 |
| pixabay / EdiNugraha |
Dr. Guy Millière - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αστυνομία έχει μάρτυρες, βιντεοπαρακολούθηση και στοιχεία που δείχνουν ότι ο οδηγός έχει ενοχοποιηθεί πέντε φορές επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους αστυνομικούς. Είχε συλληφθεί λίγες εβδομάδες νωρίτερα για άτακτη συμπεριφορά κατά της αστυνομίας και κατανάλωση και πώληση ναρκωτικών και επρόκειτο να παρουσιαστεί σε λίγο ενώπιον του δικαστή. Ήταν μόλις 17, πολύ νέος ακόμη και για να έχει γαλλικό δίπλωμα οδήγησης.
Εκείνη την ημέρα, οδηγούσε μια νοικιασμένη Mercedes αξίας 90.000 δολαρίων με πλαστές πολωνικές πινακίδες. Όλες αυτές οι πληροφορίες, εκτός από την ηλικία του, αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς αρχηγούς. Το μεμονωμένο βίντεο, που γυρίστηκε από το συμβάν σε iPhone και στάλθηκε στα μέσα ενημέρωσης, απέτυχε να δείξει ολόκληρο το περιστατικό.
Πριν από οποιαδήποτε έρευνα και χωρίς κανένα σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είπε αμέσως πως η πράξη του αστυνομικού ήταν «ανεξήγητη» και «ασυγχώρητη». Η πρωθυπουργός Ελίζαμπεθ Μπορν είπε ότι «ο νόμος δεν έγινε σεβαστός» από τον αστυνομικό και ο Γιάελ Μπράουν Πιβέτ, ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης ζήτησε από τους βουλευτές ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του νεαρού οδηγού.
Η μητέρα του Merzouk είπε στους δημοσιογράφους ότι ήταν ένας υπέροχος και ευγενικός άνθρωπος. Αρκετοί δικηγόροι έσπευσαν στην τηλεόραση για να πουν πως εκπροσωπούσαν την οικογένειά του και ότι η αστυνομία είχε διαπράξει μια «ρατσιστική δολοφονία». Ο πολιτικός Jean-Luc Mélenchon δήλωσε πως «κανένας αστυνομικός δεν έχει δικαίωμα να σκοτώνει» και ότι οποιαδήποτε έρευνα για το παρελθόν του Merzouk πρέπει να σταματήσει αμέσως.
Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Μερζούκ έχει κατηγορηθεί από δικαστή για ανθρωποκτονία από πρόθεση και φυλακίστηκε. Το όνομά του και η διεύθυνση του σπιτιού του διέρρευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η γυναίκα και τα παιδιά του έπρεπε να κρυφτούν.
Ο Matthieu Valet, πρόεδρος της Ανεξάρτητης Ένωσης Αστυνομικών Επιτρόπων, μίλησε στην τηλεόραση για την εξαιρετική δυσκολία του αστυνομικού έργου στα επικίνδυνα γαλλικά προάστια. Σε ορισμένες γειτονιές, είπε, η αστυνομία απειλούνταν συνεχώς και πολλοί αξιωματικοί ένιωσαν προδομένοι από τον πρόεδρο και την κυβέρνηση. Ο Μακρόν, συνέχισε, κατηγορώντας αυθαίρετα έναν αστυνομικό, αναμφίβολα ήλπιζε να αποφύγει ταραχές, αλλά παρ' όλα αυτά θα γίνονταν ταραχές. Είχε δίκιο.
Το βράδυ της 27ης Ιουνίου ξέσπασαν ταραχές σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Εκατοντάδες αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων και αστυνομικά, κάηκαν και έγιναν επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα. Κάποιοι έπεσαν θύματα ληστείας από εγκληματίες που έκλεψαν ό,τι όπλο έβρισκαν εκεί. Τα δημαρχεία Val Fourré και Villeneuve-le-Roi πυρπολήθηκαν. Εκατοντάδες καταστήματα λεηλατήθηκαν και κάηκαν. Τα φορτηγά ντελίβερι σταμάτησαν, λεηλατήθηκαν, πυρπολήθηκαν και οι οδηγοί τους σπρώχνονταν στο έδαφος και ξυλοκοπήθηκαν.
Οι ταραχές έγιναν μεγαλύτερες. Σχολεία και θέατρα καταστράφηκαν. Τα λεωφορεία στην αποθήκη λεωφορείων Seine-Saint-Denis κάηκαν. Εκκλησίες κάηκαν ολοσχερώς. Γκράφιτι με κόκκινη μπογιά σε εκκλησία στη Μασσαλία δήλωνε: «Ο Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος προφήτης». Υποκαταστήματα τραπεζών λεηλατήθηκαν και τα ΑΤΜ άνοιξαν με αλυσοπρίονα. Φωνάζονταν συνθήματα: «θάνατος στην αστυνομία», «θάνατος στη Γαλλία», «θάνατος στους Εβραίους!».
Ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Αστυνομικών Συμμαχίας, Julien Schénardi, παρατήρησε στις 28 Ιουνίου πως οι ταραχές ήταν ακόμη πιο σοβαρές από αυτές του 2005. Αυτή τη φορά, είπε, πολλές μικρές πόλεις βίωσαν βία. Το 2005, επεσήμανε, είχαν αναπτυχθεί 10.000 αστυνομικοί. Τον Ιούνιο του 2023 ο αριθμός ήταν 45.000, συμπεριλαμβανομένων των μονάδων που ειδικεύονται στο οργανωμένο έγκλημα. Το 2005, υπενθύμισε, κανένα κατάστημα δεν είχε λεηλατηθεί και καεί στο Παρίσι. Αυτή τη φορά καταστράφηκαν πολλά.
Μια πορεία για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Μερζούκ διοργανώθηκε το απόγευμα της 28ης Ιουνίου, στην πόλη Ναντέρ όπου είχε πυροβοληθεί, κατόπιν αιτήματος της μητέρας του και του κομμουνιστή δημάρχου της πόλης, Πάτρικ Τζάρι. Ένας δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού RMC, ο Nicolas Poincaré, περιέγραψε αυτό που είδε, «έξι χιλιάδες άτομα, κυρίως καλυμμένες γυναίκες και άνδρες αφρικανικής και βορειοαφρικανικής καταγωγής, ορισμένοι αριστεροί». Τα συνθήματα που φώναζαν περιελάμβαναν «θάνατος στην αστυνομία» και «Αλλάχου Ακμπάρ» [«Ο Αλλάχ είναι ο μεγαλύτερος»].
"Είμαστε Μουσουλμάνοι", φώναξε ένας θυμωμένος διαδηλωτής , "αν μας σκοτώσει η αστυνομία, έχουμε το δικαίωμα να σκοτώνουμε, είναι γραμμένο στο Κοράνι!" Εκατοντάδες αστυνομικοί τραυματίστηκαν, πολλοί σοβαρά.
Μόλις τελείωσε η πορεία, σημείωσε ο Πουανκαρέ, οι διαδηλωτές άρχισαν να καταστρέφουν έπιπλα του δρόμου. Αρκετοί εισέβαλαν σε τράπεζα στο ισόγειο πολυκατοικίας και στη συνέχεια πυρπολήθηκε ολόκληρο το κτίριο. Το πυροσβεστικό όχημα που ήρθε για να προσπαθήσει να σβήσει τη φωτιά, είπε, δέχτηκε επίθεση, προσθέτοντας:
"Το 2005, καμία πολυκατοικία δεν είχε πυρποληθεί και κανένα μνημείο δεν είχε δεχτεί επίθεση... [Τώρα] το μνημείο των θυμάτων του Ολοκαυτώματος και των μελών της γαλλικής αντίστασης βανδαλίστηκε και παραμορφώθηκε με γκράφιτι".
«Αυτό είναι απόλυτη αγανάκτηση και ντροπή», έγραψε ο δικηγόρος Άριελ Γκόλντμαν στο Twitter, δημοσιεύοντας ένα βίντεο από το βανδαλισμένο μνημείο. «Τίποτα δεν είναι σεβαστό».
