Το πρώτο προσχέδιο των εξαιρετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Ρωσία τη μεγαλύτερη μέρα - Σάββατο 24 Ιουνίου - μας οδηγεί σε ένα εντελώς νέο κουτί της Πανδώρας.
Pepe Escobar - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θέλει πολύ να μάθει τι θα συμβεί στη συνέχεια. Ας εξετάσουμε τα βασικά κομμάτια στην σκακιέρα.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προχωρά στο κυνήγι: υπενθύμισε σε όλους ότι ο τρόπος λειτουργίας του Ηγεμόνα είναι να υποστηρίζει τις απόπειρες πραξικοπήματος όποτε μπορεί να ωφεληθεί. Αυτό συνδυάζεται με το γεγονός πως η FSB διερευνά ενεργά εάν και πώς συμμετείχαν δυτικές πληροφορίες στο The Longest Day [Μεγαλύτερη Μέρα].
Ο Πρόεδρος Πούτιν δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατηγορηματικός:
«Ήθελαν [η Δύση και η Ουκρανία] Ρώσοι στρατιώτες να σκοτωθούν μεταξύ τους, για να πεθάνουν στρατιώτες και πολίτες, έτσι ώστε στο τέλος η Ρωσία να χάσει και η κοινωνία μας να διαλυθεί και να πνιγεί από αιματηρές εμφύλιες διαμάχες (…) Έτριψαν τα χέρια τους, ονειρεύονταν να πάρουν εκδίκηση για τις αποτυχίες τους στο μέτωπο και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης αντεπίθεσης, αλλά δεν υπολόγισαν σωστά».
Υπόδειξη στη συλλογική Δύση που –από τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και κάτω– προσπαθούσε μανιωδώς να αποστασιοποιηθεί ακόμα και όταν η CIA διέρρευσε, μέσω του φερέφωνου σήματός της, της Washington Post, ότι γνώριζαν για «την εξέγερση».
Η ατζέντα ήταν οδυνηρά προφανής: το Κίεβο που έχανε σε όλα τα μέτωπα θα καλυφθεί σε όλα με τον ψεύτικο ρωσικό «εμφύλιο πόλεμο».
Δεν υπάρχει όπλο που καπνίζει - ακόμα. Αλλά το FSB ακολουθεί πολλά ίχνη για να δείξει πώς δημιουργήθηκε η «εξέγερση» από τη CIA/ΝΑΤΟ. Η θεαματική αποτυχία κάνει την επερχόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου στο Βίλνιους ακόμη πιο πυρακτωμένη.
Οι Κινέζοι, όπως και ο Λαβρόφ, προχώρησαν επίσης στο κυνήγι: οι Global Times υποστήριξαν ότι η ιδέα «της εξέγερσης της Βάγκνερ που αποδυναμώνει την εξουσία του Πούτιν είναι ευσεβής πόθος για τη Δύση», με την «ισχυρή ικανότητα αποτροπής» του Κρεμλίνου να αυξάνει περαιτέρω την εξουσία του. Αυτή ακριβώς είναι η ανάγνωση του ρωσικού δρόμου.
Οι Κινέζοι κατέληξαν στο συμπέρασμα μετά από μια κρίσιμη επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών Αντρέι Ρουντένκο, ο οποίος πέταξε αμέσως στο Πεκίνο την Κυριακή 25 Ιουνίου. Έτσι λειτουργεί στην πράξη η σιδερένια στρατηγική συνεργασία.
"Η εξέγερση" ως κόλπο δημοσίων σχέσεων
Αναμφισβήτητα η καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τα παξιμάδια και τα μπουλόνια του The Longest Day έχει προσφερθεί από τον Rostislav Ischenko.
Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα χαρεί που η θεατρικότητα του Πριγκοζίν, στο τέλος, άφησε τη συλλογική Δύση ζαλισμένη, μπερδεμένη και συντετριμμένη: το όλο θέμα δεν υποτίθεται ότι θα εξαπολύει απόλυτο χάος στη ρωσική κοινωνία και τον στρατό;
Ακόμη και όταν η ψεύτικη, αστραπιαία «ανταρσία» βρισκόταν σε εξέλιξη, η Ρωσία συνέχισε να σφυροκοπά τις δυνάμεις του Κιέβου – οι οποίες, παρεμπιπτόντως, έλεγαν πως η κύρια φάση της «αντεπίθεσης» ξεκινούσε ακριβώς στις 24 Ιουνίου το βράδυ. Αυτό ήταν, αναμενόμενα, μια ακόμη μπλόφα.
Επιστροφή στη ρωσική οδό. «Η εξέγερση» – ενσωματωμένη σε μια πολύ περίπλοκη πλοκή – στο τέλος ερμηνεύτηκε ευρέως ως μια ακόμη στρατιωτική επίδειξη (από τον τελετάρχη Πριγκοζίν, όχι από τη συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών της Βάγκνερ). Το "Η εξέγερση" αποδείχθηκε πως ήταν ένα δυτικό κόλπο δημοσίων σχέσεων, μια σειρά από (τελικά ξεθωριασμένες) φωτογραφίες για παγκόσμια κατανάλωση.
Αλλά τώρα τα πράγματα είναι βέβαιο ότι θα γίνουν πολύ πιο σοβαρά.
Ο Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, επεσήμανε το ρόλο που διαδραματίζει ο πάντα αυτοεκτιμημένος Le Petit Roi, Emmanuel Macron, ακριβώς εκεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες: «Ο Μακρόν είδε ξεκάθαρα στις εξελίξεις μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει την απειλή της Ουκρανίας να αντιμετωπίζει τη Ρωσία, ένα στρατηγικό πλήγμα, ένα μάντρα που κρατούν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ».
Έτσι, όπως το Κίεβο και τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, πρόσθεσε ο Λαβρόφ, ο Μακρόν παραμένει μέρος μιας ενιαίας «μηχανής» που εργάζεται ενάντια στη Μόσχα. Αυτό συνδέεται με τον Πούτιν, ο οποίος δήλωσε για την κυριακάτικη παρέμβαση του Μακρόν ότι «όλη η δυτική στρατιωτική, οικονομική και πληροφοριακή μηχανή έχει τεθεί σε κίνηση εναντίον μας».
Και αυτό είναι γεγονός.
Ποντάρισμα σε «μακροπρόθεσμο οικονομικό αποκλεισμό»
Ένα άλλο γεγονός έρχεται να προστεθεί στα πιο δυσοίωνα σύννεφα στον ορίζοντα.
Ενώ κανείς δεν έδινε σημασία, ένα μίνι συνέδριο αξιωματούχων εθνικής ασφάλειας πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη ακριβώς στις 24 και 25 Ιουνίου.
Συζητούσαν αναμφισβήτητα την «ειρήνη στην Ουκρανία». Ο πρόεδρος δεν ήταν άλλος από τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν.
Παρόντες στη συνάντηση ήταν η Βραζιλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, η Ινδία, ο Καναδάς, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική, η Ιαπωνία, η Ουκρανία – και ο παροιμιώδης ευρωκράτης της μη κυρίαρχης ΕΕ.
Σημειώστε την πλειοψηφία της G7, δίπλα δίπλα με τρία κράτη των BRICS και δύο επίδοξα μέλη των BRICS+.
«Ειρήνη στην Ουκρανία» σημαίνει, σε αυτό το πλαίσιο, το λεγόμενο «ειρηνευτικό σχέδιο Zelensky» 10 σημείων, το οποίο συνεπάγεται μια ολοκληρωτική στρατηγική ήττα της Ρωσίας – πλήρης με την αποκατάσταση της Ουκρανίας εντός των συνόρων του 1991 και την καταβολή κολοσσιαίων «αποζημιώσεων» από τη Μόσχα.
Δεν είναι περίεργο που η Κίνα δεν ήταν μέρος της. Ωστόσο, τρεις BRICS - τους αποκαλούμε τους πιο αδύναμους κόμβους - ήταν εκεί. Τα υποψήφια μέλη των BRICS και BRICS+ συνθέτουν τα έξι «κράτη ταλάντευσης» τα οποία θα φλερτάρονται ανελέητα και/ή θα υποβάλλονται σε σκληροπυρηνικούς υβριδικούς πολέμους από τον Ηγεμόνα για να «συμπεριφέρονται σωστά» όταν πρόκειται για την Ουκρανία: Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, και την Ινδονησία.
Έπειτα, υπάρχει το 11ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, το οποίο ανεβάζει τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας σε ένα εντελώς νέο επίπεδο, όπως επιβεβαιώνεται από τον ασκούντα καθήκοντα Μόνιμου Αντιπροσώπου στην ΕΕ, Kirill Logvinov.
Ο Λογκβίνοφ εξήγησε πώς «οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες σε αυτόν τον πόλεμο (…) Υπάρχει μια σαφής μετάβαση από ένα αποτυχημένο blitzkrieg, το οποίο λέγεται πως είχε στόχο να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στη Ρωσία, σε ένα παιχνίδι πολλαπλών κινήσεων με το στόχος της θέσπισης ενός είδους μακροπρόθεσμου οικονομικού αποκλεισμού κατά της χώρας μας».
Αυτό είναι ένα αδιάλυτο έδαφος του Υβριδικού Πολέμου – και οι βασικοί στόχοι είναι οι έξι «πολιτείες αιώρησης».
Ο Λογκβίνοφ παρατήρησε πώς «η ΕΕ προτιμά πάντα να χρησιμοποιεί εκβιασμό και εξαναγκασμό. Δεδομένου ότι η ΕΕ παραμένει ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος για πολλές χώρες, καθώς και πηγή επενδύσεων και χρηματοδοτικός δωρητής, οι Βρυξέλλες έχουν σαφώς επαρκή μόχλευση για να ασκήσουν πίεση. Έτσι, ο αγώνας της ΕΕ κατά της παράκαμψης των κυρώσεων αναμένεται να είναι μακρύς και ασυμβίβαστος».
Καλώς ήρθατε λοιπόν σε εξωεδαφικές κυρώσεις, τύπου ΕΕ, που μπαίνουν στη μαύρη λίστα εταιρειών από τρίτες χώρες που είναι «ύποπτες» για επανεξαγωγή απαγορευμένων αγαθών στη Ρωσία ή εμπλέκονται στο εμπόριο πετρελαίου χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμής του ρωσικού πετρελαίου.
Διασκέδαση στον ήλιο της Λευκορωσίας
Ανάμεσα σε τόσες φτηνές συγκινήσεις, ποιος θα είναι ο επόμενος ρόλος του βασικού ηθοποιού στο The Longest Day (αλλά και νωρίτερα); Και έχει σημασία;
Οι Κινέζοι μελετητές λατρεύουν να μας υπενθυμίζουν ότι κατά τη διάρκεια των περιόδων αναταραχής της Κίνας –για παράδειγμα, στο τέλος των δυναστείων Χαν και Τανγκ– ο λόγος ήταν πάντα πως οι πολέμαρχοι που δεν ακολουθούσαν τις εντολές του Αυτοκράτορα.
Οι Γενίτσαροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας –η Βάγκνερ τους εκείνη την εποχή– είχαν σκοπό να προστατεύσουν τον Σουλτάνο και να πολεμήσουν τους πολέμους του. Κατέληξαν να αποφασίσουν ποιος θα μπορούσε να είναι Σουλτάνος – όσο οι λεγεωνάριοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέληξαν να αποφασίσουν ποιος θα ήταν Αυτοκράτορας.
Η συμβουλή των Κινέζων είναι πάντα προληπτική: Προσέχετε πώς χρησιμοποιείτε τους στρατιώτες σας. Βεβαιωθείτε ότι πιστεύουν σε αυτό για το οποίο αγωνίζονται. Διαφορετικά, θα γυρίσουν να σας δαγκώσουν.
Και αυτό μας οδηγεί στον Prighozin που αλλάζει ξανά την ιστορία του (είναι ειδικός στο θέμα).
Λέει τώρα πως στις 23-24 Ιουνίου έκανε απλώς μια «διαδήλωση» για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Ο κύριος στόχος ήταν να αποδειχθεί η ανωτερότητα της Βάγκνερ έναντι του ρωσικού στρατού.
Λοιπόν, όλοι το γνώριζαν αυτό: οι στρατιώτες της Wagner μάχονται καθημερινά για πάνω από 10 χρόνια τώρα στη Λιβύη, τη Συρία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και την Ουκρανία.
Και γι' αυτό μπορούσε να καυχηθεί ότι «η Βάγκνερ προχώρησε για 700 χλμ. χωρίς να συναντήσει αντίσταση. Αν η Ρωσία τους είχε ζητήσει να είναι επικεφαλής του πολέμου από την αρχή, αυτό θα είχε τελειώσει τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου 2022».
Ο Prighozin υπαινίσσεται επίσης μια συμφωνία με τη Λευκορωσία – δημιουργώντας επιπλέον ομίχλη πολέμου γύρω από μια πιθανή μεταφορά της Wagner υπό τη δικαιοδοσία της Λευκορωσίας. Το ΝΑΤΟ είναι ήδη τρομοκρατημένο εκ των προτέρων. Αναμένετε περισσότερους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς - που θα επιβληθούν στη σύνοδο κορυφής του Βίλνιους τον επόμενο μήνα.
Στρατόπεδα για να φιλοξενήσουν τουλάχιστον 8.000 μαχητές Wagner κατασκευάζονται ήδη στη Λευκορωσία, στην περιοχή Mogilev – σύμφωνα με το «Vyorstka» («Διάταξη»).
Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό είναι ότι η Λευκορωσία, για αρκετό καιρό, περίμενε μια πιθανή επίθεση από τη λυσσαλέα Πολωνία. Παράλληλα, ό,τι και να στείλει το ΝΑΤΟ σε μια έξτρα κατάσταση, η Μόσχα θα μπορούσε να σκεφτεί το άνοιγμα ενός νέου μετώπου μεταξύ Lviv και Κιέβου.
Η Βάγκνερ στη Λευκορωσία είναι απολύτως λογικό. Ο Λευκορωσικός Στρατός δεν είναι ακριβώς ισχυρός. Η Βάγκνερ εξασφαλίζει το δυτικό μέτωπο της Ρωσίας. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη κόλαση στο ΝΑΤΟ – έστω και μεταφορικά, και θα το αναγκάσει να ξοδέψουν ακόμη περισσότερα αστρονομικά ποσά. Και η Wagner μπορεί να χρησιμοποιήσει ευχαρίστως τα αεροδρόμια της Λευκορωσίας για να συνεχίσει τις –μεταγλωττισμένες– δραστηριότητές της στη Δυτική Ασία και την Αφρική.
Όλα όσα συνέβησαν από το The Longest Day είναι μέρος μιας νέας δραματικής ανατροπής σε μια σειρά που τρέχει – πολύ πιο συναρπαστική από ό,τι μπορεί να προσφέρει το Netflix.
Ωστόσο, αυτό που πραγματικά φαίνεται να περιμένει η πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης δεν είναι άλλο ένα φαρσικό Ride of the Valkyrie. Αναμένουν μια σοβαρή αποστράγγιση του σοβιετικού τύπου γραφειοκρατικού βάλτου και μια πραγματική δέσμευση να φτάσει αυτός ο «σχεδόν πόλεμος» στη λογική του κατάληξη όσο το δυνατόν συντομότερα.