M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Εκείνη την καθοριστική στιγμή της μεταψυχροπολεμικής εποχής πριν από 24 χρόνια, ο Τζορτζ Κέναν προειδοποίησε προφητικά την κυβέρνηση Μπιλ Κλίντον ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας θα πληγούν ανεπανόρθωτα εάν η δυτική συμμαχία επεκταθεί και περιλαμβάνει τις χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η συμβουλή του αγνοήθηκε. Είναι γενικά αποδεκτό σήμερα πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το αποκορύφωμα της ανελέητης προέλασης του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της Ρωσίας.
Το σχέδιο της Ρωσίας του 2021 με τίτλο Συμφωνία για Μέτρα για τη Διασφάλιση της Ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των κρατών μελών του Οργανισμού Βορειοατλαντικής Συνθήκης θα απαιτούσε από τα μέλη του ΝΑΤΟ να δεσμευτούν για μη περαιτέρω διεύρυνση της συμμαχίας, συμπεριλαμβανομένης ιδίως της Ουκρανίας, και των συναφών θεμάτων που αφορούν τις αναπτύξεις της συμμαχίας, οι οποίες επηρέασαν τα βασικά ζητήματα ασφάλειας της Ρωσίας.
Ένα δεύτερο προσχέδιο που απευθυνόταν στην Ουάσιγκτον είχε τον τίτλο Συνθήκη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τις Εγγυήσεις Ασφαλείας. Συνολικά, τα δύο προσχέδια αντιπροσώπευαν μια εναρκτήρια προσφορά από τη Μόσχα για σοβαρές διαπραγματεύσεις, αλλά δεν οδήγησαν σε καμία δέσμευση, καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν απλώς πέτυχε ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν μπορούν να συνάψουν συμφωνία για τα κεφάλια των Ευρωπαίων και των Ουκρανών!
Όπως είπε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν, «τίποτα για σένα [Ουκρανία] χωρίς εσένα». Ήταν μια χυδαία δικαιολογία, γιατί το καθεστώς του Κιέβου που εγκαταστάθηκε στην εξουσία μέσω του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ αντισυνταγματικού, ένοπλου και αιματηρού πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014 κι ήταν ένα απλό εργαλείο της Ουάσιγκτον.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν νόμιζε ότι στριμώχνιζε τη Μόσχα και έστηνε μια παγίδα αρκούδας καθώς η Ρωσία είχε καταδικαστεί είτε αποδεχόταν παθητικά την πραγματικότητα της παρουσίας του ΝΑΤΟ ακριβώς στο κατώφλι της είτε επέλεγε να αντισταθεί με καταναγκαστικά μέσα. Όταν ξεκίνησε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022, ο Στρόμπ Τάλμποτ, ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος της κυβέρνησης του Μπιλ Κλίντον που ωθούσε το δόγμα της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά στα εδάφη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, έγραψε στο Twitter συγχαίροντας την Ομάδα Μπάιντεν που στρίμωξε τους Ρώσους!
Αρκετοί Αμερικανοί αναλυτές έγραψαν θριαμβευτικά πως η Ρωσία θα βυθιζόταν σε ένα τέλμα με τρομερές συνέπειες για το καθεστώς της χώρας και την ίδια την ύπαρξή του. Η γουέστερν αφήγηση κέρδισε για λίγο σε επιβλητικότητα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ωστόσο, σε μια από τις μεγάλες ανατροπές της ιστορίας στη σύγχρονη εποχή, η Μόσχα επικράτησε τελικά στα πεδία των μαχών αποφασιστικά και αμετάκλητα.
Σε ένα τέτοιο ιστορικό πλαίσιο, η παρατήρηση του Μπάιντεν το Σάββατο ότι οι ΗΠΑ «δεν πρόκειται να διευκολύνουν» την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως ένα οπισθοδρομικό ταξίδι στο παρελθόν. Ο Μπάιντεν υπογράμμισε πως η Ουκρανία θα πρέπει να πληροί τα «ίδια πρότυπα» με οποιοδήποτε άλλο μέλος του μπλοκ, υπονοώντας ότι η Ουκρανία πρέπει να συμμορφωθεί με το λεγόμενο Σχέδιο Δράσης Μέλους ή MAP, το οποίο απαιτεί από ένα υποψήφιο έθνος να κάνει στρατιωτικές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. με τη συμβουλή και τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, προτού γίνει ο καθορισμός της ιδιότητας μέλους.
Η διαδικασία MAP μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Τα Σκόπια χρειάστηκαν 21 χρόνια. Η παρατήρηση του Μπάιντεν δεν είναι μόνο ένα μήνυμα προς το Κίεβο, αλλά έρχεται σε μια στιγμή που υπάρχει μια ευρεία άποψη εντός της συμμαχίας πως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ πρέπει να παράσχουν στην Ουκρανία ξεκάθαρες εγγυήσεις ασφαλείας του ΝΑΤΟ, κάτι που είναι σημαντικό για το μέλλον της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Στην πραγματικότητα, ο Μπάιντεν μίλησε μόλις 4 ημέρες μετά τη συνάντησή του με τον Γενς Στόλτενμπεργκ, γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, στο Λευκό Οίκο την περασμένη Τρίτη, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, ο τελευταίος προσπάθησε να απλοποιήσει την ενταξιακή διαδικασία για την Ουκρανία με την έκκληση ότι το Κίεβο είχε ήδη σημειώσει σημαντική πρόοδο προς την ένταξη.
Τι ώθησε τον Μπάιντεν να υιοθετήσει σκληρή γραμμή; Ο Πρόεδρος της Πολωνίας Andrzej Duda δήλωσε, εν όψει των συνομιλιών του στο Παρίσι στις 12 Ιουνίου με τον Πρόεδρο της Γαλλίας Emmanuel Macron και τον Γερμανό Καγκελάριο Olaf Scholz στο Format του Τριγώνου της Βαϊμάρης, ότι η Ουκρανία θα ήθελε να έχει «μια πολύ συγκεκριμένη προοπτική ... ένταξης στο Βορειοατλαντική Συμμαχία». Ο Ντούντα ήλπιζε πως η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους θα «στείλει ένα θετικό μήνυμα στο Κίεβο, ότι η μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα ορατή».
Προφανώς, υπήρξε συναίνεση μεταξύ των μελών του Τριγώνου της Βαϊμάρης επίσης πως η Ουκρανία πρέπει να λάβει εγγυήσεις ασφαλείας. Ο Scholz δήλωσε: «Είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο και το χρειαζόμαστε σε πολύ συγκεκριμένη μορφή». Ο Μακρόν υποστήριξε, ζητώντας μια ταχεία συμφωνία για «απτές και αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας».
Πράγματι, υπήρξαν επίσης απειλητικοί θόρυβοι ότι, εάν δεν υπάρξει συγκεκριμενοποίηση για την ένταξη της Ουκρανίας στο Βίλνιους, ορισμένοι από τους «σκληροπυρηνικούς» συμμάχους μπορεί να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και το εγχείρημα – σε εθνικό επίπεδο – θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει στάθμευση στρατευμάτων από μέλη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Τώρα, ο Μπάιντεν αγνόησε αυτές τις απαιτήσεις των Παλαιών και Νέων Ευρωπαίων. Είναι σίγουρος ότι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Ίσως, ο Μακρόν και ο Σολτς να κινούνται επικοινωνιακά; Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ.
