικό ομότιμο, αν και με πληρεξούσιο για τώρα. Ακόμα κι έτσι, η Δύση εξακολουθεί να λαμβάνει τα δεδομένα μεγάλης κλίμακας που χρειάζονται για να τελειοποιήσουν τα σχέδιά της πριν από την πιθανή διεξαγωγή άμεσου πολέμου εναντίον ενός.
ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Περισσότερο από ό,τι βλέπει το μάτι
Η αντεπίθεση του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ έχει αιχμαλωτίσει την προσοχή του κόσμου καθώς όλοι παρακολουθούν για να δουν αν θα ωθήσει τη Ρωσία έξω από το έδαφος που η Ουκρανία ισχυρίζεται ότι είναι δικό της. Η πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση πιθανότατα θα οδηγούσε σε συνεχή δυτική υποστήριξη, ενώ η αποτυχία εκπλήρωσης των προσδοκιών θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιορισμό των προαναφερθέντων και έναρξη συνομιλιών για κατάπαυση του πυρός. Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό, αλλά αυτό που πολλοί παρατηρητές έχουν παραβλέψει είναι η ιστορική σημασία αυτής της εκστρατείας.
Ο Απροσδόκητος Πόλεμος Μεσολάβησης [Proxy War]
Είναι η πρώτη φορά από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που η Δύση έχει συμβατικά πολεμήσει έναν στρατιωτικό ομότιμο, αν και έμμεσα σε αυτή την περίπτωση, δεδομένου πως πολεμούν τη Ρωσία μέσω του ουκρανικού πληρεξουσίου τους. Οι ΗΠΑ προέβλεπαν τη μετατροπή αυτής της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας σε πλατφόρμα απειλής της Ρωσίας μέσω συμβατικών, υβριδικών και αντισυμβατικών μέσων με στόχο να την εξαναγκάσουν σε ατελείωτες παραχωρήσεις. Ο στόχος ήταν να εξουδετερωθεί στρατηγικά και στη συνέχεια να βαλκανοποιηθεί, προκειμένου να διευκολυνθεί να γίνει το ίδιο και στην Κίνα στη συνέχεια.
Ενώ η Ουκρανία συνεργαζόταν με το ΝΑΤΟ για τον σκοπό αυτό πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας, μεταξύ άλλων μέσω της μυστικής φιλοξενίας των βάσεων αυτού του μπλοκ καθώς και κοινών προγραμμάτων βιολογικών και πυρηνικών όπλων, όλα έπρεπε να επιταχυνθούν μετά την προγραμματισμένη ανακατάληψη του Ντονμπάς στις αρχές του 2022. Ο Πρόεδρος Πούτιν προτίμησε την πρώτη κίνηση των αντιπάλων του μόλις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Δύση δεν ήθελε να επιλύσει τα προβλήματά τους με ειρηνικά μέσα αφού απέρριψαν τα αιτήματα ασφαλείας της Ρωσίας.
Οι Αμοιβαίες Εκπλήξεις Οδηγούν Σε Αδιέξοδο
Τα γρήγορα γεγονότα που τέθηκαν σε κίνηση έπιασαν και τις δύο πλευρές σε έκπληξη. Η Δύση δεν περίμενε πραγματικά μια μεγάλης κλίμακας επέμβαση, προβλέποντας αντ ' αυτού ότι η Ρωσία πιθανότατα θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στο Ντονμπάς στο απίθανο σενάριο μιας εμπλοκής, αλλά εξακολουθούσαν να στέλνουν κρυφά πολλούς αντιαεροπορικούς και αντι-αρματικούς πυραύλους στην Ουκρανία από νωρίς για κάθε περίπτωση. Ομοίως, η Ρωσία δεν περίμενε τέτοια τρομερή αντίσταση από την Ουκρανία, αλλά η Δύση εξεπλάγη επίσης που η Ρωσία δεν κατέρρευσε λόγω κυρώσεων.
