 |
| Photo: Public Pomain |
Finian Cunningham - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η τρελά επικίνδυνη σύγκρουση θα μπορούσε να τελειώσει αυτήν την στιγμή.
Αυτή την εβδομάδα είδαμε ένα σμήνος στρατιωτικών drones να επιτίθενται στη ρωσική πρωτεύουσα. Οι ρωσικές αρχές ισχυρίστηκαν πως όλα τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα καταρρίφθηκαν ή απενεργοποιήθηκαν ηλεκτρονικά, αλλά όχι χωρίς κάποια από τα αεροσκάφη να προκαλέσουν ζημιές σε πολυκατοικίες πολιτών.
Πριν από σχεδόν τέσσερις εβδομάδες, μια διπλή επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος εξαπολύθηκε στο κτίριο της Γερουσίας του Κρεμλίνου κοντά στο σημείο όπου κατοικεί ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η Μόσχα δεν έχει δεχθεί ποτέ τέτοια συμβολική επίθεση από τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όταν η Σοβιετική Ένωση πολεμούσε τη Ναζιστική Γερμανία στις ίδιες τις πύλες της πρωτεύουσας.
Σε άλλα μέρη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν βάλει στο στόχαστρο μεγάλες ρωσικές εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις βαθιά μέσα στην επικράτειά της. Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι τα παιδιά της Ρωσίας απομακρύνονται από τις δυτικές περιοχές του Μπέλγκοροντ και του Μπριάνσκ λόγω των συνεχών σφοδρών βομβαρδισμών από τις ουκρανικές δυνάμεις. Αυτές οι περιοχές έχουν επίσης δει επιδρομές τύπου κομάντο από μαχητές που χρησιμοποιούν τεθωρακισμένα οχήματα που προμήθευσαν οι ΗΠΑ. Το μέτωπο των μέσων ενημέρωσης της CIA Radio Free Europe είναι προφανώς ενθουσιασμένο από την αναμενόμενη πτώση του ηθικού της Ρωσίας.
Η Ρωσία υπόκειται σταδιακά σε μια αυστηρότερη επιθετική κακία, η οποία όταν την δούμε προοπτικά παρουσιάζει μια συγκλονιστική απόπειρα επίθεσης στα υπαρξιακά της συμφέροντα. Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει πως το δόγμα της εθνικής άμυνας επιτρέπει τη χρήση πυρηνικών όπλων εάν απειλούνται τα υπαρξιακά της συμφέροντα. Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ διαμορφώνουν προκλητικά τη σύγκρουση στην Ουκρανία στις υπαρξιακές ανησυχίες της Ρωσίας. Η επίθεση κατευθύνεται πλήρως και εντείνεται από την Ουάσιγκτον και τους συνεργούς της στο ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα τη Βρετανία.
Η σχεδόν 15μηνη σύγκρουση στην Ουκρανία φαίνεται να κινείται ανεξέλεγκτα προς έναν άμεσο πόλεμο μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου. Η Ρωσία δεν ήθελε αυτή τη σύγκρουση. Οι προτάσεις της για διπλωματία και διάλογο σχετικά με τις γεωπολιτικές ανησυχίες για την ασφάλεια λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ απορρίφθηκαν αδικαιολόγητα από την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους τσιράκια της τις εβδομάδες πριν από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: το βάρος φέρει η Ουάσιγκτον να σταματήσει την ολίσθηση προς την παγκόσμια καταστροφή.
Η κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν λέει ευθαρσώς ψέματα στο αμερικανικό κοινό και αντιμετωπίζει τους Ρώσους σαν ανόητους. Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Μόσχα, ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επανέλαβαν το αποκαλυπτικό μάντρα ότι η Ουάσιγκτον δεν «επιτρέπει ούτε ενθαρρύνει» τα ουκρανικά πλήγματα εντός της Ρωσίας.
