Θόδωρος Γαλανόπουλος
Μία χώρα που κάποτε έβλεπες παιδιά να παίζουν στο δρόμο, τώρα βλέπεις σκύλους να αφοδεύουν. Μία χώρα που το δάσκαλο που πάει να μάθει γράμματα στο νησί τα παιδιά, δεν έχει να του δώσει το νησί ένα διαμέρισμα να μείνει, γιατί τα έχει δώσει όλα η «ελληνική φιλοξενία» στους τουρίστες. Μια χώρα που ο δήμος της πόλης κόβει τα δέντρα, για να ικανοποιήσει τους μαγαζάτορες, να βάζουν τέντες, λέτε να ενδιαφέρεται αν τα συμφέροντα τα οικονομικά θα κάψουν το δάσος για να βάλουν ανεμογεννήτριες για να γυρίζουν δήθεν παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα; Ενώ αγοράζουμε πανάκριβα από την Αλβανία ηλεκτρικό ρεύμα και το πουλάμε στην ακριβότερη τιμή της Ευρώπης;
Ούτε αυτό όμως μας νοιάζει, όπως δε μας νοιάζει και το τρένο που σκότωσε τα παιδιά μας και τα παλικάρια που πάλευαν να σβήσουν τη φωτιά και γκρεμίστηκαν από τον ουρανό, ούτε αυτό μας νοιάζει.
Μπορούμε να επιβραβεύσουμε ακόμα μία φορά την οποία ανίκανη κυβέρνηση κυβερνά, αρκεί να μας ρίξει τίποτα ψίχουλα επιδόματα, για να φάνε οι κότες πολίτες, που παραμένουν ήσυχοι στη γωνία τους κακαρίζοντας στο Facebook, κάνοντας δήθεν σχόλια, ενώ περιμένουν να δουν κανέναν ωραίο πισινό για να το...ευχαριστηθούν.
Πώς κατάντησε, η πως την καταντήσαμε αυτή τη χώρα περίγελο των Βαλκανίων; Χιλιάδες χρόνια ένας Παρθενώνας στέκει ακλόνητο σύμβολο, και βρέθηκε μία υπουργός να του ρίξει τσιμέντο, αλλά και πλακάκια και γυψοσανίδες και πατητή τσιμεντοκονία να του περάσει, κανένας δε θα διαμαρτυρηθεί.
Κατά τα άλλα βάλτε τίποτα φουστανέλες σε καμιά επέτειο και βγείτε στο δρόμο να κοροϊδέψετε τον εαυτό σας, τάχα σαν απόγονοι γενναίων ηρώων.. Ποιοι; Οι νεοέλληνες του Freddo, του like και του δελτίο ειδήσεων για παπαγάλους...