 |
| pixabay / Military_Material |
Michael Rubin - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ομάδα του Προέδρου Μπάιντεν, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, μπορεί να θέλει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Στόλτενμπεργκ.
Δεν πρέπει.
Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν ως διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή.
Αφήστε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ' εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Και αφήστε στην άκρη την υποκρισία του να αντιμετωπίζουμε τους Κούρδους στη Σουηδία ως τρομοκράτες όταν οι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία όχι μόνο περιφέρονται ελεύθεροι, αλλά και κατοικούν στη διοίκηση του Ερντογάν και στις υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας.
Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο quid pro quo.
Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνα, αλλά Τούρκος αξιωματούχος είπε επίσης πως η Τουρκία αναμένει τώρα από την Ευρώπη να τρέξει γρήγορα τη μακρά ετοιμοθάνατη διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει το θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της. Για να άρει αυτό το βέτο, ο Στόλτενμπεργκ και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει εκ των έσω το δημοκρατικό της προσανατολισμό. Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία υποχωρεί συχνά στον τουρκικό εκβιασμό επειδή φοβάται όχι μόνο πως ο Ερντογάν θα εξαπολύσει τα πλήθη των προσφύγων στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί πληροφοριών πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ελέγχει πυρήνες τρομοκρατίας μεταξύ της τουρκικής διασποράς στην καρδιά της Γερμανίας.
Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο οι τρομοκρατικοί πυρήνες. Πριν από λιγότερο από μία εβδομάδα, ο Devlet Bahceli, ο κύριος εταίρος του Ερντογάν στον συνασπισμό, δήλωσε: «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι τούρκικος».
Η αλήθεια είναι πως η συμφωνία του Στόλτενμπεργκ προχωρά τα πράγματα παρακάτω, αλλά δεν αποτρέπει την Τουρκία από το να επαναλάβει τη συμπεριφορά της σε μελλοντικές αποστολές του ΝΑΤΟ. Εάν ο Ερντογάν απομακρυνθεί από το πόκερ υψηλού πονταρίσματος με νέες παραχωρήσεις και τσιτάτα για να δείξει στο κοινό του, ο Στόλτενμπεργκ εγγυάται πως κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικούς εκβιασμούς.
Ωστόσο, η τραγωδία είναι μεγαλύτερη. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή. Για σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία έχει καταλάβει το ένα τρίτο της Κύπρου, μια χώρα που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε καλή κατάσταση. Ο Στόλτενμπεργκ και ο Σάλιβαν φαίνονται ουσιαστικά τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Άλλωστε, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα εάν η Σουηδία παραμείνει εκτός, αλλά ενεργεί σε στενό συντονισμό μέχρι το θάνατο του Ερντογάν.
Η Κύπρος δεν πρέπει να είναι θύμα της πεποίθησης των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η πολιτιστική ικανότητα απαιτεί θυσίες. Αποτελεί ολοένα και περισσότερο βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο και η σημασία της αυξάνεται. Μία Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το μικρό ακόμη μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να χαστουκίσουν ο ένας τον άλλον στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα απογοητευθούν. Το να δοθεί στην Τουρκία οποιοσδήποτε δρόμος για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας αποτελεί προηγούμενο κατευνασμού και ενδυνάμωση ενός θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκού καθεστώτος για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν σε πολύ υψηλότερη τιμή από ό,τι φαντάζονται.