Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Η Ρωσία υιοθέτησε επίσημα τις περισσότερες από τις αλλαγές πολιτικής που έθιξε τότε ο Πούτιν και τις εφάρμοσε με την αναθεωρημένη στρατηγική της στάση απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους υποτελείς τους στο ΝΑΤΟ και τα κράτη-δορυφόρους. Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας μπήκε σε φρενίτιδα για την ανακοίνωση, επιμένοντας ότι η Μόσχα υποτίθεται πως «πέρασε το κατώφλι για πυρηνικό πόλεμο» και ότι φέρεται πως «επιδίωκε να ξεκινήσει μια θερμοπυρηνική αντιπαράθεση» με την πολιτική Δύση. Ακολούθησε η φτηνή ηθικολογία των κορυφαίων αξιωματούχων των ΗΠΑ σχετικά με την υποτιθέμενη «επιθυμία τους να αποφύγουν την κλιμάκωση με τη Μόσχα», ενώ εξακολουθούσαν να επιμένουν στον εξοπλισμό του καθεστώτος του Κιέβου με ολοένα μεγαλύτερης εμβέλειας και προηγμένα όπλα.
Πιο πρόσφατα, η πολιτική Δύση πιέζει για την παράδοση μαχητικών αεροσκαφών F-16 με πυρηνική ικανότητα στο Κίεβο, συγκεκριμένα με το πρόσχημα της διασφάλισης της υποτιθέμενης «υπεροχής» που θα έδιναν αυτά έναντι των ρωσικών μαχητικών. Ωστόσο, η ιδέα ότι το υπερσύγχρονο Su-35S ή το υπεργρήγορο, υψηλής πτήσης MiG-31BM, τα οποία είναι και τα δύο βαρέα μαχητικά αεροσκάφη, θα μπορούσε να τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο από ένα ελαφρύ μαχητικό αεροσκάφος όπως το F-16 είναι απλά γέλιο. Το αμερικανικό "Fighting Falcon" απλώς δεν έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει τέτοιες απειλές, ειδικά όχι η παραλλαγή που υποτίθεται πως έχει το καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, αυτό εγείρει το προφανές ερώτημα - γιατί οι ΗΠΑ επιμένουν να στείλουν κάτι που είναι εξαιρετικά απίθανο να επηρεάσει την ισορροπία δυνάμεων;
Το κλειδί βρίσκεται στον όρο «πυρηνικά ικανός». Ενώ τα F-16 που προορίζονται για την Ουκρανία δεν μπορούν να κάνουν πολλά κατά των προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών ή/και των απροσδόκητων ρωσικών αεράμυνων, μπορούν ακόμα να ρίξουν βόμβες, ειδικά πυρηνικές. Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι, κάνοντας κάτι τέτοιο, η πολιτική Δύση πιθανώς πιστεύει πως θα μπορέσει να αποτρέψει ή/και να συγκρατήσει τη Μόσχα. Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι αυτός δεν είναι ο πραγματικός στόχος. Αλλά αυτό που είναι πολύ πιθανό είναι ο στόχος της υποκίνησης μιας τοπικής (και περιορισμένης) πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και του καθεστώτος του Κιέβου. Προφανώς, το τελικό παιχνίδι είναι να εξαλειφθεί η Μόσχα ως απειλή χωρίς να καταφύγουμε σε μια παγκόσμια θερμοπυρηνική αντιπαράθεση μαζί της, από την οποία καμία χώρα στον πλανήτη δεν θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα επιβιώσει.
Η απελπισμένη, πάντα συμμορφούμενη (και επίσης αυτοκτονική, όπως φαίνεται) ουκρανική κυβέρνηση λειτουργεί ως τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος για μια τέτοια κίνηση. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι της είναι αναμφισβήτητα υπάκουοι και δουλοπρεπείς απέναντι στους εντολοδότες τους, ενώ οι επιβολείς και οι μπράβο της χούντας είναι βαθιά πιστοί, ριζοσπαστικοποιημένοι και αποφασισμένοι να πολεμήσουν το «κακό Moskaliv» ανεξάρτητα από τις συνέπειες ακόμη και για τη χώρα τους, πόσο μάλλον τη Ρωσία ή τον κόσμο. Έχοντας αυτό κατά νου, τέτοιοι άνθρωποι θα ήταν ακόμη και ευγνώμονες για την απόκτηση πυρηνικών όπλων, πιστεύοντας πραγματικά πως αυτά θα τους βοηθούσαν να κερδίσουν ενάντια σε μια χώρα που έχει στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο απόθεμα τέτοιων όπλων στον πλανήτη, καθώς και τα μέσα της ρητής παράδοσής τους στην κυριολεξία οποιοδήποτε σημείο στον παγκόσμιο χάρτη.
Εκτός από τα πυρηνικά F-16, το καθεστώς του Κιέβου διαθέτει τώρα επίσης όπλα μεγάλου βεληνεκούς, όπως τους πυραύλους κρουζ "Storm Shadow/SCALP-EG" που θα μπορούσαν ενδεχομένως να οπλιστούν με τις λεγόμενες κεφαλές "βρώμικης βόμβας", παρέχοντας στο Κίεβο ένα εξαιρετικά επικίνδυνο όπλο που δε θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει εναντίον της Μόσχας. Η πολιτική Δύση πιστεύει ότι αυτό θα ακολουθούσε η ταχεία ανταπόδοση της Ρωσίας, καθώς ο ευρασιατικός γίγαντας θα αναγκαζόταν να ανταποκριθεί ανάλογα, με αποτέλεσμα μια ορισμένη υποβάθμιση του θερμοπυρηνικού δυναμικού του, κάτι που θα ήταν στρατηγικά βολικό για το ΝΑΤΟ/ΗΠΑ. Οτιδήποτε θα απέμενε από το υποβαθμισμένο οπλοστάσιο της Μόσχας θα αποτελούσε μικρότερη απειλή για την πολιτική Δύση, καθιστώντας την στρατηγική ισορροπία πιο ευνοϊκή για τον εμπόλεμο πόλο ισχύος.
Για περισσότερο από ένα χρόνο, η Ουάσιγκτον DC παπαγαλίζει τις κατηγορίες ότι η Ρωσία υποτίθεται πως σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία. Αυτό θα ήταν μια τέλεια δικαιολογία για να παραδοθεί ένας πυρηνικός μηχανισμός στο καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, παρά τους γελοίους ισχυρισμούς πως η Μόσχα χάνει στο πεδίο της μάχης, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αληθινό, επομένως απλά δεν έχει λόγο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Αλλά εάν οι πρόσφατες αναφορές ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν μια πυρηνική προβοκάτσια στην Ουκρανία είναι σωστές, αυτό θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την παράδοση πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία ή τουλάχιστον για την παροχή ευαίσθητων πυρηνικών τεχνολογιών που θα της επέτρεπε να κατασκευάσουν μια τέτοια συσκευή. Το τελευταίο σενάριο θα ήταν μάλλον ακόμη πιο βολικό για την πολιτική Δύση.
Στον απόηχο μιας πιθανής πυρηνικής ανταλλαγής μεταξύ της Ρωσίας και του πυρηνικά οπλισμένου καθεστώτος του Κιέβου, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ακόμη και να σκεφτούν να ξεκινήσουν ένα χτύπημα αποκεφαλισμού που θα σκότωνε τη ρωσική ηγεσία. Και πριν απορρίψουμε μια τέτοια πιθανότητα, θα πρέπει να εξετάσουμε τον αριθμό των απειλών προς τον Πρόεδρο Πούτιν που προέρχονται από νυν και πρώην ανώτατους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον έχει ήδη προσπαθήσει να υπονομεύσει τις δυνατότητες στρατηγικής αποτροπής της Μόσχας και έχει επίσης δείξει ψυχρή προθυμία να θυσιάσει τους υποτελείς και τα δορυφορικά κράτη της, δίνοντάς τους μεγαλύτερο στρατηγικό ρόλο από ό,τι θα μπορούσαν ενδεχομένως να χειριστούν. Ο φόβος της Αμερικής για ένα μόνο ρωσικό όπλο, πόσο μάλλον μια ολόκληρη εκσυγχρονισμένη στρατιωτική δύναμη, την ωθεί σε τέτοια πολεμική.
Ωστόσο, από την πλευρά της, η Μόσχα απέδειξε ξεκάθαρα πως δε θα επιτρέψει να διεξαχθεί ένα σενάριο τοπικού πυρηνικού πολέμου. Η Ρωσία έχει πλήρη επίγνωση του τι προσπαθούν να επιτύχουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία και έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει την πολεμική θαλασσοκρατία ενάντια σε τέτοιες κινήσεις, τόσο μέσω ιδιωτικών όσο και δημοσίων καναλιών.
Οι δηλώσεις του Πούτιν που αναφέρθηκαν προηγουμένως σχετικά με την υιοθέτηση του δόγματος προληπτικού χτυπήματος αμερικανικού τύπου είναι ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον ότι η Ρωσία γνωρίζει ακριβώς τι σχεδιάζει η πολιτική Δύση, καθώς και μια αυστηρή προειδοποίηση πως και αυτή μπορεί να κάνει κάτι παρόμοιο. Επιπλέον, η ρωσική στρατιωτική ηγεσία έχει επίσης μεταδώσει την αποφασιστικότητά της να μην επιτρέψει κανένα είδος τοπικού πυρηνικού πολέμου και έχει προειδοποιήσει ότι σε ένα τέτοιο σενάριο, ο ευρασιατικός γίγαντας θα εξαφάνιζε τα κέντρα λήψης αποφάσεων του καθεστώτος – εκείνα εκτός Ουκρανίας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr