Είχα ''κολλήσει'' από μέρες στην τραγωδία που ξετυλίχθηκε ανοιχτά της Πύλου, το παζλ της οποίας συμπληρωνόταν σιγά σιγά μέχρι την τελευταία ενημέρωσή μου για τον αρχηγό του κυκλώματος των διακινητών. Τον άνδρα αιγυπτιακής υπηκοότητας, μόνιμο κάτοικο του Τομπρούκ της Λιβύης, που αγόραζε σαπιοκάραβα ζητώντας 5.000 ευρώ για το ταξίδι του θανάτου.
Η αφύπνιση της συνείδησης μετά το ναυάγιο έγινε βίαια με αφετηρία ανθρωπιστική και αντίκτυπο ατομικό και συλλογικό από το τραύμα στο εθνικό γόητρο των Ελλήνων, γιατί τα νερά της ιστορίας και της περηφάνιας μας έγιναν υγρός τάφος για εκατοντάδες ανθρώπους, που ήταν στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα μεταναστών κλειδαμπαρωμένα στα σπλάχνα του δουλεμπορικού αλιευτικού το οποίο τους μετέφερε από τη Λιβύη στην Ιταλία...
Δικαιολογημένος λόγος για να με κρατούν θλιβερή συντροφιά όλα αυτά τις άγρυπνες νύχτες, που είναι - περιέργως - ήσυχες και αθόρυβες για προεκλογικές. Τόσο αθόρυβες που ''αφουγκράζομαι τους θρόους της σιγής'' (όπως λέει ο Ρίτσος στην ''Εαρινή Συμφωνία'') και έχω μόνιμα στα αυτιά μου νότες μελαγχολικές, φορτωμένες με τη θαλασσινή αύρα του μπάτη.
''Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουν να κοιμηθείς στις Πλάτρες'', λέει ο Σεφέρης κι εγώ νιώθω πως είμαι νοερά εκεί, κι ας μην φτάνει σε μένα ο βουνίσιος αέρας του Τροόδους. Κι ας μην έχω ένα γύρο ''ντροπαλά αηδόνια'' να μου κελαηδούν, παρά μόνο αθηναϊκά καρδερινοκανάρινα και κοτσύφια...
Έτοιμη να αποκοιμηθώ απ' τα νυσταγμένα τιτιβίσματα, έκανα ένα γρήγορο πέρασμα γα να δω τα τελευταία σχόλια στη σελίδα μου στο διαδίκτυο, πριν την κλείσω. Τα βλέφαρά μου πετάρησαν νευρικά, αιφνιδιασμένα από μια ανάρτηση στον ''τοίχο'':
''Πήγε στο ευρωκοινοβούλιο για να τους πει πόσο σπουδαίος είναι ο ίδιος και μιλούσε μπροστά σε άδειες καρέκλες, με εξαίρεση τους Κύπριους ευρωβουλευτές. Αντί να προτάξει την Κύπρο, πρόταξε τον εαυτό του. Ούτε λέξη για την επίσκεψη Ερντογάν στα Κατεχόμενα και τα όσα ανεπίτρεπτα είπε. Ο σκοπός όμως επετεύχθη. Τραβήχτηκαν φωτογραφίες...''.
Το ''καρφί για τον ΠτΚΔ Νίκο Χριστοδουλίδη έβγαζε μάτι. Σούφρωσα τα φρύδια μου με δυσαρέσκεια και, λειτουργώντας συνειδησιακά, έγραψα ένα σχόλιο-σύσταση στους ανυπόμονους Ελληνοκύπριους:
''Η υπομονή που κάνατε επί 49 χρόνια με την ελπίδα λύσης του Κυπριακού προφανώς εξαντλήθηκε. Η τουρκική κατοχή έχει εδραιωθεί στην μισή σχεδόν Κύπρο και γι' αυτό ευθύνονται διαχρονικά οι ηγεσίες σας από κοινού με τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ενεργοποιεί πλέον το Κυπριακό τα εθνικά αντανακλαστικά της κυπριακής κοινής γνώμης. ‟
”Πριν αρχίσει να έχει αντίκτυπο αυτό στην εθνική μας υπόθεση, συσπειρωθείτε γύρω απ' τον Πρόεδρό σας, αδέρφια, και μη βιάζεστε να τον χαρακτηρίσετε ανεπαρκή πριν τον δείτε να ξετυλίγει τη στρατηγική του απέναντι στον κατακτητή του 37% του νησιού σας. ‟
”Μην λειτουργείτε παρορμητικά, σαν οπαδοί ομάδας που στην πρώτη αποτυχία της ζητούν αλλαγή του προπονητή της. ''Αρχή άνδρα δείκνυσι'', έλεγε ο Βίας ο Πριηνεύς. Ας δείτε, λοιπόν, τον Χριστοδουλίδη να άρχει πριν τον κρίνετε...
Απ' την μια στιγμή στην άλλη είχε εξαφανιστεί μαγικά κάθε υποψία ύπνου και πέρασαν σε δεύτερη μοίρα το ναυάγιο με τους μετανάστες, η ομολογία Μουζάλα ότι βλέπει τον φράχτη στον Έβρο σαν το τείχος του Βερολίνου που πρέπει να γκρεμιστεί, η ''γκρίνια'' μου για το κλείσιμο του ματιού του Τσίπρα στους τουρκόφρονες βουλευτές Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ και η απογοήτευσή μου για την απουσία εθνικής φιλοδοξίας και ευφυούς στρατηγικής σε Ελλάδα και Κύπρο, τη στιγμή που έχουμε απέναντί μας τα ''γεράκια'' του Ερντογάν (Γκουλέρ στο ΥΠΑΜ και Φιντάν στο ΥΠΕΞ), έτοιμα να μας ''καταβροχθίσουν''.
Κι αυτό το τελευταίο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους στο Κυπριακό δεδομένης της διαχρονικής απραξίας που οδήγησε σε λιμνάζοντα ύδατα αδράνειας, ακινησίας και ματαιότητας των προσπαθειών επίλυσής του. Παρ' όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ως εκ τούτου, εξακολουθούν να εκδηλώνονται περιοδικά ελπιδοφόρα σημάδια κινητικότητας. Κινητικότητας ουσίας και όχι επικοινωνίας.
Δείγμα αυτού ''χθες'' (Αύγουστος 2021) ήταν η πρόταση που κατέθεσε στο Ελληνικό Πρόγραμμα της ραδιοφωνίας SBS (ραδιοφωνικό σταθμό τη ελληνικής ομογένειας Αυστραλίας). ο πανεπιστημιακός Ανδρέας Θεοφάνους (πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων), σε μια προσπάθεια να καταδείξει την ανάγκη για νέο αφήγημα στο Κυπριακό που θα εγκαινιάσει νέο κύκλο πολιτικών χειρισμών στη θέση των παλιών οι οποίοι έχουν αποτύχει.
Πολιτικών χειρισμών που θα αφυπνίσουν τους καθεύδοντες υπό μανδραγόρα απογοητευμένους Κυπρίους οι οποίοι αναλώνονται τόσα χρόνια σε κομματικούς ανταγωνισμούς (έμφορτους από προσωπικές φιλοδοξίες των αρχηγών των κομμάτων τους), με αποτέλεσμα να μην έχουν πλέον ως προτεραιότητα την επαναδιεθνοποίηση του Κυπριακού με στόχο την επίλυσή του.
Πέρα απ' αυτό το δυσάρεστο σε επίπεδο πολιτών, δεν βγαίνει (σε επίπεδο πολιτικών) ενιαίο μήνυμα για το τι μέλλει γενέσθαι με το εθνικό θέμα της Κύπρου, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται διχαστικά σύνδρομα που κάνουν την Τουρκία να τρίβει τα χέρια της.
Να τρίβει τα χέρια της γιατί διευκολύνουν ιδανικά την νεοοθωμανική προοπτική επεκτατισμού της σε βάρος της Κύπρου δια της διχοτόμησής της, η οποία εξυπηρετεί θαυμάσια τη στρατηγική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' και τα ηγεμονικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν για την Ανατολική Μεσόγειο...
Με αφορμή αυτά τα τελευταία, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δείγματα διαμόρφωσης ελπιδοφόρου πεδίου για επίλυση του Κυπριακού, μας δίνουν σήμερα τρία δεδομένα: 1. Η τριμερής συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που έχει και στρατιωτική διάσταση (πιθανή αγορά από Κύπρο ισραηλινών αρμάτων μάχης Merkava, σύμφωνα με την Ισραηλινή ειδικό για θέματα Άμυνας Dona Levi). 2. Οι εξελικτικές έρευνες για υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ της Κύπρου, που (κατά τον αρθρογράφο Robert Ellis της ''The Jerusalem Post'') οδηγούν σε αδιέξοδο τον Τ. Ερντογάν , και 3. Η διαφοροποιημένη από άλλες φορές κινητικότητα Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό.
Κινητικότητα σε ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟϊκό επίπεδο, παράλληλα με το εσωτερικό-αμυντικό που εξελίσσεται θετικά. Αποδεικτικά στοιχεία του πρώτου έδωσε ήδη στο Στρασβούργο, όπου μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ήρθε σε επαφή με Ευρωπαίους Αξιωματούχους προωθώντας τα σχέδιά του για ανάληψη πρωτοβουλιών από την Ευρώπη στο Κυπριακό.
Αυτό που είναι άξιο προσοχής, ωστόσο, έχει να κάνει με την αθόρυβη συμβολή του Ν. Χριστοδουλίδη (κι ας τον κατηγορούν για τάσεις αυτοπροβολής οι Κύπριοι) στη διαμόρφωση πρόθεσης από το ΝΑΤΟ (άρα, συνακόλουθα, κι από τις ΗΠΑ) να ενταχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στους ''νέους περιοχικούς επιχειρησιακούς χάρτες (regional plans) της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας''.
Κάτι που ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία, γιατί η προώθηση΄του εν λόγω σχεδίου σε στρατιωτικό επίπεδο (''διαδικασία σιωπηρής αποδοχής'' στο ΝΑΤΟ της Κύπρου) από τον στρατηγό Κρίστοφερ Καβόλι (ανώτατο συμμαχικό διοικητή Ευρώπης) αποδεικνύει την ύπαρξη μυστικών διεργασιών Κύπρου-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ για διασφάλιση της Κύπρου προ της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Υπό τον φόβο αυτής, προχώρησε ήδη η Μεγαλόνησος σε εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς της [οπλικά συστήματα από ΕΕ και ΗΠΑ (μετά την άρση του εμπάργκο των Αμερικανών), συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία με τη Γαλλία (βλ.συστήματα αεράμυνας Mistral)] και αμυντική συμμαχία με Ελλάδα και Ισραήλ.
Πέρα αυτών και την αναμόχλευση του Κυπριακού μέσω Ευρώπης και ΝΑΤΟ, ο Κύπριος Πρόεδρος ''ενεργοποιεί'' και τον ΟΗΕ (μέλη του οποίου δεν αποκλείεται να επισκεφθούν προσεχώς την Κύπρο, κατά δήλωση του εκπροσώπου της Προεδρίας) μέσω επιστολών στον Γκουτέρες για τις τουρκικές παραβιάσεις στα Κατεχόμενα, όπως η τελευταία παράνομη άσκηση έρευνας και διάσωσης του Ιουνίου με συμμετοχή τουρκικών αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων στον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Κύπρου.
Τα ως άνω δεδομένα αποδεικνύουν ότι ''έχει μπει το νερό στ' αυλάκι'' για αναμόχλευση του Κυπριακού και αυτό αναμένεται να επιβεβαιωθεί στη Σύνοδο Κορυφή του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, με παράλληλη ''επιχειρησιακή'' εφαρμογή όσων έχουν αποφασιστεί στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου.
Σε αυτό που θεσμοθετήθηκε τον περασμένο Μάρτιο με πρωτοβουλία Μητσοτάκη-Χριστοδουλίδη, για να... ξορκίσει την απενεργοποίηση του ΔΕΑΧ υπό τον φόβο του casus belli, αν και αποτελούσε στρατιωτική εγγύηση της Ελλάδας προς την Κύπρο επί τη βάσει της γραμμής άμυνας Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος (1993-2000).
Θα πρέπει να σημειώσουμε ωστόσο καταληκτικά ότι γίνονται βήματα επανεργοποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (βλ. συμμετοχή Μονάδων Εθνοφυλακής Ελλάδας [οργανικής ένοπλης δύναμης του Στρατού Ξηράς] σε επιχειρησιακές ασκήσεις άμυνας Κύπρου) και αυτό δίνει ελπίδες για πρόθεση των ελληνικών ηγεσιών να αψηφίσουν τον τουρκικό εκφοβισμό και να απλώσουν ομπρέλα προστασίας στην Κύπρο.
Η αφύπνιση της συνείδησης μετά το ναυάγιο έγινε βίαια με αφετηρία ανθρωπιστική και αντίκτυπο ατομικό και συλλογικό από το τραύμα στο εθνικό γόητρο των Ελλήνων, γιατί τα νερά της ιστορίας και της περηφάνιας μας έγιναν υγρός τάφος για εκατοντάδες ανθρώπους, που ήταν στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα μεταναστών κλειδαμπαρωμένα στα σπλάχνα του δουλεμπορικού αλιευτικού το οποίο τους μετέφερε από τη Λιβύη στην Ιταλία...
Δικαιολογημένος λόγος για να με κρατούν θλιβερή συντροφιά όλα αυτά τις άγρυπνες νύχτες, που είναι - περιέργως - ήσυχες και αθόρυβες για προεκλογικές. Τόσο αθόρυβες που ''αφουγκράζομαι τους θρόους της σιγής'' (όπως λέει ο Ρίτσος στην ''Εαρινή Συμφωνία'') και έχω μόνιμα στα αυτιά μου νότες μελαγχολικές, φορτωμένες με τη θαλασσινή αύρα του μπάτη.
''Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουν να κοιμηθείς στις Πλάτρες'', λέει ο Σεφέρης κι εγώ νιώθω πως είμαι νοερά εκεί, κι ας μην φτάνει σε μένα ο βουνίσιος αέρας του Τροόδους. Κι ας μην έχω ένα γύρο ''ντροπαλά αηδόνια'' να μου κελαηδούν, παρά μόνο αθηναϊκά καρδερινοκανάρινα και κοτσύφια...
Έτοιμη να αποκοιμηθώ απ' τα νυσταγμένα τιτιβίσματα, έκανα ένα γρήγορο πέρασμα γα να δω τα τελευταία σχόλια στη σελίδα μου στο διαδίκτυο, πριν την κλείσω. Τα βλέφαρά μου πετάρησαν νευρικά, αιφνιδιασμένα από μια ανάρτηση στον ''τοίχο'':
''Πήγε στο ευρωκοινοβούλιο για να τους πει πόσο σπουδαίος είναι ο ίδιος και μιλούσε μπροστά σε άδειες καρέκλες, με εξαίρεση τους Κύπριους ευρωβουλευτές. Αντί να προτάξει την Κύπρο, πρόταξε τον εαυτό του. Ούτε λέξη για την επίσκεψη Ερντογάν στα Κατεχόμενα και τα όσα ανεπίτρεπτα είπε. Ο σκοπός όμως επετεύχθη. Τραβήχτηκαν φωτογραφίες...''.
Το ''καρφί για τον ΠτΚΔ Νίκο Χριστοδουλίδη έβγαζε μάτι. Σούφρωσα τα φρύδια μου με δυσαρέσκεια και, λειτουργώντας συνειδησιακά, έγραψα ένα σχόλιο-σύσταση στους ανυπόμονους Ελληνοκύπριους:
''Η υπομονή που κάνατε επί 49 χρόνια με την ελπίδα λύσης του Κυπριακού προφανώς εξαντλήθηκε. Η τουρκική κατοχή έχει εδραιωθεί στην μισή σχεδόν Κύπρο και γι' αυτό ευθύνονται διαχρονικά οι ηγεσίες σας από κοινού με τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ενεργοποιεί πλέον το Κυπριακό τα εθνικά αντανακλαστικά της κυπριακής κοινής γνώμης. ‟
”Πριν αρχίσει να έχει αντίκτυπο αυτό στην εθνική μας υπόθεση, συσπειρωθείτε γύρω απ' τον Πρόεδρό σας, αδέρφια, και μη βιάζεστε να τον χαρακτηρίσετε ανεπαρκή πριν τον δείτε να ξετυλίγει τη στρατηγική του απέναντι στον κατακτητή του 37% του νησιού σας. ‟
”Μην λειτουργείτε παρορμητικά, σαν οπαδοί ομάδας που στην πρώτη αποτυχία της ζητούν αλλαγή του προπονητή της. ''Αρχή άνδρα δείκνυσι'', έλεγε ο Βίας ο Πριηνεύς. Ας δείτε, λοιπόν, τον Χριστοδουλίδη να άρχει πριν τον κρίνετε...
Απ' την μια στιγμή στην άλλη είχε εξαφανιστεί μαγικά κάθε υποψία ύπνου και πέρασαν σε δεύτερη μοίρα το ναυάγιο με τους μετανάστες, η ομολογία Μουζάλα ότι βλέπει τον φράχτη στον Έβρο σαν το τείχος του Βερολίνου που πρέπει να γκρεμιστεί, η ''γκρίνια'' μου για το κλείσιμο του ματιού του Τσίπρα στους τουρκόφρονες βουλευτές Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ και η απογοήτευσή μου για την απουσία εθνικής φιλοδοξίας και ευφυούς στρατηγικής σε Ελλάδα και Κύπρο, τη στιγμή που έχουμε απέναντί μας τα ''γεράκια'' του Ερντογάν (Γκουλέρ στο ΥΠΑΜ και Φιντάν στο ΥΠΕΞ), έτοιμα να μας ''καταβροχθίσουν''.
Κι αυτό το τελευταίο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους στο Κυπριακό δεδομένης της διαχρονικής απραξίας που οδήγησε σε λιμνάζοντα ύδατα αδράνειας, ακινησίας και ματαιότητας των προσπαθειών επίλυσής του. Παρ' όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ως εκ τούτου, εξακολουθούν να εκδηλώνονται περιοδικά ελπιδοφόρα σημάδια κινητικότητας. Κινητικότητας ουσίας και όχι επικοινωνίας.
Δείγμα αυτού ''χθες'' (Αύγουστος 2021) ήταν η πρόταση που κατέθεσε στο Ελληνικό Πρόγραμμα της ραδιοφωνίας SBS (ραδιοφωνικό σταθμό τη ελληνικής ομογένειας Αυστραλίας). ο πανεπιστημιακός Ανδρέας Θεοφάνους (πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων), σε μια προσπάθεια να καταδείξει την ανάγκη για νέο αφήγημα στο Κυπριακό που θα εγκαινιάσει νέο κύκλο πολιτικών χειρισμών στη θέση των παλιών οι οποίοι έχουν αποτύχει.
Πολιτικών χειρισμών που θα αφυπνίσουν τους καθεύδοντες υπό μανδραγόρα απογοητευμένους Κυπρίους οι οποίοι αναλώνονται τόσα χρόνια σε κομματικούς ανταγωνισμούς (έμφορτους από προσωπικές φιλοδοξίες των αρχηγών των κομμάτων τους), με αποτέλεσμα να μην έχουν πλέον ως προτεραιότητα την επαναδιεθνοποίηση του Κυπριακού με στόχο την επίλυσή του.
Πέρα απ' αυτό το δυσάρεστο σε επίπεδο πολιτών, δεν βγαίνει (σε επίπεδο πολιτικών) ενιαίο μήνυμα για το τι μέλλει γενέσθαι με το εθνικό θέμα της Κύπρου, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται διχαστικά σύνδρομα που κάνουν την Τουρκία να τρίβει τα χέρια της.
Να τρίβει τα χέρια της γιατί διευκολύνουν ιδανικά την νεοοθωμανική προοπτική επεκτατισμού της σε βάρος της Κύπρου δια της διχοτόμησής της, η οποία εξυπηρετεί θαυμάσια τη στρατηγική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' και τα ηγεμονικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν για την Ανατολική Μεσόγειο...
Με αφορμή αυτά τα τελευταία, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δείγματα διαμόρφωσης ελπιδοφόρου πεδίου για επίλυση του Κυπριακού, μας δίνουν σήμερα τρία δεδομένα: 1. Η τριμερής συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που έχει και στρατιωτική διάσταση (πιθανή αγορά από Κύπρο ισραηλινών αρμάτων μάχης Merkava, σύμφωνα με την Ισραηλινή ειδικό για θέματα Άμυνας Dona Levi). 2. Οι εξελικτικές έρευνες για υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ της Κύπρου, που (κατά τον αρθρογράφο Robert Ellis της ''The Jerusalem Post'') οδηγούν σε αδιέξοδο τον Τ. Ερντογάν , και 3. Η διαφοροποιημένη από άλλες φορές κινητικότητα Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό.
Κινητικότητα σε ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟϊκό επίπεδο, παράλληλα με το εσωτερικό-αμυντικό που εξελίσσεται θετικά. Αποδεικτικά στοιχεία του πρώτου έδωσε ήδη στο Στρασβούργο, όπου μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ήρθε σε επαφή με Ευρωπαίους Αξιωματούχους προωθώντας τα σχέδιά του για ανάληψη πρωτοβουλιών από την Ευρώπη στο Κυπριακό.
Αυτό που είναι άξιο προσοχής, ωστόσο, έχει να κάνει με την αθόρυβη συμβολή του Ν. Χριστοδουλίδη (κι ας τον κατηγορούν για τάσεις αυτοπροβολής οι Κύπριοι) στη διαμόρφωση πρόθεσης από το ΝΑΤΟ (άρα, συνακόλουθα, κι από τις ΗΠΑ) να ενταχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στους ''νέους περιοχικούς επιχειρησιακούς χάρτες (regional plans) της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας''.
Κάτι που ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία, γιατί η προώθηση΄του εν λόγω σχεδίου σε στρατιωτικό επίπεδο (''διαδικασία σιωπηρής αποδοχής'' στο ΝΑΤΟ της Κύπρου) από τον στρατηγό Κρίστοφερ Καβόλι (ανώτατο συμμαχικό διοικητή Ευρώπης) αποδεικνύει την ύπαρξη μυστικών διεργασιών Κύπρου-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ για διασφάλιση της Κύπρου προ της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Υπό τον φόβο αυτής, προχώρησε ήδη η Μεγαλόνησος σε εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς της [οπλικά συστήματα από ΕΕ και ΗΠΑ (μετά την άρση του εμπάργκο των Αμερικανών), συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία με τη Γαλλία (βλ.συστήματα αεράμυνας Mistral)] και αμυντική συμμαχία με Ελλάδα και Ισραήλ.
Πέρα αυτών και την αναμόχλευση του Κυπριακού μέσω Ευρώπης και ΝΑΤΟ, ο Κύπριος Πρόεδρος ''ενεργοποιεί'' και τον ΟΗΕ (μέλη του οποίου δεν αποκλείεται να επισκεφθούν προσεχώς την Κύπρο, κατά δήλωση του εκπροσώπου της Προεδρίας) μέσω επιστολών στον Γκουτέρες για τις τουρκικές παραβιάσεις στα Κατεχόμενα, όπως η τελευταία παράνομη άσκηση έρευνας και διάσωσης του Ιουνίου με συμμετοχή τουρκικών αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων στον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Κύπρου.
Τα ως άνω δεδομένα αποδεικνύουν ότι ''έχει μπει το νερό στ' αυλάκι'' για αναμόχλευση του Κυπριακού και αυτό αναμένεται να επιβεβαιωθεί στη Σύνοδο Κορυφή του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, με παράλληλη ''επιχειρησιακή'' εφαρμογή όσων έχουν αποφασιστεί στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου.
Σε αυτό που θεσμοθετήθηκε τον περασμένο Μάρτιο με πρωτοβουλία Μητσοτάκη-Χριστοδουλίδη, για να... ξορκίσει την απενεργοποίηση του ΔΕΑΧ υπό τον φόβο του casus belli, αν και αποτελούσε στρατιωτική εγγύηση της Ελλάδας προς την Κύπρο επί τη βάσει της γραμμής άμυνας Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος (1993-2000).
Θα πρέπει να σημειώσουμε ωστόσο καταληκτικά ότι γίνονται βήματα επανεργοποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (βλ. συμμετοχή Μονάδων Εθνοφυλακής Ελλάδας [οργανικής ένοπλης δύναμης του Στρατού Ξηράς] σε επιχειρησιακές ασκήσεις άμυνας Κύπρου) και αυτό δίνει ελπίδες για πρόθεση των ελληνικών ηγεσιών να αψηφίσουν τον τουρκικό εκφοβισμό και να απλώσουν ομπρέλα προστασίας στην Κύπρο.
Κρινιώ Καλογερίδου