Του Στρατή Μαζίδη
Το αν έστριψε η βίδα στο κεφάλι του Πριγκόζιν γιατί ισχύουν όσα καταγγέλλει, το αν κατασκεύασε την κατηγορία του βομβαρδισμού της ομάδας του, το αν βρίσκονται πίσω του δυτικές δυνάμεις ή ντόπιοι ολιγάρχες, μένει να φανεί τις επόμενες ημέρες.
Άλλωστε ο μέχρι χθες ήρωας, σήμερα είναι προδότης ενώ εν πολλοίς αυτοακυρώνεται όταν λέει ότι η εισβολή δε χρειαζόταν, ενώ η ομάδα του εξελίχθηκε σε σύμβολο της νίκης στο Μπαχμούτ.
Ωστόσο δύο πράγματα είναι σίγουρα.
> Οι στρατιωτικοί εργολάβοι δεν είναι παίξε-γέλασε. Ανάλογα το μέγεθός τους, όπως η Wagner μπορούν να μετέχουν σε αρκετές επιχειρήσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη και να κερδίζουν οργανωμένους στρατούς καλά εξοπλισμένους με σύγχρονα δυτικά όπλα όπως είδαμε στη μάχη του Μπαχμούτ. Προσφέρουν στις κυβερνήσεις των χωρών τους τη δυνατότητα να διεξάγουν σκληρές πολεμικές επιχειρήσεις δίχως να χρεώνονται την πολιτική φθορά τυχόν αποτυχιών. Η ίδια ομάδα πριν λίγα χρόνια σε μια επιχείρηση ανατολικά του Ευφράτη στο Ντέιρ Εζορ μέτρησε περί τα 200 θύματα από αμερικανικό βομβαρδισμό.
Στην περίπτωση όμως της Wagner, την ίδια ώρα όμως που έκανε τη βρώμικη δουλειά, πληρωνόταν αδρά και χρεωνόταν τις συνέπειες, απόκτησε δημοφιλία και ισχύ εντός των συνόρων.
> Η περίεργη αυτή ανταρσία έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία η Ουκρανία έπαιζε κατά πολλούς το τελευταίο της χαρτί με την πολυαναμενόμενη αντεπίθεση που έχει εξελιχθεί σε πλήρη αποτυχία. Καιρό τώρα διαβάζουμε σε ξένες αναλύσεις ότι έχει λάβει τελεσίγραφο από τη Δύση ως προς την ημερομηνία λήξης της στήριξής του. Όμως αυτό το απρόβλεπτο γεγονός, αναλόγως του πως θα εξελιχθεί, μπορεί να οδηγήσει και σε ανακατατάξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας. Αυτός είναι ένας άλλος κίνδυνος για τη Ρωσία, που πλέον ότι όσο τραβά κάτι σε χρόνο, τόσο διάφορα απρόβλεπτα μπορεί να ανακύψουν.