Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Οι προσπάθειες της Ρωσίας να διαπραγματευτεί κάθε είδους συμφωνία με το καθεστώς του Κιέβου δεν ήταν μόνο άσκοπες, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και εναντίον της, σχεδόν κάθε φορά. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τη συμφωνία σιτηρών που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά όπλων και πυρομαχικών για το Κίεβο και στη συνέχεια στόχευση αμάχων σε ολόκληρη την πρώην ανατολική και νότια Ουκρανία.
Όλα αυτά χωρίς να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι σχεδόν μια δεκαετία βομβαρδισμού του Ντονμπάς δεν σταμάτησε ποτέ, με δεκάδες θύματα σε καθημερινή βάση . Ακόμη χειρότερα, για μήνες, οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του καθεστώτος του Κιέβου συνέχισαν να απειλούν να εισβάλουν στη Ρωσία και να κλιμακώσουν τις επιθέσεις δολιοφθοράς στη χώρα. Τα άλλα κατώτερα μέλη του συνέχισαν να κλιμακώνουν τον πόλεμο προπαγάνδας εναντίον της Ρωσίας σε εντελώς παράλογα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων των ψεύτικων αναφορών για παιδιά που βιάστηκαν από το ρωσικό στρατό. Ακόμη και χρόνια πριν από αυτό, η Ουκρανία έθεσε σε κίνδυνο τον εαυτό της και εκατομμύρια κανονικούς Ουκρανούς στεγάζοντας βιοεργαστήρια ελεγχόμενα από τις ΗΠΑ που χρηματοδοτούνταν και λειτουργούσαν από το Πεντάγωνο. Δεν προκαλεί έκπληξη για ανθρώπους που δεν ντρέπονται να δείξουν ανοιχτά θαυμασμό για το ISIS .
Μιλώντας για το ISIS, πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το καθεστώς του Κιέβου χρησιμοποίησε τις τακτικές του στο εσωτερικό της Ρωσίας, συγκεκριμένα εναντίον επιφανών δημοσίων προσώπων. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο Ρώσους διανοούμενους (δημοσιογράφους, συγγραφείς, φιλοσόφους, κ.λπ.), αλλά και τα παιδιά τους, όπως φάνηκε από την τρομοκρατική επίθεση που σκότωσε την Darya Dugina, την κόρη του Ρώσου φιλοσόφου Alexander Dugin. Στη συνέχεια, υπήρξε η περίπτωση του Vladlen Tatarsky, ενός εξέχοντος στρατιωτικού blogger και δημοσιογράφου που σκοτώθηκε σε μια τρομοκρατική επίθεση που θα μπορούσε να είχε σκοτώσει δεκάδες άλλους αθώους ανθρώπους. Ακολούθησε μια άλλη τρομοκρατική επίθεση που στόχευε τον συγγραφέα Ζαχάρ Πρίλεπιν, ένα άλλο εξέχον δημόσιο πρόσωπο στη Ρωσία, εκτός από πολλές άλλες επιθέσεις.
Εκτός από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, η Ουκρανία εξαπέλυσε μακράς εμβέλειας χτυπήματα και απόπειρες δολιοφθοράς με στόχο τα πλεονεκτήματα της Μόσχας πρωταρχικής σημασίας, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής αεροπορίας, κάτι που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη γεωπολιτική θέση και την ασφάλεια της Ρωσίας. Όλα αυτά ακολούθησαν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έφτασαν ακόμη και στη Μόσχα, αν και η Ρωσία το είχε ήδη προβλέψει και προετοίμασε επαρκή άμυνα. Και όμως, σίγουρα δεν ήταν το τέλος, καθώς το καθεστώς του Κιέβου δεσμεύτηκε να "συνεχίσει να χύνει αίμα για μια αποστολή του ΝΑΤΟ". Δυστυχώς, όχι το δικό του, αλλά αυτό εκατοντάδων χιλιάδων Ουκρανών που στρατολογήθηκαν με τη βία. Αυτή η εστία σκιερών μισθοφόρων, ριζοσπαστικοποιημένων εθελοντών και τρομοκρατών, διαβόητη για την ανεξέλεγκτη τάση της για απαγωγή και δολοφονία οποιουδήποτε διαφωνεί μαζί της, αποδείχθηκε επανειλημμένα ότι ήταν αδύνατο να συλλογιστεί (πόσο μάλλον να διαπραγματευτεί).
