Ένα επίκαιρο θέμα που συζητείται σήμερα στα τραπέζια του δείπνου είναι κάτι που προκαλεί ανησυχία και που εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας και τα κοινωνικοοικονομικά μας συστήματα. Ενώ όλοι συγκεντρώνονται σήμερα στο κλείσιμο των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, εν μέσω ματιών για το πόσο θα διαρκέσει η σύγκρουση στην Ουκρανία, στον ορίζοντα ελλοχεύει μια μεγάλη θλίψη: Τεχνητή Νοημοσύνη. Ανεξάρτητα από σύλλογο, θρησκεία, φυλή ή σημαία, ίσως είναι καιρός να μαζευτούμε όλοι μαζί και να ακούσουμε.
Timothy Bancroft-Hinchey - english.pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Covid και χαμένες ευκαιρίες
Για ένα ευφυές είδος, ο Covid θα ήταν μια κλήση αφύπνισης. Μας θύμισε απλές πράξεις για τον περιορισμό της εξάπλωσης ενός ιού, δηλαδή αποστείρωση χεριών, κοινωνική αποστασιοποίηση, χρήση μάσκας και μη επαφή με το πρόσωπο. Τρία χρόνια αργότερα, στα ταξίδια μου με αεροπλάνο φέτος, ήμουν μέχρι στιγμής ο μόνος που χρησιμοποιούσα μάσκα και πράγματι πολλοί επιβάτες με κοιτούσαν σαν να ήμουν παλαβός. Η κοινωνική αποστασιοποίηση έχει φύγει, η στείρωση έχει φύγει, η χρήση μάσκας έχει φύγει. Πίσω στα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ. Περιμένετε μέχρι να χτυπήσει ο ιός NIPAH.
Ο Covid μας έδωσε επίσης ένα χρήσιμο εργαλείο για εφαρμογή στους χώρους εργασίας μας, δηλαδή τις πλατφόρμες εργασίας εξ αποστάσεως. Τα καλά νέα είναι ότι το ZOOM, δίνοντας το όνομά του στη Generation Z, Teams και άλλους, παρείχε στις εταιρείες τη δυνατότητα να έχουν συναντήσεις σε πραγματικό χρόνο χωρίς το κόστος να ταξιδεύουν πάνω-κάτω στη χώρα ή να διασχίζουν τον κόσμο. Τα καλά νέα είναι πως αυτές οι πλατφόρμες επέτρεψαν στις εταιρείες να αυξήσουν τη βάση πελατών τους εκτός της άμεσης γεωγραφικής περιοχής και να προσλάβουν υπαλλήλους από τις τέσσερις γωνιές της Γης, οι οποίοι παλαιότερα ήταν εκτός ραντάρ, ενώ όσοι αναζητούσαν εργασία έβλεπαν το σύμπαν τους να επεκτείνεται εκθετικά.
Πλατφόρμες εργασίας εξ αποστάσεως
Τα καλά νέα είναι ότι με τις πλατφόρμες εργασίας εξ αποστάσεως, οι άνθρωποι έχουν περισσότερο χρόνο για οικογένεια, για αναψυχή, ακόμη και για εργασία (χωρίς μετακινήσεις, πιθανότατα εργάζονται περισσότερες ώρες), αν και η εργατική νομοθεσία πρέπει να διασφαλίζει ότι οι καταχρηστικές δυνάμεις δεν εκμεταλλεύονται αθέμιτα την κατάσταση. Πράγματι, με λιγότερη κίνηση, υπάρχει λιγότερη ρύπανση και σε πολλές πόλεις, ζώα εμφανίστηκαν ξαφνικά εκεί που κανείς δεν τα είχε δει πριν.
Flexitime και Flexischedule - Ευέλικτοι χρόνοι και προγράμματα
Και πάλι, δεν έχουν αδράξει όλοι την ευκαιρία και με τα δύο χέρια και οι πιο συντηρητικές εταιρείες επέστρεψαν στην προσωπική, επίκαιρη εργασία όπου όλοι είναι και πάλι στριμωγμένοι σε μικροσκοπικούς χώρους γραφείων και είναι πιθανό να κολλήσουν τον Covid. Μέχρι να μεταμορφωθεί σε κάτι χειρότερο ξανά. Ενώ οι πιο διαφωτισμένες εταιρείες πληροφορικής έχουν κλείσει το γραφείο και έχουν εξοικονομήσει γενικά έξοδα, πολλές άλλες έχουν τουλάχιστον υιοθετήσει ένα υβριδικό σύστημα 2-3 ή 2-3-3-2 (δύο μέρες στο σπίτι, τρεις στη δουλειά, δύο στο σπίτι και τρεις στη δουλειά τη μια εβδομάδα και τρεις στο σπίτι και δύο στη δουλειά την άλλη). Το Flexitime έχει μετατραπεί σε Flexischedule.
Αν μπορούμε να πάρουμε τον ταξιδιωτικό κλάδο ως δείκτη της ευρύτερης οικονομίας, τα στατιστικά δείχνουν ότι ενώ τα επαγγελματικά ταξίδια είναι μειωμένα (λιγότεροι πελάτες για αεροπορικά εισιτήρια, ταξί, διαμονή σε ξενοδοχεία, εστιατόρια), ο αριθμός των ατόμων που ταξίδεψαν έχει ξεπεράσει τα προ-Covid επίπεδα του 2019 . Ως εκ τούτου, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι πλατφόρμες ψηφιακών επικοινωνιών ήταν επιτυχημένες, επιτρέποντας μεγαλύτερη ευελιξία, ευρύτερο μέτωπο επίθεσης για τις εταιρείες και μεγαλύτερες πιθανότητες απασχόλησης, χωρίς να εισχωρούν στην αγορά εργασίας.
Μέχρι εδώ καλά. Η ιατρική κοινότητα έχει μάθει πώς να προσαρμόζει τα εμβόλια σε παραλλαγές του ιού, μπορούμε να μένουμε σπίτι και να δημιουργήσουμε έναν χώρο Ζεν για εργασία, με λίγη φαντασία ή να μετατρέψουμε το αυτοκίνητο σε γραφείο στο σπίτι για να αποφύγουμε έναν πόλεμο μεταξύ 5 παιδιών που ουρλιάζουν, ενός σκύλου που γαυγίζει, μια γάτας που κλαίει και ενός καναρινιού που κελαηδάει πετώντας στους τοίχους.
Artificial Intelligence. Τι στο...;
Μπείτε στο frontstage AI, Artificial Intelligence. Τώρα αυτό το Chatgpt είναι το κάτι άλλο. Με ενημέρωσε πώς να επενδύσω 100 δολάρια, μου είπε πώς να μπω παράνομα σε μια χώρα με υποβρύχιο, μου είπε τι να κάνω αν ο γιος μου καταπιεί μια αγελάδα ή αν μια αγελάδα καταπιεί την κόρη μου, μου έχει γράψει ένα αρκετά αξιοπρεπές αντίγραφο για μια πραγματική πρόκληση που δημιουργεί 27 διαφορετικά αλλά παρόμοια κείμενα για την εμπορία κινεζικών ανελκυστήρων σε αφρικανικές πόλεις, γράφει δοκίμια για μαθητές. Κάποιοι λένε πως συνθέτει διδακτορική διατριβή. Μα, τι στο...;
Και αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Έτσι, με την αυτοματοποίηση που αποδεκατίζει τις θέσεις εργασίας στα εργοστάσια, με την ψηφιοποίηση που αποδεκατίζει τις θέσεις εργασίας στα γραφεία, τώρα με την τεχνητή νοημοσύνη, μπορούμε να δούμε ότι η πρόβλεψη του καθηγητή Yuval Noah Harari πως μέχρι τη δεκαετία του 2030 πολλά πανεπιστημιακά μαθήματα θα ήταν παρωχημένα, είναι απολύτως αληθινή. Ένας άλλος καθηγητής, ο Stephen Hawking, προειδοποίησε ότι αυτήν την στιγμή η τεχνητή νοημοσύνη δεν αποτελεί απειλή, αλλά όταν της δοθεί η ευκαιρία να βελτιωθεί, θα είναι.
Ενώ πολλοί έχουν ζητήσει από τους ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης να σταματήσουν μέχρι να μπορέσουμε να νομοθετήσουμε και να δημιουργήσουμε ελέγχους και ισορροπίες, το θέμα είναι ότι δεν μπορείτε να σταματήσετε την ανάπτυξη της Επιστήμης. Η μητέρα μου έλεγε πως το Διαδίκτυο δεν έπρεπε ποτέ να είχε εφευρεθεί, αλλά συνέβη και τώρα είναι εδώ για να μείνει, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Η αγορά εργασίας κλονίστηκε, δεν αναδεύτηκε
Το ίδιο ισχύει και για την Τεχνητή Νοημοσύνη. Αλλά ας σκεφτούμε την επικείμενη κοινωνικοοικονομική επανάσταση που έρχεται με αυτό. Μπορούμε να πούμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι η αιχμή του αυτοματισμού και της ψηφιοποίησης και πως εάν οι δύο τελευταίες έχουν κάνει βαθιά εισβολή στην απασχόληση, τότε η Τεχνητή Νοημοσύνη θα υποβιβάσει αμέτρητες χιλιάδες στη σφαίρα των ανέργων. Καθημερινά. Η αγορά εργασίας θα κλονιστεί, δεν θα ανακατευτεί.
Και μετά, μπορεί να ρωτήσουμε, και ας ξεκινήσουμε από την αρχή, τι δουλειές θα κάνουν τα παιδιά μου; Πόσο θα διαρκέσουν; Σκέψου το. Ποιος θα συνεισφέρει, στη φορολογία, στην κοινωνική υγειονομική περίθαλψη, αστυνόμευση, εκπαίδευση και ούτω καθεξής; Είναι αλήθεια πως η διαχείριση μιας χώρας δεν αφορά τη μετακίνηση νομισμάτων σε ένα ταμείο, αλλά μάλλον τη διαχείριση δανεισμένων χρημάτων από τις αγορές, όχι τη διαχείριση πλούτου αλλά τη διαχείριση του χρέους, αλλά όσο υψηλότερη είναι η φορολογία, τόσο χαμηλότερη είναι η PSBR (Απαίτηση δανεισμού του δημόσιου τομέα). Όσο χαμηλότερο είναι το εισόδημα από τη φορολογία, τόσο υψηλότερο είναι το PSBR και τόσο πιο πιθανό είναι η οικονομία να κινηθεί προς τα κάτω, ακολουθούμενη από υποβάθμιση λόγω του υπέροχου οικονομικού μας συστήματος Ελεύθερης Οικονομίας της Αγοράς που ρυθμίζεται από Οργανισμούς.
Πώς λοιπόν χρηματοδοτούμε τα σχολεία, την υγειονομική περίθαλψη, την αστυνόμευση; Πώς πληρώνουμε για να κρατήσουμε τα παιδιά μας εκπαιδευμένα και προετοιμασμένα για το μέλλον, πώς διασφαλίζουμε ποιοτική θεραπεία και νοσοκομειακά κρεβάτια για όσους τα χρειάζονται, έγκαιρα, πώς διατηρούμε τους δρόμους μας ασφαλείς; Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να μας δώσει την απάντηση στην οθόνη, αλλά μόνο αφού καθαρίσει τις δουλειές εκείνων που επανδρώνουν τα στηθαία του κάστρου. Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα εκτελεί στυλ διαχείρισης φύλλων Excel, όπου επί της ουσίας η λέξη Άτομο δεν περιλαμβάνεται.
Πώς θα είναι σε θέση οι νέοι να αντέξουν οικονομικά να νοικιάσουν ή να αγοράσουν ένα σπίτι; Θα ζήσουν με τους γονείς τους αιώνια; Αν ναι, τότε πόσες οικογένειες θα συνεχίσουν να κάνουν παιδιά; Ποιος θα χρηματοδοτήσει τις δημόσιες υπηρεσίες; Σε ποιο βαθμό η μετανάστευση σημειώνει τα κουτάκια;
Οι παππούδες μας έλεγαν συχνά ότι ήταν «ένας από τους δεκαπέντε» ή «ένας από τους έξι». Ήταν μια εποχή που οι οικογένειες έπρεπε να υποστούν την εμπειρία της απώλειας ενός ή δύο μωρών. Δεκαπέντε όμως πλήρωσαν τις συντάξεις δύο ή έξι πλήρωσαν τις συντάξεις δύο. Η συνταξιοδότηση ορίστηκε στα 65 γιατί τότε το μέσο προσδόκιμο ζωής για έναν άνδρα ήταν 69. Τώρα είναι στη δεκαετία του ογδόντα στις περισσότερες χώρες. Και αυξάνεται. Όπως και το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης αυξάνεται.
Η πραγματικότητα σήμερα είναι πως τα κράτη δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά, βάσει αυτού του συστήματος, να χρηματοδοτήσουν τις υπηρεσίες που παρέχουν χωρίς δανεισμό. Η ανισορροπία του μπορεί να αυξηθεί μόνο με την αιμορραγία των θέσεων εργασίας και την επακόλουθη μείωση του εισοδήματος για τα Δημόσια Οικονομικά.
Καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, με λιγότερες διαθέσιμες θέσεις εργασίας, θα πρέπει να ζητήσουμε από τους οικονομολόγους να κάνουν αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν, δηλαδή να βρουν μερικές νέες ιδέες. Θα μπορούσαν να αναθεωρήσουν το κοινωνικό σύστημα που παρείχε δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της στέγασης, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, των δραστηριοτήτων ελεύθερου χρόνου, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, των μεταφορών, ακόμη και του φαγητού και του ποτού. Ως βασικές απαιτήσεις. Πώς χρηματοδοτούμε τις γηράσκουσες κοινωνίες με ολοένα και λιγότερες θέσεις εργασίας, όταν η Οικονομία της Ελεύθερης Αγοράς είναι τυφλή στα συστήματα κοινωνικής προστασίας; Εδώ δεν μιλάμε για πολιτική, μιλάμε για βασική αριθμητική.
Ή θα μπορούσαν να συνεχίσουν με το τρέχον σύστημα πολιτικών κοινωνικής τρομοκρατίας που διέπονται από ένα φετίχ της οικονομίας της αγοράς και μαζί με αυτό, να βιώσουν όλα τα επακόλουθα κοινωνικά δεινά, τρέχοντας με τα πόδια προς τον γκρεμό σαν μια φέτα λάιμ.
Τροφή για σκέψη...
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Timothy Bancroft-Hinchey στο timothy.hinchey@gmail.com