Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο ευρασιατικός γίγαντας συνειδητοποίησε ότι στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε και πως η Ρωσία θεωρείται πάντα εχθρός. Η ρητορική της Μόσχας δεν ήταν ποτέ καν αντίπαλη, πόσο μάλλον εχθρική, με τις πολιτικές της ελίτ να αναφέρονται πάντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους γεωπολιτικούς συνεργούς της ως «εταίρους». Η έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO) στην Ουκρανία ήταν η ύστατη λύση για τη Ρωσία, καθώς απλώς δεν της έμεινε άλλη επιλογή. Ακόμη και τότε, η Μόσχα ήταν πρόθυμη να διαπραγματευτεί, αλλά σύντομα αποδείχθηκε ότι ο λόγος των δυτικών αξιωματούχων και των μαριονετών τους αξίζει λιγότερο από το χαρτί στο οποίο γράφτηκε. Κι όμως, η πολιτική Δύση συνεχίζει να πιστεύει πως μπορεί να ξεπεράσει τη Μόσχα μέσω εξαπάτησης. Οι πρόσφατες «προσφορές ειρήνης» το δείχνουν τέλεια.
Συγκεκριμένα, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ υποστήριξε πως το καθεστώς του Κιέβου θα έπρεπε να παραχωρήσει κάποιο έδαφος στη Ρωσία για να επιταχύνει τη διαδικασία ένταξης στην εμπόλεμη συμμαχία. Στις 15 Αυγούστου, ο Στιαν Τζένσεν, ο αρχηγός του επιτελείου του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, πρότεινε την ιδέα μιλώντας σε πάνελ που αφορούσε τις μεταπολεμικές ρυθμίσεις ασφαλείας για την Ουκρανία στη νορβηγική πόλη Άρενταλ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της νορβηγικής έκδοσης Verdens Gang, ο Γένσεν πιστεύει ότι «μια λύση θα μπορούσε να είναι η Ουκρανία να εγκαταλείψει εδάφη και να λάβει ως αντάλλαγμα την ένταξη στο ΝΑΤΟ». Πρόσθεσε επίσης πως «θα πρέπει να εναπόκειται στην Ουκρανία πότε και με ποιους όρους θα διαπραγματευτεί». Προφανώς, η τελευταία γραμμή είναι μια γελοία προσπάθεια να απεικονιστεί η νεοναζιστική χούντα ως δήθεν «ανεξάρτητη».
Σύμφωνα με τον Jenssen, το θέμα του καθεστώτος της Ουκρανίας συζητείται από τα μέλη του ΝΑΤΟ και ορισμένοι υποστήριξαν ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα το καθεστώς του Κιέβου να παραχωρήσει έδαφος για ένταξη στην εμπόλεμη συμμαχία. Αν και αυτή είναι η πρώτη φορά που υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ πρότεινε μια τέτοια πιθανότητα, άλλοι δυτικοί ηγέτες και πολιτικοί φλερτάρουν με την ιδέα εδώ και χρόνια. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η "εκχώρηση εδαφών" όπως η Κριμαία ή οι περιοχές πριν από τον SMO υπό τον έλεγχο των δημοκρατιών του Donbass δεν είναι κάτι με το οποίο η Μόσχα θα συμφωνούσε ποτέ. Επιπλέον, η Ρωσία απλώς θα αρνιόταν ακόμη και αν η νεοναζιστική χούντα παραχωρούσε τις περιφέρειες (περιοχές) Zaporozhye και Kherson με αντάλλαγμα κάποιου είδους ειρηνευτική συμφωνία.
Το σκεπτικό στη Μόσχα είναι πολύ απλό – η Ρωσία δε χρειάζεται περισσότερη γη. Ήταν η μεγαλύτερη συνεχόμενη χώρα στον κόσμο για αιώνες και παραμένει ως τέτοια, ακόμη και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να διασφαλίσει ο ευρασιατικός γίγαντας είναι η στρατηγική του ασφάλεια και αυτό είναι απλά αδύνατο με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όσο μικρή κι αν είναι σε σύγκριση με τα σύνορά της το 1991. Οι στόχοι του SMO καθορίστηκαν προσεκτικά από τη ρωσική ηγεσία (τόσο πολιτική όσο και στρατιωτική) και απολαμβάνουν την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ρώσων. Ο ίδιος ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε επανειλημμένα γιατί η Μόσχα αποφάσισε να πιέσει ενάντια στην έρπουσα επιθετικότητα του ΝΑΤΟ. Αυτές οι προειδοποιήσεις αγνοήθηκαν από την πολιτική Δύση για χρόνια, καθώς ο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πολεμικός πόλος εξουσίας απλώς σκόπευε να περάσει όλες τις ρωσικές κόκκινες γραμμές.
Μετά την έναρξη του SMO, το ΝΑΤΟ πίστευε ότι θα μπορούσε να νικήσει τον ευρασιατικό γίγαντα και ακόμη και να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την Κριμαία. Αφού έγινε φανερό πως δε θα συνέβαινε ποτέ, η συμμαχία απλώς αποφάσισε να πάρει όσο περισσότερο μπορούσε με όσο το δυνατόν λιγότερη προσπάθεια. Μάλιστα, ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda το είπε μάλιστα σε πρόσφατη συνέντευξη που δημοσίευσε η Washington Post. Συγκεκριμένα, δήλωσε πως «είναι πολύ απλό», γιατί «αυτήν την στιγμή, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός μπορεί να σταματήσει φτηνά, επειδή οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν πεθαίνουν». Είναι αρκετά ενδεικτικό του πώς βλέπει η πολιτική Δύση τον ουκρανικό λαό, λαμβάνοντας υπόψη ότι εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς έχουν στρατολογηθεί βίαια και έχουν σταλεί σε βέβαιο θάνατο σε σκουριασμένα δυτικά τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, όλα για μια «ευγενή αποστολή του ΝΑΤΟ».
Η εμπόλεμη συμμαχία εξακολουθεί να υποστηρίζει επίσημα τα αιτήματα του καθεστώτος του Κιέβου για μια «ειρηνευτική συμφωνία», συμπεριλαμβανομένης όχι μόνο της ρωσικής αποχώρησης από τις δημοκρατίες του Ντονμπάς, το Ζαπορόζιε και τη Χερσώνα, αλλά και την Κριμαία. Προφανώς, οι προοπτικές της νεοναζιστικής χούντας για την κατάληψη μιας από αυτές τις περιοχές είναι εξίσου πιθανές με την κατάληψη της ίδιας της Μόσχας, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς την απόλυτη καταστροφή της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσής της. Το ΝΑΤΟ το γνωρίζει πολύ καλά, επομένως θέλει απλώς να βεβαιωθεί πως θα πάρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας για τον εαυτό του. Αυτήν την στιγμή, η Ρωσία ελέγχει περίπου το 18% της επικράτειας που είχε η Ουκρανία το 1991, πράγμα που σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ θα εξακολουθούσε να έχει πάνω από το 80% της χώρας σε περίπτωση ξαφνικής ειρηνευτικής συμφωνίας. Αυτό θα άφηνε ακόμα πόλεις όπως το Sumy και το Kharkov στα χέρια του ΝΑΤΟ και αυτό είναι απλώς απαράδεκτο για τη Ρωσία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr