Ο στρατός των ΗΠΑ έχει έλλειψη νεοσύλλεκτων με τους περισσότερους νέους να έχουν αποκλειστεί

Ήδη το Σεπτέμβριο του 2022 το Πεντάγωνο εξέφραζε ανησυχίες για ελλείψεις πυρομαχικών και οπλοστάσιο, ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανακοίνωνε επιπλέον στρατιωτική βοήθεια 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία. Τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά με τους διατλαντικούς συμμάχους της: το Μάρτιο του 2023, ο στρατός της Ευρώπης περιγράφηκε πως βρίσκεται σε «τρομερή κατάσταση» από ένα άρθρο του Foreign Affairs - μια κατάσταση από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγεις εν μέσω της σημερινής αποβιομηχάνισης.

Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις

Τον περασμένο μήνα, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως θα ξοδέψουν άλλα 325 εκατομμύρια δολάρια για να αντικαταστήσουν τα τανκς που καταστράφηκαν από τη Ρωσία κατά τη διάρκεια της δαπανηρής και αποτυχημένης αντεπίθεσης της Ουκρανίας. Το σκληρό οικονομικό κόστος και η εξάντληση του οπλοστασίου, ωστόσο, δεν πρέπει να είναι η μόνη ανησυχία της Ουάσιγκτον: από το 2020, μόνο το 23% των νεαρών Αμερικανών (ηλικίας 17-24 ετών) είναι «κατάλληλοι για στρατιωτική θητεία χωρίς απαλλαγή» και οι περισσότεροι μη επιλέξιμοι νέοι αποκλείονται για πολλούς λόγους, όπως το υπερβολικό βάρος, η κακή ιατρική υγεία και η κατάχρηση ναρκωτικών.

Στο άρθρο του για το Atlantic, ο πρώην αξιωματικός του αμερικανικού στρατού Jason Dempsey (επικουρικός ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο για τη Νέα Αμερικανική Ασφάλεια) και ο πρώην αξιωματικός των Αμερικανών πεζοναυτών Gil Barndollar (ανώτερος συνεργάτης στις Προτεραιότητες Άμυνας) δίνουν μια πολύ ανησυχητική εικόνα, από αμερικανική άποψη. Η 50χρονη «εξ ολοκλήρου εθελοντική δύναμη» (AVF), όπως έγινε γνωστός ο αμερικανικός στρατός μετά τον τελευταίο κληρωτό του το 1973, γράφουν, έχει γίνει «μη βιώσιμη», αντιμετωπίζοντας απειλές σε «τρία μέτωπα» - συγκεκριμένα κόστος, ικανότητα και, το πιο σημαντικό, «συνεχιζόμενη ικανότητα να βρίσκουμε αρκετούς Αμερικανούς πρόθυμους και ικανούς να υπηρετήσουν».

Οι στρατιωτικοί μισθοί και τα επιδόματα έχουν εκτοξευθεί από τις 11/9, αυξανόμενοι στην πραγματικότητα περισσότερο από 50 τοις εκατό. Το υψηλό κόστος του είναι ένας από τους παράγοντες που καθιστούν τον αμερικανικό στρατό μικρό. Όταν αντιμετώπισε μεσαίου μεγέθους εκστρατείες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, το βρήκε ήδη δύσκολο να παράσχει αρκετά στρατεύματα. Έτσι, οι Dempsey και Barndollar υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να απέχει από οποιαδήποτε «μεγάλη σύγκρουση». Για παράδειγμα, γράφουν, μόλις τον περασμένο χρόνο αντιπαράθεσης, η Ρωσία και η Ουκρανία είχαν αμφότερες απώλειες που είναι ίσες τουλάχιστον με το ήμισυ του αμερικανικού στρατού εν ενεργεία, και το τρέχον στρατιωτικό δόγμα των ΗΠΑ λέει πως μια δύναμη καταστρέφεται μόλις τα θύματα ανέλθουν στο 30%. Με άλλα λόγια, οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να αντέξουν αυτό που κάνει η σύμμαχός τους Ουκρανία.

Σε κάθε περίπτωση, μόνο το 9 τοις εκατό των νεαρών πολιτών των ΗΠΑ θα σκεφτόταν σοβαρά την στρατιωτική θητεία, ένα ποσοστό που βρίσκεται κοντά στο ιστορικό χαμηλό από τότε που ξεκίνησε η λεγόμενη Παν-Εθελοντική Δύναμη. Για να διευρύνουν την ομάδα προσλήψεων, τα υποκαταστήματα υπηρεσιών χαλάρωσαν τους περιορισμούς τους σε πράγματα όπως τα τατουάζ στο λαιμό και άλλα πρότυπα. Τον Ιούνιο του περασμένου έτους, ο στρατός των ΗΠΑ έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει για λίγο την απαίτησή του για απολυτήριο γυμνασίου. Ακόμα κι έτσι, ο στρατός των ΗΠΑ απλά δε φαίνεται να βρίσκει νεοσύλλεκτους και συνεχίζει να υπολείπεται των ποσοστώσεων στράτευσης.