«Οι ταραχές», έγραψε ο δημοσιογράφος Frederic Lassez, «προέρχονται από μια φυλετική Γαλλία που ευδοκιμεί σε λεγόμενες «ευαίσθητες» περιοχές όπου ο ισλαμισμός και η ναρκοκρατία είναι ανεξέλεγκτη». Φαίνεται, στην πραγματικότητα, σαν όλοι οι ταραξίες με τους οποίους μπόρεσαν να μιλήσουν οι δημοσιογράφοι, ζουν στην πραγματικότητα σε αυτές τις «ευαίσθητες» περιοχές. Οι περισσότεροι έμοιαζαν να είναι Άραβες ή Αφρικανοί. Οι περισσότεροι έμοιαζαν να είναι μουσουλμάνοι.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Γαλλία είναι το αποτέλεσμα πολλών δεκαετιών εσκεμμένης τύφλωσης και αδράνειας των γαλλικών πολιτικών αρχών, οι οποίες φάνηκε να ελπίζουν πως ξοδεύοντας δισεκατομμύρια ευρώ για τους μετανάστες, ότι αυτά τα προβλήματα θα εξαφανιστούν.
Από τη δεκαετία του 1970, η Γαλλία υποδέχτηκε έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό μεταναστών από το μουσουλμανικό κόσμο, δήλωσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Bernard Rougier, συγγραφέας του βιβλίου Les territores conquis de l'islamisme («Τα κατακτημένα εδάφη του ισλαμισμού»), το 2020. Οι περισσότεροι νεοφερμένοι στεγάζονται σε κτίρια χαμηλού κόστους στα φτωχά προάστια των μεγάλων πόλεων. Άλλοι εργάζονται, άλλοι ζουν με την πρόνοια. Μόνο μια μικρή μειοψηφία έχει αφομοιωθεί στη γαλλική κοινωνία. Οι άλλοι ζουν όπως έζησαν στις χώρες καταγωγής τους.
Ριζοσπάστες ιμάμηδες προέρχονταν από τον μουσουλμανικό κόσμο και ισχυρίζονται ότι η Γαλλία είναι ένοχη επειδή αποίκισε τις χώρες τους, πως οι μουσουλμάνοι πρέπει να συνεχίσουν να ζουν σύμφωνα με το νόμο του Ισλάμ και ότι, κατά την άποψη των ιμάμηδων, η Γαλλία πρέπει να πληρώσει για τα εγκλήματά της. Πολλοί πολιτικοί είπαν στους νεοφερμένους πως η Γαλλία είναι ρατσιστική και τους είχε εκμεταλλευτεί.
Εγκληματικές συμμορίες σχηματίστηκαν και άρχισαν να κυβερνούν αυτές τις γειτονιές. Οι ριζοσπάστες ιμάμηδες δικαιολόγησαν τις εγκληματικές δραστηριότητες των συμμοριών υποστηρίζοντας ότι οι Γάλλοι πρέπει να πληρώσουν για όσα έκαναν στο μουσουλμανικό κόσμο. Οι Γάλλοι πολιτικοί ηγέτες έκλεισαν τα μάτια τους. Εν τω μεταξύ, αυτές οι μουσουλμανικές γειτονιές έχουν αυξηθεί και η εγκληματικότητα από αυτές αυξήθηκε.
Το καλοκαίρι του 1983, έλαβαν χώρα βίαιες συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και μιας εγκληματικής ομάδας σε μια μουσουλμανική συνοικία του Vénissieux, κοντά στη Λυών. Η γαλλική κυβέρνηση εκείνη την εποχή απάντησε χορηγώντας τεράστια οικονομική βοήθεια στη μουσουλμανική συνοικία και στους κατοίκους της. Συμπαθητικές οργανώσεις οργάνωσαν αργότερα μια «Πορεία για την Ισότητα και τον Ρατσισμό» και απαίτησαν από όλες τις μουσουλμανικές γειτονιές να λάβουν τεράστια οικονομική βοήθεια. Οι διαδοχικές γαλλικές κυβερνήσεις ξόδεψαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να συμμορφωθούν. Το 1984, δημιουργήθηκε μια ομάδα με το όνομα SOS Racism και κατηγόρησε τη γαλλική αστυνομία για συνεχή ρατσισμό εναντίον νεαρών μουσουλμάνων. Η αστυνομία έλαβε εντολή από την κυβέρνηση να αποφύγει τυχόν επεισόδια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κατηγορίες για ρατσισμό.