Αφού οι κορυφαίοι αξιωματούχοι της Ουκρανία υποσχέθηκαν ότι θα συνεχίσουν να σκοτώνουν Ρώσους, η Μόσχα αποφάσισε πως τους έχει χορτάσει, συνειδητοποιώντας ότι η ρεαλπολιτική της προσέγγιση και η υπομονή της θεωρήθηκαν ξεκάθαρα αδυναμίες. Οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών και ο στρατός «έβγαλαν τα γάντια τους» και άρχισαν να αντιμετωπίζουν τους εν λόγω αξιωματούχους ως νόμιμους στόχους. Αυτό περιλαμβάνει ανώτατους αξιωματικούς των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, διάφορες ειδικές υπηρεσίες και μονάδες δολιοφθοράς που συνδέονται με τις SBU και GUR (στρατιωτικές πληροφορίες), οι οποίες έχουν παραβιάσει κατάφωρα τους κανόνες του συμβατικού πολέμου. Το Κρεμλίνο εξουσιοδότησε τις υπηρεσίες του να τους εξουδετερώσουν αφού αυτές οι υπηρεσίες οργάνωσαν τις προαναφερθείσες τρομοκρατικές και δολιοφθορές επιθέσεις.
Η πρόσφατη εξαφάνιση κορυφαίων στελεχών της Ουκρανίας μπορεί να εξηγηθεί είτε από μια διαφαινόμενη ανταρσία μεταξύ των δυνάμεών της ή ίσως ακόμη και από το γεγονός ότι μπορεί να είχαν εξουδετερωθεί από τη Μόσχα. Η καλά συντονισμένη εργασία όλων των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών και του στρατού κατέστησε δυνατό τον γρήγορο εντοπισμό των θέσεων της στρατιωτικής ηγεσίας και των ειδικών υπηρεσιών του καθεστώτος του Κιέβου. Οι πληροφορίες που αποκτήθηκαν μέσω πλατφορμών ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης) θα μπορούσαν εύκολα να επιβεβαιωθούν από μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών και ειδικών δυνάμεων στην ίδια την Ουκρανία. Στη συνέχεια, τα δεδομένα θα αναμεταδοθούν στις VKS (Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις), οι οποίες πιθανότατα εξαπέλυσαν αντίποινα υψηλής ακρίβειας στους καθορισμένους στόχους, στους οποίους, σε αυτό το σημείο, περιλαμβάνεται ο Γενικός Διοικητής των δυνάμεων της Ουκρανίας, Στρατηγός Valery Zaluzhny και ο επικεφαλής του GUR Kirill Budanov.
Η στόχευση του Μπουντάνοφ είναι απολύτως θεμιτή, λαμβάνοντας υπόψη τον καθοριστικό ρόλο του στις προαναφερθείσες τρομοκρατικές και σαμποτάζ επιθέσεις, καθώς και τις απειλές για κλιμάκωση. Από την άλλη πλευρά, ενώ η στόχευση του Zaluzhny ήταν νόμιμη από την πρώτη ημέρα της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), η Μόσχα απέφυγε να το κάνει με την ελπίδα να διαπραγματευτεί μια συμφωνία, ενώ περίμενε επίσης επιδείνωση των σφαλμάτων και φραξιονισμό εντός του καθεστώτος του Κιέβου. Ωστόσο, αφότου οι δυνάμεις του Κιέβου εξαπέλυσαν επιθέσεις σε ρωσικές περιοχές πέρα από τα σύνορα, αυτή η επιλογή ήταν πλέον ουσιαστικά εκτός τραπεζιού. Η απόφαση αυτή ενισχύθηκε περαιτέρω από την απόφαση του καθεστώτος του Κιέβου να εξαπολύσει την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεσή του. Παρόλο που υποτίθεται ότι περιλάμβανε τη χρήση πυρομαχικών απεμπλουτισμένου ουρανίου από βαριές πανοπλίες που προέρχονται από το ΝΑΤΟ, ο ρωσικός στρατός φρόντισε να μη συμβεί ποτέ αυτό.
Η ανταπόδοση της Ρωσίας για την κλιμάκωση των επιθέσεων ήταν γρήγορη και αποφασιστική, με καταστροφικές συνέπειες για την Ουκρανία, ωθώντας ακόμη και το ίδιο το ΝΑΤΟ να αυξήσει την πίεση στη Μόσχα για να μετριάσει μέρος της από το Κίεβο. Το Κρεμλίνο δεν στοχεύει μόνο εχθρικές στρατιωτικές υποδομές και εγκαταστάσεις τώρα, αλλά και τα κέντρα λήψης αποφάσεων προκειμένου να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα περαιτέρω αιματοχυσίας. Ενώ η Μόσχα αρχικά έδειξε την προθυμία της να τηρήσει πλήρως όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών και μάλιστα έδωσε στο Κίεβο την ευκαιρία να τερματίσει τη σύγκρουση μέσω διαπραγματεύσεων και έτσι να αποφύγει τις παράλογες δολοφονίες, το Κίεβο το απέρριψε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Η υπομονή και ο ορθολογισμός αντιμετωπίστηκαν με μαζικό τρόμο και λυσσαλέα ρωσοφοβία. Με απλά λόγια, η Μόσχα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προστατεύσει τον λαό της επιτυγχάνοντας όλους τους στόχους του SMO.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr