 |
| φωτο ΑΡ |
Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Όπως είναι προφανές, η υποτιθέμενη «ένοπλη εξέγερση» δεν οδήγησε σε καμία τιμωρία των φερόμενων ανταρτών. Αντίθετα, φαίνεται να αποτελεί κάλυμμα για τον Πούτιν να μεταφέρει τον όμιλο Wagner και τον ηγέτη του στη Λευκορωσία, όπου κατασκευάζονται εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσουν την καλύτερη μαχητική δύναμη της Ρωσίας.
Υπενθυμίζεται στους Ρώσους δημοσιογράφους πως ο όμιλος Wagner δημιουργήθηκε αρχικά ως δύναμη για τη Ρωσία για χρήση στο εξωτερικό για την οποία το Κρεμλίνο θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει σύνδεση. Για παράδειγμα, εάν ο Πούτιν αποφασίσει να εξαλείψει την παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, όπου οι Αμερικανοί κλέβουν το πετρέλαιο της Συρίας, ο Πούτιν θα μπορούσε να αναθέσει το έργο στη Βάγκνερ και να πει ότι ήταν μισθοφόροι που προσέλαβε από άλλη χώρα ο Πρόεδρος Άσαντ της Συρίας.
Οι πληροφοριοδότες μου λένε πως η καταστροφή της στρατιωτικής ικανότητας της Ουκρανίας από τη Ρωσία σημαίνει ότι τα στρατεύματα της Wagner δε χρειάζονται πλέον στην Ουκρανία και τα λιγότερο ικανά στρατεύματα του ρωσικού στρατού μπορούν να πάρουν τη θέση τους. Μερικοί από τους πληροφοριοδότες μου είναι καχύποπτοι για τον απολογισμό που τους έχει δοθεί για τον σκοπό της μετεγκατάστασης του Ομίλου Wagner στη Λευκορωσία, δηλαδή οι μαχητές της Wagner πρόκειται να αναπτυχθούν εκ νέου στην Αφρική για να προστατεύσουν τις φιλικές προς τη Ρωσία αφρικανικές κυβερνήσεις από τις αμερικανικές έγχρωμες επαναστάσεις. Επισημαίνουν πως για όλους τους πρακτικούς σκοπούς οι συμφωνίες μεταξύ Λευκορωσίας και Ρωσίας έχουν ενώσει τις δύο χώρες και λειτουργούν υπό την ίδια στρατιωτική δομή διοίκησης. Η τοποθέτηση των στρατευμάτων του Prigozhin στη Λευκορωσία συντομεύει την απόσταση από το Κίεβο, καθιστώντας εύκολη την κατάληψη της πρωτεύουσας του Zelensky. Επίσης τα στρατεύματα της Wagner θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να σφραγίσουν τα πολωνικά σύνορα με την Ουκρανία ή τα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας.
Με άλλα λόγια, εάν ο Πούτιν θεωρεί ότι οι ρωσικές εθνικιστικές πιέσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης νικηφόρα είναι πολύ αυστηρές για να συνεχίσει να αγνοεί, έχει θέσει δυνάμεις για να κάνουν τη δουλειά.
Ρώσοι δημοσιογράφοι μου λένε πως μια άλλη πιθανή χρήση της «ανταρτίας» είναι να ηρεμήσει τους Ρώσους εθνικιστές επικριτές του Πούτιν. Από όσο μπορώ να πω, κανείς εντός ή εκτός Ρωσίας, εκτός από τον Πούτιν, δεν ξέρει γιατί ανέχτηκε μια ατέρμονη σύγκρουση που συνεχώς διευρύνεται και γίνεται πιο επικίνδυνη. Μερικοί από τους πληροφοριοδότες μου λένε πως ο Πούτιν πιστεύει ότι η Δύση δεν μπορεί να αντέξει τη συνέχιση μιας σύγκρουσης στην οποία τα όπλα και τα χρήματά τους δεν έχουν καμία διαφορά στο αποτέλεσμα και όταν όλες οι δυτικές χώρες υφίστανται οικονομικές εκτοπίσεις από τις αμερικανικές κυρώσεις. Λένε πως ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ουάσιγκτον έχει καταστρέψει τη δύναμή της υπονομεύοντας το ρόλο του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος. Κατά συνέπεια, ο Πούτιν, ο οποίος δεν θέλει να γίνει γνωστός ως εισβολέας ή κατακτητής που επαναφέρει τη Ρωσική Αυτοκρατορία, αρκείται στο να κάθεται και να περιμένει την κατάρρευση της Δύσης.
Η απάντησή μου είναι ότι αυτή είναι μια έξυπνη θέση. Ωστόσο, παραβλέπει πώς το ερμηνεύουν οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί. Βλέπουν τον Πούτιν ως ανίκανο να κερδίσει, ως αδυναμία και έλλειψη εμπιστοσύνης, και αυτό τους ενθαρρύνει να πιέσουν τον Πούτιν με περισσότερες προκλήσεις. Ο κίνδυνος όπως βλέπω είναι ότι κάποια στιγμή, ενδεχομένως πολύ σύντομα, οι προκλήσεις θα πυροδοτήσουν πυρηνικό πόλεμο.
Επιμένω στην άποψή μου τους τελευταίους 18 μήνες πως για να μειώσει την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου, ο Πούτιν πρέπει να τερματίσει γρήγορα τη σύγκρουση στην Ουκρανία προς όφελος της Ρωσίας. Στη συνέχεια, να γυρίσει την πλάτη του στη Δύση ξεκινώντας μαζί με την Κίνα, την Ινδία και το Ιράν να χτίζει γέφυρες με το μη δυτικό κόσμο.
Για να είμαι σαφής, οι πληροφοριοδότες μου είναι οι Ρώσοι δημοσιογράφοι που μου παίρνουν συνεντεύξεις εδώ και πολλά χρόνια. Εγώ και αυτοί δεν παίρνουμε μέρος στη σύγκρουση. Καθώς τους απαντώ με ειλικρίνεια, έχω πει ότι περιμένω να απαντηθούν ειλικρινά οι ερωτήσεις μου. Δε νομίζω πως γνωρίζουν με περισσότερη βεβαιότητα από μένα ποια είναι η πραγματική κατάσταση. Αλλά τους έχω γνωρίσει και πιστεύω ότι μοιράζονται μαζί μου τις δικές τους πεποιθήσεις με βάση αυτά που μπορούν να ανακαλύψουν.
Αυτό που είναι τόσο αξιοσημείωτο είναι η δυσκολία να καταλάβεις τι συμβαίνει και πού είναι πιθανό να καταλήξει.
Η αλήθεια, μπλοκαρισμένη εδώ, καταπιεσμένη εκεί, καταγγελθείσα στη Δύση ως «ρατσιστική» και «εργαλείο λευκής υπεροχής» είναι πολύ δύσκολο να εξακριβωθεί.