Η Ουάσιγκτον παρουσιάζει μια φαινομενική απογοήτευση με την Ουκρανία για την «αδιόρθωτη» χρήση αμερικανικών όπλων από την τελευταία για να χτυπήσει στόχους βαθιά μέσα στο προπολεμικό ρωσικό έδαφος. (Δηλαδή, πέρα από τη χερσόνησο της Κριμαίας και τα πρόσφατα ομόσπονδα ρωσικά εδάφη Donbass, Zaporozhye και Kherson).
Αυτό οδήγησε ορισμένους σχολιαστές να υποθέσουν πως το καθεστώς του Κιέβου «ανεξαρτητοποιείται» από τους Αμερικανούς και τους χορηγούς του ΝΑΤΟ.
Γράφοντας για το Libertarian Institute αυτή την εβδομάδα, ο Ted Snider παρατήρησε : «Η Ουκρανία επιδιώκει τώρα τα δικά της συμφέροντα ασφαλείας με τρόπο που είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ. Και φαίνεται να αγνοούν τους περιορισμούς των ΗΠΑ για την επιδίωξή τους… Οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να έχουν χάσει τον έλεγχο του Κιέβου και η Ουκρανία επιδιώκει τώρα τους δικούς της στόχους με τρόπο που αγνοεί τους αμερικανικούς στόχους αυξάνοντας τον κίνδυνο να συρθεί το ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία».
Στο ίδιο άρθρο, ο Snider ισχυρίστηκε ότι οι δηλωμένοι αμερικανικοί στόχοι ήταν διπλοί: να υπερασπιστούν την κυριαρχία της Ουκρανίας και να αποφύγουν τον άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία.
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι πολλοί Αμερικανοί που είναι κατά του πολέμου και επικρίνουν την απερίσκεπτη πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν στην Ουκρανία δε φαίνεται να κατανοούν πλήρως το βάθος της άσεμνης εμπλοκής της Ουάσιγκτον. Οι στόχοι των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι ούτε να υπερασπιστούν την Ουκρανία ούτε να αποφύγουν έναν άμεσο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Ο στόχος είναι να νικήσουμε τη Ρωσία με οποιοδήποτε μέσο, να υποκινήσουμε την αλλαγή καθεστώτος και να υποτάξουμε τη Ρωσία για τον δυτικό καπιταλισμό, όπως στη δεκαετία του 1990 υπό τον Γέλτσιν. Είναι όλα σχετικά με την ηγεμονική επιθετικότητα και κυριαρχία, μια πολιτική που στρέφεται επίσης στην Κίνα.
Με άλλα λόγια, το βασικό πρόβλημα δεν είναι κάποια λανθασμένη πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν στην Ουκρανία. Το πρόβλημα είναι η θεμελιώδης και αδυσώπητη συνθήκη των αμερικανικών παγκόσμιων ηγεμονικών φιλοδοξιών. Αυτό με τη σειρά του πηγάζει από τη φύση του αμερικανικού εταιρικού καπιταλισμού και την τελευταία επανάληψη του ως εταιρικού φασισμού (αν και με ψευδοφιλελεύθερη εικόνα και λεξικό).
Η Ουκρανία και η σύγκρουση εκεί είναι απλώς ένα προσωρινό μέσο για έναν μεγαλύτερο σκοπό για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Ομολογουμένως, οι περισσότερες προσωπικότητες της αμερικανικής δομής εξουσίας αναμφίβολα προτιμούν να αποφύγουν έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία ως ζήτημα πραγματισμού και αυτοσυντήρησης και όχι αρχής. Προτιμούν χαμηλής έντασης, υβριδικό πόλεμο και πολλή μακρινή βία μέχρι τον «τελευταίο Ουκρανό». Όμως, το πρόβλημα της υποκίνησης της επιθετικότητας, όσο κρυφό κι αν είναι, είναι πως αναπόφευκτα διατρέχει τον κίνδυνο να ξεσπάσει σε ολικό πόλεμο, όπως δείχνει η παρούσα δυναμική.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν και το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής, η CIA και οι αυτοκρατορικοί σχεδιαστές του Deep State δεν μπορούν να προσποιούνται ότι είναι αγνωστικιστές για τα ουκρανικά χτυπήματα στη Ρωσία. Οι ΗΠΑ και οι συνεργοί τους στο ΝΑΤΟ επέτρεψαν και ενθάρρυναν σε κάθε βήμα de facto το καθεστώς του Κιέβου να κλιμακώσει τις εχθροπραξίες με τη Ρωσία. Αυτή ήταν η αποστολή της από το πραξικόπημα που υποστήριξε η CIA στο Κίεβο το 2014.
Μόλις πριν από λίγο καιρό, φαίνεται ότι ήταν αμφιλεγόμενο να στείλουμε στον στρατό των Νεοναζί στην Ουκρανία οτιδήποτε πέρα από κράνη και νυχτερινές ακτίνες υπέρυθρων. Στη συνέχεια, οι προμήθειες εξελίχθηκαν από εκεί σε «θανατηφόρα όπλα», πυραύλους μεγαλύτερου βεληνεκούς, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, άρματα μάχης, βλήματα πυροβολικού απεμπλουτισμένου ουρανίου και μαχητικά αεροσκάφη F-16 με πυρηνική ικανότητα.
Δεν μπορείς να εξοπλίσεις ένα ρωσοφοβικό καθεστώς μέχρι τα δόντια και μετά να στρίψεις και να υποστηρίξεις με ντροπή ότι δεν υποστηρίζεις τις στρατιωτικές τακτικές του καθεστώτος να εκτοξεύει πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε κέντρα πολιτών στη Ρωσία. Είναι τόσο προσβλητικό όσο και διττό.
Αυτή την εβδομάδα μετά τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Μόσχα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν σχολίασε ότι η Ουάσιγκτον εξετάζει τώρα το ενδεχόμενο να προμηθεύσει το σύστημα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς ATACMS στην Ουκρανία. Αυτό το όπλο έχει βεληνεκές 300 χιλιομέτρων, υπερδιπλάσιο από αυτό των πυραύλων HIMARS που έχουν ήδη προμηθευτεί από τις ΗΠΑ.
Παρά τις κυνικές αρνήσεις και τη διπροσωπία, η Ουάσιγκτον κλιμακώνει συνειδητά την επιθετικότητα εναντίον της Μόσχας με την πολιτική της να ενισχύει την οπλοποίηση του καθεστώτος των ποδιών της γάτας της στο Κίεβο. Οι διστακτικοί Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό το διεφθαρμένο και αδίστακτο καθεστώς θα αγνοήσει τις φαινομενικά ευσεβείς δημόσιες εκκλήσεις για «να μην χτυπήσει μέσα στη Ρωσία».
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποίησε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ότι «παίζουν με τη φωτιά». Ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως το καθεστώς του Κιέβου δεν έχει γίνει αδίστακτο. Αντιθέτως, κάνει αυτό που είναι οπλισμένο να κάνει.
Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να σβήσει το φιτίλι σταματώντας τη ροή όπλων προς την Ουκρανία και να εμπλακεί σε ουσιαστική διπλωματία με τη Ρωσία για την αντιμετώπιση των μακροπρόθεσμων ανησυχιών για την ασφάλεια. Όχι μόνο με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα. Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι λακέδες τους στο ΝΑΤΟ απεχθάνονται τόσο τη διπλωματία και τη γεωπολιτική δέσμευση; Η διεφθαρμένη αδιάκοπη λαχτάρα της Δύσης για πόλεμο και σύγκρουση, για ορισμό εχθρών και διαρκή δαιμονοποίηση των άλλων είναι διαφωτιστική.
Αλλά η Ουάσιγκτον δεν υιοθετεί τη λογική επιλογή της ειρήνης και της διπλωματίας επειδή είναι προσηλωμένη στα ηγεμονικά συμφέροντα ισχύος. Αυτός ο τρόπος οδηγεί μόνο σε πόλεμο και παιχνίδι με τη φωτιά. Το δίλημμα της Μόσχας είναι πώς να δείξει στο δυτικό επιτιθέμενό της ότι το παιχνίδι με τη φωτιά σημαίνει ότι καίγεσαι – χωρίς να υποκινήσει έναν καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.