 |
| pixabay / padrinan |
MICHAEL HUDSON - unz.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Έχοντας προικίσει τον κοσμοπολίτικο Ναό των Δελφών της περιοχής με σημαντικό ασήμι και χρυσό, ο Κροίσος ρώτησε το Μαντείο του εάν θα είχε επιτυχία στην κατάκτηση που είχε σχεδιάσει. Η ιέρεια της Πυθίας απάντησε: «Αν πάτε στον πόλεμο εναντίον της Περσίας, θα καταστρέψετε μια μεγάλη αυτοκρατορία».
Ο Κροίσος λοιπόν ξεκίνησε να επιτεθεί στην Περσία το 547 π.Χ. βαδίζοντας προς τα ανατολικά, επιτέθηκε στο υποτελές κράτος της Περσίας τη Φρυγία. Ο Κύρος πραγματοποίησε μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση για να διώξει τον Κροίσο πίσω, νικώντας τον στρατό του Κροίσου, αιχμαλωτίζοντας τον και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να αρπάξει το χρυσό της Λυδίας για να εισαγάγει το δικό του περσικό χρυσό νόμισμα. Έτσι ο Κροίσος όντως κατέστρεψε μια μεγάλη αυτοκρατορία, αλλά ήταν δική του.
Γρήγορα προς τα εμπρός στη σημερινή προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να επεκτείνει την αμερικανική στρατιωτική ισχύ εναντίον της Ρωσίας και, πίσω από αυτήν, της Κίνας. Ο πρόεδρος ζήτησε συμβουλές από το σημερινό ανάλογο με το μαντείο των Δελφών της αρχαιότητας: τη CIA και τις συμμαχικές της δεξαμενές σκέψης. Αντί να προειδοποιούν για την ύβρι, ενθάρρυναν το όνειρο των νεοσυντηρητικών πως η επίθεση στη Ρωσία και την Κίνα θα παγιώσει τον έλεγχο των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία, επιτυγχάνοντας το Τέλος της Ιστορίας.
Έχοντας οργανώσει ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν τον στρατό πληρεξουσίου του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, δίνοντας όπλα στην Ουκρανία για να πολεμήσει εναντίον του ρωσόφωνου πληθυσμού της και να μετατρέψει τη ρωσική ναυτική βάση της Κριμαίας σε φρούριο του ΝΑΤΟ. Αυτή η φιλοδοξία σε επίπεδο Κροίσου είχε ως στόχο να σύρει τη Ρωσία στη μάχη και να εξαντλήσει την ικανότητά της να αμυνθεί, να καταστρέψει την οικονομία της στη διαδικασία και την ικανότητά της να παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στην Κίνα και σε άλλες χώρες που στοχεύουν στην αναζήτηση αυτοεξάρτησης ως εναλλακτική λύση στην ηγεμονία των ΗΠΑ.
Μετά από οκτώ χρόνια πρόκλησης, ετοιμάστηκε εμφανώς μια νέα στρατιωτική επίθεση σε Ρωσόφωνους Ουκρανούς, έτοιμη να οδηγηθεί προς τα ρωσικά σύνορα το Φεβρουάριο του 2022. Η Ρωσία προστάτεψε τους συνανθρώπους της ρωσόφωνους από περαιτέρω εθνοτική βία, εγκαινιάζοντας τη δική της Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ κατέλαβαν αμέσως τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας που διατηρούνται στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική και απαίτησαν από όλες τις χώρες να επιβάλουν κυρώσεις κατά των εισαγωγών ρωσικής ενέργειας και σιτηρών, ελπίζοντας ότι αυτό θα συνέτριβε τη συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου. Το Delphic State Department περίμενε ότι αυτό θα αναγκάσει τους Ρώσους καταναλωτές να εξεγερθούν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν, επιτρέποντας στους ελιγμούς των ΗΠΑ να εγκαταστήσουν μια πελατειακή ολιγαρχία όπως αυτή που είχε καλλιεργήσει τη δεκαετία του 1990 υπό τον Πρόεδρο Γέλτσιν.
Ένα υποπροϊόν αυτής της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία ήταν να κλειδώσει τον έλεγχο της Αμερικής στους δυτικοευρωπαϊκούς δορυφόρους της. Ο στόχος αυτής της ενδοΝΑΤΟϊκής αναδρομής ήταν να αποκλείσει το όνειρο της Ευρώπης να επωφεληθεί από στενότερες εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις με τη Ρωσία ανταλλάσσοντας τις βιομηχανικές της κατασκευές με ρωσικές πρώτες ύλες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτροχιάσαν αυτή την προοπτική ανατινάζοντας τους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream, αποκόπτοντας τη Γερμανία και άλλες χώρες από την πρόσβαση σε φθηνό ρωσικό αέριο. Αυτό άφησε την ηγετική οικονομία της Ευρώπης να εξαρτάται από το υψηλότερου κόστους Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο των ΗΠΑ (LNG).
Εκτός από την ανάγκη επιδότησης του εγχώριου ευρωπαϊκού φυσικού αερίου για την αποφυγή εκτεταμένης αφερεγγυότητας, μεγάλο μέρος των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard, των αμερικανικών πυραύλων Patriot και άλλων «θαυματουργών όπλων» του ΝΑΤΟ καταστρέφονται στη μάχη κατά του ρωσικού στρατού. Έχει γίνει σαφές ότι η στρατηγική των ΗΠΑ δεν είναι απλώς να «πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό», αλλά να πολεμήσουν μέχρι το τελευταίο άρμα, πύραυλο και άλλα όπλα που διαγράφονται από τα αποθέματα του ΝΑΤΟ.
Αυτή η εξάντληση των όπλων του ΝΑΤΟ αναμενόταν να δημιουργήσει μια τεράστια αγορά αντικατάστασης για να εμπλουτίσει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Αμερικής. Στους πελάτες του ΝΑΤΟ λέγεται να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο 3 ή και στο 4 τοις εκατό του ΑΕΠ. Ωστόσο, η αδύναμη απόδοση των αμερικανικών και γερμανικών όπλων στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας μπορεί να κατέρριψε αυτό το όνειρο, ενώ οι οικονομίες της Ευρώπης βυθίζονται στην ύφεση. Και με τη βιομηχανική οικονομία της Γερμανίας να έχει αναστατωθεί από τη διακοπή του εμπορίου της με τη Ρωσία, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε στην εφημερίδα Die Welt στις 16 Ιουνίου 2023 πως η χώρα του δεν έχει την πολυτέλεια να πληρώσει περισσότερα χρήματα στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο έχει εδώ και καιρό ήταν ο μεγαλύτερος συνεισφέρων.
Χωρίς οι γερμανικές εξαγωγές να υποστηρίζουν τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ, το νόμισμα θα δεχτεί πίεση έναντι του δολαρίου καθώς η Ευρώπη αγοράζει LNG και το ΝΑΤΟ αναπληρώνει τα εξαντλημένα αποθέματά του όπλων αγοράζοντας νέα όπλα από την Αμερική. Μια χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία θα συμπιέσει την αγοραστική δύναμη της ευρωπαϊκής εργασίας, ενώ η μείωση των κοινωνικών δαπανών για την πληρωμή του επανεξοπλισμού και την παροχή επιδοτήσεων φυσικού αερίου βυθίζει την ήπειρο σε ύφεση.
Μια εθνικιστική αντίδραση ενάντια στην κυριαρχία των ΗΠΑ αυξάνεται σε όλη την ευρωπαϊκή πολιτική, και αντί η Αμερική να κλειδώσει τον έλεγχό της στην ευρωπαϊκή πολιτική, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να καταλήξουν να χάσουν – όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά κυρίως σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο. Αντί να μετατρέψει το ρωσικό «ρούβλι σε συντρίμμια», όπως υποσχέθηκε ο Πρόεδρος Μπάιντεν, το εμπορικό ισοζύγιο της Ρωσίας εκτινάχθηκε στα ύψη και η προσφορά χρυσού της αυξήθηκε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα αποθέματα χρυσού άλλων χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις στοχεύουν τώρα να αποδολαριοποιήσουν τις οικονομίες τους.
Είναι η αμερικανική διπλωματία που διώχνει την Ευρασία και τον Παγκόσμιο Νότο από την τροχιά των ΗΠΑ. Η υβριστική ορμή της Αμερικής για μονοπολική παγκόσμια κυριαρχία θα μπορούσε να είχε εξαρθρωθεί τόσο γρήγορα μόνο από μέσα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν-Μπλίνκεν-Νούλαντ έκανε αυτό που ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε ο Κινέζος Πρόεδρος Σι θα μπορούσαν να ελπίζουν πως θα πετύχουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κανένας από τους δύο δεν ήταν διατεθειμένος να ρίξει το γάντι και να δημιουργήσει μια εναλλακτική λύση στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων με επίκεντρο τις ΗΠΑ. Αλλά οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας και της Κίνας είχαν ως αποτέλεσμα προστατευτικούς δασμολογικούς φραγμούς για να εξαναγκάσουν την αυτάρκεια σε αυτό που ο διπλωμάτης της ΕΕ Josep Borrell αποκαλεί τον κόσμο «ζούγκλα» έξω από τον «κήπο» των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ.
Αν και ο Παγκόσμιος Νότος και άλλες χώρες παραπονιούνται για την κυριαρχία των ΗΠΑ από τη Διάσκεψη των Αδέσμευτων Εθνών του Μπαντούνγκ το 1955, δεν έχουν κρίσιμη μάζα για να δημιουργήσουν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. Αλλά η προσοχή τους έχει συγκεντρωθεί τώρα από την κατάσχεση των επίσημων αποθεμάτων της Ρωσίας σε δολάρια στις χώρες του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ. Αυτό διέλυσε την σκέψη του δολαρίου ως ενός ασφαλούς μέσου για τη διατήρηση των διεθνών αποταμιεύσεων. Η προηγούμενη κατάσχεση από την Τράπεζα της Αγγλίας των αποθεμάτων χρυσού της Βενεζουέλας που φυλάσσονται στο Λονδίνο – υποσχόμενη να τα δωρίσει σε οποιονδήποτε μη εκλεγμένο αντίπαλο του σοσιαλιστικού καθεστώτος της ορίζουν οι διπλωμάτες των ΗΠΑ – δείχνει πώς η στερλίνα και το ευρώ καθώς και το δολάριο έχουν οπλοποιηθεί. Και παρεμπιπτόντως, τι έγινε με τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης;
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες αποφεύγουν να σκεφτούν αυτό το σενάριο. Βασίζονται στο μοναδικό πλεονέκτημα που έχουν να προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να αποφύγει να τους βομβαρδίσει, από τη διοργάνωση μιας έγχρωμης επανάστασης έως τον «Πινοσέτ» τους από το National Endowment for Democracy ή να εγκαταστήσει ένα νέο «Γέλτσιν» που δίνει την οικονομία σε μια πελατειακή ολιγαρχία.
Αλλά η αποχή από μια τέτοια συμπεριφορά είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει η Αμερική. Έχει αποβιομηχανοποιήσει τη δική της οικονομία και η ιδέα της για ξένες επενδύσεις είναι να χαράξει ευκαιρίες αναζήτησης μονοπωλίου-ενοικίου συγκεντρώνοντας τα τεχνολογικά μονοπώλια και τον έλεγχο του εμπορίου πετρελαίου και σιτηρών στα χέρια των ΗΠΑ, σαν να είναι οικονομική αποδοτικότητα, όχι αναζήτηση ενοικίου.
Αυτό που έχει συμβεί είναι μια αλλαγή στη συνείδηση. Βλέπουμε την Παγκόσμια Πλειοψηφία να προσπαθεί να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και ειρηνικά διαπραγματευόμενη επιλογή για το τι είδους διεθνή τάξη θέλει. Ο στόχος τους δεν είναι απλώς να δημιουργήσουν εναλλακτικές λύσεις στη χρήση των δολαρίων, αλλά μια ολόκληρη νέα σειρά θεσμικών εναλλακτικών λύσεων έναντι του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, του συστήματος εκκαθάρισης τραπεζών SWIFT, του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και ολόκληρης της σειράς ιδρυμάτων που κατέλαβαν Αμερικανοί διπλωμάτες από τα Ηνωμένα Έθνη.
Το αποτέλεσμα θα είναι πολιτισμικό σε εύρος. Δε βλέπουμε το τέλος της ιστορίας, αλλά μια νέα εναλλακτική λύση στο νεοφιλελεύθερο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό με επίκεντρο τις ΗΠΑ και τα άχρηστα οικονομικά της ιδιωτικοποίησης, τον ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργασία και την ιδέα ότι το χρήμα και η πίστωση θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν στα χέρια μιας στενής οικονομικής τάξης, είναι μια δημόσια υπηρεσία κοινής ωφέλειας για τη χρηματοδότηση των οικονομικών αναγκών και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου.
Η ειρωνεία είναι ότι ο ιστορικός ρόλος της Αμερικής ήταν πως, αν και η ίδια δεν μπόρεσε να οδηγήσει τον κόσμο προς τα εμπρός σε αυτές τις γραμμές, οι προσπάθειές της να κλειδώσει τον κόσμο σε ένα αντιθετικό αυτοκρατορικό σύστημα κατακτώντας τη Ρωσία στις πεδιάδες της Ουκρανίας και προσπαθώντας να απομονώσει την τεχνολογία της Κίνας από το σπάσιμο της προσπάθειας των ΗΠΑ για το μονοπώλιο της πληροφορικής ήταν οι μεγάλοι καταλύτες που ώθησαν την παγκόσμια πλειοψηφία σε αυτές τις γραμμές.