Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ασυναγώνιστη διοίκηση και έλεγχος
Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, ως από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες στον πλανήτη, είναι ένα τεράστιο και πολύπλοκο σύστημα. Και όμως, αυτό το σύστημα χαρακτηρίζεται από κεντρικό έλεγχο που επιτρέπει στη ρωσική Ανώτατη Διοίκηση να ανταποκρίνεται έγκαιρα και επαρκώς σε αλλαγές τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. Ο στρατός του ευρασιατικού γίγαντα διαθέτει τεράστιες εφεδρείες που είναι τάξεις μεγέθους μεγαλύτερες από τις δυνάμεις που αναπτύσσονται στην πρώτη γραμμή. Αυτές μπορούν εύκολα να μεταφερθούν σε περιοχές που πρέπει να ενισχυθούν, ενώ παρέχουν επίσης πρόσθετα στρατεύματα επίθεσης που μπορούν να εισαχθούν σε περιοχές όπου η άμυνα του εχθρού είναι η πιο αδύναμη.
Ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτού είναι η πρόσφατη προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στο βόρειο Donbass και στις συνοριακές περιοχές μεταξύ του LNR (Λαϊκή Δημοκρατία του Lugansk) και της περιφέρειας Kharkov (περιοχή), όπου οι δυνάμεις της Μόσχας βρίσκονται σε επίθεση για πάνω από δύο εβδομάδες. Παρά το γεγονός πως τα πλέον βαριά κακοποιημένα στρατεύματα του καθεστώτος του Κιέβου χάνουν συνεχώς έδαφος σε αυτήν την περιοχή, ουσιαστικά δεν έχει αναφερθεί κάτι τέτοιο σε κανένα από τα κύρια μέσα προπαγάνδας. Στο μεταξύ, οι καλύτερες δυνάμεις της νεοναζιστικής χούντας σπαταλούν τις τελευταίες τους εφεδρείες στο πεδίο της μάχης σε μάταιες επιθέσεις στις περίπλοκες και πυκνές ρωσικές άμυνες στις περιφέρειες Donbass, Zaporozhye και Kherson.
Και ενώ η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας συνεχίζει να δυσφημεί τον ρωσικό στρατό , στα παρασκήνια, το Πεντάγωνο παρατηρεί σχολαστικά την προηγμένη εμπειρία της Ρωσίας στην οργάνωση συστημάτων διοίκησης και ελέγχου και πώς μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να βελτιώσει τα δικά του. Η ικανότητα της Μόσχας να ηγείται πολλαπλών στρατιωτικών επιχειρήσεων υψηλής έντασης ταυτόχρονα, συντονίζοντας όλα αυτά με τον υπόλοιπο τεράστιο κρατικό μηχανισμό της Ρωσίας (ιδιαίτερα τη διπλωματία της παγκόσμιας κλάσης) παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κύκλους ισχύος στην Ουάσιγκτον. Σε πλήρη αντίθεση, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών βιώνει ένα είδος κατάρρευσης λόγω προβλημάτων υπερβολικής πολιτικοποίησης και ιδεολογίας.
Τεράστια βελτιωμένη ISR (πληροφορία, επιτήρηση, αναγνώριση)
Στα χρόνια πριν από το SMO, ο ρωσικός στρατός δεν ήταν ακριβώς γνωστός για την ευρεία χρήση drones και άλλων μη επανδρωμένων πλατφορμών, καθώς η κύρια μηχανή προπαγάνδας συνέχιζε να παρουσιάζει τις δυνάμεις της Μόσχας ως υποτιθέμενες «τεχνολογικά κατώτερες». Ωστόσο, χρόνια πριν από το SMO, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αντιτρομοκρατικής της επέμβασης στη Συρία, το Κρεμλίνο επένδυσε σημαντικούς πόρους σε διάφορα είδη μη επανδρωμένων συστημάτων. Στη συνέχεια, ο ρωσικός στρατός χρησιμοποίησε αυτή την εμπειρία για να βελτιώσει μαζικά τις τακτικές του ικανότητες, μια προσπάθεια που ενίσχυσε εκθετικά τις επιδόσεις του παντού. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το SMO, καθώς τα drones ήταν ένας ασυναγώνιστος πολλαπλασιαστής δύναμης για τις ρωσικές δυνάμεις.
Και ενώ οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου είναι πολύ ανώτερες από τους τρομοκράτες που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ στη Συρία και αλλού, και παρά το γεγονός ότι η εμπόλεμη συμμαχία τους παρέχει πρωτοφανείς ποσότητες πληροφοριών πεδίου μάχης σε πραγματικό χρόνο, ως επί το πλείστον, δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν από αυτήν την τεράστια ώθηση. Αν και η τακτική ISR από τα στρατεύματα της χούντας των νεοναζί επαυξάνεται πολύ από την στρατηγική του ΝΑΤΟ, τα καλύτερα αποτελέσματα σε μεγαλύτερη κλίμακα έλειψαν πολύ. Αντίθετα, οι χερσαίες, εναέριες και διαστημικές πλατφόρμες ISR του ρωσικού στρατού έχουν χρησιμοποιηθεί με θανατηφόρο αποτέλεσμα, προκαλώντας ανεπανόρθωτες απώλειες τόσο στα στρατεύματα της πρώτης γραμμής του εχθρού, όσο και στο πίσω μέρος του.
Ένας μοναδικός συνδυασμός ενεργητικής άμυνας και ad hoc (αντι)επιθετικών επιχειρήσεων
Αν και δογματικά επιθετικός προσανατολισμός, ο ρωσικός στρατός σίγουρα δεν παραμελεί τις άμυνές του. Αντίθετα, χρησιμοποιεί το τακτικό αμυντικό του δυναμικό για στρατηγικούς επιθετικούς σκοπούς. Η ταχύτητα με την οποία οι δυνάμεις της Μόσχας μπόρεσαν να δημιουργήσουν τεράστιες και περίπλοκες αμυντικές γραμμές όπου δεν υπήρχαν πριν, άφησε τους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες του ΝΑΤΟ μπερδεμένους. Οι σοβιετικές έννοιες της «άμυνας σε βάθος» και της «ενεργητικής άμυνας» έχουν βελτιωθεί σημαντικά από τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις του ρωσικού στρατού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη εξάλειψη του επιθετικού δυναμικού του καθεστώτος του Κιέβου, αναγκάζοντάς το να χρησιμοποιήσει απεγνωσμένες τακτικές για να προσπαθήσει να σπάσει τις ρωσικές γραμμές.
Περιττό να πούμε ότι αυτό προκαλεί τεράστιες απώλειες στη διαδικασία, καθώς οι νεοναζιστικές δυνάμεις της χούντας χάνουν εκατοντάδες άνδρες για κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο εδάφους που καταλαμβάνουν. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα για το Κίεβο είναι πως δεν μπορεί να κρατήσει αυτές τις περιοχές για πολύ, καθώς η καθεμία λειτουργεί αποτελεσματικά ως «ποντικοπαγίδα» πυροβολικού. Συγκεκριμένα, μόλις οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου κινηθούν για να ασφαλίσουν την περιοχή, σφυροκοπούνται από ένα τεράστιο μπαράζ κανονικού πυροβολικού και πυραύλων, που ακολουθείται από ένα σμήνος από διάφορους τύπους drones που...σκουπίζουν τυχόν επιζώντες. Επιπλέον, η αριστοτεχνική χρήση ναρκών (ιδιαίτερα μέσω εξόρυξης εξ αποστάσεως) από τις ρωσικές δυνάμεις ήταν αναμφισβήτητα καταστροφική για οποιεσδήποτε επιθετικές επιχειρήσεις.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στον τομέα του Zaporozhye, όπου οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να υφίστανται τεράστιες απώλειες. Από τα αρχικά στάδια της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσής τους, αυτές οι δυνάμεις γνώρισαν απώλειες άνω του 30%, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε όπλα χωρίς ποτέ να δουν εχθρούς μαχητές ή ακόμη και να φτάσουν στην πρώτη γραμμή της ρωσικής άμυνας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ελάχιστες έως καθόλου απώλειες για τις δυνάμεις της Μόσχας, ιδιαίτερα όταν ληφθεί υπόψη η κλίμακα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ακόμη και ο Πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, στρατηγός Mark Milley, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι το Πεντάγωνο είναι έκπληκτο από την αποτελεσματικότητα αυτών των αμυντικών γραμμών.
Το υψηλό ηθικό των ρωσικών δυνάμεων
Ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να κρατήσουν οι ρωσικές άμυνες έχει καταστροφική επίδραση στο ηθικό των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου ενώ ενισχύει το δικό τους. Κατά τη φάση του σχεδιασμού, το Κίεβο και οι χειριστές του στο ΝΑΤΟ ήταν σίγουροι ότι θα ήταν εύκολο να σπάσουν τις ρωσικές άμυνες λόγω του υποτιθέμενου «χαμηλού ηθικού» τους. Ωστόσο, η πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης δείχνει πως τέτοιοι ισχυρισμοί περιορίζονται εξ ολοκλήρου στο «παράλληλο σύμπαν» της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής, όπου ακόμη και κατσίκες και ηλικιωμένες κυρίες «οπλισμένες» με βάζα τουρσί «δέρνουν τον ρωσικό στρατό». Ωστόσο, σε αντίθεση με τις μυθικές «τεράστιες ρωσικές απώλειες», τέτοιοι λανθασμένοι υπολογισμοί έχουν οδηγήσει σε πολύ πραγματικές απώλειες για το Κίεβο.
Διαταραχή, ανυπακοή και ανεπαρκής συντονισμός μεταξύ των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου
Όλα τα προαναφερθέντα ζητήματα είναι ουσιαστικά πανταχού παρόντα στις τάξεις των ουκρανικών δυνάμεων, καθώς και στις πολυάριθμες ομάδες μισθοφόρων που προέρχονται από το ΝΑΤΟ. Καθώς το διοικητικό στέλεχος στέλνει συχνά στρατεύματα σε βέβαιο (και άσκοπο) θάνατο, το στρατιωτικό προσωπικό συχνά αγνοεί τις εντολές ή αρνείται κατηγορηματικά να τις ακολουθήσει. Οι αξιωματικοί συνήθως παραμένουν κρυμμένοι σε χαρακώματα ή ακόμη και απουσιάζουν εντελώς από τις πρώτες γραμμές. Αυτό οδηγεί σε εκτεταμένη απογοήτευση μεταξύ των στρατιωτών, πολλοί (αν όχι οι περισσότεροι) από τους οποίους στρατολογούνται βίαια, γεγονός που οδηγεί περαιτέρω στη χαμηλή εξουσία των αξιωματικών. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί και από πολυάριθμους ξένους μισθοφόρους που πολεμούν στο πλευρό του Κιέβου.
Συγκεκριμένα, σε μια συνέντευξη για το ABC, ένας Αυστραλός υπήκοος γνωστός με το διακριτικό κλήσης "Bush" παραπονέθηκε για την έλλειψη των απαραίτητων δεξιοτήτων διοίκησης και ηγεσίας μεταξύ των αξιωματικών των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου. Σύμφωνα με την εκτίμησή του, το θέμα αυτό έχει οδηγήσει στο θάνατο τόσο τακτικών στρατιωτών όσο και ξένων μισθοφόρων. Επιπλέον, αυτοί οι άνδρες συχνά δεν ακολουθούν ούτε βασικές εντολές, όπως η πλήρης απαγόρευση χρήσης smartphone στο πεδίο της μάχης. Αυτό το αδίκημα είναι πολύ συνηθισμένο τόσο μεταξύ στρατιωτών όσο και μισθοφόρων, παρά το γεγονός πως είναι ουσιαστικά μια θανατική ποινή σε μια εποχή πολέμου όπου το SIGINT (πληροφορίες σημάτων) είναι αναπόσπαστο μέρος οποιασδήποτε σημαντικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Κορυφαία εμπειρία εκπαίδευσης και μάχης
Το επίπεδο πολεμικής εμπειρίας και εκπαίδευσης και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης είναι υψηλό, αλλά διαφέρει σημαντικά. Ενώ η σύγκρουση στην περιοχή του Ντονμπάς συνεχίζεται εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, από τα τέλη του 2015 έως τα τέλη του 2021, ήταν σχετικά χαμηλού επιπέδου καθώς σταθεροποιήθηκε η πρώτη γραμμή και περιοριζόταν κυρίως σε μονομαχίες πυροβολικού (αν και ο βομβαρδισμός του Ντονμπάς δεν σταμάτησε ποτέ). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια σε μεγάλο βαθμό επιφανειακή εμπειρία μάχης για τους περισσότερους στρατιώτες του καθεστώτος του Κιέβου. Από την άλλη πλευρά, ο ρωσικός στρατός έχει συσσωρεύσει σημαντική εμπειρία μάχης στην Τσετσενία, τη Γεωργία και τη Συρία, όπου είχε την ευκαιρία να διεξάγει σύνθετες επιχειρήσεις εναντίον διαφόρων αντιπάλων.
