Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Σε κάθε περίπτωση, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, για παράδειγμα, ζήτησε «ένα μονοπάτι προς την ένταξη» (μετά το τέλος της τρέχουσας σύγκρουσης, φυσικά). Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας Andriy Zagorodnyuk, με τη σειρά του, έγραψε ότι η Ουκρανία πρέπει να «καλωσοριστεί και να αγκαλιαστεί» στο ΝΑΤΟ. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά.
Γράφοντας για το Foreign Policy, ο John R. Denl, καθηγητής ερευνητής στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών του Κολεγίου Πολέμου των ΗΠΑ, αναγνωρίζει ότι «είναι πολύ απίθανο» τα ουκρανικά στρατεύματα να επιτύχουν στρατιωτική νίκη ανά πάσα στιγμή και επομένως «μια πολιτική συμφωνία είναι ο πιο πιθανός δρόμος» για να τερματιστεί η σημερινή ρωσο-ουκρανική αντιπαράθεση. Αυτή είναι μια σπάνια αλλά όχι λιγότερο αληθινή παραδοχή. Υπό τις συνθήκες αυτές, η έλξη του Κιέβου προς τη μελλοντική ένταξη του ΝΑΤΟ δεν θα έκανε καλό, λαμβάνοντας υπόψη έναν τέτοιο στόχο. Η προσφορά οποιασδήποτε εγγύησης στο Κίεβο σχετικά με την πορεία προς το ΝΑΤΟ θα οδηγήσει στη Μόσχα και θα παρατείνει τη σύγκρουση και ο πόλεμος φθοράς της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία μπορεί κάλλιστα να γυρίσει μπούμερανγκ.
Επιπλέον, η επίσημη εκ νέου πρόσκληση της Ουκρανίας στη Συμμαχία τώρα θα ήταν επίσης μια κατάφωρη αντίφαση με τις αυτοαποκαλούμενες δυτικές δημοκρατικές αξίες του ΝΑΤΟ. Ο Ντενλ παραδέχεται την πολιτικά ενοχλητική αλήθεια πως μετά την εκλογή του προέδρου Volodymyr Zelensky το 2019 η Ουκρανία ήταν «στην καλύτερη περίπτωση μια χώρα που αγωνίζεται να στερεώσει τα δημοκρατικά της θεμέλια».
Αυτό για να το θέσω πολύ ήπια, όμως. Όπως έχω γράψει, η Δύση κρύβει εδώ και χρόνια το άσχημο ιστορικό παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Κιέβου, καθώς και τον ακροδεξιό ουκρανικό εθνικισμό που βρίσκεται σε άνοδο από την επανάσταση του Μαϊντάν του 2014 και το νεοναζισμό του, όπως το καλύτερο παράδειγμα από τη διαβόητη Ταξιαρχία του Αζόφ, μέρος της Εθνοφρουράς της Ουκρανίας (που την καθιστά τη μόνη χώρα στον κόσμο που έχει μια ανοιχτά φασιστική ταξιαρχία ως μέρος των δυνάμεών της) - για να μην αναφέρουμε την κρατική τρομοκρατία της Ουκρανίας και τη σοβινιστική καταπίεση εναντίον των Ρωσόφωνων Ουκρανών, ιδιαίτερα στην Περιοχή Donbass, από τότε που ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στο Donbass το 2014.
Δεν είναι λες και τα πράγματα έγιναν πιο «δημοκρατικά» μετά την εκλογή του Ζελένσκι, σε καμία περίπτωση. Σε τελική ανάλυση, διεξάγει πόλεμο ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τουλάχιστον 11 πολιτικά κόμματα έχουν αποκλειστεί μέχρι στιγμής λόγω των «φιλορωσικών» θέσεων τους. Ο Volodymyr Ishchenko, επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών (Freie Universität Berlin), έχει γράψει ότι, από το 2014, ο "φιλο-ρώσος" χρησιμοποιείται ως ετικέτα για να περιθωριοποιήσει "οποιονδήποτε ζητά την ουδετερότητα της Ουκρανίας".
Στο προαναφερθέν άρθρο, ο Denl συνεχίζει να αναγνωρίζει επίσης τη διαβόητη «έλλειψη δικαστικής ανεξαρτησίας», «έλλειψη κυβερνητικής διαφάνειας» και «ενδημική επίσημη διαφθορά» (σύμφωνα με αναφορές του Freedom House) ως άλλους λόγους για τους οποίους «έστρεψε την Ουκρανία περαιτέρω στο ΝΑΤΟ». Η τροχιά τώρα είναι πρόωρη» - και τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα όσον αφορά τα πολιτικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πιο συγκεκριμένοι λόγοι ενάντια στην ένταξη της Ουκρανίας στην Ατλαντική συμμαχία. Ο Justin Logan (Διευθυντής Άμυνας και Σπουδών Εξωτερικής Πολιτικής του Ινστιτούτου Cato) και ο Joshua Shifrinson (Αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Maryland) υποστηρίζουν ότι «η διατήρηση της Ουκρανίας εκτός ΝΑΤΟ» θα αντικατοπτρίζει τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεδομένου του γεγονότος πως η Ουάσιγκτον σήμερα αντιμετωπίζει «δημοσιονομικές πιέσεις στο εσωτερικό, μια σοβαρή πρόκληση για τη θέση της στην Ασία και την προοπτική κλιμάκωσης και διάβρωσης της αξιοπιστίας έναντι της Μόσχας».
Ενώ ο ίδιος ο αμερικανικός στρατός έχει έλλειψη νεοσύλλεκτων και η Ουάσιγκτον στέλνει συνεχώς τόνους όπλων, πυρομαχικών και πολλά μετρητά στην Ουκρανία, η ένταξη του Κιέβου θα κλιμακώσει το κόστος σε τέτοιο σημείο που, υποστηρίζουν οι Logan και Shifrinson, καλώντας την Ουκρανία να ενταχθεί στη συμμαχία». θα επιδεινώσει το χάσμα μεταξύ των δεσμεύσεων της συμμαχίας και των δυνατοτήτων της».
Αυτή δύσκολα θα ήταν η πρώτη φορά που η Ουάσιγκτον προδίδει ή εγκαταλείπει έναν σύμμαχο σε κάθε περίπτωση. Συνοψίζοντας, όταν όλα ειπωθούν και γίνουν, η Ουκρανία μπορεί τελικά να μην έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ - καθώς το κόστος είναι πολύ υψηλό και υπερτερεί των οφελών, από την πλευρά της Δύσης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr