 |
| Το λόμπι της εισόδου του PMC Wagner Centre στην Αγία Πετρούπολη |
MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Κανείς δεν ενδιαφέρεται να εξηγήσει ποιες είναι αυτές οι «ρωγμές», αλλά το αφήγημα δείχνει ότι η Ρωσία οδεύει προς την κατάρρευση. Σύμφωνα με τον Τραμπ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να ήταν «κάπως αποδυναμωμένος», δημιουργώντας μια ευκαιρία για τις ΗΠΑ να μεσολαβήσουν για μια ειρηνευτική διευθέτηση στην Ουκρανία.
Ο Τραμπ επικεντρώθηκε στον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία και πρότεινε εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία ως μέρος μιας διευθέτησης, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα στο έδαφος. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι απίθανο να δώσει συνέχεια.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι παρατηρήσεις την 1η Ιουλίου σε μια διάλεξη στο Ίδρυμα Ditchley στο Oxfordshire, μια τελετουργική κομητεία στη Νοτιοανατολική Αγγλία, από τον διευθυντή της CIA William Burns παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά, καθώς το φόντο είναι τα πεδία μάχης της Ουκρανίας. Η «αντεπίθεση» του Κιέβου, πολύ ενάντια στις επιθυμίες του και σχεδόν εξ ολοκλήρου λόγω της πίεσης της Ουάσιγκτον, παραπαίει και υπογραμμίζει την καταστροφική πολιτικοστρατιωτική ήττα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, ο Μπερνς υποστήριξε ευθαρσώς: «Ο πόλεμος του Πούτιν ήταν ήδη μια στρατηγική αποτυχία για τη Ρωσία – οι στρατιωτικές της αδυναμίες αποκαλύφθηκαν. Η οικονομία της έχει υποστεί σοβαρές ζημιές για τα επόμενα χρόνια. Το μέλλον της ως μικρότερος εταίρος και οικονομική αποικία της Κίνας διαμορφώνεται από τα λάθη του Πούτιν. Οι ρεβανσιστικές του φιλοδοξίες αμβλύνθηκαν από ένα ΝΑΤΟ που έγινε μόνο μεγαλύτερο και ισχυρότερο».
Κάθε ένας από τους ισχυρισμούς του Μπερνς είναι συζητήσιμος. Και πάλι, βλέπει την απόπειρα πραξικοπήματος του Prigozgin ως «ένα καυστικό κατηγορητήριο για την ψευδή λογική του Κρεμλίνου για την εισβολή του στην Ουκρανία και για τη διεξαγωγή του πολέμου από τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία… Η δυσαρέσκεια με τον πόλεμο θα συνεχίσει να ροκανίζει τη ρωσική ηγεσία… Αυτή η δυσαρέσκεια δημιουργεί μια μοναδική ευκαιρία για εμάς στη CIA, στον πυρήνα μας μιας ανθρώπινης υπηρεσίας πληροφοριών. Δεν το αφήνουμε να πάει χαμένο (καυχιόμαστε για μια νέα προσπάθεια της CIA για στρατολόγηση Ρώσων πρακτόρων μέσω Διαδικτύου)».
Ο Μπερνς, ενώ υπηρετούσε ως σύμβουλος στην πρεσβεία της Μόσχας, χειρίστηκε την αιματηρή εξέγερση στην Τσετσενία (τροφοδοτούμενη από τη CIA). Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να διαφωνεί με την ιστορική αλήθεια που υπενθύμισε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ τις προάλλες: «Η Ρωσία αναδεικνύεται πάντα πιο ανθεκτική και ισχυρότερη μετά από οποιεσδήποτε δυσκολίες — και είναι δύσκολο να την ονομάσουμε (την εξέγερση του Πριγκόζιν) κάτι περισσότερο από δυσκολία. . Επιπλέον, νιώθουμε ήδη ότι η διαδικασία έχει ξεκινήσει».
Εκείνοι που κατασκευάζουν ψευδείς και ιδιοτελείς αφηγήσεις συχνά διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν καταναλωτές τους. Η ημιτελής δουλειά της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης αναζωπύρωσε την αμερικανική διπλωματία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο σχέδιο περικύκλωσης και αναστολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η άλλη πλευρά του ήταν η προσπάθεια να μετατραπεί σταδιακά η Ουκρανία σε ένα αντι-ρωσικό κράτος και η κακοσχεδιασμένη απόφαση της κυβέρνησης Κλίντον για την επέκταση του ΝΑΤΟ στα εδάφη της συμμαχίας του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Όντας από πρώτο χέρι μάρτυρας αυτών των στρατηγικών σφαλμάτων, ο Μπερνς είναι σε θέση να υπενθυμίσει στον Πρόεδρο Μπάιντεν ότι η συνωμοσία της CIA για την προώθηση της απόσχισης στο Βόρειο Καύκασο και την υπονόμευση της ενότητας και της ακεραιότητας της νεοσύστατης Ρωσικής Ομοσπονδίας, της αμερικανικής παρέμβασης στην Ουκρανία και τη Γεωργία, ο διαμελισμός της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η επέκταση του ΝΑΤΟ — όλα αυτά καταπάτησαν τα νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας, τα οποία τελικά δημιούργησαν έναν αντίπαλο από τη Ρωσία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αλλά ο Μπερνς ρίχνει όλη την ευθύνη στον Πούτιν, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία το 2000.
Εφόσον μια τέτοια κατοχυρωμένη πνευματική και ηθική ανεντιμότητα διαποτίζει την αμερικανική σκέψη, πώς μπορεί να υπάρξει ένας γνήσιος διάλογος ΗΠΑ-Ρωσίας με αμοιβαίο σεβασμό;
Ο Τραμπ έθεσε την υπόθεση Βάγκνερ στη σωστή προοπτική. Πράγματι, ο Πούτιν μπορεί να έχει γίνει «κάπως πιο αδύναμος», αλλά αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι ο Prigozhin καλλιέργησε μια ορισμένη οπτική που υπαινίσσεται την εγγύτητα με τον Πούτιν και την εκμεταλλεύτηκε για να συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο και να επιδοθεί σε κάθε είδους κακόβουλες δραστηριότητες. Το λάθος του Πούτιν έγκειται στην αποτυχία του να ορίσει με σαφήνεια την ανάρμοστη συμπεριφορά και αυτό τον έχει «κάπως αποδυναμώσει».
Από την άλλη πλευρά, αυτό το φαινόμενο είναι ενδημικό σε όλα τα πολιτικά συστήματα από πάνω προς τα κάτω, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, όπου κανείς δεν είναι σε θέση να διασταυρώσει την ακρίβεια των ισχυρισμών του καλούντος ότι είναι ενσωματωμένος στην πηγή της λήψης αποφάσεων .
Σε τελική ανάλυση, ο Πούτιν είναι υπόλογος στους πολίτες. Θυμάστε πώς «οπισθοχώρησε» στις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος το 2018; Σύμφωνα με πληροφορίες, το Κρεμλίνο έχει αρχίσει να προετοιμάζεται για την προεδρική εκστρατεία του 2024, επομένως, ο χειρισμός της προδοσίας του Πριγκόζιν από τον Πούτιν θα παρακολουθείται στενά τους επόμενους μήνες.
Η ουσία είναι πως ο Πούτιν πέτυχε έξοχα να αποτρέψει τη μαζική αιματοχυσία που η CIA φέρεται να είχε προβλέψει ως επικείμενη στις άκρως απόρρητες ενημερώσεις της προς τους Αμερικανούς νομοθέτες εν αναμονή της απόπειρας πραξικοπήματος του Πριγκόζιν.
Η Wall Street Journal δημοσίευσε σήμερα μια εξαντλητική δημοσίευση με τίτλο: Η εταιρική εξαγορά της Βάγκνερ από τον Πούτιν, η οποία δείχνει ότι το ρωσικό κράτος έχει ήδη προβολέα στις προηγούμενες και τις δαιδαλώδεις δραστηριότητες της τεράστιας επιχειρηματικής αυτοκρατορίας που δημιούργησε ο Πριγκόζιν.
Το περιοδικό εκτιμά ότι ο Prigozhin «έχτισε μια από τις πιο περίπλοκες και ακαταλόγιστες εταιρικές δομές του κόσμου, ένα βαρύτατο spidergram εκατοντάδων εταιρειών στη Ρωσία και σε άλλες δικαιοδοσίες που συχνά πλήρωναν χιλιάδες εργάτες, μισθοφόρους, μάγειρες, γεωλόγους εξόρυξης και τρολ των ΜΜΕ σε μετρητά. Πολλές από τις συμφωνίες που έκλεισαν εταιρείες που συνδέονταν με την Βάγκνερ με αφρικανικές κυβερνήσεις ήταν ανεπίσημες, βασισμένες στο λαθρεμπόριο και τις παράνομες μεταφορές και τις διαπραγματεύτηκε προσωπικά ο ίδιος ο Prigozhin… Ο Prigozhin είχε μεταβιβάσει ορισμένες από τις μετοχές του σε υπαλλήλους τις εβδομάδες πριν από την ανταρσία, δυνητικά καθιστώντας τις ακόμα πιο περίπλοκες για να τις κατασχέσει η κυβέρνηση».
Πώς ευθύνεται ο Πούτιν για όλα αυτά; Ο Πρόεδρος Μπάιντεν αρνείται να λογοδοτήσει ακόμη και για τις σκοτεινές επιχειρηματικές συναλλαγές του γιου του! Αυτό που παραβλέπει ο Μπερνς είναι ότι ο ρωσικός λαός είναι κεφάλι και ώμος πάνω από το αμερικανικό κοινό όσον αφορά την πολιτική ευρυμάθεια - μια κληρονομιά των εξαιρετικών υψών του κοινωνικού σχηματισμού στη σοβιετική εποχή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η οργουελική λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης που συμβαίνει σήμερα στην Αμερική δεν μπορεί να λειτουργήσει στη ρωσική κοινωνία όπου οι άνθρωποι είναι αρκετά μορφωμένοι για να σταχυολογούν γεγονότα - σε αντίθεση με τον ευκολόπιστο μέσο Αμερικανό.
Ο ρωσικός λαός δεν έχει χαμένη αγάπη για τους ολιγάρχες και θα υποστηρίξει συντριπτικά τις κινήσεις του Κρεμλίνου να φέρει τον Πριγκόζιν στη δικαιοσύνη. Ομοίως, δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα τμήματα της ρωσικής κοινωνίας έχουν συσπειρωθεί πίσω από τον Πούτιν που σκόρπισε τους πραξικοπηματίες χωρίς αίμα. Η γουέστερν προσπάθεια να απεικονίσει τον Πριγκόζιν ως κάποια χαρισματική φιγούρα με μαζική βάση είναι όλη μια ανοησία.
Τέτοιο χαιρεκακία μπορεί μόνο να θολώσει την ορθολογική σκέψη. Ο Τραμπ δεν ήταν διπλωμάτης καριέρας που ειδικευόταν στη Ρωσία, αλλά η διαισθητική του γνώση ένιωθε ότι άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για την κυβέρνηση Μπάιντεν να φ΄ςρει την κρίση στην Ουκρανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων - που σημαίνει ότι το ρωσικό κράτος και ο Πούτιν είναι εδώ για να μείνουν και να κάνουν μια αυθεντική συνομιλία.
Το μόνο καλό μέρος της ομιλίας του Μπερνς είναι ότι απέφυγε να καυχηθεί πως νίκησε τη Ρωσία. Ο πόλεμος μεσολάβησης αποδεικνύεται αποτυχία και τώρα η CIA επιστρέφει στα πιο πράσινα λιβάδια της εσωτερικής ανατροπής της Ρωσίας. Για το σκοπό αυτό, μια νέα αφήγηση αντικαθιστά την απαξιωμένη της στρατιωτικής ήττας της Ρωσίας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αποκαλύψει άσχημα τη ρηχή κατανόηση της Ρωσίας από τη CIA.
Ο Μπερνς χαρακτηρίζει τη Ρωσία ως «τον εύφλεκτο συνδυασμό παραπόνων, φιλοδοξιών και ανασφάλειας που ενσαρκώνει ο Πούτιν». Λέει ότι η Ρωσία «μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι οι φθίνουσες δυνάμεις μπορεί να είναι τουλάχιστον εξίσου ανατρεπτικές με τις ανερχόμενες». Γεια σας, πού βάζει αυτό τις ΗΠΑ στη σειρά; Ανάμεσα στους «ανερχόμενους»;