 |
| pixabay / jarmoluk |
Του Στρατή Μαζίδη
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από το πουθενά είχε την ευκαιρία του αλλά την κρίσιμη στιγμή του καλοκαιριού του 2015 πήρε ένα πελώριο "Οχι" και το έκανε ένα ταπεινωτικό "Ναι". Από τότε άρχισε να κατεβαίνει το λόφο, τόσο των προσδοκιών όσο και των ποσοστών αφού τελικά κι αυτός υπηρέτησε μνημόνια. Κυνήγησε τη μεσαία τάξη και εστίασε σε ατζέντες μειοψηφικών ομάδων. Κερασάκι στην τούρτα η συμφωνία των Πρεσπών.
Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πανηγυρίζει. Μειώθηκε μεν η ποσοστιαία διαφορά αλλά όχι τόσο γιατί ανέβηκε το ίδιο αλλά επειδή καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει βέβαια να αναφερθεί πως σε επίπεδο ψήφων η διαφορά των περίπου 500.000 του Μαΐου περιορίστηκε κοντά στις 300.000. Το βράδυ της 21ης Μαΐου πιθανολογούσα πως το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να σκαρφαλώσει ως το 13%, εντούτοις δεν έλειψαν κι από αυτό κάποια "λάθη" από στελέχη του όσον αφορά τη φορολογία. Συνεπώς ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί να χαμογελά αλλά όχι να πανηγυρίζει όπως πριν από περίπου ένα μήνα.
Πάρα ταύτα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση κι αν κρίνει από τις θέσεις που εξέφρασαν απόψε οι εκπρόσωποί του στα τηλεοπτικά πάνελ, αντιλαμβάνεται πως η άρνηση της πραγματικότητας θα κάνει το 17,84% να φαντάζει άπιαστος στόχος σε λίγο καιρό.
Μέσα σε όλα, έχει ακόμη έναν πονοκέφαλο, την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου η οποία το 2015 υπήρξε συνεπής απέναντι στους πολίτες και αποτελεί μια πολιτικό με τσαγανό. Επιπλέον στο λόγο της δεν έχει τις αγκυλώσεις του κ. Τσίπρα ο οποίος ακόμη και το βράδυ των εκλογών εξακολουθεί την ίδια ρητορική, ενώ δεν ξεκαθάρισε αν ανοίγει τελικά θέμα ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΑΣΟΚ και Πλεύση Ελευθερίας καλούνται να σκοράρουν σε άδειο τέρμα.