Το 2005, η αστυνομία ήθελε να συλλάβει δύο νεαρούς μουσουλμάνους εγκληματίες, τον Zyed Benna και τον Bouna Traoré. Οι δύο έφηβοι είχαν μπει σε υποσταθμό ηλεκτρικού ρεύματος για να κρυφτούν και δυστυχώς έπαθαν ηλεκτροπληξία. Στην αστυνομία επιβλήθηκαν κυρώσεις και κατηγορίες για «μη συνδρομή ατόμων που κινδυνεύουν». Οι ταραχές ξέσπασαν, διήρκεσαν τρεις εβδομάδες και υποχώρησαν μόνο επειδή τότε ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ ζήτησε από τους ιμάμηδες να αποκαταστήσουν την ηρεμία και υποσχέθηκε να δώσει ακόμη περισσότερα χρήματα στις μουσουλμανικές γειτονιές. Η αστυνομία έλαβε εντολή να μην επέμβει καθόλου σε αυτές που έπεσαν εξ ολοκλήρου στον έλεγχο συμμοριών και ιμάμηδων. Τότε ήταν που αυτές οι γειτονιές έγιναν ουσιαστικά παράνομες «απαγορευμένες ζώνες» ( zones urbaines sensibles ), από τις οποίες υπάρχουν 750.
Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, που εξελέγη το 2007, υποσχέθηκε να βάλει τέλος στις απαγορευμένες ζώνες. Ο Σαρκοζί, ωστόσο, δεν έκανε τίποτα. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο διάδοχός του, επίσης δεν έκανε τίποτα.
Ο Μακρόν υποστήριξε πως η δημιουργία ενός «γαλλικού Ισλάμ», που υποτίθεται ότι θα ήταν αρκετά διαφορετικό από το Ισλάμ στον υπόλοιπο κόσμο, θα ήταν η λύση, αλλά εγκατέλειψε γρήγορα αυτό το σχέδιο. Στη συνέχεια είπε πως ήθελε να πολεμήσει ενάντια σε αυτό που αποκάλεσε «ισλαμικό αυτονομισμό» (τις απαγορευμένες ζώνες, γειτονιές όπου ζουν οι μουσουλμάνοι χωριστά από τον υπόλοιπο πληθυσμό). Και αυτός δεν έχει κάνει τίποτα.
Στο παρελθόν, ταραχές ξέσπασαν μετά από βίαια επεισόδια στα οποία νεαροί εγκληματίες από απαγορευμένες ζώνες αντιστάθηκαν στη σύλληψη. Κάθε φορά, αυτοί που τιμωρούνταν ήταν η αστυνομία. Οι ταραχές επηρέαζαν μία ή δύο πόλεις, όχι ολόκληρη τη χώρα, και μετά από δύο ή τρεις ημέρες καταστροφών και λεηλασιών, η ηρεμία αποκαθίστατο.
Αυτή τη φορά όμως οι ταραχές πήραν πρωτοφανή κλίμακα. Η κυβέρνηση φαινόταν αβοήθητη και η χώρα έμοιαζε στα πρόθυρα του χάους. Η αστυνομία, σύμφωνα με τον ερευνητή δημοσιογράφο Laurent Valdiguié, έλαβε εντολή να αποφύγει οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τραυματισμό ή το θάνατο ενός ταραχοποιού. Η κυβέρνηση πίστευε ότι το αποτέλεσμα απλώς θα ενέτεινε τη βία. «Η κυβέρνηση προτιμά να ηρεμήσει σταδιακά η πυρκαγιά», είπε ο Βαλντιγκιέ, προσθέτοντας πως η κυβέρνηση δεν ήθελε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης φοβούμενη ότι μια τέτοια ανακοίνωση δε θα αποκαταστήσει την ηρεμία.
Ο Μακρόν φαίνεται να φαντάζεται ότι έχει βρει εξηγήσεις για αυτά τα προβλήματα: Οι γονείς των ταραχοποιών, είπε, δεν ασκούν τη γονική τους εξουσία και τα βιντεοπαιχνίδια δηλητηριάζουν το μυαλό των νέων. Τα σχόλιά του έμοιαζαν εντελώς αποκομμένα από την πραγματικότητα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έσπευσαν να τον κοροϊδέψουν.
Οι πολιτικοί αρχηγοί λένε πως πρέπει να επιστρέψει η ηρεμία, αλλά κανένας από αυτούς δεν προσφέρει λύση. Η μόνη εξαίρεση είναι ο πρώην δημοσιογράφος Éric Zemmour, νυν αρχηγός του δεξιού κόμματος Reconquest. Στις 30 Ιουνίου, σε μια μακροσκελή συνέντευξη, ο Zemmour περιέγραψε την κατάσταση ως «πρόδρομο σύμπτωμα ενός εμφυλίου πολέμου», τόνισε πως «ο εμφύλιος είναι σχεδόν εδώ» και ότι μπορεί κάλλιστα να καταστρέψει τη χώρα. Αυτό που συμβαίνει, είπε, είναι «μια εθνική εξέγερση» που προκύπτει από την «τρελή μετανάστευση... Ο Μακρόν έχει εγκαταλείψει την αστυνομία και επέλεξε την υποταγή». Προς το παρόν, κατέληξε ο Zemmour, θα χρειαζόταν «άγρια, σκληρή και ανελέητη καταστολή» για να αποκατασταθεί η ηρεμία, αλλά «δεν υπάρχει κανένας από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία έτοιμος να ενεργήσει με αποφασιστικό τρόπο και να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις».
«Οι σπόροι ενός εμφυλίου πολέμου», έγραψε ο αρθρογράφος Ivan Rioufol στις 29 Ιουνίου, «απλώς περιμένουν να εκραγούν… Η ασυνέπεια του Emmanuel Macron θέτει τη Γαλλία σε θανάσιμο κίνδυνο».
Ένα δελτίο τύπου στις 30 Ιουνίου από τα δύο κύρια συνδικάτα της γαλλικής αστυνομίας, με τίτλο «Τώρα πια φτάνει», ανέφερε:
"Σήμερα η αστυνομία βρίσκεται σε μάχη γιατί είμαστε σε πόλεμο. Αύριο θα κάνουμε αντίσταση και η κυβέρνηση πρέπει να το γνωρίζει αυτό".
Δεν είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση το γνωρίζει έστω και ελάχιστα.
Το 2021, είκοσι απόστρατοι στρατηγοί του γαλλικού στρατού δημοσίευσαν μια ανοιχτή επιστολή προς τη γαλλική κυβέρνηση και τον Μακρόν: "Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Η Γαλλία βρίσκεται σε κίνδυνο. Την απειλούν αρκετοί θανάσιμοι κίνδυνοι". Η επιστολή έκανε λόγο για «ορδές των προαστίων» και για «απόσπαση πολλών αγροτεμαχίων του έθνους για να τα μετατρέψει σε εδάφη που υπόκεινται σε δόγματα αντίθετα με το γαλλικό σύνταγμα... Η βία αυξάνεται μέρα με τη μέρα... αυτοί που διοικούν τη χώρα μας πρέπει επιτακτικά να βρουν το θάρρος που χρειάζεται για να εξαλείψουν τους κινδύνους».
Τότε, η επιστολή αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση. Σήμερα, φαίνεται ότι οι υπογράφοντες έχουν απόλυτο δίκιο.
* Ο Δρ Guy Millière, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, είναι συγγραφέας 27 βιβλίων για τη Γαλλία και την Ευρώπη.