Ανεξάρτητα από το πόσο προηγμένα όπλα προερχόμενα από το ΝΑΤΟ και ατελείωτα κύματα αναγκαστικής επιστράτευσης θα μπορούσαν ποτέ να δώσουν στην Ουκρανία την απαραίτητη εμπειρία μάχης για να αντιμετωπίσει επαρκώς τις ρωσικές δυνάμεις. Αυτό αναφέρεται κυρίως στην στρατηγική πτυχή του πολέμου, έναν τομέα τον οποίο οι Ρώσοι αξιωματικοί μπόρεσαν να κατακτήσουν καθώς ο στρατός τους μπορεί να αναπτυχθεί σχεδόν σε οποιοδήποτε σημείο οπουδήποτε στον κόσμο, κατ' απαίτηση, και στη συνέχεια να δημιουργήσει στρατηγικά σημαντικές στρατιωτικές βάσεις, ακόμη και σε ad hoc βάση. Η Συρία είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτού, όπως αποδεικνύεται από τις ρωσικές βάσεις στο Tartus (προηγουμένως μια μικρή ναυτική εγκατάσταση) και στο Khmeimim (μια αεροπορική βάση που ιδρύθηκε το 2015).
Τεράστια τεχνολογική υπεροχή
Παρά όλες τις προπαγανδιστικές φαντασιώσεις των συστημάτων SAM (πύραυλοι επιφανείας-αέρος) που παρέχονται από το ΝΑΤΟ να καταρρίπτουν ρωσικά υπερηχητικά όπλα, ακόμη και δυτικοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες αναγκάζονται να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα της Μόσχας σε μια πληθώρα όπλων μεγάλης εμβέλειας, υψηλής ακρίβειας. Από αυτή την άποψη, η απόλυτη κυριαρχία της Ρωσίας στις υπερηχητικές τεχνολογίες είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα, καθώς το Κρεμλίνο διαθέτει ένα όχι λιγότερο εντυπωσιακό οπλοστάσιο πιο συμβατικών δυνατοτήτων κρούσης που περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε) διάφορα υπερηχητικά, υπερηχητικά και υβριδικά όπλα σε ξηρά και θάλασσα -πύραυλοι κρουζ με βάση, συστήματα τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, πολυάριθμοι τύποι drones καμικάζι / πυρομαχικά περιπλανώμενων κ.λπ.
Τα τελευταία έχουν χρησιμοποιηθεί με καταστροφικό αποτέλεσμα, εξουδετερώνοντας χιλιάδες πυροβολικά του καθεστώτος του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων οβίδων M777 που προμήθευσαν οι ΗΠΑ. Το «Lancet» και το «Kub-BLA» του ZALA ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρα από αυτή την άποψη, εκτός από τη μαζική χρήση διαφόρων τύπων drones FPV (προβολή πρώτου προσώπου). Εκτός από αυτά, οι επιδόσεις των ρωσικών οχημάτων μάχης έχουν ξεπεράσει κατά πολύ κάθε αντίστοιχο του ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα από το πόσο νέα και σύγχρονα. Στην πραγματικότητα, ακόμη και τα τανκς και τα τεθωρακισμένα οχήματα της σοβιετικής εποχής έχουν αποδειχτεί ανώτερα από σχεδόν οποιοδήποτε νέο δυτικό όχημα της ίδιας κατηγορίας, είτε είναι στην υπηρεσία των δυνάμεων της Μόσχας είτε του Κιέβου.
Τα νεότερα ρωσικά άρματα μάχης όπως τα T-72B3M, T-80BVM, T-90A και T-90M (καθώς και πολυάριθμοι τύποι τεθωρακισμένων οχημάτων), έχουν όλα επιδείξει αστρικές επιδόσεις σε σύγκριση με τα καλύτερα τεθωρακισμένα του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα τα πλέον βαθιά προβληματικά γερμανικά άρματα μάχης "Leopard 2", συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας παραλλαγής Α6. Το «wunderwaffen» που χρησιμοποιήθηκε στην αποτυχημένη προσπάθειά της Ουκρανίας να διεξαγάγει μια αντεπίθεση «blitzkrieg», ήταν ουσιαστικά άχρηστο. Ο συνδυασμός της χρήσης όλων των προαναφερθέντων περιουσιακών στοιχείων (πέρα από τα ασυναγώνιστα επιθετικά ελικόπτερα) επέτρεψε στη Μόσχα να σπάσει άνετα το κύμα επιθέσεων του καθεστώτος του Κιέβου.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr