 |
| Public domain |
Η συνάντηση του Προέδρου Πούτιν με μια ομάδα Ρώσων πολεμικών ανταποκριτών και bloggers στο Telegram – συμπεριλαμβανομένων των Filatov, Poddubny, Pegov από τον War Gonzo, Podolyaka, Gazdiev από το RT – ήταν μια εξαιρετική άσκηση για την ελευθερία του Τύπου.
Pepe Escobar - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ανάμεσά τους υπήρχαν σοβαρά ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι που μπορεί να είναι πολύ επικριτικοί για τον τρόπο με τον οποίο το Κρεμλίνο και το Υπουργείο Άμυνας (MoD) διεξάγουν αυτό που εναλλακτικά μπορεί να οριστεί ως Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (SMO). μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση (CTO)· ή ένας «σχεδόν πόλεμος» (σύμφωνα με ορισμένους επιχειρηματικούς κύκλους με επιρροή στη Μόσχα).
Είναι συναρπαστικό να βλέπεις πώς αυτοί οι πατριώτες/ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι παίζουν τώρα ένα ρόλο παρόμοιο με τους πρώην πολιτικούς επιτρόπους στην ΕΣΣΔ, όλοι τους, με το δικό τους τρόπο, βαθιά αφοσιωμένοι στην καθοδήγηση της ρωσικής κοινωνίας προς την αποξήρανση του βάλτου, αργά αλλά σταθερά.
Είναι σαφές πως ο Πούτιν όχι μόνο κατανοεί το ρόλο τους, αλλά μερικές φορές, «σοκάρει το σύστημα», το σύστημα του οποίου προεδρεύει υλοποιεί στην πραγματικότητα τις προτάσεις των δημοσιογράφων. Ως ξένος ανταποκριτής που εργάζομαι σε όλο τον κόσμο για σχεδόν 40 χρόνια τώρα, έχω εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο οι Ρώσοι δημοσιογράφοι απολαμβάνουν ένα βαθμό ελευθερίας ασύλληπτο στα περισσότερα γεωγραφικά πλάτη της συλλογικής Δύσης.
Η απομαγνητοφώνηση της συνάντησης του Κρεμλίνου δείχνει πως ο Πούτιν σίγουρα δεν είναι διατεθειμένος να αποφύγει ερωτήσεις.
Παραδέχτηκε ότι υπάρχουν «στρατηγοί οπερέτας» στον στρατό, πως υπήρχε έλλειψη drones, πυρομαχικών ακριβείας και εξοπλισμού επικοινωνίας, που τώρα αντιμετωπίζεται.
Συζήτησε για τη νομιμότητα των εξαρτημάτων μισθοφόρων. την ανάγκη να εγκατασταθεί αργά ή γρήγορα μια «ζώνη ανάσχεσης» για την προστασία των Ρώσων πολιτών από τον συστηματικό βομβαρδισμό του καθεστώτος του Κιέβου· και τόνισε ότι η Ρωσία δεν θα απαντήσει στην τρομοκρατία που εμπνέεται από τον Μπαντέρα με τρομοκρατία.
Μετά την εξέταση των ανταλλαγών, ένα συμπέρασμα είναι επιβεβλημένο: τα ρωσικά πολεμικά μέσα δεν οργανώνουν επίθεση, ακόμη και όταν η συλλογική Δύση επιτίθεται στη Ρωσία 24 ώρες το 24ωρο, 7 ώρες το 24ωρο, με το μαζικό μηχανισμό ΜΚΟ/μαλακής δύναμης μέσων ενημέρωσης. Η Μόσχα δεν είναι - ακόμα; – πλήρως εμπλεκόμενη στα χαρακώματα του πολέμου πληροφοριών· όπως έχουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης παίζουν μόνο άμυνα.
Μέχρι το Κίεβο;
Αναμφισβήτητα το νόημα της όλης συνάντησης είναι η συνοπτική, ανατριχιαστική αξιολόγηση του Πούτιν για το πού βρισκόμαστε τώρα στην σκακιέρα:
«Αναγκαστήκαμε να προσπαθήσουμε να τερματίσουμε τον πόλεμο που ξεκίνησε η Δύση το 2014 με τη δύναμη των όπλων. Και η Ρωσία θα τερματίσει αυτόν τον πόλεμο με τη δύναμη των όπλων, απελευθερώνοντας ολόκληρη την επικράτεια της πρώην Ουκρανίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ουκρανούς Ναζί. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Ο ουκρανικός στρατός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θα ηττηθεί, ανεξάρτητα από τα νέα είδη όπλων που θα λάβει από τη Δύση. Όσο περισσότερα όπλα υπάρχουν, τόσο λιγότεροι Ουκρανοί και αυτό που ήταν η Ουκρανία θα παραμείνει. Η άμεση επέμβαση των ευρωπαϊκών στρατών του ΝΑΤΟ δε θα αλλάξει το αποτέλεσμα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, η φωτιά του πολέμου θα τυλίξει ολόκληρη την Ευρώπη. Φαίνεται πως και οι ΗΠΑ είναι έτοιμες για αυτό».
Με λίγα λόγια: αυτό θα τελειώσει μόνο με τους όρους της Ρωσίας και μόνο όταν η Μόσχα αξιολογήσει ότι όλοι οι στόχοι της έχουν επιτευχθεί. Οτιδήποτε άλλο είναι ευσεβής πόθος.
Επιστρέφοντας στην πρώτη γραμμή, όπως επισημαίνει ο απαραίτητος Αντρέι Μαρτιάνοφ, ο πολεμικός ανταποκριτής πρώτης τάξεως Marat Kalinin έχει περιγράψει οριστικά πώς η τρέχουσα αντεπίθεση με μεταλλικό φέρετρο της Ουκρανίας δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε στην πρώτη ρωσική γραμμή άμυνας (είναι ένας μακρύς – αυτοκινητόδρομος προς την κόλαση – 10 χλμ.). Ό,τι μπόρεσε να καταφέρει μέχρι τώρα ο κορυφαίος στρατός πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ ήταν να σφαγιαστεί ανελέητα σε βιομηχανική κλίμακα.
Γνωρίστε τον στρατηγό Αρμαγεδδώνα σε δράση.
Ο Surovikin είχε οκτώ μήνες για να τοποθετήσει το αποτύπωμά του στην Ουκρανία και από την αρχή κατάλαβε ακριβώς πώς να το μετατρέψει σε ένα εντελώς νέο παιχνίδι μπάλας. Αναμφισβήτητα η στρατηγική είναι να καταστραφούν πλήρως οι ουκρανικές δυνάμεις μεταξύ της πρώτης γραμμής άμυνας –υποθέτοντας ότι θα την παραβιάσουν ποτέ– και της δεύτερης γραμμής, η οποία είναι αρκετά σημαντική. Η τρίτη γραμμή θα παραμείνει εκτός ορίων.
Το συλλογικό West MSM είναι αναμενόμενο να φρικάρει, αρχίζοντας επιτέλους να εμφανίζει φρικτές ουκρανικές απώλειες και αποδεικνύοντας την απόλυτη συσσωρευμένη ανικανότητα των καλλιτεχνών του Κιέβου και των στρατιωτικών τους χειριστών του ΝΑΤΟ.
Και σε περίπτωση που τα πράγματα γίνουν δύσκολα –προς το παρόν μια απομακρυσμένη πιθανότητα– ο ίδιος ο Πούτιν παρέδωσε τον οδικό χάρτη. Μαλακά, απαλά. Όπως και στο, «Χρειαζόμαστε μια πορεία στο Κίεβο; Αν ναι, χρειαζόμαστε νέα επιστράτευση, αν όχι, δεν τη χρειαζόμαστε. Δεν υπάρχει ανάγκη για επιστράτευση αυτήν την στιγμή».
Οι κρίσιμες λειτουργικές λέξεις είναι «αυτήν την στιγμή».
Το τέλος όλων των περίτεχνων σχεδίων σας
Εν τω μεταξύ, μακριά από το πεδίο της μάχης, οι Ρώσοι γνωρίζουν πολύ καλά την ξέφρενη γεωοικονομική δραστηριότητα.
Η Μόσχα και το Πεκίνο διαπραγματεύονται όλο και περισσότερο σε γιουάν και ρούβλια. Οι ASEAN 10 πηγαίνουν όλοι για τα περιφερειακά νομίσματα, παρακάμπτοντας το δολάριο ΗΠΑ. Η Ινδονησία και η Νότια Κορέα διαπραγματεύονται με turbo-charging σε ρουπίες και γουόν. Το Πακιστάν πληρώνει για το ρωσικό πετρέλαιο σε γιουάν. Τα ΗΑΕ και η Ινδία αυξάνουν το εμπόριο εκτός πετρελαίου σε ρουπίες.
Ο καθένας και ο γείτονάς του κάνουν ένα beeline για να ενταχθούν στο BRICS+ – αναγκάζοντας έναν απελπισμένο Ηγεμόνα να αρχίσει να αναπτύσσει μια σειρά από τεχνικές Υβριδικού Πολέμου.
Έχει περάσει πολύς δρόμος από τότε που ο Πούτιν εξέτασε την σκακιέρα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και στη συνέχεια εξαπέλυσε ένα πρόγραμμα πυραύλων συντριβής για αμυντικούς και επιθετικούς πυραύλους.
Τα επόμενα 23 χρόνια η Ρωσία ανέπτυξε υπερηχητικούς πυραύλους, προηγμένους ICBM και τους πιο προηγμένους αμυντικούς πυραύλους στον πλανήτη. Η Ρωσία κέρδισε την κούρσα των πυραύλων. Τελεία. Ο Ηγεμόνας –με εμμονή με τον δικό του κατασκευασμένο πόλεμο ενάντια στο Ισλάμ– ήταν εντελώς τυφλός και δεν έκανε καμία υλική προέλαση πυραύλων σε σχεδόν δυόμισι δεκαετίες.
Τώρα η «στρατηγική» είναι να εφεύρουμε ένα ερώτημα της Ταϊβάν από το τίποτα, το οποίο διαμορφώνει την σκακιέρα ως το προθάλαμο του υβριδικού πολέμου χωρίς απαγόρευση κατά της Ρωσίας-Κίνας.
Η επίθεση με πληρεξούσιο – μέσω ύαινων του Κιέβου – εναντίον του Ρωσόφωνου Ντονμπάς, την οποία εξαπέλυσαν οι Στράουσιοι νεοσυντηρητικοί που ήταν υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, δολοφόνησαν τουλάχιστον 14.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά μεταξύ 2014 και 2022. Αυτή ήταν επίσης μια επίθεση στην Κίνα. Ο απώτερος στόχος αυτού του gambit Divide and Rule ήταν να επιφέρει ήττα στον σύμμαχο της Κίνας στην Heartland, έτσι το Πεκίνο θα απομονωθεί.
Σύμφωνα με το neocon wet dream, όλα τα παραπάνω θα έδιναν τη δυνατότητα στον Ηγεμόνα, αφού είχε κατακτήσει ξανά τη Ρωσία όπως έκανε με τον Γέλτσιν, να αποκλείσει την Κίνα από τους ρωσικούς φυσικούς πόρους χρησιμοποιώντας έντεκα αμερικανικές δυνάμεις αεροπλανοφόρων και πολλά υποβρύχια.
Προφανώς, οι νεοσυντηρητικοί που έχουν υποβαθμιστεί στην στρατιωτική επιστήμη αγνοούν το γεγονός πως η Ρωσία είναι πλέον η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον πλανήτη.
Στην Ουκρανία, οι νεοσυντηρητικοί ήλπιζαν ότι μια πρόκληση θα αναγκάσει τη Μόσχα να αναπτύξει άλλα μυστικά όπλα εκτός από υπερηχητικούς πυραύλους, έτσι η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να προετοιμαστεί καλύτερα για ολοκληρωτικό πόλεμο.
Όλα αυτά τα περίτεχνα σχέδια μπορεί να έχουν αποτύχει άθλια. Αλλά ένα συμπέρασμα παραμένει: οι νεοσυντηρητικοί του Στράους πιστεύουν ακράδαντα πως μπορούν να εργαλοποιήσουν μερικά εκατομμύρια Ευρωπαίους – ποιος είναι ο επόμενος; Πολωνοί; Εσθονοί; Λετονοί; Λιθουανοί; Και γιατί όχι και Γερμανοί; – ως τροφή για κανόνια όπως έκαναν οι ΗΠΑ στον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησαν για τα σώματα Ευρωπαίων (συμπεριλαμβανομένων των Ρώσων) που θυσιάστηκαν στην ίδια παλιά αγγλοσαξονική αρπαγή εξουσίας Mackinder.
Οι ορδές Ευρωπαίων 5ων αρθρογράφων καθιστούν πολύ πιο εύκολο να «εμπιστευθούν» τις ΗΠΑ για την προστασία τους, ενώ μόνο λίγοι με IQ σε θερμοκρασία δωματίου έχουν καταλάβει ποιος πραγματικά βομβάρδισε το Nord Stream 1 και 2, με τη συνεννόηση του Γερμανού καγκελάριου.
Η ουσία είναι ότι ο Ηγεμόνας απλά δεν μπορεί να δεχτεί μια κυρίαρχη, αυτάρκη Ευρώπη, μόνο ένα εξαρτημένο υποτελή, όμηρο στις θάλασσες που ελέγχουν οι ΗΠΑ.
Ο Πούτιν βλέπει ξεκάθαρα πώς έχει διαμορφωθεί η σκακιέρα. Και βλέπει επίσης πώς η «Ουκρανία» δεν υπάρχει πια.
Αν και κανείς δεν έδινε σημασία, τον περασμένο μήνα η συμμορία του Κιέβου πούλησε την Ουκρανία σε BlackRock αξίας 8,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Έτσι ακριβώς. Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ της κυβέρνησης της Ουκρανίας και του αντιπροέδρου της BlackRock, Philipp Hildebrand.
Δημιουργούν ένα Ουκρανικό Ταμείο Ανάπτυξης (UDF) για «ανοικοδόμηση», που επικεντρώνεται στην ενέργεια, τις υποδομές, τη γεωργία, τη βιομηχανία και την πληροφορική. Όλα τα εναπομείναντα πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της Ουκρανίας θα καταβροχθιστούν από τη BlackRock: από τη Metinvest, την DTEK (ενέργεια) και την MJP (γεωργία) μέχρι τη Naftogaz, τους Ουκρανικούς Σιδηροδρόμους, την Ukravtodor και την Ukrenergo.
Τι νόημα έχει να πάτε στο Κίεβο τότε; Ο υψηλού βαθμού τοξικός νεοφιλελευθερισμός κάνει ήδη πάρτι επί τόπου.