Η κρίση AVF είναι μέρος μιας ευρύτερης κοινωνικής κρίσης, ακόμη και πολιτισμικής. Σκεφτείτε αυτό το γεγονός: οι πολίτες των ΗΠΑ υπομένουν αυτήν την στιγμή τη χειρότερη κρίση ναρκωτικών που έχει σημειωθεί ποτέ, που τροφοδοτείται από την επιδημική κατάχρηση οπιοειδών. Σύμφωνα με την αναπληρώτρια συντάκτρια του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, Claire Klobucista και την εμπειρογνώμονα Alejandra Martinez, αυτή η κατάσταση θέτει σε κίνδυνο τη «δημόσια υγεία, την οικονομική απόδοση και την εθνική ασφάλεια» των ΗΠΑ. Τα οπιοειδή (τόσο τα νόμιμα παρασκευασμένα φάρμακα όσο και τα παράνομα ναρκωτικά) είναι ήδη μακράν η κύρια αιτία θανατηφόρων υπερβολικών δόσεων στη χώρα.

Ή σκεφτείτε το εξής: αυτή τη στιγμή, η Υποεπιτροπή των ΗΠΑ για την Υγειονομική Περίθαλψη και τις Οικονομικές Υπηρεσίες λέει ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) εξακολουθεί να αποφεύγει την επίβλεψη και να αποτυγχάνει να δώσει απαντήσεις σχετικά με μια συνεχιζόμενη κρίση έλλειψης γάλακτος για βρέφη. Υπάρχουν και άλλα: παρόλο που υποτίθεται πως είναι το πλουσιότερο έθνος στον κόσμο, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ καταρρέει, με νοσοκομεία να κλείνουν, υπερπληθυσμένες και υποστελεχωμένες εγκαταστάσεις και έλλειψη ειδών όπως κρεβάτια ΜΕΘ. Η χώρα αντιμετωπίζει επίσης κρίση ψυχικής υγείας, με το 40% των γονέων να αναφέρει ότι τα παιδιά τους παλεύουν με το άγχος ή την κατάθλιψη, μεταξύ άλλων ζητημάτων.

Δεδομένων όλων αυτών των εγχώριων και συστημικών ζητημάτων, δεν είναι περίεργο που οι περισσότεροι νέοι είτε δεν πληρούν τις προϋποθέσεις είτε δεν θέλουν να είναι μέρος του στρατού. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί νέοι, λόγω τόσων παραγόντων, απλώς δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για υπηρεσία, η επαναφορά του κληρωτού (με όλο το πολιτικό κόστος) απλώς δεν θα έλυνε το θέμα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ χρειάζονται όλο και περισσότερο να πολεμούν με πληρεξούσιους.

Το Νοέμβριο του 2022, ενώ μιλούσε στην ετήσια συγκέντρωση της Naval Submarine League στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, ο Ναύαρχος του Ναυτικού των ΗΠΑ Τσαρλς Ρίτσαρντ, τότε επικεφαλής της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ είπε τα εξής για την κρίση στην Ουκρανία: «Αυτή είναι απλώς η προθέρμανση. Το μεγάλο έρχεται». Πρόσθεσε: «Δε θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να δοκιμαστούμε με τρόπους που δεν έχουμε δοκιμαστεί για πολύ καιρό». Εκείνη την εποχή προέτρεψε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους αρχηγούς του Πενταγώνου να επιστρέψουν στο δυναμισμό των δεκαετιών του 1950 και του 1960 προκειμένου να αντιμετωπίσουν τέτοιες προκλήσεις.

Πρόκειται για τολμηρές και φιλόδοξες εκκλήσεις για μια φθίνουσα, υπερφορτωμένη και υπερεκτεταμένη υπερδύναμη που επιδιώκει ενεργά μια πολιτική διπλού περιορισμού που στοχεύει ταυτόχρονα στη Ρωσία και την Κίνα. Επιπλέον, στοχεύει να διατηρήσει τη ναυτική της ηγεμονία ως θαλάσσια δύναμη, ενώ επίσης εμπλέκεται σε χερσαίους πολέμους ως μέρος ενός αγώνα που μοιάζει με Mackinder για την Heartland. Όπως ο διάσημος πελεκάνος, φαίνεται να τα θέλει όλα. Ωστόσο, η όρεξη και η ικανότητα δεν πρέπει να συγχέονται. Μένει να δούμε αν η αμερικανική κοινωνία θα συνεχίσει να έχει ό,τι χρειάζεται για όλα αυτά και για πόσο καιρό. Αυτήν την στιγμή, η προοπτική δε φαίνεται καλή.

* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail