MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Βεβαίως, το θέατρο της Βορειοανατολικής Ασίας θα είναι μια κρίσιμη αρένα στην αναμέτρηση των μεγάλων δυνάμεων, με την αναζωπύρωση της Αρκτικής και τη λειτουργία της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής, γεγονός που θα εκτοξεύσει την στρατηγική σημασία της ρωσικής Άπω Ανατολής και της Σιβηρίας ως η δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας στον 21ο αιώνα σε συνδυασμό με τη σημερινή της θέση ως η νούμερο ένα πυρηνική δύναμη στον κόσμο. Το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία για τις Ηνωμένες Πολιτείες να χαλιναγωγήσουν τη Ρωσία από το να κρατήσουν την προσπάθεια της με το πεπρωμένο. Αυτό είναι που κάνει την Άπω Ανατολή την πιο σημαντική περιοχή για τις ΗΠΑ στην παγκόσμια στρατηγική τους.
Συμπτωματικό των κλιμακωτών εντάσεων, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Ιάπωνα πρεσβευτή την Παρασκευή και διαμαρτυρήθηκε με εξαιρετικά σκληρή γλώσσα, καθώς έγινε γνωστό ότι τα 100 οχήματα που το Τόκιο υποσχέθηκε αβλαβώς την περασμένη εβδομάδα στην Ουκρανία θα ήταν στην πραγματικότητα τεθωρακισμένα και οχήματα παντός εδάφους. Προφανώς, το Τόκιο υποκρινόταν, αφού οι κανόνες εξαγωγών της Ιαπωνίας απαγορεύουν στις εταιρείες της να πωλούν θανατηφόρα αντικείμενα στο εξωτερικό!
Το Τόκιο περνά την «κόκκινη γραμμή» και η Μόσχα δε διασκεδάζει. Η δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών την Παρασκευή «τόνιζε πως η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Φούμιο Κισίντα θα πρέπει να είναι έτοιμη να μοιραστεί την ευθύνη για τους θανάτους αμάχων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στις παραμεθόριες περιοχές της Ρωσίας… (και) να οδηγήσει τις διμερείς σχέσεις ακόμη πιο βαθιά σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο. Τέτοιες ενέργειες δεν μπορούν να μείνουν χωρίς σοβαρές συνέπειες».
Είναι σημαντικό ότι την Παρασκευή, σε μια τηλεδιάσκεψη με τον στρατηγό Liu Zhenli, Αρχηγό του Επιτελείου του Τμήματος Μικτού Επιτελείου της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Κίνας, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και ο Πρώτος Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας στρατηγός Valery Gerasimov εξέφρασε την εμπιστοσύνη του την επέκταση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και σημείωσε, «Ο συντονισμός μεταξύ της Ρωσίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στη διεθνή σκηνή έχει σταθεροποιητική επίδραση στην παγκόσμια κατάσταση».
Τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν αργότερα ότι οι δύο στρατηγοί συμφώνησαν πως η Ρωσία θα συμμετάσχει (για δεύτερη φορά) στην άσκηση North/Interaction-2023 που διοργανώνει η Κίνα, σηματοδοτώντας ένα νέο πλαίσιο κοινών στρατηγικών ασκήσεων Κίνας-Ρωσίας παράλληλα με την κοινή αεροπορική περιπολία στο Θάλασσα της Ιαπωνίας και τη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας από τα στρατηγικά βομβαρδιστικά τους. Παρεμπιπτόντως, η έκτη τέτοια κοινή περιπολία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη από τότε που ξεκίνησε η πρακτική το 2019.
Η μεγάλη εικόνα είναι ότι η αλλαγή στις ιαπωνικές πολιτικές κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους — στενή ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ όσον αφορά την Ουκρανία. αντιγραφή των κυρώσεων της Δύσης κατά της Ρωσίας· προμήθεια φονικών όπλων στην Ουκρανία, κ.λπ. — έχει βλάψει σοβαρά τη ρωσο-ιαπωνική σχέση. Συν τοις άλλοις, η εκ νέου στρατιωτικοποίηση της Ιαπωνίας με την αμερικανική υποστήριξη και οι αυξανόμενοι δεσμοί της με το ΝΑΤΟ (το οποίο πλανάται προς την Ασία-Ειρηνικό) καθιστά το Τόκιο κοινό αντίπαλο τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου.
Η επιτακτική ανάγκη να απωθηθεί αυτός ο ανανεωμένος πελάτης των ΗΠΑ γίνεται έντονα αισθητή στη Μόσχα και το Πεκίνο, η οποία έχει επίσης παγκόσμια διάσταση, καθώς η Ρωσία και η Κίνα είναι πεπεισμένες ότι η Ιαπωνία ενεργεί ως υποκατάστατο της αμερικανικής κυριαρχίας στην Ασία και υπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα. Από την πλευρά της, σε μια ανατροπή, η Ουάσιγκτον τώρα ενθαρρύνει ενεργά την Ιαπωνία να είναι μια διεκδικητική περιφερειακή δύναμη καταργώντας τα συνταγματικά της όρια για τον επανεξοπλισμό. Ευχαρίστησε την Ουάσιγκτον που η Ιαπωνία υποσχέθηκε μακροπρόθεσμη αύξηση πάνω από 60 τοις εκατό στις αμυντικές δαπάνες.
Αυτό που ανησυχεί τη Μόσχα και το Πεκίνο είναι επίσης η άνοδος ρεβανσιστικών στοιχείων -απομεινάρια της αυτοκρατορικής εποχής της Ιαπωνίας- στα κορυφαία κλιμάκια εξουσίας την πρόσφατη περίοδο. Φυσικά, η Ιαπωνία συνεχίζει να βρίσκεται σε κατάσταση άρνησης όσον αφορά τις θηριωδίες της κατά την περίοδο του βάναυσου αποικισμού της Κίνας και της Κορέας και τα φρικτά εγκλήματα πολέμου κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή η τάση έχει εντυπωσιακή ομοιότητα με αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία, όπου επίσης τα φιλοναζιστικά στοιχεία ανακτούν έδαφος. Περιέργως, ένας γερμανο-ιαπωνικός άξονας βρίσκεται στον πυρήνα των στρατηγικών της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας και της Κίνας στην Ευρασία και τη Βορειοανατολική Ασία.
Η γερμανική Bundeswehr επεκτείνει τις μάχιμες ασκήσεις της στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό και θα αναπτύξει περισσότερες ναυτικές και αεροπορικές μονάδες στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού το επόμενο έτος. Μια πρόσφατη γερμανική έκθεση σημείωσε, «Η εντατικοποίηση της γερμανικής συμμετοχής σε περιφερειακούς ελιγμούς Ασίας-Ειρηνικού λαμβάνει χώρα σε μια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποιούν ελιγμούς ρεκόρ στη Νοτιοανατολική Ασία, στις προσπάθειές τους να εντείνουν τον έλεγχό τους στην περιοχή και να εκτοπίσουν την Κίνα όσο το δυνατόν περισσότερο».
Τα κίνητρα της Ιαπωνίας είναι εύκολο να κατανοηθούν. Εκτός από τον ιαπωνικό ρεβανσισμό που τροφοδοτεί τα εθνικιστικά αισθήματα, το Τόκιο είναι πεπεισμένο ότι μια διευθέτηση με τη Ρωσία για τα νησιά Κουρίλ δεν αναμένεται τώρα, ή πιθανώς ποτέ, πράγμα που σημαίνει πως μια συνθήκη ειρήνης δε θα είναι δυνατή για να φέρει τυπικά ένα τέλος τις εχθροπραξίες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεύτερον, η Ιαπωνία δεν οραματίζεται πλέον τη Ρωσία ως «εξισορροπητή» στην ταραγμένη σχέση της με την Κίνα.
Τρίτον, το πιο σημαντικό, καθώς η Ιαπωνία βλέπει την άνοδο της Κίνας ως πολιτική και οικονομική απειλή, στρατιωτικοποιείται γρήγορα, κάτι που με τη σειρά της δημιουργεί τη δική της δυναμική όσον αφορά τόσο την ανατροπή της θέσης ισχύος της στην Ασία όσο και την ενσωμάτωση της στη Δύση («παγκοσμιοποίηση»). Αναπόφευκτα, αυτό μεταφράζεται ως προώθηση του ΝΑΤΟ στη δυναμική της ασιατικής δύναμης, κάτι που κόβει βαθιά τις βασικές στρατηγικές εθνικής ασφάλειας και άμυνας της Ρωσίας. Κατά συνέπεια, όποιες ελπίδες είχαν καλλιεργήσει στο παρελθόν οι στρατηγοί στη Μόσχα ότι η Ιαπωνία θα μπορούσε να απογαλακτιστεί από την τροχιά των ΗΠΑ και να ενθαρρυνθεί να ασκήσει τη στρατηγική της αυτονομία, εξατμίστηκαν στον αέρα.
Αναμφισβήτητα, στην επιθυμία του να ενσωματώσει την Ιαπωνία στη «συλλογική Δύση» υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ο Πρωθυπουργός Κισιντά υπερέβη τον εαυτό του. Συμπεριφέρεται σαν να είναι υποχρεωμένος να είναι πιο πιστός από τον ίδιο τον βασιλιά. Έτσι, την ίδια μέρα που ο Πρόεδρος Xi Jinping επισκέφθηκε τη Μόσχα τον Μάρτιο, ο Kishida προσγειώθηκε στο Κίεβο από όπου πήγε να παραστεί σε μια Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και άρχισε ανοιχτά να ασκεί πιέσεις για τη δημιουργία γραφείου του ΝΑΤΟ στο Τόκιο.
Ο Κισίντα ακολούθησε φιλοξενώντας τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ στο Τόκιο και του έδωσε μια πλατφόρμα για να επικρίνει δημόσια την Κίνα από το κατώφλι της. Δεν υπάρχει εύκολη εξήγηση για μια τέτοια υπερβολική συμπεριφορά. Είναι θέμα ορμητικής συμπεριφοράς και μόνο ή είναι μια υπολογισμένη στρατηγική για την απόκτηση νομιμότητας για την άνοδο των ρεβανσιστικών στοιχείων που ο Kishida εκπροσωπεί στην ιαπωνική δομή εξουσίας;
Σίγουρα, η Βορειοανατολική Ασία αποτελεί προτεραιότητα τώρα για την Κίνα και τη Ρωσία, δεδομένων των αλληλοεπικαλυπτόμενων συμφερόντων τους στην περιοχή. Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ασία και η απότομη άνοδος της προβολής δυνάμεων των ΗΠΑ φέρνουν στο σπίτι τους αμυντικούς στρατηγούς στο Πεκίνο και τη Μόσχα ότι η Θάλασσα της Ιαπωνίας είναι μια «κοινή αυλή» για τις δύο χώρες όπου η στρατηγική τους συνεργασία «χωρίς όρια» πρέπει να είναι η βέλτιστη. Οι Κινέζοι σχολιαστές δεν υποβαθμίζουν πλέον πως οι ρωσο-κινεζικές στρατιωτικές σχέσεις «χρησιμεύουν ως ισχυρό αντίβαρο στις ηγεμονικές ενέργειες των ΗΠΑ».
Είναι απολύτως κατανοητό ότι κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον, η Κίνα και η Ρωσία μπορεί να αρχίσουν να βλέπουν τη Βόρεια Κορέα ως πρωταγωνιστή στην περιφερειακή τους ευθυγράμμιση. Μπορεί να μην αισθάνονται πλέον δεσμευμένοι να τηρούν τις κυρώσεις υπό τις ΗΠΑ κατά της Βόρειας Κορέας. Πράγματι, εάν αυτό συνέβαινε, θα προκύψουν πολλές πιθανότητες. Οι στρατιωτικοί δεσμοί Ρωσίας-Ιράν δημιούργησαν το προηγούμενο.