 |
| JΑCK GUΕΖ / ΑFΡ |
Από την αρχή της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, το Ισραήλ έχει διατηρήσει αυτό που αποκαλεί "ουδέτερη" στάση μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτή η τάση ουδετερότητας, που ασκείται από μεγάλο μέρος του κόσμου εκτός της συλλογικής Δύσης, έχει ενισχυθεί υπό τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος ισχυρίζεται πως επιθυμεί να προστατεύσει τα ισραηλινά περιφερειακά συμφέροντα μέσω της διατήρησης σχέσεων με τη Μόσχα.
Robert Inlakesh - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αλλά τώρα μια διαμάχη ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και της Ουκρανίας, αφού ο πρεσβευτής του Κιέβου στο Ισραήλ, Evgeny Korniychuk, κατηγόρησε την κυβέρνηση Νετανιάχου ότι ακολουθεί "δρόμο στενής συνεργασίας" με τη Ρωσία. Αυτό οδήγησε το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ να καλέσει τον απεσταλμένο της Ουκρανίας για επίπληξη. Στις 23 Ιουνίου, λίγες μέρες πριν από τα φλύαρα σχόλια του Πρέσβη σχετικά με την προφανή "κατάφωρη παραβίαση των ηθικών ορίων" του Ισραήλ, δύο γερουσιαστές των ΗΠΑ είχαν γράψει επιστολή στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας για να διαμαρτυρηθούν για το Ισραήλ που εμποδίζει τη μεταφορά των αμερικανικών συστοιχιών αεράμυνας Iron Dome στην Ουκρανία.
Η ισραηλινή κυβέρνηση δέχθηκε πιέσεις φέτος να μεταφέρει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, με εκκλήσεις από βουλευτές της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησής της, παρά το γεγονός πως το Ισραήλ πήρε το μέρος του Κιέβου στα Ηνωμένα Έθνη, καταδικάζοντας τη Ρωσία για την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία και ακόμη και με τη μεταφορά δεκάδων εκατομμυρίων σε ανθρωπιστική βοήθεια. Επιπλέον, το Ισραήλ ενέκρινε πρόσφατα τη μεταφορά συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης και τεχνολογίας κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών για ουκρανική χρήση.
Το γεγονός είναι ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν παρέμεινε πραγματικά ουδέτερη και βοήθησε ενεργά την Ουκρανία, ωστόσο, το πρόβλημα για το καθεστώς στο Κίεβο είναι πως έχει τεθεί σε βάθρο από τη συλλογική Δύση και ως εκ τούτου αναμένει ότι το Ισραήλ θα το αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο όπως η ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ. Στην κριτική του για την απροθυμία του Ισραήλ να μεταφέρει στρατιωτική βοήθεια, προσφέρει κυρίως αυτό που θεωρεί ηθική κριτική.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βλαντιμίρ Ζελένσκι δήλωσε στην ισραηλινή Κνεσέτ το Μάρτιο του περασμένου έτους, πως "η απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι η ίδια, για εμάς και για εσάς. Η καταστροφή ενός λαού και ακόμη και ενός ονόματος", προσπαθώντας να παρουσιάσει και τις δύο χώρες ως ηθικούς παράγοντες που αγωνίζονται για την ελευθερία. Η Ουκρανία κατηγορεί τη Ρωσία ότι είναι παράνομος κατακτητής, προσαρτά εδάφη και διαπράττει καθημερινά εγκλήματα πολέμου, όλα τα πράγματα που είναι καλά τεκμηριωμένα για το Ισραήλ, γεγονός που αποδυναμώνει σοβαρά την αξιοπιστία του Κιέβου όταν κάνει τις διάφορες ηθικές αναλύσεις του. Από τη μια πλευρά, ισχυρίζεται πως αντιτίθεται στην παράνομη κατοχή και προσάρτηση, και από την άλλη συγκρίνει τον αγώνα του με αυτόν ενός από τους πιο διαβόητους κατακτητές ξένων εδαφών.
Αυτό που η Ουκρανία δεν αναγνωρίζει είναι ότι παρά το γεγονός πως το Ισραήλ είναι πολύ ευθυγραμμισμένο με τη Δύση με πολλούς τρόπους, δεν είναι το ίδιο με τα μέλη του ΝΑΤΟ. Το Τελ Αβίβ * είναι, όπως και το Κίεβο, στρατηγικό πλεονέκτημα για την Ουάσιγκτον, και πριν από τον πόλεμο το 2022, ήταν ο κορυφαίος αποδέκτης εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ. Το Ισραήλ, ωστόσο, βασίζεται στη συλλογική Δύση για να συνεχίσει την αμοιβαία επωφελή αποστολή του στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν επιδιώκει να προσπαθήσει να παρεκκλίνει από την τρέχουσα πορεία του. Αυτό είναι κάτι που ο Νετανιάχου κατανοεί καλά και ως εκ τούτου συνεχίζει να επιτυγχάνει τη σωστή ισορροπία προκειμένου να αποφύγει να αναστατώσει την Ουάσιγκτον, καθώς και να μην τραβήξει την οργή της Μόσχας. Στην πραγματικότητα, όταν ο Νετανιάχου ήταν επικεφαλής της ισραηλινής αντιπολίτευσης πέρυσι, επέκρινε τον τότε Ισραηλινό πρωθυπουργό, Γιαΐρ Λαπίντ, για τις "φλυαρίες" του για τη Ρωσία και τον κατηγόρησε ότι θέτει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια.
Όταν ο Νετανιάχου ρωτήθηκε από τους New York Times, νωρίτερα φέτος, για τη σχέση του με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, τη χαρακτήρισε "ακόμα πολύ σημαντική". Κατέστησε σαφές πως έχει δημιουργηθεί ένας μηχανισμός μεταξύ Ρωσίας και Ισραήλ στο πλαίσιο των ισραηλινών επιθετικών επιχειρήσεων εναντίον του Ιράν στην περιοχή, "για να αποφευχθεί αυτή η σύγκρουση, αυτός ο πόλεμος, αυτός ο ρωσο-ισραηλινός πόλεμος" που ο Νετανιάχου φοβάται ότι θα μπορούσε να συμβεί εάν δεν υπάρχει συντονισμός. Έχει καταστήσει πολύ σαφές πως η πιο σημαντική πτυχή της Ρωσική-ισραηλινής εγκαρδιότητας είναι η διατήρηση της ελευθερίας δράσης του Ισραηλινού στρατού στη Συρία.
Μία από τις κύριες ανησυχίες της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ, είναι η επέκταση των ιρανικών σχέσεων και της εξουσίας εντός της Μέσης Ανατολής. Είναι σαφές ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ενοχλείται επίσης από τη σύσφιξη της σχέσης Τεχεράνης-Μόσχας σε διάφορα επίπεδα, τα οποία φοβάται πως θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακόμη πιο απειλητική θέση σε περίπτωση επιδείνωσης των δεσμών μεταξύ Ισραήλ και Ρωσίας. Με αυτό το πνεύμα η ισραηλινή κυβέρνηση προώθησε τις σχέσεις της στα μέσα Ιουνίου διευθετώντας μια διαμάχη γης με τη Μόσχα και σε αντάλλαγμα η Ρωσία αποφάσισε να ανοίξει ένα υποκατάστημα της Πρεσβείας της στο Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.
Είναι πιθανό ότι η Ουκρανία προσπαθεί να δημιουργήσει μια δημόσια διαμάχη με την ισραηλινή κυβέρνηση, προκειμένου να εμπλέξει περαιτέρω τις ΗΠΑ στην ώθηση για τη μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας. Αντί να προσφέρει πραγματικά κάτι ουσιαστικό, το Κίεβο ουσιαστικά ικετεύει για όλο και περισσότερη στρατιωτική βοήθεια σε αντάλλαγμα για τίποτα, το οποίο έθνη εκτός του κύκλου εξουσίας της Δύσης δεν ενδιαφέρονται να διασκεδάσουν. Ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια νέα πολυπολική εποχή, στην οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν είναι πλέον η μόνη κυρίαρχη διεθνής δύναμη. Οι προσπάθειες ηθικής ντροπής των Εθνών βρίσκουν κλειστά αυτιά έξω από τη Δύση, καθώς η ιδέα για "την τάξη που βασίζεται στους κανόνες" και τον "ελεύθερο κόσμο" λαμβάνεται διεθνώς ως ανούσιες κοινοτοπίες.
Τα συμφέροντα του Ισραήλ ευθυγραμμίζονται με την Ουκρανία, με σκοπό να παραμείνουν στη δυτική σφαίρα εξουσίας. Αυτή την στιγμή, οι αμφιλεγόμενες τροποποιήσεις του νομικού συστήματος, καθώς και οι παραβιάσεις των κόκκινων γραμμών των ΗΠΑ σύμφωνα με την πολιτική επέκτασης των εποικισμών της Δυτικής Όχθης, εκτός από τις ενέργειες των ακροδεξιών ισραηλινών Υπουργών, προκάλεσαν σαφώς απογοήτευση σε μια πολύ φιλο-ισραηλινή διοίκηση στην Ουάσιγκτον. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντόνι Μπλίνκεν, ο οποίος προσπάθησε να επιτύχει το κορυφαίο επίτευγμα εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή για την κυβέρνηση Μπάιντεν, την ομαλοποίηση της Σαουδικής Αραβίας-Ισραήλ, εξέφρασε πρόσφατα ότι αυτό είναι τώρα "πιο σκληρό, αν όχι αδύνατο”.
Για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, η υπογραφή ενός εγγράφου εξομάλυνσης μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ ήταν σαφώς ένας σημαντικός επιθυμητός στόχος, ένας από τους οποίους κατηγορεί τώρα την τρέχουσα κλιμάκωση της βίας στη Δυτική Όχθη. Το Ισραήλ χρειάζεται τις ΗΠΑ από την πλευρά του και στην πραγματικότητα λαμβάνει ένα επίπεδο χαλάρωσης που ταιριάζει μόνο με την προσοχή που δίνεται σήμερα στην Ουκρανία, το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού είναι η παρέμβαση της Αμερικής στο Λίβανο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ φέρεται να άσκησε μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση του Λιβάνου, τον στρατό, καθώς και τις δυνάμεις της UNIFIL, για να διαλύσει ένα φυλάκιο που είχε δημιουργηθεί από τη Χεζμπολάχ στο λιβανικό έδαφος.
Σε κάθε βήμα, το Ισραήλ χρειάζεται τις ΗΠΑ για να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων του, αλλά γνωρίζει επίσης πως η δημιουργία εχθρών από άλλα έθνη όπως η Ρωσία και η Κίνα είναι ένα μοιραίο λάθος. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο το Ισραήλ πρόκειται να αλλάξει γνώμη σχετικά με την τρέχουσα στάση ουδετερότητας μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, είναι εάν οι ΗΠΑ βάλουν το πόδι τους στο έδαφος, κάτι που δεν είναι πιθανό να συμβεί με το αμερικανικό δόγμα "άνευ όρων υποστήριξης" που διατηρεί με το Ισραήλ.
* Η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνωρίζει τη Δυτική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, όπως φαίνεται στην ιστοσελίδα του Προξενικού Τμήματος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών