 |
| pixabay / lker-Free-Vector-Images |
Η Παπούα Νέα Γουινέα είναι μια πύλη μεταξύ ηπείρων. Το νησί, ουσιαστικά κομμένο στη μέση, οριοθετεί ένα τεχνητό όριο μεταξύ Ασίας και Ωκεανίας. Στους τελευταίους αρκετούς αιώνες, το ευρύτερο νησί έχει βρεθεί υπό την κυριαρχία μεταξύ σχεδόν κάθε αποικιοκρατικής δύναμης, έχοντας κυβερνηθεί σε διάφορα σημεία από τις ολλανδικές, ισπανικές, γερμανικές, ιαπωνικές και βρετανικές αυτοκρατορίες. Ακόμη και μετά την απόκτηση της επίσημης ανεξαρτησίας του από την Αυστραλία το 1975, αυτές οι κληρονομιές συνεχίζουν να σημαδεύουν το νησί, με το μισό να ανήκει ακόμα στην Ινδονησία, γνωστή ως Δυτική Παπούα, η οποία είναι τώρα πηγή αναταραχής και εξέγερσης.
Από τον Timur Fomenko, πολιτικό αναλυτή - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ιστορία των διαρκώς κυμαινόμενων αρχόντων καταδεικνύει μόνο την στρατηγική και στρατιωτική σημασία της χώρας. Αυτό συμβαίνει επειδή όποιος κυριαρχεί έχει άμεση πρόσβαση τόσο στην Αυστραλία όσο και στον Ειρηνικό και μπορεί να έχει προβολή στην ίδια την Ασία. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως η Παπούα Νέα Γουινέα (PNG) έγινε ένα από τα πιο φρικιαστικά μέτωπα του Πολέμου του Ειρηνικού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που στη συνέχεια την έφερε σταθερά στα χέρια της Αγγλόσφαιρας, όπου παραμένει έκτοτε, καθιστώντας την εξαρτημένη από την Αυστραλία όσον αφορά τη βοήθεια και την ανθρωπιστική βοήθεια.
Παρόλα αυτά, το νησί δεν έχει τίποτα να επιδείξει για αιώνες αποικιακής κυριαρχίας ή ως υποχείριο του αγγλόφωνου κόσμου ως μαύρη μελανησιακή χώρα. Είναι ένα από τα φτωχότερα έθνη του κόσμου και έχει απελπιστική ανάγκη από υποδομές για να αναπτυχθεί. Εξαιτίας αυτού, έχει αναπτύξει μια εξωτερική πολιτική που περιγράφει ως «φίλοι για όλους, εχθροί για κανέναν», η οποία επιδιώκει να επιτύχει και να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης και να διατηρήσει καλύτερα τη δική της στρατηγική αυτονομία. Αυτό φυσικά έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον από την Κίνα, η οποία βλέπει τα νησιά ως σημαντικό εταίρο ως μια μετα-αποικιακή χώρα του Παγκόσμιου Νότου. Χάρη στο ότι η PNG αποτελεί μέρος της Πρωτοβουλίας Belt and Road, το Πεκίνο έχει κατασκευάσει αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, θαλάσσια λιμάνια και τηλεπικοινωνιακές υποδομές σε όλη τη χώρα.
Το Port Moresby, με τη σειρά του, βλέπει το Πεκίνο ως έναν κρίσιμο οικονομικό εταίρο που μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της υποδομής και της ανάπτυξής του, καθώς οι δύο χώρες διαπραγματεύτηκαν πρόσφατα μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Ενώ η Κίνα επιδιώκει να ενισχύσει τις οικονομικές σχέσεις με τη χώρα, οι ΗΠΑ έχουν άλλες ιδέες, δηλαδή να μετατρέψουν βίαια την Παπούα Νέα Γουινέα σε στρατιωτικό φυλάκιο με σκοπό φυσικά τον περιορισμό της Κίνας. Πρόσφατα, η Ουάσιγκτον μπόρεσε να αποσπάσει μια Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας από τη χώρα, η οποία θα δώσει στις ΗΠΑ πρόσβαση στις βάσεις της.
Η PNG, φυσικά, αρνείται ότι αντιτίθεται συγκεκριμένα στην Κίνα και δεν αποκλείει τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας με το ίδιο το Πεκίνο. Ωστόσο, είναι επίσης μια υπενθύμιση πως η αδύναμη και ευάλωτη θέση της χώρας, μαζί με την ιστορική υποταγή της στη Δύση, σημαίνει ότι δεν έχει τη δύναμη ή το πολιτικό προνόμιο να αντισταθεί σε τέτοιου είδους προτροπές, και αντ' αυτού πρέπει να αναζητήσει μια πιο λεπτή ισορροπία. Σε απάντηση σε αυτό, η Κίνα είναι πιθανό να αυξήσει τη δέσμευσή της με τη χώρα. Για παράδειγμα, η Τράπεζα της Κίνας εργάζεται για να εδραιώσει μια παρουσία εκεί.
Ο αυξανόμενος ανταγωνισμός για την Παπούα Νέα Γουινέα έρχεται επίσης εν μέσω των επιτυχιών της Κίνας στη σχέση της με τα Νησιά του Σολομώντα, η οποία γύρισε την υποστήριξη από την Ταϊπέι στο Πεκίνο το 2019. Στις 11 Ιουλίου, οι δύο χώρες υπέγραψαν επιτέλους ένα σύμφωνο συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας, το οποίο αντιμετωπίστηκε με βιτριόλι με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς.
Αυτό που δείχνει αυτό είναι πως η περιοχή του Ειρηνικού έχει γίνει ένα θέατρο «ψυχρού πολέμου» μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ, με τις τελευταίες να εργάζονται μέσω της συμμάχου της, της Αυστραλίας. Οι ΗΠΑ, σε τελική ανάλυση, προσπάθησαν εδώ και καιρό να κάνουν τον Ειρηνικό μια «εκτεταμένη πίσω αυλή» ή «ράντσο», έναν μεγάλο ανοιχτό χώρο στον οποίο επιδιώκουν να είναι η αποκλειστική στρατιωτική δύναμη. Αλλά τώρα, η Κίνα επεκτείνεται σε αυτό, και αυτό έχει οδηγήσει στην εμφάνιση στρατηγικού ανταγωνισμού.
Ωστόσο, αυτές οι χώρες του Ειρηνικού δεν θέλουν πραγματικά να πάρουν πλευρά – έχουν βαρεθεί να πετιούνται από τον έναν κύριο στον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι η θεμελιώδης πρόκληση για χώρες όπως η Παπούα Νέα Γουινέα είναι να αποκτήσουν οφέλη για να ενισχυθούν, αποφεύγοντας ωστόσο την υποτέλεια. Αυτό σημαίνει πως αγωνίζεται να συνεχίσει την προσέγγισή της «φίλοι με όλους, εχθροί με κανέναν», ενώ οι εντάσεις αυξάνονται και και οι δύο δυνάμεις αρχίζουν να απαιτούν να πάρει θέση σε διάφορα ζητήματα. Αλλά εάν τα χειρότερα σενάρια μπορούν να αποφευχθούν και ο ρυθμός των επενδύσεων στη χώρα από όλες τις πλευρές επιταχυνθεί, το τελικό προϊόν μπορεί να είναι ότι ο ανταγωνισμός θα μπορούσε τελικά να είναι για την PNG και τις νησιωτικές χώρες πολύ καλύτερο, και επομένως πολύ πιο ικανές να ασκήσουν τη δική τους θέληση.