Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ωστόσο, αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα του μανιασμένου ρωσοφοβικού πληροφοριακού πολέμου που στοχεύει να παρουσιάσει τον ευρασιατικό γίγαντα ως υποτιθέμενο «τεχνολογικά καθυστερημένο». Και όμως, αφού η αεροπορία μεγάλης εμβέλειας και τακτικής της Μόσχας, καθώς και οι ναυτικές και επίγειες μονάδες, πέρασαν ολόκληρη την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO) εξαπολύοντας χτυπήματα υψηλής ακρίβειας χρησιμοποιώντας προηγμένα PGM που κυριολεκτικά κανένας άλλος δεν έχει (Ηνωμένων Πολιτειών συμπεριλαμβανομένων), η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας έπρεπε απλώς να παραδεχτεί ότι κάτι δεν ήταν σοβαρό με την εκτίμησή της για την τεχνολογική και βιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας. Η τελευταία θα έπρεπε να είχε καταστραφεί από τις δυτικές κυρώσεις πριν από ενάμιση περίπου χρόνο.
Κι όμως, στέκεται ακόμα. Η απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό δόθηκε πρόσφατα από το CSIS (Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών), μια δεξαμενή σκέψης με έδρα την Ουάσιγκτον, η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο επιφανών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την εκτίμησή της, η Μόσχα είναι εξαιρετικά απίθανο να ξεμείνει από PGM και άλλα όπλα μεγάλης εμβέλειας υψηλής ακρίβειας, είτε για την ίδια είτε για τους πολυάριθμους εξαγωγικούς πελάτες της. Παραδόξως, χωρίς αμφισημία ή επίστρωση ζάχαρης άχνης, ο Ian Williams, μέλος του Διεθνούς Προγράμματος Ασφάλειας και Αναπληρωτής Διευθυντής του Προγράμματος Πυραυλικής Άμυνας στο CSIS, κατέστησε απολύτως σαφές ότι θα ήταν «μη ρεαλιστικό να περιμένουμε από τη Ρωσία να ξεμείνει ποτέ από πυραύλους».
Ο συγγραφέας σημειώνει περαιτέρω ότι η Μόσχα θα είναι σε θέση να συνεχίσει να κατασκευάζει PGMs μεγάλης εμβέλειας, τα οποία θα της επιτρέψουν να διατηρήσει σταθερή ικανότητα κρούσης μεγάλης εμβέλειας, «παρά τις κυρώσεις και τους περιορισμούς εξαγωγών». Και ενώ η έκθεση του CSIS παπαγαλίζει τις συνήθεις αφηγήσεις προπαγάνδας για τη Ρωσία, όπως ότι ο στρατός της υποτίθεται πως «επιτίθεται τακτικά σε μια σειρά στρατιωτικών και πολιτικών στόχων σε όλη την Ουκρανία με δαπανηρούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς», τα ευρήματά της σίγουρα δεν πρέπει να παραβλεφθούν. Παραδέχτηκε ότι πολλοί εμπειρογνώμονες όπλων βρήκαν οριστικά στοιχεία για πρόσφατα κατασκευασμένους ρωσικούς πυραύλους κρουζ και άλλα PGM που έχουν χρησιμοποιηθεί στο SMO.
Ωστόσο, για άλλη μια φορά, η δεξαμενή σκέψης των ΗΠΑ προφανώς δεν ήθελε να αφήσει άλλη μια ευκαιρία για την καταπολέμηση του πληροφοριακού πολέμου να πάει χαμένη, οπότε ισχυρίζεται πως αυτό υποτίθεται ότι «υποδεικνύει πως το οπλοστάσιο της Ρωσίας έχει εξαντληθεί τόσο πολύ που χρησιμοποιούνται όπλα στη σύγκρουση λίγους μήνες μετά την κατασκευή». Και ενώ οι περισσότεροι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και άλλοι δυτικοί επέμειναν ότι "η ανοικοδόμηση του ρωσικού αποθέματος θα είναι πολύ πιο δύσκολη" λόγω κυρώσεων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την απόκτηση μικροτσίπ, η τελευταία έκθεση του CSIS διαψεύδει τέτοιους ισχυρισμούς, με τον συγγραφέα να παραπονιέται ότι οι εξαγωγικοί περιορισμοί δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα στη ρωσική παραγωγή πυραύλων.
