Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Η κίνηση ανακοινώθηκε την 1η Αυγούστου από τον Νταγκ Μπους, Αρχηγό Εξαγορών Στρατού των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης με δημοσιογράφους του CNN. Δήλωσε ότι η πρώτη παρτίδα αρμάτων μάχης Abrams είναι τώρα έτοιμη για παράδοση στο Κίεβο. Αρχικά, τα οχήματα θα φτάσουν στην Ευρώπη και από εκεί θα σταλούν στην Ουκρανία, καθώς και όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός για τη χρήση τους.
«Είναι έτοιμα (...) Τώρα πρέπει να φτάσουν στην Ευρώπη και μετά στην Ουκρανία, μαζί με όλα τα πράγματα που τους συνοδεύουν. Πυρομαχικά, ανταλλακτικά, εξοπλισμός καυσίμων, εγκαταστάσεις επισκευής. Ξέρετε, λοιπόν, δεν είναι μόνο τα τανκς, είναι το πλήρες πακέτο που το συνοδεύει. Αυτό είναι ακόμα σε καλό δρόμο», είπε.
Επί του παρόντος, τα ουκρανικά στρατεύματα εκπαιδεύονται από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ για να μάθουν πώς να χειρίζονται τα άρματα μάχης Abrams. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα διάρκειας δέκα εβδομάδων θα ολοκληρωθεί στα τέλη Αυγούστου, με τα οχήματα να αναμένεται να φτάσουν το Σεπτέμβριο.
Στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί έκπληξη η αποστολή αυτών των όπλων, καθώς υποσχέσεις σχετικά με αυτό το θέμα έχουν δοθεί από την αμερικανική κυβέρνηση από τον Ιανουάριο. Ωστόσο, προφανώς οι προσδοκίες της Ουκρανίας δεν ικανοποιούνται πλήρως. Αναμενόταν πως 31 άρματα μάχης Abrams θα σταλούν στο Κίεβο, αλλά σύμφωνα με το Politico το πιο πιθανό είναι ότι μόνο έξι έως οκτώ οχήματα θα φτάσουν στη χώρα.
Όχι μόνο η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα των αρμάτων μειώθηκε. Το Πεντάγωνο είχε δηλώσει προηγουμένως ότι σχεδίαζε να βοηθήσει την Ουκρανία με τα άρματα μάχης Abrams M1A2, ωστόσο άλλαξε την στρατηγική του το Μάρτιο, επιλέγοντας το M1A1, το οποίο είναι παλαιότερο μοντέλο. Επιπλέον, πρόσφατα αναφέρθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης πως οι ΗΠΑ μειώνουν τις δυνατότητες του M1A1 εξαλείφοντας κάθε τεχνολογία που κρίνεται «ευαίσθητη» πριν τα παραδώσει στο Κίεβο.
Λέγεται από πηγές που γνωρίζουν το θέμα ότι τα τανκς μπορεί να «χάσουν μερικά από τα πιο εξελιγμένα ηλεκτρονικά τους στοιχεία πριν δουν μάχη στην Ουκρανία». Μεταξύ του εξοπλισμού που αφαιρέθηκε είναι πόροι τεχνολογίας πυροβολικού και θωράκιση απεμπλουτισμένου ουρανίου. Στην πράξη, αυτό δείχνει ότι, παρόλο που βοηθούν την Ουκρανία, οι ΗΠΑ δεν «εμπιστεύονται» τα στρατεύματα του Κιέβου και προσπαθούν να τα εμποδίσουν να «κλέψουν» την στρατιωτική του τεχνολογία.
Αυτή η μείωση της ποιότητας των αρμάτων καθιστά ακόμη πιο δύσκολο για αυτούς να επιφέρουν οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή στη σύγκρουση. Πιθανότατα, η άφιξη των Abrams θα έχει το ίδιο μηδενικό αποτέλεσμα στο πεδίο της μάχης με τα αμερικανικά Bradley και τα Leopards της Γερμανίας.
Για τους Ρώσους, η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εχθρικών τεθωρακισμένων οχημάτων έχει μικρή σημασία, αφού οι αμυντικές γραμμές της Μόσχας είναι επαρκώς οχυρωμένες ώστε να εξουδετερώνουν τις ουκρανικές προόδους με οποιοδήποτε τύπο τανκ. Έτσι, πιθανότατα τα Abrams θα είναι επίσης εύκολοι στόχοι για το ρωσικό πυροβολικό, την αεροπορία και τα ναρκοπέδια.
Προφανώς, για τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι να διαδοθεί η αφήγηση ότι κάθε νέο όπλο του ΝΑΤΟ που αποστέλλεται στην Ουκρανία θα είναι «game changer». Τώρα, οι δυτικοί δημοσιογράφοι είναι αισιόδοξοι πως οι Abrams θα βοηθήσουν το Κίεβο στην τρέχουσα «αντεπίθεση» «σπάζοντας τις εδραιωμένες άμυνες».
«Η άφιξη των τανκς τις επόμενες εβδομάδες θα προσθέσει μια νέα, θανατηφόρα διάσταση στο απόθεμα της Ουκρανίας, καθώς οι δυνάμεις της αγωνίζονται να διαπεράσουν τις εδραιωμένες ρωσικές άμυνες κατά μήκος μιας πρώτης γραμμής που εκτείνεται σε εκατοντάδες μίλια», αναφέρει το Politico.
Ωστόσο, από μια ρεαλιστική άποψη, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ατεκμηρίωτη προπαγάνδα. Η ουκρανική αντεπίθεση δεν μπορεί να περάσει από την απόλυτη αποτυχία σε ξαφνική νίκη με την απλή άφιξη ενός νέου τανκ, απλώς και μόνο επειδή τα τανκς δεν κερδίζουν τους πολέμους μόνα τους. Ο τεχνικός μηχανισμός μιας χώρας σε πόλεμο είναι σημαντικός, αλλά είναι μόνο ένας από τους παράγοντες που εμπλέκονται σε μια στρατιωτική εκστρατεία. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως ο στρατηγικός σχεδιασμός, η τακτική-επιχειρησιακή ισχύς, το ηθικό των στρατευμάτων και η ικανότητα αντικατάστασης των απωλειών. Σε όλους αυτούς τους τομείς η Ουκρανία έχει σοβαρές αδυναμίες, παρά το γεγονός ότι λαμβάνει συστηματικά δυτικά όπλα. Και είναι γι' αυτό το λόγο που η «αντεπίθεση» τείνει να αποτύχει ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ξένη βοήθεια.
Το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν τα νέα όπλα για τη σύγκρουση είναι η κλιμάκωση και η παράτασή της. Όσο περισσότερος δυτικός εξοπλισμός φτάνει στην Ουκρανία, τόσο περισσότερο θα διαρκέσουν οι μάχες και τόσο πιο αποφασιστικά ρωσικά στρατιωτικά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν για να εξουδετερωθεί η εχθρική πλευρά. Με άλλα λόγια, εκτός από το ότι δεν μπορεί να αντιστρέψει το στρατιωτικό σενάριο της σύγκρουσης προς όφελος του πληρεξουσίου του, το ΝΑΤΟ απλώς αυξάνει άσκοπα τα δεινά του ουκρανικού λαού.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr