 |
| Η Iris T κρυμμένη ανάμεσα σε δέντρα με στρατιώτη στην κορυφή του ραντάρ πριν την καταστροφή του |
STEPHEN BRYEN - weapons.substack.com / Παρουσίαση Freepen.gr
«Η Ουκρανία είναι έτοιμη για διαπραγματεύσεις και μια ειρηνευτική συμφωνία», δήλωσε ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Oleksiy Reznikov - «αν η Ρωσία αλλάξει τους προηγουμένως δηλωμένους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης».
Η δήλωσή του έγινε μετά την επίσκεψη του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στη Χερσώνα στις 8 Ιουνίου για να ενημερωθεί για τη συνεχιζόμενη επίθεση στην περιοχή Ζαφορίζε.
Αναμφίβολα ο Ζελένσκι πήρε νέα που δεν ήθελε να ακούσει: Η ουκρανική επίθεση δεν πάει καλά και οι απώλειες του ουκρανικού στρατού ήταν βαριές. Οι Ρώσοι κατάφεραν να εξουδετερώσουν πολλά ουκρανικά άρματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων των AMX-10 που προμηθεύτηκαν από τη Γαλλία και τριών γερμανικών μοντέλων Leopard A-6 πρώτης γραμμής (όχι των μοντέλων A-4 που μεταφέρθηκαν από την Πολωνία).
Οι Ρώσοι κατέστρεψαν επίσης το κρίσιμο ραντάρ Hensoldt TRML-4D AESA, μέρος του συστήματος αεράμυνας Iris-T που τέθηκε σε εμβέλεια για να υποστηρίξει τις δυνάμεις της Ουκρανίας στην επίθεση. Η εξουδετέρωση του έδωσε στις ρωσικές δυνάμεις τη διοίκηση του αέρα πάνω από το πεδίο της μάχης.
Δε γνωρίζουμε πολλά για ρωσικά θύματα ή υλικές απώλειες. Γνωρίζουμε πως αυτή που μπορεί να ήταν η καλύτερα εκσυγχρονισμένη ταξιαρχία της Ουκρανίας – η 47η Μηχανοποιημένη, που εκπαιδεύτηκε στην Ευρώπη από το ΝΑΤΟ, εξοπλισμένη με νυχτερινή όραση, εξοπλισμό θερμικής απεικόνισης και οχήματα μάχης πεζικού, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού Bradley, και υποστηριζόμενη από μια τεράστια ποσότητα πυροβολικού συμπεριλαμβανομένων HIMARA – αλλά απέτυχε να κερδίσει έδαφος ή να ανατρέψει τους Ρώσους.
Δεν είναι σαφές πόση συνολική ζημιά προκλήθηκε σε αυτή την ταξιαρχία, αλλά άλλες μονάδες έχουν υποστεί τέτοια καταστροφή - που ορισμένα τάγματα αρνήθηκαν να πολεμήσουν.
Η Ουκρανία έχει ακόμα μια πολύ μεγάλη δύναμη που μπορεί να φέρει στη μάχη, επομένως η επίθεση βρίσκεται μόλις στα αρχικά της στάδια. Αλλά οι Ρώσοι έχουν επίσης μια τεράστια εφεδρική δύναμη, ίσως 200.000 στρατιώτες, που αρχίζουν να αναπτύσσουν.
Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να ζητήσει ανοιχτά από τους Ρώσους συμφωνία, καθώς κάτι τέτοιο θα καταστρέψει τη σχέση του με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και θα τον αποδυναμώσει στην Ουκρανία.
Το ερώτημα είναι, εννοεί ο Ρέζνικοφ ότι η δήλωσή του απαιτεί από τους Ρώσους να συμφωνήσουν πριν από τις διαπραγματεύσεις να αλλάξουν τους στόχους τους; Ή εννοεί πως η ουκρανική θέση είναι ότι μια συμφωνία θα απαιτήσει αλλαγή των στόχων της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης;
Εάν ζητήσει από τους Ρώσους να αλλάξουν τη θέση τους πριν από μια διαπραγμάτευση, αυτό θα απορριφθεί χωρίς έλεγχο. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κανένα σχόλιο από το Κρεμλίνο και είναι πιθανό πως Ρώσοι αξιωματούχοι προσπαθούν να εξακριβώσουν τι εννοεί ο Ρέζνικοφ και αν έχει πραγματικά την εξουσία να διαπραγματευτεί.
Πρόσφατα ο Ζελένσκι είχε στόχο να απολύσει τον Ρέζνικοφ για διαφθορά. Στην βαριά λογοκριμένη Ουκρανία, διέρρευσαν ιστορίες για τα βρώμικα χέρια του Ρέζνικοφ. Τότε, μυστηριωδώς, όλα συγχωρήθηκαν. Επομένως, η σχέση μεταξύ Zelensky και Reznikov πρέπει να είναι δύσκολη. Μιλάει ο Ρέζνικοφ για τους υπόλοιπους στρατιωτικούς ηγέτες της Ουκρανίας; Φοβόταν ο Ζελένσκι ένα ενδεχόμενο πραξικόπημα εάν ακολουθούσε την απειλή διαφθοράς του;
Έχει φύγει ο Ρέζνικοφ μόνος του; Αυτή είναι μια από τις προτάσεις που πρέπει να δοκιμάσουν οι Ρώσοι.
Η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να ξεκαθαρίσει εάν ο Ρέζνικοφ είναι σοβαρός –και ικανός να διαπραγματευτεί– προβάλλοντας κάποιες δικές της ιδέες που εστιάζονται στους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω δημόσιων καναλιών ή μέσω ενδιάμεσων ή έμπιστων μεσολαβητών.
Η τελευταία φορά που υπήρξαν σοβαρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών ήταν όταν ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Naftali Bennett παρενέβη μεταξύ της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Λέει ότι ήταν κοντά στο να δουλέψει όταν η προσπάθειά του υπονομεύτηκε από την κυβέρνηση Μπάιντεν, αναγκάζοντας τον Ζελένσκι να ακυρώσει οποιαδήποτε συμφωνία.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Μπένετ, το βασικό ζήτημα εκείνη την εποχή ήταν η διατήρηση του Ζελένσκι και της κυβέρνησής του, κάτι που ο Πούτιν ήταν διατεθειμένος να εγγυηθεί. Ο Πούτιν επίσης θα είχε εγκαταλείψει τον ρωσικό στόχο της «αποστρατιωτικοποίησης» και του «αποναζισμού» της Ουκρανίας.
Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον λένε ότι ο Μπένετ χαρακτήρισε λάθος το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Το 1962, κατά τη διάρκεια της κουβανικής πυραυλικής κρίσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι παρέκαμψε την ομάδα εθνικής ασφάλειας και έστειλε τον αδελφό του, Ρόμπερτ Κένεντι, σε μυστικές συναντήσεις με τον Ρώσο πρεσβευτή στις ΗΠΑ, Ανατόλι Ντομπρίνιν. Ο Ρόμπερτ Κένεντι ήταν τότε γενικός εισαγγελέας.
Το ερώτημα που είχε ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Νικήτα Χρουστσόφ ήταν αν ο Ρόμπερτ Κένεντι ήταν απλώς ελεύθερος επαγγελματίας ή πραγματικά μιλούσε για λογαριασμό του αδελφού του. Ένας σοβιετικός δημοσιογράφος, ο Alexei Adzhubei, γαμπρός του Nikita Khrushchev, πήρε συνέντευξη από τον Πρόεδρο Kennedy, όχι προς δημοσίευση, στις 30 Ιανουαρίου 1962. Η μεγάλη του ερώτηση αφορούσε την εξουσία του αδερφού του προέδρου. Ο Κένεντι επιβεβαίωσε ότι τον εκπροσωπούσε ο αδερφός του.
Αυτό άνοιξε την πόρτα σε μια σειρά μυστικών διαπραγματεύσεων που είχαν ως αποτέλεσμα την απόσυρση των ρωσικών πυραύλων από την Κούβα και την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων Jupiter από την Τουρκία, αν και το μέρος της συμφωνίας Jupiter δεν είχε ανακοινωθεί τότε.
Εάν στην πραγματικότητα ο Ρέζνικοφ εξουσιοδοτηθεί να ξεκινήσει πραγματικές διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους, πρέπει να μπορεί να το αποδείξει στους Ρώσους.
Εάν ο Ρέζνικοφ λειτουργεί με δική του εξουσία, αλλά εκπροσωπεί ένα σημαντικό μέρος του ουκρανικού μηχανισμού ασφαλείας, τότε η πρωτοβουλία του θα ενδιαφέρει τους Ρώσους ως ένας τρόπος να σπάσει η ουκρανική ενότητα.
Αλλά η πιο σημαντική πιθανότητα είναι ότι θα μπορούσε να είναι δυνατή μια πραγματική διαπραγμάτευση.
Εάν αυτό το παιχνίδι αποδειχθεί πως δεν είναι τίποτα, ο πόλεμος θα συνεχιστεί.
* Ο Stephen Bryen είναι ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Πολιτικής Ασφαλείας και στο Ινστιτούτο Yorktown. Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Substack, Weapons and Strategy του.