"Δεν υπάρχει μεμονωμένη λύση για αυτό το πρόβλημα. Το περισσότερο, οι κυρώσεις και οι έλεγχοι των εξαγωγών μπορούν να περιορίσουν την ποσότητα και την ποιότητα των επιθετικών μέσων που μπορεί να αποκτήσει η Ρωσία", παραδέχεται η έκθεση, ενώ ταυτόχρονα παπαγαλίζει την τακτική προπαγανδιστική αφήγηση. Στη συνέχεια, ο συγγραφέας συνεχίζει με τη διανοητική γυμναστική προσπαθώντας να «εξορθολογίσει» την εν λόγω προπαγανδιστική αφήγηση σύμφωνα με την πραγματική κατάσταση στο πεδίο της μάχης, υποστηρίζοντας πως «είναι πιθανό η Ρωσία να εξαντλούσε γρήγορα το μέρος των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς που είχε αρχικά ορίσει για το SMO». Ωστόσο, παραδέχεται ότι «παρόλα αυτά, η Ρωσία συνέχισε να εκτοξεύει πυραύλους εναντίον της Ουκρανίας, ίσως αποσύροντας πυρομαχικά από άλλα θέατρα επιχείρησης», χωρίς να διευκρινίζει ποια.
Η έκθεση παραδέχεται πως η Ρωσία συνέχισε να παράγει πυραύλους κατά τη διάρκεια του SMO και ότι τα στοιχεία δείχνουν πως η πλειονότητα (ή ίσως ακόμη και όλοι) των πυραύλων κρουζ στο σημερινό της οπλοστάσιο κατασκευάστηκαν μετά την έναρξη του SMO. Ωστόσο, ο συγγραφέας επιμένει για άλλη μια φορά ότι η υποτιθέμενη «εξάντληση» των αποθεμάτων πριν από το SMO «έχει αλλάξει τη σύνθεση των σύγχρονων ρωσικών salvo χτυπημάτων» και ότι «οι ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις έχουν μετατοπιστεί από πυραυλικά συστήματα υψηλών προδιαγραφών όπως πύραυλοι κρουζ σε λιγότερο αποτελεσματικά σε λιγότερο ακριβά συστήματα χαμηλού επιπέδου όπως τα drones καμικάζι «Shahed-136 / Geranium 2».
Ωστόσο, ο συγγραφέας αποτυγχάνει να αποδεχτεί το γεγονός ότι αυτά τα συστήματα είναι απλώς πολύ πιο οικονομικά, γι' αυτό και χρησιμοποιούνται αρχικά. Η έκθεση παραδέχεται πως παρά τους περιορισμούς στις εξαγωγές, ιδιαίτερα σε κρίσιμα μικροηλεκτρονικά εξαρτήματα, η Ρωσία συνέχισε να κατασκευάζει προηγμένους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και PGM. Ωστόσο, ο συγγραφέας επιμένει ότι αυτό συμβαίνει επειδή η Ρωσία υποτίθεται πως «αγοράζει αυτά τα εξαρτήματα δυτικής παραγωγής μέσω φιλικών τρίτων». Σύμφωνα με την έκθεση, το αποτέλεσμα είναι ότι «η Ρωσία θα συνεχίσει να έχει την ικανότητα να κατασκευάζει πυραύλους και drones και θα συνεχίσει να τα χρησιμοποιεί» και πως «αυτή η πραγματικότητα δε θα αλλάξει μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος».
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr