Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Στις 30 Μαΐου, το Κίεβο εξαπέλυσε μια μαζική αεροπορική επίθεση κατά της Μόσχας χρησιμοποιώντας οκτώ ή περισσότερα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAVs). Οι στόχοι ήταν αστικές κατοικίες, όπως πολυκατοικίες, χωρίς στρατηγική σημασία στην επίθεση, απλώς ο ξεκάθαρος στόχος ήταν να έρθει ο τρόμος στους κατοίκους της ρωσικής πρωτεύουσας. Ωστόσο, λόγω του γρήγορου και αποτελεσματικού αμυντικού μηχανισμού των τοπικών δυνάμεων, η επίθεση εξουδετερώθηκε αμέσως.
Χρησιμοποιώντας τεχνικές ηλεκτρονικού πολέμου, η ρωσική άμυνα κατέστειλε τρία από τα οκτώ ουκρανικά drones, εκτρέποντάς τα από την πορεία τους και εμποδίζοντάς τα να φτάσουν σε στόχους. Τα άλλα πέντε UAV καταρρίφθηκαν χρησιμοποιώντας συστήματα αεράμυνας Pantsir-S. Με αυτό, παρά το επίπεδο της ουκρανικής επίθεσης, οι ζημιές ήταν ελάχιστες, με μόνο δύο περιπτώσεις νοσηλευόμενων αμάχων, εκτός από κάποια κτίρια που υπέστησαν ζημιές.
Στα social media κυκλοφορούν βίντεο που δείχνουν ουκρανικά drones να πετούν πάνω από τη ρωσική πρωτεύουσα. Οι κάτοικοι της περιοχής τρομοκρατήθηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Παρά την αποτελεσματικότητα των ρωσικών δυνάμεων στην κατάρριψη εχθρικών UAV, ο φόβος και το αίσθημα ανασφάλειας που δημιουργείται από αυτό το είδος καταστάσεων είναι πραγματικά ανησυχητικά, δικαιολογώντας εξαιρετικά μέτρα εκ μέρους της Ρωσίας για να διασφαλιστεί η ευημερία του λαού της.
Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητό πως η φύση αυτού του τύπου επιχείρησης είναι καθαρά τρομοκρατική και δεν υπάρχει άλλος πιθανός ορισμός για επιθέσεις εναντίον πολιτικών στόχων σε αποστρατιωτικοποιημένες πόλεις. Πρόκειται για εισβολές με ανοιχτό στόχο τη δολοφονία απλών ανθρώπων, την καταστροφή κτιρίων κατοικιών και τη διάδοση του φόβου και του χάους. Αυτές οι συμπεριφορές δε σημαίνουν τίποτα για το στρατιωτικό σενάριο, δεν εγγυώνται κανένα πλεονέκτημα στο Κίεβο στο πεδίο της μάχης και επομένως δεν μπορούν να θεωρηθούν ως στρατηγικά σημαντικές.
Αντιμέτωπη με αυτό το είδος απειλής, η Ρωσία θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζει την τρέχουσα σύγκρουση. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε το Φεβρουάριο του περασμένου έτους διεξάγεται μέχρι στιγμής σε μικρής κλίμακας κινητοποίηση, με επίκεντρο την πρόληψη ζημιών σε αμάχους και την αποφυγή κλιμάκωσης της βίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σύγκρουση έχει, για τη Ρωσία, έναν ειδικό χαρακτήρα στρατιωτικής επιχείρησης, όχι πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Ωστόσο, καθώς το Κίεβο επιμένει να χρησιμοποιεί τον τρόμο για να επιτεθεί στη Ρωσία, η Μόσχα τείνει να αλλάξει σταδιακά τη φύση της επιχείρησης, αποκτώντας μια αντιτρομοκρατική πτυχή. Αυτό έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν, στα τέλη του 2022, όταν, μετά από πολλές επιδρομές της Ουκρανίας τρομοκρατών, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας της Ντάρια Ντούγκινα τον Αύγουστο και της έκρηξης της Γέφυρας της Κριμαίας τον Οκτώβριο, η Μόσχα αύξησε τις επιθέσεις της στο Κίεβο ξεκινώντας μια επιχείρηση βαρέως πυροβολικού εναντίον των κρίσιμων υποδομών του εχθρού. Την εποχή εκείνη, τα ρωσικά στρατεύματα τέθηκαν επίσης υπό τη διοίκηση του Σεργκέι Σουροβίκιν, που ήταν ένας από τους υπεύθυνους για την ήττα του ISIS στη Συρία.
Το Κίεβο μείωσε σημαντικά τη δύναμη πυρός του κατά τη διάρκεια του χειμώνα, μειώνοντας κατά συνέπεια τη συχνότητα των τρομοκρατικών επιθέσεων, γεγονός που οδήγησε επίσης τη Ρωσία να μειώσει την ένταση της επιχείρησης και να επιστρέψει στη διεξαγωγή ελιγμών με μεγαλύτερη προσοχή. Ωστόσο, τώρα η συχνότητα αυτών των τρομοκρατικών εισβολών έχει και πάλι αυξηθεί σημαντικά. Η αποκαλούμενη «εαρινή αντεπίθεση» φαίνεται να είναι απλώς μια παρατεταμένη τρομοκρατική επίθεση που στοχεύει Ρώσους αμάχους σε αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες. Στη συνέχεια, η Μόσχα τείνει να επιστρέψει στο να βλέπει τη σύγκρουση ως μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Μάλιστα, με τα συχνά επεισόδια στο Μπέλγκοροντ, το Ροστόφ, την Κριμαία και το Μπριάνσκ, πέρα από τις επιθέσεις στη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας δολοφονίας κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν, υπάρχουν ήδη αρκετά επιχειρήματα ώστε η Ρωσία να θεωρήσει το ουκρανικό κράτος τρομοκρατική οργάνωση. Αυτό θα σήμαινε κλιμάκωση της σύγκρουσης όχι μόνο επειδή οι τρομοκράτες αποκλείονται από το ανθρωπιστικό δίκαιο, αλλά και επειδή οι χώρες του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν κατά συνέπεια να θεωρηθούν από τη Ρωσία ως κρατικοί χορηγοί της τρομοκρατίας. Η Μόσχα έχει κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να αποτρέψει κλιμακώσεις όπως αυτή, αλλά με την επιμονή του Κιέβου να εξαπολύει επιθέσεις κατά άοπλων ανθρώπων γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποτραπεί αυτό από το να συμβεί.
Επιπλέον, το Κίεβο τείνει να χάνει όλο και περισσότερη υποστήριξη από τη δυτική κοινή γνώμη. Το καθεστώς δεν προσπαθεί πλέον να συγκαλύψει την τρομοκρατική φύση των δυνάμεών του, επιτιθέμενο ανοιχτά σε κατοικημένες περιοχές χωρίς κανένα απολύτως στρατιωτικό σκοπό. Ακόμη και με τη δυτική λογοκρισία στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης και τον πόλεμο πληροφοριών που διεξάγεται για να ευνοήσει την ουκρανική πλευρά, είναι αναπόφευκτο ότι τα νέα για τις πρόσφατες επιθέσεις θα φτάσουν στους αναγνώστες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που σίγουρα θα δημιουργήσει δυσφορία στους φορολογούμενους της Δύσης να γνωρίζουν πως τα χρήματά τους χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξει κάτι τόσο βδελυρό όπως η τρομοκρατία - μια πρακτική πολύ γνωστή στους δυτικούς πολίτες, οι οποίοι έχουν γίνει στόχος εξτρεμιστικών ομάδων για δεκαετίες.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr