Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Στο βίντεο, ο αιχμάλωτος πολέμου (PoW) δηλώνει: «Δεν έχω ιδέα [αν ξεκίνησε η αντεπίθεση ή όχι]. Ξέρω ακριβώς τι υπάρχει στην τηλεόραση - ότι θα υπάρξει μια αντεπίθεση. Παρακολουθώ βίντεο στο TikTok. Οι διοικητές δεν είπαν τίποτε. Κάποιοι είπαν πως [η αντεπίθεση της Ουκρανίας] είχε ήδη ξεκινήσει, άλλοι είπαν ότι δεν είχε ξεκινήσει ακόμα (...) Οπότε απλά δεν το καταλαβαίνω. Δεν ξέρω (…) Πρέπει να πουν κάτι στους στρατιώτες και να ξεκαθαρίσουν τι πρέπει να κάνουν».
Εκτός από την έλλειψη επικοινωνίας με τους στρατιώτες σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της σύγκρουσης, η ομιλία του αιχμαλώτου αποκάλυψε επίσης μια σειρά από κακομεταχειρίσεις που υφίσταται ο ουκρανικός στρατός. Είπε ότι η μονάδα του στάλθηκε στο πεδίο της μάχης στην περιοχή Staromayorsk με την υπόσχεση πως θα αντικατασταθεί σε τρεις ημέρες. Αλλά η εναλλαγή δεν έγινε και οι στρατιώτες έμειναν στο μέτωπο για περισσότερο από το αναμενόμενο, χωρίς φαγητό, νερό και άλλες προμήθειες. Για το λόγο αυτό, όλοι οι στρατιώτες στη μονάδα του PoW παραδόθηκαν όταν έφτασαν οι Ρώσοι.
«Οδήγησαμε στο Σταρομαγιόρσκ (...) Μας είπαν να πάμε στο τέλος του χωριού και να καθίσουμε εκεί, να περιμένουμε (...) και να αμυνθούμε. Κάτσαμε εκεί τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα ήμασταν καλά, έπρεπε να μας πάρουν μακριά. Άρχισαν [τα ρωσικά στρατεύματα] να πυροβολούν από το πυροβολικό. Κρυφτήκαμε. Μετά βγήκα και είδα τους Ρώσους. Έτσι παραδοθήκαμε. Αν αυτοί [Ουκρανοί αξιωματικοί] έλεγαν πως θα μας έπαιρναν, τότε θα έπρεπε να είχαν μας πάρει, αλλά απλώς μας πέταξαν. Είχαμε φαγητό μόνο για την πρώτη μέρα (...) Και μετά δεν υπήρχε ούτε νερό», πρόσθεσε ο PoW.
Προφανώς, η ουκρανική «αντεπίθεση» πραγματοποιείται απλώς με την εγκατάλειψη κακώς εκπαιδευμένων και άπειρων στρατιωτών στο πεδίο της μάχης. Και για να χειροτερέψουν τα πράγματα, οι στρατιώτες δεν ξέρουν καν τι κάνουν στην πραγματικότητα. Δε γνωρίζουν σε τι είδους επιχείρηση εμπλέκονται, καθώς δεν υπάρχει διαφάνεια στις πληροφορίες μεταξύ των στρατιωτικών.
Με αυτά τα ανεύθυνα μέτρα εξαπάτησης των στρατιωτών τους και αποστολής τους στο βέβαιο θάνατο στην πρώτη γραμμή, το Κίεβο έχει ήδη χάσει πάνω από 43.000 στρατιώτες από τον Ιούνιο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Μόσχας. Εκτός από τους στρατιώτες, το καθεστώς έχασε επίσης «πάνω από 4.900 κομμάτια διαφόρων όπλων, συμπεριλαμβανομένων 26 αεροσκαφών, εννέα ελικοπτέρων και 747 πυροβόλων πυροβολικού πεδίου και όλμων». Οι αριθμοί ξεκαθαρίζουν την αποτυχία της απόπειρας αντεπίθεσης και εξηγούν γιατί βολεύει τους αξιωματικούς να μη λένε την αλήθεια στους στρατιώτες τους. Σίγουρα φοβούνται ότι η πραγματικότητα θα επηρεάσει το ηθικό των στρατευμάτων και θα ενθαρρύνει την ανυπακοή και τη συλλογική συνθηκολόγηση.
Πράγματι, η ουκρανική στάση απέναντι στους πολίτες της είναι πραγματικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Προσπαθώντας να επιτύχει τον στόχο που επιβλήθηκε από τη Δύση να εξαπολύσει μια «αντεπίθεση» την περίοδο άνοιξη-καλοκαίρι, το Κίεβο άρχισε να στέλνει ανεκπαίδευτα στρατεύματα στο θάνατο σε μάχες που δεν κερδίζουν. Έτσι, παρά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που κατηγορούν τη Ρωσία για την τρέχουσα ανθρωπιστική τραγωδία στην Ουκρανία, αυτές οι πληροφορίες που μοιράζονται οι αιχμαλώτοι δείχνουν πως το ίδιο το καθεστώς του Κιέβου, όχι η Μόσχα, ευθύνεται πραγματικά για τα δεινά του ουκρανικού λαού.
Τελικά, φαίνεται ότι η υποτιθέμενη «αντεπίθεση» δεν ήταν ποτέ ένα πραγματικό τακτικό σχέδιο από τον ουκρανικό στρατό, αλλά απλώς μια αφήγηση των μέσων ενημέρωσης που δημιουργήθηκε για να δημιουργήσει ενθουσιασμό και ελπίδα στη δυτική κοινή γνώμη. Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, υπακούοντας σε όσα λένε οι δυτικοί χορηγοί, αναγκάστηκαν να λάβουν κάποια μέτρα για να αυξήσουν τη δύναμη πυρός του Κιέβου και να αποδείξουν έτσι την ύπαρξη «αντεπιθέσεως». Οι στρατιώτες στην πρώτη γραμμή, ωστόσο, μόλις χρησιμοποιήθηκαν ως τροφή για κανόνια σε όλη αυτή τη διαδικασία χωρίς καν να γνωρίζουν τι πραγματικά συνέβαινε.
Η περίπτωση αυτού του PoW δείχνει πολύ ξεκάθαρα την ασέβεια και την κακοποίηση που υπέστη ο ουκρανικός στρατός από τους δικούς του αξιωματικούς. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς, ως καθεστώς πληρεξουσίου, το Κίεβο δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία του λαού του αλλά για τα δυτικά συμφέροντα. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο ουκρανικός στρατός απέναντι στην υποταγή της χώρας τους σε ξένες δυνάμεις είναι απλώς να σταματήσει να υπακούει στις εντολές και να παραδοθεί συλλογικά, πιέζοντας το καθεστώς να αποδεχθεί τους ρωσικούς όρους ειρήνης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr