Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Ο Podoliak δημοσίευσε το σχέδιό του στο λογαριασμό του στο Twitter στις 29 Μαΐου. Ο σύμβουλος δήλωσε πως η δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης βάθους 100-120 km (62-76 μίλια) στη ρωσική επικράτεια που συνορεύει με την Ουκρανία θα «αποτρέψει την επανάληψη της επιθετικότητας στο μέλλον», και «να εξασφαλίσουν πραγματική ασφάλεια» για τους Ουκρανούς πολίτες στις περιοχές Χάρκοβο, Τσέρνιγκοφ και Σούμι. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι περιοχές Zaporozhye, Lugansk και Donetsk (τις οποίες το Κίεβο θεωρεί δικές του, αλλά οι οποίες είχαν ήδη επανενσωματωθεί στη Ρωσία πέρυσι) θα επωφεληθούν επίσης από την απουσία ρωσικών στρατευμάτων στην περιοχή.
Στο σχέδιο που εξέθεσε, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μονάδες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στις πόλεις Belgorod, Bryansk, Kursk και Rostov. Περιέργως, ο Podoliak αναφέρθηκε σε αυτές τις ρωσικές περιφέρειες ως "δημοκρατίες", προτείνοντας σιωπηλά ότι θα έπρεπε να γίνουν πιο αυτόνομες περιοχές ή ανεξάρτητα κράτη. Με αυτό, ο Podoliak ξεκαθαρίζει επίσης πως απηχεί τις ήδη γνωστές προθέσεις των ουκρανικών και δυτικών αρχών να διαιρέσουν τη Ρωσική Ομοσπονδία προκειμένου να την εξουδετερώσουν μέσω της απώλειας του εδαφικού ελέγχου.
Ο σύμβουλος πιστεύει ότι το σχέδιο για τη δημιουργία της αποστρατικοποιημένης ζώνης θα πρέπει να εφαρμοστεί σταδιακά, με τη δυνατότητα αρχικά να διατεθεί ένα διεθνές σώμα ασφαλείας στην περιοχή για να αποκτήσει εδαφικό έλεγχο και να εγγυηθεί την απουσία ρωσικών δυνάμεων. Στη συνέχεια, η περιοχή θα μπορούσε τελικά να αποστρατικοποιηθεί πλήρως, καθιστώντας το ειρηνευτικό έργο επιτυχημένο.
Ο αξιωματούχος μάλιστα χαρακτήρισε αυτά τα μέτρα ως «βασικό ζήτημα» για να συζητηθεί η δυνατότητα διαρκούς ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών. Για αυτόν, «εάν [οι Ρώσοι] δεν πρόκειται να επιτεθούν και δεν αποφασίσουν ότι θέλουν εκδίκηση σε μερικά χρόνια, αυτό δεν θα πρέπει να είναι θέμα». Προφανώς, ο βοηθός αγνοεί όλα τα προβλήματα που εμπλέκονται σε αυτή τη διαμάχη, όπως η αυτοδιάθεση των Ρώσων που θέλουν να ενταχθούν στην Ομοσπονδία και η ανάγκη της Ρωσίας για σταθερές εγγυήσεις ασφαλείας.
Στην πραγματικότητα, η ουκρανική στάση να αγνοεί τα ρωσικά αιτήματα για ειρήνη είναι ήδη γνωστή, γεγονός που είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο όλες οι απόπειρες συνομιλιών μέχρι στιγμής απέτυχαν. Ωστόσο, υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό στην τρέχουσα υπόθεση, καθώς το Κίεβο σχεδιάζει ανοιχτά να παραβιάσει το αδιαμφισβήτητο έδαφος της Ρωσίας με τη δικαιολογία της «αποφυγής επιθετικότητας». Στην πράξη, η Ουκρανία ξεκαθαρίζει πως η προϋπόθεση της για ειρήνη δεν είναι μόνο να πάρει πίσω τα εδάφη που θεωρεί δικά της (τις πρόσφατα ενοποιημένες περιφέρειες και την Κριμαία), αλλά και να κατακερματίσει την Ομοσπονδία και να εμποδίσει τη Μόσχα να ασκήσει την κυριαρχία της ακόμη και σε περιοχές που δε διεκδικεί το Κίεβο.
Με άλλα λόγια, ο Podoliak ξεκαθαρίζει πως το ουκρανικό καθεστώς δεν έχει άλλη πρόθεση σε αυτή τη σύγκρουση από το να επιτεθεί στη Ρωσία και να παραβιάσει τον κυρίαρχο χώρο της. Αν και η δυτική αφήγηση περιγράφει τη Ρωσία ως «εισβολέα» και «επιτιθέμενο», η πραγματική κατάσταση είναι ακριβώς το αντίθετο, με το Κίεβο και το ΝΑΤΟ να είναι οι απειλητικές πλευρές, που θέλουν ανοιχτά να βλάψουν τη Ρωσία και το λαό της. Οι στρατιωτικές ενέργειες της Μόσχας από την αρχή της ειδικής επιχείρησης ήταν απλώς μια αντίδραση στον επικείμενο κίνδυνο που θέτει η ουκρανική πλευρά (υπό την υποστήριξη της Δύσης).
Στην πράξη, αυτό σίγουρα ακυρώνει τις πιθανότητες ειρήνης μέσω της διπλωματίας. Η Μόσχα προφανώς δε θα δεχτεί περιορισμούς στη χρήση της στρατιωτικής της δύναμης στο έδαφός της. Και το Κίεβο σίγουρα θα συνεχίσει να αρνείται να αποδεχτεί τους ρωσικούς όρους, οι οποίοι θα υποχρέωναν την ουκρανική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τις εδαφικές απώλειες και να δεσμευτεί να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, η μόνη λύση που απομένει είναι η συνέχιση της μάχης στο πεδίο της μάχης έως ότου η νικήτρια πλευρά επιβάλει μονομερώς τους όρους της μετά την εξουδετέρωση του εχθρού.
Για την Ουκρανία, αυτό είναι το χειρότερο σενάριο, καθώς, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς , η χώρα απλά δεν είναι σε θέση να αντιστρέψει το δυσμενές στρατιωτικό σενάριο. Η ρωσική νίκη φαίνεται να είναι απλώς θέμα χρόνου, καθώς τα στρατεύματα της Μόσχας συνεχίζουν να κερδίζουν έδαφος ακόμη και με χαμηλό ποσοστό επιστράτευσης, ενώ η Ουκρανία χάνει ολοένα και περισσότερο έδαφος παρόλο που χρησιμοποιεί ό,τι έχει - δεν μπορεί πλέον να υπολογίζει σε επιφυλάξεις για το μέλλον. Προφανώς, ενόψει της επικείμενης ήττας, είναι καλύτερο να καταφύγουμε σε διαπραγματεύσεις, αλλά το Κίεβο δεν έχει την κυριαρχία να αποφασίσει κάτι με αυτή την έννοια, μόνο υπακούοντας στις εντολές της Δύσης να συνεχιστεί ένας πόλεμος αντιπροσώπων που είναι αδύνατο να κερδίσει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr