ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Όσοι δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με τη σύγκρουση του Καραμπάχ πιθανότατα δεν γνωρίζουν πως μια από τις πιο ισχυρές και υπερεθνικιστικές αρμενικές διασπορές στον κόσμο κατοικεί στη Γαλλία, όπου έχει καταλάβει τον έλεγχο της πολιτικής αυτής της Μεγάλης Δυτικοευρωπαϊκής δύναμης απέναντι στο Νότιο Καύκασο. Αυτό το δίκτυο επιρροής εκμεταλλεύεται το Παρίσι ως πληρεξούσιο σε κρατικό επίπεδο για να πιέσει τον πρωθυπουργό Πασινιάν να μην συμφωνήσει σε μια συνθήκη ειρήνης με το Αζερμπαϊτζάν, ενώ τον ενθαρρύνει να διατηρήσει τις άτυπες αξιώσεις του Ερεβάν στο Καραμπάχ.
Από τη μία πλευρά, φοβάται ότι αυτή η υπερεθνικιστική διασπορά θα προκαλέσει μια έγχρωμη επανάσταση εναντίον του με το πρόσχημα πως "ξεπουλήθηκε" αν επιλύσει τελικά αυτό το ζήτημα τριών δεκαετιών, ενώ επίσης πιστεύει ότι έχει την υποστήριξη του γαλλικού κράτους για να αντέξει επ' αόριστον. Είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο και εν μέσω φημών ότι η Γαλλία εξετάζει το ενδεχόμενο να εξοπλίσει την Αρμενία ή το έχει ήδη κάνει κρυφά, ώστε ο Πρόεδρος Αλίγιεφ καταδίκασε δημοσίως το Παρίσι κατά τη διάρκεια της φετινής Συνόδου Κορυφής του Βιετνάμ.
Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να παραμείνει σιωπηλός μπροστά στην πρόκληση αυτής της Δυτικοευρωπαϊκής μεγάλης δύναμης στην κυριαρχία του ανερχόμενου παγκόσμιου κράτους του Νότου, ειδικά επειδή η Γαλλία είναι μέρος της ομάδας του Μινσκ του ΟΑΣΕ που υποτίθεται ότι θα παραμείνει επίσημα ουδέτερη σε αυτή τη σύγκρουση όπως η Ρωσία εντυπωσιακά έχει πράξει μέχρι στιγμής. Σχετικά με αυτό, η Μόσχα αρνήθηκε να παρέμβει στην υποστήριξη του Ερεβάν κατά τη διάρκεια του πολέμου συνέχισης του 2020 για αυτό το έδαφος, γεγονός που αργότερα ώθησε τον Πασινιάν να πει ότι η Αρμενία θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τον CSTO.
Η στάση του Κρεμλίνου βασίστηκε στην υποχρέωσή του να παραμείνει ουδέτερη σε αυτή τη σύγκρουση ανάλογα με το ρόλο του στην ομάδα του Μινσκ του ΟΑΣΕ, στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου, δεδομένου ότι το Καραμπάχ αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως έδαφος του Αζερμπαϊτζάν και στον πραγματισμό του να μην κάνει εχθρό το φιλικό Αζερμπαϊτζάν. Αντίθετα, η στάση του Ελιζέε έχει καταληφθεί από την υπερεθνικιστική αρμενική διασπορά για να είναι μια άτυπη υποστήριξη για το Ερεβάν, σχετική έλλειψη σεβασμού για το διεθνές δίκαιο και, ως εκ τούτου, παρτιζανισμός έναντι του πραγματισμού.
Η Ρωσία και η Γαλλία ήδη ανταγωνίζονται έντονα για επιρροή στην Αφρική, όπου οι πολιτικές "Δημοκρατικής ασφάλειας" της πρώτης βοηθούν τους εταίρους της να ολοκληρώσουν πλήρως τις διαδικασίες αποαποικιοποίησης, ενώ ο νεοαποικιοκρατισμός της δεύτερης επιδιώκει να τους κρατήσει υποταγμένους ως υποτελείς. Η αντιπαλότητα τους επεκτείνεται τώρα γρήγορα στο Νότιο Καύκασο, καθώς το Παρίσι παίρνει μια ισχυρότερη θέση για την υποστήριξη του παγώματος επ ' αόριστον της σύγκρουσης του Καραμπάχ, ενώ η Μόσχα έχει αυξήσει τις προσπάθειές της να ενθαρρύνει μια πολιτική λύση το συντομότερο δυνατό.
Αυτή η γεωστρατηγική περιοχή κινδυνεύει να αποσταθεροποιηθεί από την προσπάθεια της Γαλλίας να αναπαράγει εκεί τη νεοαποικιακή πολιτική διαίρεσης και κυριαρχίας. Το χειρότερο σενάριο είναι ότι η εκστρατεία καρότου και μαστίγιου απέναντι στον Πασινιάν οδηγεί στο ξέσπασμα ενός άλλου θερμού πολέμου, ενώ το συγκριτικά καλύτερο αλλά ακόμα αρνητικό σενάριο είναι ότι το Παρίσι "αρπάζει" την Αρμενία από τη "σφαίρα επιρροής"της Μόσχας. Το πρώτο μπορεί να συμβεί με λανθασμένο υπολογισμό, ενώ το δεύτερο θα μπορούσε να περιστραφεί ως "αποζημίωση για την πώληση του Καραμπάχ υπό την πίεση του Κρεμλίνου".
Και τα δύο σενάρια απειλούν τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας, καθώς ένας άλλος θερμός πόλεμος θα μπορούσε να οδηγήσει σε πλήθος απρόβλεπτων συνεπειών που αποσπούν την προσοχή από την ειδική επιχείρηση της στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η απώλεια της Αρμενίας από το ΝΑΤΟ (είτε επίσημα είτε όχι) θα μπορούσε να φέρει τον νέο Ψυχρό Πόλεμο στο Νότιο Καύκασο. Το καλύτερο σενάριο για να πείσει τον Πασινιάν να συμφωνήσει σε μια ειρηνευτική συνθήκη παραμένει δύσκολο να επιτευχθεί, εφόσον βρίσκεται υπό τόσο έντονη πίεση από το ριζοσπαστικό γαλλικό κράτος που έχει καταληφθεί από τη διασπορά.
Δεν υπάρχει ούτε απλή λύση, καθώς η επιρροή αυτού του δικτύου επιρροής στην κυβέρνηση και την κοινωνία της Αρμενίας, είτε εκφράζεται άμεσα είτε έμμεσα μέσω του γαλλικού πληρεξουσίου τους, δεν εξαφανίζεται. Ο Πρόεδρος Αλίγιεφ δεν θα είχε χρησιμοποιήσει την προσοχή που του δόθηκε σε ολόκληρο τον παγκόσμιο Νότο κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΜ αυτή την εβδομάδα στο Μπακού για να καταδικάσει τη γαλλική νεοαποικιοκρατία στο Νότιο Καύκασο αν πίστευε πως αυτό το πρόβλημα θα εξαφανιστεί σύντομα από μόνο του.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι σε θέση να μιλήσει πιο ειλικρινά για αυτό το θέμα από ό, τι η Ρωσία λόγω των διπλωματικών ευαισθησιών της συμμαχικής σχέσης της τελευταίας με την Αρμενία, γεγονός που καθιστά το Κρεμλίνο απρόθυμο να παρουσιαστεί ως ανταγωνιστικό με το Παρίσι εκεί από την ανησυχία πως τα λόγια του θα μπορούσαν να χειραγωγηθούν από τους αντιπάλους του. Η ανοιχτή αναγνώριση αυτής της γεωπολιτικής πραγματικότητας θα μπορούσε να οδηγήσει σε υστερικούς ισχυρισμούς της Ρωσίας να χάσει την επιρροή της εκεί ή/και να υποθάλψει τις δικές της νεοαποικιακές προθέσεις, οι οποίες είναι και οι δύο αντίθετες με τα συμφέροντα της ήπιας εξουσίας.
Παρ ' όλα αυτά, τα λόγια του Προέδρου Αλίγιεφ εξακολουθούν να ευθυγραμμίζονται με τα Ρωσική συμφέροντα, δεδομένου ότι χρησιμεύουν για να συσπειρώσουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο ενάντια στη Γαλλία, δείχνοντας το εύρος του νεοαποικιοκρατισμού της, που απειλεί τώρα τον πρώην σοβιετικό χώρο, όπως ακριβώς απειλεί τη Δυτική-Κεντρική Αφρική εδώ και δεκαετίες. Η ξένη πίεση δε θα κάνει την υπερεθνικιστική διασπορά που έχει καταλάβει τον έλεγχο του γαλλικού κράτους να εγκαταλείψει το γεωπολιτικό της σχέδιο, αλλά μπορεί να δείξει στους πραγματικά ουδέτερους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής το κόστος της συνέχισής του.
Η Γαλλία δεν πρέπει να επιτρέπει τα συμφέροντά της στο εξωτερικό να υπαγορεύονται από οποιαδήποτε ομάδα επιρροής, δεδομένου ότι θα πρέπει να αποφασίζονται αποκλειστικά μετά από νηφάλιες αξιολογήσεις εμπειρογνωμόνων από κάθε γωνία. Η ανάφλεξη μιας ξένης σύγκρουσης μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει μια συγκεκριμένη ομάδα πίεσης είναι ανεύθυνη και δυσφημεί τη γαλλική πολιτική, η οποία μέχρι τώρα προσπάθησε να επαναφέρει τη δέσμευσή της με τον παγκόσμιο Νότο, αφού ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πρόσφατα έδειξε το ενδιαφέρον του να συμμετάσχει στη φετινή Σύνοδο κορυφής των BRICS.
Όπως αναλύθηκε κι άλλες φορές, αυτό δεν ήταν πάντα παρά ένα τέχνασμα για να τραβήξει το μαλλί πάνω από τα μάτια των αναπτυσσόμενων χωρών, αφού οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι της Γαλλίας κατά της Ρωσίας στην Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη απέδειξαν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει πραγματικά σε σχέση με τη νεοαποικιακή πολιτική της. Τούτου λεχθέντος, πολλά από τα mainstream μέσα ενημέρωσης και ακόμη και η Κοινότητα των Alt-Media δεν είχαν καλύψει αυτή την προοπτική και αντ ' αυτού έκαναν εικασίες για τα θετικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να προκύψουν από αυτόν ενδεχομένως αν παρευρεθεί σε αυτό το γεγονός.
Αυτός ο ευσεβής πόθος διαλύθηκε όταν ο Πρόεδρος Αλίγιεφ χρησιμοποίησε το παγκόσμιο βάθρο που του έδωσε το Αζερμπαϊτζάν που φιλοξένησε τη φετινή Σύνοδο Κορυφής τβμ Αδεσμεύτων για να ευαισθητοποιήσει στο έπακρο την απειλή που θέτει ο γαλλικός νεοαποικιοκρατισμός στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι σχέσεις της Ρωσίας με την Αρμενία είναι περίπλοκες, οπότε δεν μπορεί να αναμένεται να υποστηρίξει δημοσίως την εκτίμησή της για τον ολέθριο ρόλο της Γαλλίας στον Νότιο Καύκασο, αλλά σίγουρα κλείνει το μάτι προς την κατεύθυνσή του, αφού είπε ειλικρινά αυτό που οι διπλωμάτες της δεν μπορούσαν.