Η ουσία του θέματος είναι πως ο Μπάιντεν συνειδητοποιεί ότι η συνεχιζόμενη ουκρανική επίθεση οδεύει προς σιδηροδρομικό δυστύχημα και τον αποδεκατισμό του εναπομείναντος στρατού του Κιέβου. Είναι αβέβαιο για πόσο καιρό το Κίεβο θα είναι σε θέση να στρατολογεί αρκετούς στρατιώτες. Οι δύο φιγούρες που η Ουάσιγκτον είχε προετοιμάσει για ακριβώς το είδος του Σχεδίου Β στο Κίεβο που χρειάζεται τώρα — ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Valeri Zaluzhny και ο αρχηγός κατασκόπων, υποστράτηγος Kyrylo Budanov — είναι εκτός υπολογισμού, αφού τέθηκαν εκτός δράσης συνοπτικά από πρόσφατες ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις.
Μην αποκλείσετε μια εξέγερση στην Ουκρανία, εάν οι θάνατοι από πόλεμο καταστούν μη βιώσιμοι για την κοινωνία. Ο Μπάιντεν βλέπει επίσης ότι υπάρχει συνεχώς συρρικνούμενη έγκριση στην Αμερική για την πολεμική του πολιτική, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει σε κίνδυνο την επανεκλογή του. Ο Μπάιντεν επεσήμανε στον Ουκρανό Πρόεδρο Βλαντιμίρ Ζελένσκι κατά την τελευταία του επίσκεψη στο Κίεβο πως τα κονδύλια που θα μπορούσε να παράσχει η Ουάσιγκτον ήταν περιορισμένα. Και ο επικεφαλής της CIA Γουίλιαμ Μπερνς άφησε ξεχωριστά ένα μήνυμα στον Ζελένσκι ότι η συνέχιση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας μετά τον Ιούλιο είναι προβληματική.
Αρκεί να πούμε πως, εάν οι σκληρές παρατηρήσεις του Πούτιν την περασμένη εβδομάδα (την Τρίτη και την Παρασκευή) είναι κάτι που θα συμβεί, η ηγεσία του Κρεμλίνου δεν έχει μηδενική εμπιστοσύνη στον Μπάιντεν ή στους Ευρωπαίους συμμάχους του. Εν τω μεταξύ, η ξεκάθαρη αλήθεια είναι ότι το 90 τοις εκατό της βάσης πόρων της Ουκρανίας βρίσκεται σε περιοχές υπό ρωσικό έλεγχο. Πράγμα που σημαίνει πως το κράτος θα είναι μια τεράστια αποστράγγιση των αμερικανικών πόρων, ενώ η Ρωσία δεν δείχνει σημάδια εξάντλησης.
Ο Μπάιντεν δεν είπε τίποτα νέο. Ο Μπάιντεν αισθάνεται ότι οι ΗΠΑ έχασαν τον πόλεμο αντιπροσώπων, αλλά δεν πρέπει και δεν μπορεί να το παραδεχτεί. Έτσι, ελλείψει μιας χρονομηχανής, που θα μπορούσε να τον είχε οδηγήσει μέχρι το 1999, όταν άρχισε να ξεδιπλώνεται η επέκταση του ΝΑΤΟ, ο Μπάιντεν απλώς επέστρεψε στην προεπιλεγμένη θέση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι, καλωσορίζοντας την Ουκρανία στη συμμαχία μέσω ενός οδικού χάρτη — λες και εκείνη η στιγμή πριν από δεκαπέντε χρόνια είναι πλέον παρελθόν και δεν μπορεί να τραβηχτεί πίσω στο παρόν. Η Ρωσία δεν πρόκειται να το δεχτεί.
Αν μόνο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είχε μια χρονομηχανή όπως στη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας μετά την αποκάλυψη του HG Wells, θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει αυτό το όχημα ή τη συσκευή για να ταξιδέψει σκόπιμα και επιλεκτικά προς τα πίσω στο χρόνο μέχρι το 1999, όταν οι ΗΠΑ έχασαν την ευκαιρία για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την αιώνια αναζήτηση της Ρωσίας για αμοιβαία ασφάλεια με την Ευρώπη.