 |
| Φωτογραφία: Social media |
Pepe Escobar - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η σύνοδος κορυφής υποδέχεται τουλάχιστον 49 αφρικανικές αντιπροσωπείες. Ο Πρόεδρος Πούτιν ανακοίνωσε προηγουμένως ότι θα εγκριθεί μια συνολική δήλωση και ένα σχέδιο δράσης για το Φόρουμ Εταιρικής Σχέσης Ρωσίας-Αφρικής μέχρι το 2026.
Ο Madaraka Nyerere, ο γιος του θρυλικού αντιαποικιακού ακτιβιστή της Τανζανίας και πρώτου προέδρου, Julius Nyerere, έθεσε το πλαίσιο, λέγοντας στο RT πως ο μόνος «ρεαλιστικός» τρόπος ανάπτυξης της Αφρικής είναι να ενωθεί και να σταματήσει να είναι πράκτορας ξένων εκμεταλλευτικών δυνάμεων.
Και ο δρόμος προς τη συνεργασία περνά μέσα από τους BRICS – ξεκινώντας από την κρίσιμη επικείμενη σύνοδο κορυφής στη Νότια Αφρική και την ενσωμάτωση περισσότερων αφρικανικών χωρών στο BRICS+.
Ο πατέρας του Nyerere ήταν μια πολύ σημαντική δύναμη πίσω από τον Οργανισμό Αφρικανικής Ενότητας, ο οποίος αργότερα έγινε η Αφρικανική Ένωση.
Ο Julius Malema της Νότιας Αφρικής διεύρυνε συνοπτικά τη γεωοικονομική ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής: «Αυτές [οι νεοαποικιακές δυνάμεις] ευδοκιμούν στη διαίρεση της αφρικανικής ηπείρου. Μπορείτε να φανταστείτε τα ορυκτά της DRC σε συνδυασμό με τα ορυκτά της Νότιας Αφρικής και με ένα νέο νόμισμα που βασίζεται στα ορυκτά; Τι μπορούμε να κάνουμε στο δολάριο; Αν γίνουμε Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής, μόνο με τα ορυκτά μας, μπορούμε να νικήσουμε το δολάριο».
Χωρίς ανθρωπιστικό χαρακτήρα, χωρίς συμφωνία
Η Ρωσοαφρικανική Διάσκεψη του Valdai Club λειτούργησε σαν ένα είδος τελικού συγχρονισμού ρολογιών ειδικών ενόψει της Αγίας Πετρούπολης. Η πρώτη συνεδρία ήταν ιδιαίτερα επίκαιρη.
Αυτό έγινε μετά τη δημοσίευση μιας συνολικής ανάλυσης από τον Πρόεδρο Πούτιν για τις σχέσεις Ρωσίας-Αφρικής, με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόσφατα κατάρρευση της συμφωνίας για τα σιτηρά στην οποία συμμετείχαν τα Ηνωμένα Έθνη, η Τουρκία, η Ρωσία και η Ουκρανία.
Η Βαλεντίνα Ματβιγιένκο, ομιλητής του Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τόνισε πώς «η Ουκρανία, η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ ενδιαφέρθηκαν για τον διάδρομο των σιτηρών για σαμποτάζ».
Στο Op-Ed του, ο Πούτιν εξήγησε πώς, «για σχεδόν ένα χρόνο, συνολικά 32,8 εκατομμύρια τόνοι φορτίου εξήχθησαν από την Ουκρανία στο πλαίσιο της «συμφωνίας», εκ των οποίων περισσότερο από το 70% κατευθύνθηκε σε υψηλά και άνω του μεσαίου εισοδήματος χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ χώρες όπως η Αιθιοπία, το Σουδάν και η Σομαλία, καθώς και η Υεμένη και το Αφγανιστάν αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 3% του συνολικού όγκου – λιγότερο από ένα εκατομμύριο τόνους».
Αυτός λοιπόν ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για την αποχώρηση της Ρωσίας από τη συμφωνία για τα σιτηρά. Η Μόσχα δημοσίευσε έναν κατάλογο απαιτήσεων που θα έπρεπε να πληρούνται προκειμένου η Ρωσία να την επαναφέρει.
Μεταξύ αυτών: ένα πραγματικό, πρακτικό τέλος των κυρώσεων στα ρωσικά σιτηρά και λιπάσματα που αποστέλλονται στις παγκόσμιες αγορές. όχι άλλα εμπόδια για τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Όχι άλλοι περιορισμοί στη ναύλωση πλοίων και στην ασφάλιση – αυτό σημαίνει καθαρή επιμελητεία για όλες τις προμήθειες τροφίμων κι αποκατάσταση του αγωγού αμμωνίας Togliatti-Odessa.
Και ένα ιδιαίτερα κρίσιμο στοιχείο: η αποκατάσταση της «αρχικής ανθρωπιστικής φύσης της συμφωνίας για τα σιτηρά».
Δεν υπάρχει περίπτωση η συλλογική Δύση που καθοδηγείται από ψυχωτικούς στραουσιανούς νεοσυντηρητικούς που ελέγχουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ να εκπληρώσει όλες ή ακόμα και μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις.
Έτσι, η Ρωσία, από μόνη της, θα προσφέρει σιτηρά και λιπάσματα δωρεάν για τα φτωχότερα έθνη και συμβόλαια για προμήθεια σιτηρών με κανονικούς εμπορικούς όρους για τα άλλα. Ο εφοδιασμός είναι εγγυημένος: Η Μόσχα είχε τη μεγαλύτερη συγκομιδή σιτηρών ποτέ κατά τη διάρκεια αυτής της σεζόν.
Όλα αυτά αφορούν την αλληλεγγύη. Στη σύνοδο Valdai, μια βασική συζήτηση αφορούσε τη σημασία της αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στη νεοαποικιοκρατία και για την παγκόσμια ισότητα και δικαιοσύνη.
Ο Oleg Ozerov, Γενικός Πρέσβης του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών και Επικεφαλής της Γραμματείας του Φόρουμ Εταιρικής Σχέσης Ρωσίας-Αφρικής, τόνισε πώς οι Ευρωπαίοι «πρώην» εταίροι επιμένουν στον μονόδρομο δρόμο της μετατόπισης της ευθύνης στη Ρωσία καθώς η Αφρική είναι «απόκτηση αντιπροσωπείας» και «άρνηση της νεοαποικιοκρατίας».
Ο Οζέροφ ανέφερε πώς «η Γαλλία-Αφρική καταρρέει - και η Ρωσία δε βρίσκεται πίσω από αυτό. Η Ρωσία διασφαλίζει πως η Αφρική ενεργεί ως μια από τις δυνάμεις του πολυπολικού κόσμου», ως «μέλος της G20 και παρούσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ». Επιπλέον, η Μόσχα ενδιαφέρεται να επεκτείνει τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών της Eurasia Economic Union (EAEU) προς την Αφρική.
Καλώς ήρθατε στη συνεργασία «πολυφορέων» του Global South
Όλα αυτά καθορίζουν ένα κοινό θέμα στη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής: «συνεργασία πολλαπλών φορέων». Η νοτιοαφρικανική προοπτική, ειδικά υπό το φως της μαινόμενης διαμάχης για τη μη φυσική παρουσία του Πούτιν στη σύνοδο κορυφής των BRICS, είναι πως «οι Αφρικανοί δεν παίρνουν θέση. Θέλουν ειρήνη».
Αυτό που έχει σημασία είναι τι φέρνει η Αφρική στα BRICS: «Αγορές και ένας νέος, μορφωμένος πληθυσμός».
Στη ρωσική γέφυρα προς την Αφρική, αυτό που χρειάζεται, για παράδειγμα, είναι «σιδηρόδρομοι κατά μήκος των ακτών»: συνδεσιμότητα, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί με τη ρωσική βοήθεια, όπως η Κίνα έχει επενδύσει ευρέως σε ολόκληρη την Αφρική στο πλαίσιο έργων BRI. Η Ρωσία, άλλωστε, «εκπαίδευσε πολλούς επαγγελματίες σε όλη την Αφρική».
Υπάρχει ευρεία συναίνεση, που πρέπει να αντικατοπτρίζεται στη σύνοδο κορυφής, ότι η Αφρική γίνεται πόλος οικονομικής ανάπτυξης στον Παγκόσμιο Νότο – και οι Αφρικανοί ειδικοί το γνωρίζουν. Οι κρατικοί θεσμοί γίνονται πιο σταθεροί. Η αβυσσαλέα κρίση στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης κατέληξε να τονώσει το ενδιαφέρον για την Αφρική. Δεν είναι περίεργο που τώρα αποτελεί εθνική προτεραιότητα για τη Ρωσία.
Τι μπορεί λοιπόν να προσφέρει η Ρωσία; Ουσιαστικά ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο, και κρίσιμα η ιδέα της κυριαρχίας – χωρίς να ζητάμε τίποτα σε αντάλλαγμα.
Το Μάλι είναι μια συναρπαστική περίπτωση. Ανάγεται στις επενδύσεις της ΕΣΣΔ για την εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού. τουλάχιστον 10.000 από το Μάλι, στους οποίους προσφέρθηκε εκπαίδευση πρώτης τάξεως, συμπεριλαμβανομένου του 80% των καθηγητών τους.
Αυτό διασταυρώνεται με την τρομοκρατική απειλή της ποικιλίας Salafi-jihadi, που «ενθαρρύνεται» από τους συνήθεις ύποπτους ακόμη και πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Το Μάλι φιλοξενεί τουλάχιστον 350.000 πρόσφυγες, όλοι τους άνεργοι. Οι «πρωτοβουλίες» της Γαλλίας κρίθηκαν «εντελώς αναποτελεσματικές».
Το Μάλι χρειάζεται «ευρύτερα μέτρα» – συμπεριλαμβανομένης της έναρξης ενός νέου συστήματος συναλλαγών. Τελικά η Ρωσία δίδαξε πώς να δημιουργήσει υποδομές για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Καιρός να επωφεληθούν πλήρως από τις γνώσεις όσων έχουν εκπαιδευτεί στην ΕΣΣΔ. Επιπλέον, το 2023 περισσότεροι από 100 φοιτητές από το Μάλι έρχονται στη Ρωσία με κρατικές υποτροφίες.
Καθώς η Ρωσία εισβάλλει στη γαλλόφωνη Αφρική, οι πρώην «εταίροι», όπως ήταν αναμενόμενο, δαιμονοποιούν τη συνεργασία του Μάλι με τη Ρωσία. Χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το Μάλι μόλις άφησε τα γαλλικά ως επίσημη γλώσσα (αυτό συμβαίνει από το 1960).
Σύμφωνα με το νέο σύνταγμα, που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία με 96,9% σε δημοψήφισμα της 15ης Ιουνίου, τα γαλλικά θα είναι μόνο γλώσσα εργασίας, ενώ 13 εθνικές γλώσσες θα λάβουν επίσης το καθεστώς της επίσημης γλώσσας.
Ουσιαστικά πρόκειται για κυριαρχία. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Δύση, όπως αναγνωρίζεται από το Μάλι έως την Αιθιοπία – το μόνο αφρικανικό έθνος που δεν αποικίστηκε ποτέ από Ευρωπαίους – χάνει την ηθική εξουσία σε όλη την Αφρική με εκπληκτική ταχύτητα.
Πλήθη στην Αφρική καταλαβαίνουν τώρα πως η Ρωσία ενθαρρύνει ενεργά την ελευθερία αντί της νεοαποικιοκρατίας. Όσον αφορά το γεωπολιτικό κεφάλαιο, η Μόσχα φαίνεται τώρα να απολαμβάνει ό,τι χρειάζεται για να οικοδομήσει μια γόνιμη στρατηγική εταιρική σχέση με επίκεντρο την Παγκόσμια Πλειοψηφία.