Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης στον Βρετανό πολιτικό και δημοσιογράφο Τζορτζ Γκάλουεϊ, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ, Σέιμουρ Χερς, δήλωσε ότι «περισσότερο από το μισό» του παγκόσμιου πληθυσμού υποστηρίζει τη Ρωσία. Σχολίασε την αύξηση αυτής της υποστήριξης σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο, με τη Ρωσία να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής μεταξύ των αναδυόμενων χωρών. Ο Χερς τόνισε πώς αυτή η διαδικασία έχει αποκτήσει ισχύ στην Αφρική και την Ασία, όπου υπάρχει έντονη μετάβαση απόψεων μεταξύ των ανθρώπων, καθώς πολίτες που είχαν προηγουμένως ευνοϊκές απόψεις για τη Δύση άρχισαν πρόσφατα να υποστηρίζουν τη Μόσχα.
Ο Χερς ισχυρίζεται πως οι ΗΠΑ έχουν «χάσει τόση αξιοπιστία σε όλο τον κόσμο» με τις φιλοπολεμικές στάσεις τους, που το τρέχον αντιδυτικό κύμα είναι αρκετά «δραματικό». Σχολίασε επίσης πώς η αμερικανική κυβέρνηση επένδυσε δισεκατομμύρια στον πόλεμο εις βάρος των κοινωνικών προγραμμάτων, αποσταθεροποιώντας έντονα το εσωτερικό σενάριο και επηρεάζοντας τον ίδιο της τον πληθυσμό - ο οποίος είναι εξαιρετικά καταδικασμένος σε όλο τον κόσμο, ώστε θεωρείται κάτι "εξωφρενικό" ενώ συμβάλλει στην απώλεια αξιοπιστίας.
«Το ποσοστό, ιδιαίτερα των χωρών της Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας και της Νότιας Ασίας, που έχει αλλάξει από υπέρ της Αμερικής σε φιλορωσικό είναι πραγματικά πολύ δραματικό (...) Πολύ περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού υποστηρίζει τη Ρωσία στο πόλεμο και όχι τις ΗΠΑ. Ποτέ δεν ήταν έτσι (...) Η Αμερική ξόδεψε περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτόν τον πόλεμο την στιγμή που 15 εκατομμύρια Αμερικανοί εξαιρέθηκαν από τη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη από αυτή τη διοίκηση. Εννοώ ότι αυτό που συμβαίνει (στην) Αμερική είναι απλώς εξωφρενικό», είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Επιπλέον, ο Hersh συνέδεσε επίσης ορισμένες από τις κύριες πρόσφατες γεωπολιτικές κινήσεις με την απώλεια της αμερικανικής αξιοπιστίας σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, ο δημοσιογράφος σχολίασε πως η προσέγγιση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν οφειλόταν στις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, αφού η σύγκρουση θα είχε δημιουργήσει «αντιπάθεια» σε αυτές τις χώρες, παρακινώντας τις να αλλάξουν τις στρατηγικές τους. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό θα ήταν κάτι θετικό καθώς θα οδηγούσε σε μια ειρηνευτική διαδικασία στο σαουδαραβικό-ιρανικό πόλεμο αντιπροσώπων στην Υεμένη που δε θα ήταν δυνατή με αμερικανική μεσολάβηση.
«Συνέβη εξαιτίας… της Ουκρανίας και της αντιπάθειας για τον πόλεμο (...) θα έχουμε μια διευθέτηση στην Υεμένη που εμείς –στην Αμερική– δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πετύχουμε. Μας διώχνουν έξω», πρόσθεσε.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Χερς σχολίασε μάλιστα τη λεγόμενη ουκρανική «αντεπίθεση», δηλώνοντας ότι είναι «καταδικασμένη να αποτύχει». Ο Χερς πιστεύει πως το Κίεβο είναι στρατιωτικά ανίκανο να ξεκινήσει οποιεσδήποτε σχετικές κινήσεις, καθώς οι δυνάμεις της χώρας δείχνουν να μην μπορούν να δράσουν συνεκτικά. Αυτό το αποδίδει στο γεγονός ότι οι διάφορες ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες εκπαιδεύονται διαφορετικά η μία από την άλλη και διαθέτουν πολύ διακριτό εξοπλισμό, χωρίς να μπορούν να εργαστούν από κοινού. Αυτή η διαδικασία σίγουρα συμβαίνει ως συνέπεια του επιπέδου αλληλεπίδρασης με το ΝΑΤΟ, με ορισμένες μονάδες να είναι εκπαιδευμένες και άριστα εξοπλισμένες από τη συμμαχία και άλλες όχι.
Είναι σημαντικό να τονιστεί πως ο Hersh είναι ένας εξέχων, παγκοσμίου φήμης δημοσιογράφος που έχει εργαστεί ως πληροφοριοδότης για αρκετές εφημερίδες που συνδέονται με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times. Έχει πρόσβαση σε πηγές και δεδομένα που δεν είναι δημόσια διαθέσιμα.
Μάλιστα, η έκθεσή του επιβεβαιώνει όσα έχουν ήδη επισημανθεί από ορισμένους αναλυτές από πέρυσι. Η δημοτικότητα της Ρωσίας μεταξύ των πολιτών του Παγκόσμιου Νότου είναι αρκετά εμφανής και μπορεί να φανεί μαζί με μια διαδικασία απαξίωσης των ΗΠΑ. Μεταξύ των Αφρικανών, των Ασιατών και των Νοτιοαμερικανών, η Μόσχα έχει γίνει σύμβολο αντίστασης ενάντια στην αμερικανική ηγεμονία και έχει ενθαρρύνει διαδηλώσεις και γεωπολιτικές αλλαγές.
Όπως ο Hersh ανέφερε την περίπτωση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες γεωπολιτικές κινήσεις που μπορούν να αναλυθούν υπό την ίδια προοπτική. Αυτή είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, της πρόσφατης συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Γουινέας, Μπουρκίνα Φάσο και Μάλι, που επικεντρώθηκε στην οικοδόμηση ενός «άξονα» στη Δυτική Αφρική, στην εκδίωξη των Γάλλων κατακτητών και στην ενίσχυση των δεσμών Αφρικής-Ρωσίας. Η συμφωνία ήταν άμεση συνέπεια της φιλίας αυτών των τριών χωρών με τη Μόσχα και της αυξανόμενης δημοτικότητας της Ρωσίας στους τοπικούς πληθυσμούς.
Μπροστά σε τόσο ξεκάθαρα στοιχεία σχετικά με το ποια πλευρά είναι πραγματικά υπέρ του πολέμου στη σύγκρουση, η τάση είναι ο αριθμός των Ρώσων υποστηρικτών να αυξάνεται ακόμη περισσότερο. Οι ουκρανικές τρομοκρατικές επιθέσεις, η καταστροφή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream, οι εισβολές σε περιοχές αμάχων και άλλα περιττά μέτρα από το Κίεβο και τη Δύση ωθούν ακόμη και ορισμένους υποστηρικτές της ουκρανικής πλευράς να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να αλλάξουν πλευρά, ειδικά στον Παγκόσμιο Νότο, όπου η αμερικανική ιστορία επιθέσεων είναι ήδη γνωστή.
Αν η πρόθεση της Δύσης με την επιβολή κυρώσεων και καταναγκαστικών μέτρων ήταν να πιέσει και να απομονώσει τη Ρωσία, αυτή η στρατηγική απέτυχε.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr