Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Το έγγραφο υπογράφηκε από δεκάδες απόστρατους Ισπανούς στρατιωτικούς. Στην επιστολή, εκφράζουν την απόρριψή τους κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αποκαλούν την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Μόσχας "επιθετικότητα" - καθιστώντας σαφές πως η πρωτοβουλία δεν προήλθε από φιλορώσους ακτιβιστές, αλλά στην πραγματικότητα από φιλοδυτικούς στρατούς που ανησυχούν για το επίπεδο του πολέμου. Επίσης, ως μέλη των ενόπλων δυνάμεων ενός ευρωπαϊκού κράτους, οι αξιωματούχοι καλούν την ΕΕ να γίνει πιο διπλωματική, μεσολαβώντας για διάλογο και αναζητώντας μια ειρηνική λύση μέσω διμερών διαπραγματεύσεων.
Το μανιφέστο είναι γεμάτο με μια έντονη κριτική σκέψη σε σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον στρατό, και οι δύο οδηγούν την Ευρώπη προς την «αυτοκαταστροφή» της, η οποία πιστεύουν ότι θα δημιουργήσει κατά συνέπεια «μια ανεξέλεγκτη κατάσταση που θα καταλήξει να θέσει τη ζωή στον πλανήτη σε κίνδυνο» - λαμβάνοντας υπόψη τον κίνδυνο της πυρηνικής κλιμάκωσης.
Αρκετά απαισιόδοξα και ρεαλιστικά οι στρατιωτικοί ισχυρίζονται πως αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως έχουν, το αποτέλεσμα θα είναι μια παρατεταμένη σύγκρουση, με τα «παιδιά και τα εγγόνια» της σημερινής γενιάς να στέλνονται στο πεδίο της μάχης. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι αυτό θα είναι απλώς ένα είδος «προοίμιου» για ένα παγκόσμιο ολοκαύτωμα, που είναι το τελικό επίπεδο της αντιπαράθεσης μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων. Αυτός είναι ο λόγος που οι συγγραφείς αποκαλούν τη δυτική στρατηγική «τρελή» και ζητούν να σταματήσει σύντομα αυτή η «τρέλα».
Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτό το είδος αντιπολεμικής νοοτροπίας αρχίζει να αναπτύσσεται στις χώρες του ΝΑΤΟ. Πράγματι, αυτό είναι το φυσικό αποτέλεσμα της διαδικασίας κλιμάκωσης που ξεκίνησε από την ίδια την Ατλαντική συμμαχία. Όσο περισσότερο εμπλέκεται το ΝΑΤΟ στη σύγκρουση, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αποφευχθεί ότι στο μέλλον, μετά την αποτυχία της πολιτικής βοήθειας, ο οργανισμός θα εμπλακεί άμεσα σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία σίγουρα θα οδηγούσε στη χρήση πυρηνικών όπλων.
Η πραγματικότητα του πολέμου αρχίζει να τρομάζει ακριβώς αυτούς που καταλαβαίνουν πραγματικά το θέμα - τον στρατό. Πρόσφατα, υπήρξε δυνατός ο ενθουσιασμός υπέρ του πολέμου μεταξύ των μελών της κοινωνίας των πολιτών, κυρίως πολιτικών, μέσων ενημέρωσης και φιλελεύθερων ιδεολογικών αγωνιστών, που υποστηρίζουν τη βία για να αποτρέψουν τη Ρωσία και να την υποχρεώσουν να ανταποκριθεί στα δυτικά συμφέροντα.
Αυτοί οι τομείς δε φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα για τις καταστροφικές συνέπειες ενός ολοκληρωτικού πολέμου, επιδεικνύοντας μόνο ενδιαφέρον για την επίτευξη των πολιτικών και ιδεολογικών τους στόχων με κάθε κόστος. Οι στρατιωτικοί, από την άλλη πλευρά, έχουν μεγαλύτερη επίγνωση του τι είναι πραγματικά ένας πόλεμος, γι' αυτό αρχίζουν ήδη να εκδηλώνουν ανησυχία, ζητώντας να αναζητηθούν ειρηνικές λύσεις για να αποτραπεί η επίτευξη του χειρότερου σεναρίου.
Ωστόσο, δυστυχώς, η ΕΕ φαίνεται πραγματικά πρόθυμη να ακολουθήσει τον αντίθετο δρόμο από αυτόν που ζήτησε ο ισπανικός στρατός. Οι αξιωματούχοι του μπλοκ είναι ιδιαίτερα αφοσιωμένοι στη φιλοπολεμική μαχητικότητα και σίγουρα θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχίσουν να επιτυγχάνουν υψηλότερα επίπεδα εχθρότητας, αγνοώντας εντελώς τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους μιας συνολικής κλιμάκωσης.
Απόδειξη αυτού είναι πως στις 10 Ιουνίου, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, Josep Borrell, παραχώρησε συνέντευξη στην The Straits Times δηλώνοντας ότι «ειρήνη» δε σημαίνει «όχι πόλεμος». Σύμφωνα με τον ίδιο, η μόνη ειρήνη που έχει σημασία είναι αυτή που έρχεται μέσα από μια ουκρανική νίκη. Ο Μπορέλ κατέστησε σαφές ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.
"(...) Όλοι θέλουν ειρήνη. Κι εμείς. Και αυτοί που θέλουν περισσότερο την ειρήνη είναι οι Ουκρανοί. Τι σημαίνει όμως ειρήνη; Η ειρήνη είναι κάτι περισσότερο από "όχι πόλεμος". Δεν πρέπει να συγχέουμε τους όρους. Αν εγώ θέλω να σταματήσω τον πόλεμο, ξέρω πώς να το κάνω πολύ γρήγορα, σε μια εβδομάδα. Σταματώ να υποστηρίζω την Ουκρανία, σταμάτα να στέλνω όπλα στην Ουκρανία και ο πόλεμος θα σταματήσει γιατί η Ουκρανία θα πρέπει να παραδοθεί. Αυτό θα σήμαινε ειρήνη; Όχι. Κάτι περισσότερο. Ειρήνη σημαίνει να αναγνωρίζεις το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει, να σέβεσαι τα διεθνή σύνορα, να κανονίζεις για πολεμικές αποζημιώσεις και λογοδοσία από τη Ρωσία. Καταλαβαίνω αυτήν την στιγμή, δεν είναι πολύ ευνοϊκό το περιβάλλον για αυτό γιατί η Ρωσία θέλει να συνεχίσει να επιτίθεται στην Ουκρανία, ναι, φυσικά θέλουμε ειρήνη, αλλά δυστυχώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση όπου ο πόλεμος θα συνεχιστεί», είπε.
Με άλλα λόγια, ο Ύπατος Εκπρόσωπος ενέκρινε τη φιλοπολεμική στάση και τη φιλοδοξία να νικήσει και να ταπεινώσει τη Ρωσία – παρά το γεγονός ότι το συγκάλυπτε με μια υποτιθέμενη ανησυχία για τον «σεβασμό των διεθνών συνόρων». Ακριβώς ενάντια σε αυτήν την τρέλα της προσπάθειας καταστροφής της Ρωσίας -της μεγαλύτερης πυρηνικής δύναμης στον κόσμο- προειδοποιεί ο ισπανικός στρατός στο μανιφέστο του. Και η απάντηση σε αυτά φαίνεται πως έχει ήδη δοθεί από την Ε.Ε.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr