MICHAEL SNYDER - theeconomiccollapseblog.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η κυβέρνηση Μπάιντεν συνεχίζει να μας λέει πως το ποσοστό ανεργίας είναι μικρότερο από 4 τοις εκατό και ότι υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θέσεις εργασίας για όσους τις θέλουν. Είναι όμως αλήθεια αυτό;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε πως η κυβέρνησή μας κατατάσσει τους ανέργους σε μία από τις δύο κατηγορίες …
Οι άνεργοι ταξινομούνται σε μία από τις δύο κατηγορίες από το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας (BLS)—είτε είναι άνεργοι είτε όχι στο εργατικό δυναμικό. Για να ταξινομηθούν ως άνεργοι τον μήνα που ρωτήθηκαν, οι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν ενεργά εργασία. Εάν δεν αναζητούν ενεργά, ταξινομούνται ως μη εργατικό δυναμικό.
Με την πάροδο του χρόνου, ο ορισμός του «επίσημα άνεργος» έχει γίνει πιο περιοριστικός και σήμερα μόνο 6,097.000 Αμερικανοί σε ηλικία εργασίας θεωρούνται ότι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Εν τω μεταξύ, 99.800.000 Αμερικανοί σε ηλικία εργασίας θεωρούνται ότι «δεν ανήκουν στο εργατικό δυναμικό».
Όταν προσθέσετε και τις δύο κατηγορίες μαζί, λαμβάνετε συνολικά 105.897.000 Αμερικανούς σε ηλικία εργασίας που δεν έχουν δουλειά αυτήν την στιγμή.
Επιτρέψτε μου να προσπαθήσω να το βάλω σε μια προοπτική.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του 2008 και του 2009, ο αριθμός αυτός δεν έφτασε ποτέ στα 90 εκατομμύρια.
Αυτό σημαίνει λοιπόν πως ο αριθμός των Αμερικανών σε ηλικία εργασίας που δεν εργάζονται αυτήν την στιγμή ξεπερνά κατά πολύ οτιδήποτε είδαμε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Παρακαλώ μην πιστεύετε τα σκουπίδια που προσπαθεί να σας πουλήσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Η ανεργία δεν είναι χαμηλή. Στην πραγματικότητα, ο John Williams εκτιμά πως το πραγματικό ποσοστό ανεργίας σε αυτή τη χώρα είναι κάπου γύρω στο 25% .
Εάν είστε χωρίς δουλειά αυτήν την στιγμή, συνειδητοποιήστε ότι δεν είστε μόνοι.
Τον Απρίλιο, ο 37χρονος κάτοικος της Βόρειας Καρολίνας Αλ Μπράουν έχασε τη δουλειά του και τώρα η οικογένειά του αγωνίζεται πραγματικά:
Ο Αλ Μπράουν και η αρραβωνιαστικιά του αντιμετώπισαν μια δύσκολη κατάσταση το Μάιο κατά την αναθεώρηση του εβδομαδιαίου προϋπολογισμού τους: Τι είναι μεγαλύτερη προτεραιότητα, περισσότερο φαγητό ή σαπούνι για τα πιάτα;
Με έδρα το Κόνκορντ της Βόρειας Καρολίνας, ο Μπράουν ήταν ο κύριος τροφοδότης της αρραβωνιαστικιάς του και των δύο παιδιών τους. Στη συνέχεια, τον Απρίλιο, απολύθηκε από τη δουλειά του ως παγκόσμιος διευθυντής επιχειρηματικής ανάπτυξης στην εταιρεία λογισμικού Cascade.
Έκτοτε εγκατέλειψε τη συνδρομή του στο γυμναστήριο και πούλησε διάφορα αντικείμενα γύρω από το σπίτι του, όπως έναν υπολογιστή και έπιπλα αυλής, για να τα βγάλει πέρα. Ο 13χρονος γιος του παράτησε την ομάδα μπάσκετ. Ενώ η απώλεια της πηγής εισοδήματος της οικογένειας έχει επιβαρύνει οικονομικά, έχει επίσης και ψυχικό αποτέλεσμα.
Από τότε που απολύθηκε, ο Μπράουν έχει υποβάλει περισσότερες από 600 αιτήσεις εργασίας, αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα μόνο λίγες συνεντεύξεις και καμία προσφορά εργασίας:
Ο Μπράουν, 37 ετών, περνάει τώρα τις μέρες του ψάχνοντας στο Διαδίκτυο για δουλειές ή προσεγγίζοντας πιθανές συνδέσεις. Μετά την κατάθεση περισσότερων από 600 αιτήσεων, μόνο λίγες έχουν κάνει συνεντεύξεις, λέει.
Εάν οι θέσεις εργασίας είναι εύκολο να βρεθούν, γιατί ο Al Brown δεν μπόρεσε να βρει μία;
Μπορεί κάποιος εκεί έξω να μου το εξηγήσει;
Ίσως είμαι λίγο αργόστροφος, γιατί αυτά που μας λέει η κυβέρνηση Μπάιντεν για την οικονομία δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται καθόλου στην πραγματικότητα.
Η 54χρονη Nina McCollum έχει υποβάλει αίτηση για «εκατοντάδες θέσεις εργασίας» από τότε που έχασε τη θέση της το Μάρτιο και είναι ακόμη άνεργη:
Η Nina McCollum, 54, απολύθηκε από τον ιστότοπο θέσεων εργασίας Glassdoor το Μάρτιο. Έκτοτε δεν έχει βρει νέα δουλειά, παρά το γεγονός ότι έχει κάνει αίτηση σε εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
Ζούσε από τις οικονομίες της, πουλάει το πλάσμα του αίματός της και συχνάζει σε διανομές τροφίμων για να τα βγάλει πέρα — όλα αυτά ενώ φροντίζει έναν έφηβο γιο. Ο οικιακός σύντροφός της βοηθάει, αλλά δεν μπορεί να αναπληρώσει το χαμένο εισόδημά της.
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν δουλειά;
Τι συμβαίνει με αυτούς;
Φυσικά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό που κάνουν. Ψάχνουν επιμελώς για δουλειά, αλλά η πραγματικότητα είναι πως η αγορά εργασίας έχει σφίξει πολύ.
Εν τω μεταξύ, το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την «κατάρρευση της αποταμίευσης των νοικοκυριών»:
Το Φεβρουάριο, το ποσοστό προσωπικών αποταμιεύσεων των ΗΠΑ εκτιμήθηκε ότι ήταν περίπου 4,6 τοις εκατό - πολύ κάτω από τον μέσο όρο δεκαετιών περίπου 8,9 τοις εκατό, σύμφωνα με το Bureau of Economic Analysis. Τι σημαίνει όμως αυτό;
Ορισμένοι οικονομολόγοι πιστεύουν πως η κατάρρευση της αποταμίευσης των νοικοκυριών θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιβράδυνση των δαπανών και να προκαλέσει ύφεση.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να μην παραδεχτεί ποτέ ότι έχουμε εισέλθει σε μια μεγάλη οικονομική ύφεση, αλλά αυτό ακριβώς βλέπουμε.
Στην πραγματικότητα, ο δείκτης υπευθύνων αγορών του Ινστιτούτου για τη Διαχείριση Προμηθειών είναι τώρα κάτω από το 50 για οκτώ συνεχόμενους μήνες:
Ο μεταποιητικός τομέας των ΗΠΑ έπεσε βαθύτερα σε έδαφος ύφεσης το Μάιο, παρατείνοντας μια πολύμηνη ύφεση καθώς οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η οικονομία αντιμετωπίζει «σαφείς προκλήσεις».
Το Ινστιτούτο Διαχείρισης Εφοδιασμού (ISM) ανέφερε σε έκθεσή του τη Δευτέρα πως ο δείκτης υπευθύνων προμηθειών της μεταποίησης μειώθηκε στο 46,0 τον περασμένο μήνα, τη χαμηλότερη ένδειξη από το Μάιο του 2020 και την όγδοη συνεχόμενη ένδειξη κάτω των 50 ετών.
Οποιεσδήποτε μετρήσεις κάτω από το 50 αντιπροσωπεύουν ύφεση, με όλα τα βασικά επιμέρους συστατικά της συρρίκνωσης, συμπεριλαμβανομένου του δείκτη απασχόλησης, να υποδηλώνουν ότι οι πιέσεις για απολύσεις αυξάνονται.
Πραγματικά συμβαίνει.
Εκτός από μια σύντομη περίοδο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δεν έχουμε δει οικονομική αναταραχή αυτού του μεγέθους από το 2008 και το 2009.
Δυστυχώς, βρισκόμαστε ακόμη μόνο στα πολύ πρώτα κεφάλαια αυτής της κρίσης.
Οι οικονομικές προοπτικές για το υπόλοιπο του 2023 είναι πολύ ζοφερές, οι προοπτικές για το 2024 είναι ακόμη χειρότερες και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές είναι εφιαλτικές.
Αλλά πρέπει να δώσετε στους ηγέτες μας τα εύσημα για την υποστήριξη των πραγμάτων για όσο διάστημα το έκαναν. Πλημμυρίζοντας το σύστημα με χρήματα, μπόρεσαν να καθυστερήσουν την στιγμή του απολογισμού μας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Φυσικά τα τεχνάσματα τους έκαναν ακόμη χειρότερα τα μακροπρόθεσμα προβλήματά μας και τώρα τα μακροπρόθεσμα προβλήματά μας έγιναν βραχυπρόθεσμα.
Έχουμε τόσο πόνο μπροστά μας και η χώρα μας δεν είναι έτοιμη να τον αντιμετωπίσει.