Ελένη Παπαδοπούλου
Τα δάση μας είναι δημόσιος πλούτος. Όπως μας πήραν τον ιδιωτικό πλούτο, όπως μας πήραν τη δημόσια περιουσία, μας παίρνουν και τα δάση μας και τις φυσικές ομορφιές της ελληνικής φύσης. Θα μείνουν τα βουνά και οι ραχούλες κουρούπα και θα πηγαίνει ο τουρίστας αλλού. Τι να δει εδώ άλλωστε; Την ανεμογεννήτρια;
Για τους κατοίκους δεν υπάρχει θέμα. Μπορούν να ψοφήσουν από τους καύσωνες, διότι το κλίμα δεν αλλάζει όσο γρήγορα θα θέλαμε για να στηρίξουμε το αφήγημα, αλλά καίγοντας το σύμπαν θα αλλάξει μια ώρα αρχύτερα και θα ευχαριστηθούμε καύσωνες και θα πουν και οι επιτελικοί "ορίστε σας τα λέγαμε, να η αύξηση της θερμοκρασίας". Παραλείποντας φυσικά να το συνδέσουν με τα καμμένα.
Κάθε χρόνο του καίγονται παρθένα δάση. Μα κάθε χρόνο έχει μεγάλες
πυρκαγιές και δεν έχουν κάνει τίποτα για να έχουν πρόληψη και καλό
σχέδιο. Συμβαίνουν γιατί απλά είναι ανίκανοι. Φίλοι μου έλεγαν ότι στην
Οινόη δεν πετούσαν αεροπλάνα καθόλου. Θέριεψε η φωτιά, έκαψε το σύμπαν.
Αυτοί νομίζουν ότι το 112 σβήνει φωτιές.
Χτες η Εύβοια, η Πάρνηθα, τα Γεράνεια, σήμερα η Ρόδος. Στάχτη εκατομμύρια στρέμματα παρθένου δάσους που δεν είχε καεί για πόσα χρόνια και κάηκε με τους επιτελικούς.
Στάχτη και μπούρμπερη όλα.
Μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Δεν θα μείνει τίποτα.