Editorial - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουκρανία μπορεί να μοιάζει με λουτρό αίματος, όπως σημειώσαμε στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας. Όμως, προφανώς, οι δυτικές στρατιωτικές εταιρείες κολυμπούν σε μια θάλασσα κερδών και επενδύσεων στο χρηματιστήριο.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κερδοφόρας νέας επιχείρησης προέρχεται από τον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία στην Ουκρανία, ο οποίος οδεύει προς το δεύτερο έτος του. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι διπλωματικής προσπάθειας από τη Δύση ή το καθεστώς του Κιέβου που υποστηρίζει για τον τερματισμό της αιματοχυσίας.
Οι κύριοι εταιρικοί δικαιούχοι που κάνουν τρελά κέρδη στην Ουκρανία είναι μακράν οι αμερικανικές εταιρείες. Περιλαμβάνουν μεγαθήρια όπως η Lockheed Martin, η Boeing και η RTX (πρώην Raytheon). Αλλά επίσης απολαμβάνουν υψηλά κέρδη οι κατασκευαστές όπλων σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ: η BAE στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Airbus στη Γαλλία, η Ολλανδία και η Ισπανία, η Leonardo στην Ιταλία και η γερμανική Rheinmetall.
Αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν ζήτησε άλλα 24 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια που χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Είναι δύσκολο να παρακολουθείς τα χρήματα που ρέουν από τις χώρες του ΝΑΤΟ για να στηρίξουν το ναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο. Ακόμη και οι αρχές του ΝΑΤΟ δε φαίνεται να γνωρίζουν τα ακριβή νούμερα, καθώς υπάρχει κι η ανεξέλεγκτη διαφθορά που αναπόφευκτα συνδέεται με την τεράστια συγκέντρωση κεφαλαίων. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για τη συνολική βοήθεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία κυμάνθηκαν από 150 έως 200 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο το περασμένο έτος.
Αυτό που βλέπουμε είναι μια τολμηρή εκστρατεία με την οποία το αμερικανικό και το ευρωπαϊκό κοινό επιδοτούν τη διοχέτευση των χρημάτων των φορολογουμένων τους στα ταμεία των όπλων. Και δεν υπάρχει δημοκρατική επιλογή στο θέμα. Είναι ένα τετελεσμένο γεγονός. Ή, με άλλο τρόπο, εκβιασμός.
Φυσικά, επίσης, μέρος αυτής της τεράστιας απάτης είναι οι τεράστιες οικονομικές περικοπές για τον στενό κύκλο του καθεστώτος του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου μαριονέτα του, Βλαντιμίρ Ζελένσκι, και του θρασύτατου υπουργού Άμυνας, Αλεξέι Ρέζνικοφ. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 400 εκατομμύρια δολάρια έχουν μπολιαστεί στα κορυφαία μέλη του καθεστώτος από το παζάρι όπλων που εισρέει στην Ουκρανία. Ο Ρέζνικοφ έχει μάλιστα καυχηθεί ότι η χώρα του χρησιμεύει ως πεδίο δοκιμών για τα όπλα του ΝΑΤΟ.
Σχεδόν πριν από έναν αιώνα, ο πρώην στρατηγός του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ Smedley D Butler έκανε δημοφιλή τη φράση «ο πόλεμος φέρνει κέρδη» ως τίτλος του κλασικού βιβλίου του στο οποίο καταδίκαζε πώς ο αμερικανικός καπιταλισμός επωφελείται άσεμνα από τις στρατιωτικές εισβολές και τις δολοφονίες.
Η κριτική του Μπάτλερ είναι τόσο επίκαιρη σήμερα, ίσως περισσότερο, όπως φαίνεται από τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Οι αναφορές των δυτικών μέσων ενημέρωσης παραδέχονται όλο και περισσότερο –αν και άβολα– ότι ο πόλεμος είναι μια καταστροφή για το καθεστώς του Κιέβου και, κατ' επέκταση, τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Ο αριθμός των νεκρών μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων μπορεί να φτάσει τους 400.000 από τότε που ξέσπασε η σύγκρουση τον περασμένο Φεβρουάριο. Η πολυαναμενόμενη ουκρανική αντεπίθεση που ξεκίνησε στις αρχές Ιουνίου δεν είχε ως αποτέλεσμα εδαφικά κέρδη παρά τις φρικτές απώλειες και παρά την τεράστια προμήθεια όπλων, εκπαίδευσης και υλικοτεχνικής υποστήριξης του ΝΑΤΟ.
Μια αναφορά στην Washington Post αυτή την εβδομάδα δείχνει πως οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι απελπισμένοι από τον σκληρό πόλεμο και τις ατελείωτες απώλειες. Δεν βλέπουν κανένα νόημα στη συνέχιση των εχθροπραξιών δεδομένης της αποτυχίας των υποστηριζόμενων από το ΝΑΤΟ δυνάμεων να κάνουν οποιαδήποτε προέλαση εναντίον καλά οχυρωμένων ρωσικών αμυντικών γραμμών.
Ωστόσο, ενάντια σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι συνεχίζουν να τρέχουν τις βρύσες του αίματος.
Βλέπουμε ηγέτες του ΝΑΤΟ όπως ο Πολωνός Πρόεδρος Andrzej Duda αυτή την εβδομάδα να προτρέπουν για αποστολή περισσότερων όπλων στην Ουκρανία, ακόμη και αν παραδέχεται την στρατιωτική ήττα μέχρι στιγμής.
Ο Ζελένσκι και οι σύντροφοί του, δεν αποτελεί έκπληξη, απαιτούν επίσης περισσότερα όπλα του ΝΑΤΟ και ισχυρίζονται με γενναιότητα ότι δε θα διαπραγματευτούν ποτέ με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Μερικοί άνθρωποι θέλουν αυτή η σύγκρουση να συνεχιστεί λόγω της παράλογης ρωσοφοβίας τους και απλώς επειδή είναι πολύ προσοδοφόρα για δικό τους προσωπικό όφελος.
Πού οφείλεται η δημοκρατία σε αυτό; Δεν κάνει, καθόλου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι αντίθετοι στη συνέχιση της παροχής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες είναι επίσης σθεναρά αντίθετοι με την πυροδότηση ενός αιματηρού πολέμου στον οποίο τα ουκρανικά πτώματα συνεχίζουν να συσσωρεύονται ψηλότερα. Επιπλέον, η διαιώνιση αυτής της σύγκρουσης διατρέχει τον εξωφρενικό κίνδυνο να βγει εκτός ελέγχου σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, των μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου.
Στο πλαίσιο της τερατώδης κερδοσκοπίας από τη βία και το θάνατο βρίσκονται οι αυξανόμενες κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις από τη φτώχεια και την στέρηση στα δυτικά έθνη. Πέρυσι, σημειώθηκε ένας αριθμός ρεκόρ αυτοκτονιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 49.000 άνθρωποι, που προκλήθηκαν από αυξανόμενη οξεία υλική και ψυχολογική δυσφορία. Παρά τις τεράστιες ακάλυπτες βασικές ανθρώπινες ανάγκες στις δικές τους κοινωνίες, οι ελίτ δυτικοί ηγέτες επέλεξαν να δώσουν προτεραιότητα στην πυροδότηση ενός πολέμου με αντιπροσώπους με τη Ρωσία. Η βοήθεια για την Ουκρανία αυτή την εβδομάδα που ζήτησε η κυβέρνηση Μπάιντεν υπερβαίνει τη δέσμευση της κυβέρνησής του για να βοηθήσει την πολιτεία της Χαβάης στον Ειρηνικό των ΗΠΑ και άλλες πολιτείες της αμερικανικής πατρίδας που καταστράφηκαν από τις καταιγίδες και τις πυρκαγιές αυτό το καλοκαίρι.
Το ακόμη πιο απεχθές, η σύγκρουση στην Ουκρανία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν τα δυτικά κράτη είχαν δεσμευτεί με τη Ρωσία για να επιλύσουν τις γεωστρατηγικές ανησυχίες της για την ασφάλεια σχετικά με την επί δεκαετίες επέκταση του ΝΑΤΟ και την υπό τις ΗΠΑ επιδείνωση των συνθηκών ελέγχου των εξοπλισμών. Είναι ακόμη δυνατό να τερματιστεί αυτή η σύγκρουση αμέσως, εάν δοθεί προτεραιότητα στη διπλωματία.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι λακέδες τους δεν έχουν δείξει καμία ώθηση για διπλωματία. Έχουν μεθύσει από τις παραληρητικές προπαγανδιστικές αφηγήσεις τους σχετικά με την «υπεράσπιση της Ουκρανίας από τη ρωσική επιθετικότητα». Η ρωσοφοβία μεταξύ των δυτικών πολιτικών και μέσων ενημέρωσης έχει γίνει τόσο ενδημική που φαίνεται αδύνατο να επικρατήσει οποιαδήποτε λογική σκέψη. Τα δυτικά ΜΜΕ λογοκρίνουν κατάφωρα οποιεσδήποτε αναφορές δείχνουν τη ναζιστική φύση του καθεστώτος του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένου του λεγόμενου Εβραίου προέδρου του που επαινεί τους Ουκρανούς συνεργάτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο ναζιστικό ολοκαύτωμα.
Δυστυχώς, επίσης, τα αστρονομικά κέρδη από τον πόλεμο στην Ουκρανία αποτελούν πρωταρχικό εμπόδιο για οποιαδήποτε ειρηνική διευθέτηση. Οι δυτικές εταιρείες όπλων είναι από τις ομάδες λόμπι με τη μεγαλύτερη επιρροή που μπορούν να αγοράσουν τις ψήφους των νομοθετών. Το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα (MIC) ελέγχει αποτελεσματικά την κυβερνητική πολιτική και τις αφηγήσεις των μέσων ενημέρωσης στα δυτικά κράτη. Η κακή επιρροή όπως παρατηρήθηκε από τον Smedley Butler τη δεκαετία του 1930 και αργότερα από τον Dwight Eisenhower στη δεκαετία του 1960 είναι ακόμη πιο ισχυρή και ύπουλη σήμερα. Το MIC έχει πολλαπλάσια περισσότερα επίπεδα και διαστάσεις σε αυτό τώρα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για όλες τις δυτικές καπιταλιστικές οικονομίες. Αυτές οι οικονομίες είναι στην πραγματικότητα οικονομίες πολέμου, που διευθύνονται από και για εταιρείες όπλων που κυριαρχούν στην πολιτική και στο δημόσιο διάλογο μέσω της διαφήμισης στα εταιρικά μέσα ενημέρωσης και της χρηματοδότησης δεξαμενών σκέψης. Εν συντομία,
Η συνέχιση της αιματοχυσίας και της καταστροφής στην Ουκρανία είναι εξαχρείωση. Αλλά, δυστυχώς, θα συνεχιστεί γιατί οι δυτικές δυνάμεις που την οδηγούν δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο. Είναι κλεισμένοι σε ένα εθιστικό σφαγείο που αψηφά κάθε ηθική, νομιμότητα και δημοκρατική αρχή.
Δε φαίνεται να υπάρχει άλλος τρόπος από το να τελειώσει αυτός ο πόλεμος από τη Ρωσία, παρά εξαλείφοντας εντελώς το ναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο. Όταν η αντεπίθεση του ΝΑΤΟ τελικά αρχίσει να παραπαίει σύντομα, η Ρωσία χρειάζεται να συντρίψει το ναζιστικό καθεστώς μια για πάντα. Οι δυτικές δυνάμεις και η κλίκα τους στο Κιέβο είναι ανίκανες και ανάξιες για οποιοδήποτε άλλο τρόπο.