Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, η Δύση παλεύει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να επιμείνει να διαχειρίζεται την αυταπάτη του αδιεξόδου. Ο Samuel Charap, ανώτερος πολιτικός επιστήμονας στη Rand Corporation, έγραψε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Foreign Affairs στις 5 Ιουνίου, το οποίο παραδέχτηκε απρόθυμα πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι "Unwinnable". Αλλά ήταν σωστός μόνο κατά το ήμισυ. Έγραψε:
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το Φεβρουάριο του 2022 ήταν μια στιγμή σαφήνειας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Ήταν μπροστά τους μια επείγουσα αποστολή: να βοηθήσουν την Ουκρανία καθώς αντιμετώπιζε τη ρωσική επιθετικότητα και να τιμωρήσουν τη Μόσχα για τις παραβάσεις της. Ενώ η απάντηση της Δύσης ήταν ξεκάθαρη από την αρχή, ο στόχος - το τελικό παιχνίδι αυτού του πολέμου - ήταν νεφελώδης.
Αλλά τώρα είναι καιρός οι Ηνωμένες Πολιτείες να αναπτύξουν ένα όραμα για το πώς τελειώνει ο πόλεμος. Δεκαπέντε μήνες μάχης κατέστησαν σαφές ότι καμία πλευρά δεν έχει την ικανότητα —ακόμα και με εξωτερική βοήθεια— να επιτύχει μια αποφασιστική στρατιωτική νίκη έναντι της άλλης. Ανεξάρτητα από το πόση περιοχή μπορούν να απελευθερώσουν οι ουκρανικές δυνάμεις, η Ρωσία θα διατηρήσει την ικανότητα να αποτελεί μόνιμη απειλή για την Ουκρανία. Ο ουκρανικός στρατός θα έχει επίσης την ικανότητα να κρατά σε κίνδυνο οποιεσδήποτε περιοχές της χώρας που καταλαμβάνονται από τις ρωσικές δυνάμεις - και να επιβάλλει κόστος σε στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους εντός της ίδιας της Ρωσίας.
Ο Charap είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των αποτυχιών της πολιτικής επιστήμης ως «επιστήμης». Αγνοεί τα στοιχεία ότι η Ρωσία, σε αντίθεση με την Ουκρανία, έχει τεράστια ικανότητα να επιτύχει μια αποφασιστική στρατιωτική νίκη όχι μόνο κατά της Ουκρανίας, αλλά και του ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ έχουν ξεμείνει από βλήματα πυροβολικού, πυραύλους κρουζ, τανκς και μαχητικά αεροσκάφη. Το πιο σημαντικό, η Ουκρανία έχει αποστραγγιστεί από ικανούς, εκπαιδευμένους στρατιώτες που μπορούν να χειριστούν αυτά τα οπλικά συστήματα.
Η κατάσταση για τη Ρωσία είναι ακριβώς το αντίθετο. Κάθε μέρα που περνά το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό της Ρωσίας αυξάνεται μαζί με την αυξανόμενη παραγωγή αρμάτων μάχης, υπερηχητικών πυραύλων, βλημάτων πυροβολικού, όλμων και drones. Η Ρωσία υποβαθμίζει τη μαχητική ικανότητα της Ουκρανίας και δεν έχει ακόμη ξεκινήσει τη δική της επίθεση χρησιμοποιώντας όλο το βάρος των ρωσικών χερσαίων και αεροπορικών δυνάμεων.
Το ΝΑΤΟ δεν έχει στομάχι να αφήσει την Ουκρανία να ενταχθεί στο κλαμπ του. Η Γερμανία, μαζί με την καταγγελία της απόφασης του Μπάιντεν να προμηθεύσει πυρομαχικά διασποράς στο Κίεβο, δήλωσε πως οποιαδήποτε απόφαση για την ένταξη της Ουκρανίας θα έπρεπε να αναβληθεί. Η Ουγγαρία και η Βουλγαρία έχουν επίσης σηματοδοτήσει την αντίθεσή τους στο να επιτραπεί στην Ουκρανία να αποκτήσει καθεστώς μέλους. Η Γαλλία φλέγεται και ο Μακρόν δεν φαίνεται να έχει το πολιτικό βάρος για να συνηγορήσει υπέρ της Ουκρανίας και η κυβέρνηση υπέρ του Κιέβου στην Ολλανδία τελείωσε:
Η ολλανδική κυβέρνηση κατέρρευσε μετά την αποτυχία να καταλήξει σε συμφωνία για τον περιορισμό της μετανάστευσης. Ο πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε δήλωσε την Παρασκευή ότι η κυβέρνησή του θα υποβάλει την παραίτησή της στον Ολλανδό βασιλιά, προκαλώντας νέες εκλογές που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο.
Η Ρωσία έχει ελάχιστα κίνητρα για να διασκεδάσει ένα τέλος του πολέμου κατόπιν διαπραγματεύσεων που δεν περιλαμβάνει την παράδοση της Οδησσού από την Ουκρανία. Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ότι καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν έχει την πολιτική επιρροή και την αξιοπιστία που μπορεί να εμπιστευτεί ο Πούτιν για να επιτύχει μια βιώσιμη συμφωνία. Η Τουρκία δεν έκανε χάρη στη Ρωσία παραβιάζοντας τη συμφωνία να κρατήσει τους ηγέτες της AZOV μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών και ζητώντας την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους πίσω στο Κίεβο, όπου τους καλωσόρισε ο Ζελένσκι. Νομίζω ότι αυτό δηλητηριάζει περαιτέρω το πηγάδι για κάθε σοβαρή διαπραγμάτευση. Η εμπειρία της Ρωσίας με τη συμφωνία Μινσκ Ι και ΙΙ έπεισε τον Πούτιν και την ομάδα εθνικής ασφάλειας του πως η Δύση είναι ένας αναξιόπιστος εταίρος.