Καμία πλευρά δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να νικήσει την άλλη ως αποτέλεσμα του πολέμου εφοδιαστικής - φθοράς μεταξή ΝΑΤΟ και Ρωσίας που ο Γενικός Γραμματέας Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε τελικά στα μέσα Φεβρουαρίου πως συνεχίζεται όλο αυτό το διάστημα. Το μπλοκ του συνέχισε να στέλνει στην Ουκρανία όλο και πιο υψηλής ποιότητας όπλα και να εκπαιδεύει περισσότερα από τα στρατεύματά της σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ ακριβώς όπως σχεδίαζε να κάνει αν είχε ξανακερδίσει το Ντονμπάς, ενώ η Ρωσία επιστράτευε εν μέρει τους εκπαιδευμένους εφέδρους της και αύξησε την στρατιωτική-βιομηχανική παραγωγή της.
Οι New York Times αποκαλύπτουν πληροφορίες
Αντί να συμβιβαστεί με το σημερινό αδιέξοδο, επιδιώκοντας να παγώσει τη γραμμή επαφής μέσω μιας ανακωχής που μοιάζει με την Κορέα, η Δύση είδε την ευκαιρία να θέσει σε δράση τα πολεμικά της σχέδια κατά της Ρωσίας πριν από το χρονοδιάγραμμα. Αν το Ντονμπάς είχε ανακαταληφθεί από την Ουκρανία την περασμένη άνοιξη, όπως είχε προβλέψει το ΝΑΤΟ, τότε το Κίεβο θα είχε οπλιστεί μέχρι τα δόντια και θα είχε εκπαιδευτεί εκτενώς για χρόνια πριν προκαλέσει μια κρίση στην Κριμαία, αλλά η απόφαση ελήφθη να το δοκιμάσει τώρα, αφού είναι εν μέρει έτοιμο και το πρόσχημα υπάρχει ήδη.
Οι New York Times (NYT) υπαινίχθηκαν αυτό το κίνητρο στο πρόσφατο άρθρο τους με τίτλο "καθώς η Ουκρανία ξεκινά αντεπίθεση, οι ορισμοί της" επιτυχίας "ποικίλλουν", το οποίο αποκάλυψε πως "ουσιαστικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα εξετάσουν την αντεπίθεση για αποδείξεις ότι το σχέδιό τους να αναδιαμορφώσουν τον ουκρανικό στρατό σε μια σύγχρονη δύναμη που αγωνίζεται με τακτικές του ΝΑΤΟ και που μπορεί να χρησιμοποιήσει πολύπλοκους ελιγμούς και προηγμένο εξοπλισμό για να επιτρέψει σε μια μικρότερη δύναμη να νικήσει μια μεγαλύτερη, είναι υγιές".
Ο έλεγχος πραγματικότητας της Δύσης
Η εισροή στρατιωτικής υποστήριξης αξίας άνω των 165 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία από το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε πολύ δελεαστική για μια ευκαιρία για τους πιο γεροδεμένους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων του μπλοκ να περάσουν από την άποψη της τελικής δοκιμής των όπλων και των στρατηγικών τους εναντίον ενός ανταγωνιστή. Λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα η Ρωσία να εδραιωθεί ακόμη πιο βαθιά σε εκείνα τα εδάφη που η Ουκρανία ισχυρίζεται ότι είναι δικά της και να ανακαλέσει τον στήθος με στήθος αγώνα εφοδιαστικής ΝΑΤΟ-Ρωσίας, αποφασίστηκε να το δοκιμάσει τώρα αντί να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες αργότερα.
Οι ΝΥΤ ανέφεραν ότι οι προσδοκίες μετριάζονται ως αποτέλεσμα αυτού του νεοαποκτηθέντος πλαισίου: "ιδιωτικά, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι παραδέχονται ότι η εκδίωξη όλων των δυνάμεων της Ρωσίας από την κατεχόμενη ουκρανική γη είναι εξαιρετικά απίθανη. Ωστόσο, δύο θέματα αναδύονται ως σαφείς ιδέες "επιτυχίας": πως ο ουκρανικός στρατός θα ανακαταλάβει και θα κρατήσει βασικές περιοχές που είχαν καταληφθεί προηγουμένως από τους Ρώσους και ότι το Κίεβο θα επιφέρει στη ρωσική στρατιωτική δύναμη ένα εξουθενωτικό πλήγμα που θα αναγκάσει το Κρεμλίνο να αμφισβητήσει το μέλλον των στρατιωτικών επιλογών του στην Ουκρανία.
Στη συνέχεια, το άρθρο προχώρησε στην ένδειξη ορισμένων απτών σημείων αναφοράς για "επιτυχία", όπως "ανάκτηση ορισμένων τμημάτων του Ντονμπάς ή απομάκρυνση της Ρωσίας από γεωργικές και μεταλλευτικές περιοχές στη νοτιοανατολική Ουκρανία", "κατάληψη του πυρηνικού εργοστασίου στη Ζαπορίζια" ή/και "αποκοπή ή τουλάχιστον συμπίεση της λεγόμενης χερσαίας γέφυρας". Αυτοί οι μετριοπαθείς στόχοι απέχουν πολύ από τον μαξιμαλιστικό που επίσημα επιδιώκουν το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία, γεγονός που δείχνει πως ήταν ο έλεγχος της πραγματικότητας τους τελευταίους 15 μήνες των μαχών.
Η απόλυτη ταπείνωση του ΝΑΤΟ από τη Ρωσία
Ακόμη χειρότερο για αυτούς είναι ότι η Ρωσία δεν κατέστρεψε μόνο ένα σημαντικό μέρος των λεγόμενων "wunderwaffen" τις τελευταίες ημέρες, αλλά κυκλοφόρησε ακόμη και βίντεο που αποδεικνύουν τα επιτεύγματά της, εξευτελίζοντας εντελώς το ΝΑΤΟ. Οι πιο επιθετικοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων του μπλοκ ήταν τόσο πρόθυμοι να λάβουν δεδομένα μεγάλης κλίμακας στο πεδίο της μάχης από τους Ουκρανούς πληρεξούσιους του ΝΑΤΟ εναντίον του ρωσικού ομότιμου ανταγωνιστή της Δύσης που παραβλέπουν αλαζονικά όλα τα σημάδια πως αυτό κινδύνευε να αποτύχει.
Λάθος θεωρήθηκε μετά την υποχώρηση της Ρωσίας στις περιοχές Χάρκοβο και Χέρσον στα τέλη του περασμένου έτους ότι ολόκληρο το μέτωπο θα κατέρρεε αν πιεζόταν αρκετά έντονα από τους εκπαιδευμένους από το ΝΑΤΟ Ουκρανούς που τοποθετούσαν μέρος του πιο διάσημου εξοπλισμού αυτού του μπλοκ κατά τη διάρκεια της σχεδιαζόμενης αντεπίθεσης πάνω από μισό χρόνο αργότερα. Αυτή η εκτίμηση αγνόησε τις ιδιαιτερότητες αυτών των δύο καταστάσεων και υπέθεσε ότι η Ρωσία ήταν ανίκανη να μάθει από τις προηγούμενες αδυναμίες της, οι οποίες οδήγησαν άμεσα στην καταστροφή της Δύσης τις τελευταίες ημέρες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η αντεπίθεση της Ουκρανίας μπορεί να μην καταλήξει σε κάποια επιτυχία παρά το τεράστιο φυσικό κόστος που θα συνεπαγόταν σίγουρα, αλλά απλώς ότι οι παγκόσμιες αντιλήψεις για τη δυτική δύναμη μόλις διαλύθηκαν αφού η Ρωσία μοιράστηκε βίντεο με την καταστροφή του "wunderwaffen"τους. Αν οι πιο νηφάλιοι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων είχαν τον τελευταίο λόγο για το αν θα έπρεπε να προχωρήσει η αντεπίθεση, θα μπορούσαν να έχουν υπολογίσει πως είναι καλύτερο να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση της κυριαρχίας παρά να διακινδυνεύσει να διαλυθεί.
Ανταγωνισμός Μεγάλων Δυνάμεων
Θα μπορούσε να ήταν αναπόφευκτο εκ των υστέρων ότι το πράσινο φως θα δοθεί στην αντεπίθεση του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ, όταν θυμόμαστε πως οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να δοκιμάσουν το νέο μοντέλο πολέμου με πληρεξούσιο εναντίον ενός ανταγωνιστή από τον Δεκέμβριο του 2017 τουλάχιστον. Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή δήλωσε ότι "ο ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων έχει επιστρέψει", προσδιορίζοντας συγκεκριμένα την Κίνα και τη Ρωσία ως τις δύο που πρέπει να περιορίσουν ενεργά οι ΗΠΑ.
Παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ συνέχισε να εξοπλίζει την Ουκρανία και να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας κατά τη διάρκεια της θητείας του, φαίνεται πως ήθελε ειλικρινά να συνάψει συμφωνία με το Κρεμλίνο προκειμένου να επικεντρωθεί εξ ολοκλήρου στον περιορισμό της Κίνας, αλλά αποτράπηκε από τη μόνιμη γραφειοκρατία του. Με την άνοδο του Μπάιντεν στην εξουσία, μπήκε σε εφαρμογή η συνωμοσία των Δημοκρατικών να ανακαταλάβει το Κίεβο το Ντονμπάς ως μέρος του μεγάλου στρατηγικού σχεδίου τους για τον περιορισμό της Ρωσίας πριν η Κίνα επιστρέψει ξανά στο παιχνίδι, κάτι που θα είχε συμβεί νωρίτερα αν η Χίλαρι είχε κερδίσει το 2016.
Το στοίχημα της κυβέρνησης Μπάιντεν
Η Δύση δεν περίμενε από τη Ρωσία να τους σταματήσει, πόσο μάλλον να παρέμβει πολύ πέρα από το Ντονμπάς στο απίθανο σενάριο μιας εμπλοκής και στη συνέχεια προέβλεψε λανθασμένα ότι σύντομα θα καταρρεύσει από τις κυρώσεις. Έκανε λάθος σε όλα, γεγονός που οδήγησε τους δυτικούς να τραβηχτούν από την ταχεία επιτάχυνση της αποστολής να διεξάγουν έναν πόλεμο με πληρεξούσιο εναντίον της Ρωσίας πολύ νωρίτερα από ό, τι σχεδίαζαν. Αντί να είναι ικανοποιημένοι με τα δεδομένα των δοκιμών τους και να παγώσουν τη σύγκρουση, θέλουν ακόμη περισσότερα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Οι πιο σκληροπυρηνικοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων υποβάθμισαν τις αποδεδειγμένες στρατιωτικές βελτιώσεις της Ρωσίας από την απόσυρση της από τη Χερσώνα τον περασμένο Νοέμβριο και εξουσιοδότησαν την αντεπίθεση για τον σκοπό αυτό, καθώς ήταν πεπεισμένοι ότι οι εκπαιδευμένες και Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα συντρίψουν ολόκληρο το μέτωπο. Δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην ευκαιρία να δοκιμάσουν τελικά τα όπλα και τις στρατηγικές τους εναντίον ενός ομότιμου ανταγωνιστή σε αυτή την κλίμακα, αφού το ΝΑΤΟ έριξε στρατιωτική βοήθεια αξίας 165 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον πληρεξούσιό τους τους τελευταίους 15 μήνες.
Συμπερασματικές Σκέψεις
Η συνειδητοποίηση αυτών των πραγματικών κινήτρων εξηγεί γιατί η αντεπίθεση είναι η πιο σημαντική στρατιωτική εκστρατεία της Δύσης από τον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία ήταν η τελευταία φορά που πολέμησαν συμβατικά έναν στρατιωτικό ομότιμο. Παρόλο που το κάνουν μόνο με πληρεξούσιο αυτήν την στιγμή, εξακολουθούν να λαμβάνουν τα δεδομένα μεγάλης κλίμακας που χρειάζονται για να τελειοποιήσουν τα σχέδιά τους πριν από την πιθανή διεξαγωγή άμεσου πολέμου εναντίον ενός ομότιμου αντιπάλου. Αυτό που η Δύση έχει μάθει τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, είναι ότι δεν πρέπει να θεωρούν δεδομένη τη νίκη επί της Ρωσίας.