Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
«Όλοι οι Ρώσοι που ζουν στις δυτικές χώρες θα πρέπει να παρακολουθούνται πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν, επειδή είναι πολίτες ενός έθνους που οδηγεί έναν επιθετικό πόλεμο», δήλωσε ο Πάβελ σε μια συνέντευξη στο Radio Free Europe/Radio Liberty (RFE/RL) που χρηματοδοτείται από τη CIA.
Για τους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν πώς αντιμετωπίστηκαν οι Ιάπωνες που ζούσαν στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η "παρακολούθηση" διεξήχθη σε στρατόπεδα εγκλεισμού, εγκαταστάσεις που δεν είναι πολύ καλύτερες ή ίσως είναι ελαφρώς «ηθικά ανώτερες» από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην καλύτερη περίπτωση. Σε αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως ένα εντελώς ανεξάρτητο σχόλιο, ο Pavel στην πραγματικότητα αναφέρθηκε ευθέως στο παράδειγμα των Ιάπωνων αμάχων στις ΗΠΑ που «παρακολούθησαν» (για άλλη μια φορά, με το να τοποθετηθούν σε πραγματικά στρατόπεδα εγκλεισμού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!) ως «έμπνευση» για τι θα έπρεπε να συμβεί με τους αμάχους ρωσικής εθνότητας (πολλοί από τους οποίους δεν γεννήθηκαν καν στη Ρωσία και τυπικά δεν είναι καν πολίτες της). Στην «υπεράσπισή του», ο Πάβελ δήλωσε πως «μπορεί να λυπάται για αυτούς τους ανθρώπους» (ιδιόμορφη επιλογή λέξεων) και δικαιολόγησε αυτή την ιδέα λέγοντας ότι είναι «το κόστος του πολέμου».
«Μπορώ να λυπάμαι για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά την ίδια στιγμή που κοιτάμε πίσω, όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όλος ο ιαπωνικός πληθυσμός που ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επίσης υπό αυστηρό καθεστώς παρακολούθησης», είπε, προσθέτοντας: «Αυτό είναι απλώς το κόστος του πολέμου».
Στον απόηχο της επίθεσης του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού στον στόλο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στον Ειρηνικό αγκυροβολημένο στο Περλ Χάρμπορ, η Ουάσιγκτον είχε στείλει περίπου 120.000 δικούς της πολίτες ιαπωνικής καταγωγής σε στρατόπεδα φυλακών, με σχεδόν το 50% από αυτούς να είναι παιδιά κάτω των 15 ετών. Οι πρόεδροι των ΗΠΑ εξέφρασαν τη «λύπη» τους από τότε. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν εξέδωσε ακόμη και μια επίσημη συγγνώμη για αυτά τα εγκλήματα. Ακόμη και η ταραγμένη κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε κάτι παρόμοιο, όταν, το Φεβρουάριο, ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν την χαρακτήρισε «μία από τις πιο επαίσχυντες περιόδους στην αμερικανική ιστορία» . Ωστόσο, πώς μπορεί κανείς να πιστέψει πως οι ηγέτες της πολιτικής Δύσης έχουν κάποιο είδος λύπης για τα εγκλήματα πολέμου τους, εάν στην πραγματικότητα τα έκαναν ξανά;
Για πολύ περισσότερο από ένα χρόνο, Ρώσοι διπλωμάτες, αθλητές, επιχειρηματίες, εταιρείες, καθώς και εκατομμύρια τακτικοί άνθρωποι έχουν υποστεί ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών που δεν έχουμε δει όμοιο με τίποτα τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα πάντα, από την απαγόρευση των Ρώσων από τους περισσότερους αθλητικούς αγώνες μέχρι τη λογοκρισία και ακόμη και την απαγόρευση της παγκόσμιας κουλτούρας της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της καταστολής Ρώσων συγγραφέων, συνθετών, ποιητών, φιλοσόφων κ.λπ. και απευθείας επιθέσεις σε ρωσικής ιδιοκτησίας αίθουσες τσαγιού και εστιατόρια. Προφανώς, το να διαβάζεις Ντοστογιέφσκι, Τολστόι ή Τσέχοφ και να ακούς Τσαϊκόφσκι, Ρίμσκι-Κόρσακοφ ή Σοστακόβιτς «ισοδυναμεί με ρωσική επιθετικότητα». Και ο Θεός να μην αφήσει να πιει κανένας εκείνο το ρωσικό τσάι «γεμισμένο με Novichok».
Ωστόσο, με κάθε σοβαρότητα, ανεξάρτητα από το πόσο γελοία ή ξεκάθαρα γελοία μπορεί να είναι μια τέτοια συμπεριφορά προς ένα ολόκληρο έθνος, οι πραγματικές πολιτικές που εφαρμόζονται αυτή τη στιγμή εναντίον του ρωσικού λαού σίγουρα δεν είναι για γέλια. Τέτοιες τάσεις έχουν οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες και μαζικά εγκλήματα πολέμου και γενοκτονίες. Ακόμη χειρότερα, δε θα ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει στους ίδιους τους Ρώσους, ένα έθνος που έχει υποστεί εκατομμύρια θύματα στον μνημειώδη αγώνα του κατά του ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Δυστυχώς, πολλοί στην πολιτική Δύση σήμερα έχουν την τάση να λένε ότι «πολέμησαν τον λάθος εχθρό (κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου)», κάτι που είναι πολύ ενδεικτικό για το πόσο αποτελεσματική ήταν η ρωσοφοβική προπαγάνδα στην πλύση εγκεφάλου εκατομμυρίων σε ανόητο μίσος, ένα μίσος που έχει ήδη οδηγήσει τον κόσμο σε καταστροφή πριν από περίπου 80 χρόνια.
Και προτού κάποιος βιάσει το συμπέρασμα ότι αυτό μπορεί να είναι υπερβολή, θα πρέπει απλώς να αναρωτηθούμε – Εάν τα πράγματα που δήλωσε ο Petr Pavel είναι αυτά που λένε ανοιχτά και χωρίς ντροπή οι ανώτατοι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ και οι πρόεδροι των κρατών μελών του, μπορούμε καν να φανταστούμε τι είδους σχέδια για τη Ρωσία και τον λαό της καταρτίζονται κεκλεισμένων των θυρών; Τώρα, εάν οι απλοί άνθρωποι μπορούν να τα δουν όλα αυτά, η ρωσική ηγεσία (ιδιαίτερα ο μηχανισμός πληροφοριών και ο στρατιωτικός εξοπλισμός της) σίγουρα γνωρίζει πολλά περισσότερα.
Έτσι, ενεργούν αναλόγως, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία χρειάζεται πραγματικά τους τύπους πραγματικών υπερόπλων που διαθέτει για περισσότερα από 70 χρόνια. Ο γίγαντας της Ευρασίας σίγουρα δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να σκοτώσει και να υποδουλώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους του, να σχίσει τη χώρα και να κλέψει τους τεράστιους πόρους της. Όποιος το προσπαθήσει θα λύσει τα προβλήματα του χώρου στάθμευσης του μέσα σε λίγα λεπτά, οριστικά και "ελαφρώς" ραδιενεργά.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr