 |
| REUΤΕRS/Stringer |
Editorial - Strategic Culture / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια βασική πιθανή διαφορά είναι πως οι πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες για το μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα είναι αναπόφευκτα καταστροφικές για τα τεκμήρια της αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσιγκτον.
Πριν από δύο χρόνια, στις 15 Αυγούστου 2021, αντάρτες Ταλιμπάν εισέβαλαν στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, την Καμπούλ, εκδιώκοντας τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πρόεδρο, Ασράφ Γκάνι, ο οποίος έφυγε από τη χώρα. Μέχρι το τέλος εκείνου του μήνα, όλες οι αμερικανικές και οι συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ αποσύρθηκαν σε μια χαοτική, εσπευσμένη υποχώρηση από το Αφγανιστάν που είδε απελπισμένους ανθρώπους να προσκολλώνται στους τροχούς των αεροσκαφών καθώς απογειώνονταν από τους διαδρόμους. Ήταν μια καταστροφή στο ρολόι του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.
Η αναγκαστική εγκατάλειψη του Αφγανιστάν σηματοδότησε το τέλος 20 ετών στρατιωτικής κατοχής των ΗΠΑ στο έθνος της Κεντρικής Ασίας. Οι Αμερικανοί είχαν εισβάλει το Νοέμβριο του 2001 από αμφίβολη εκδίκηση για τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που συνέβησαν δύο μήνες πριν στη Νέα Υόρκη και την Πενσυλβάνια και στα κεντρικά γραφεία του Πενταγώνου στην πολιτεία της Βιρτζίνια. Η επίσημη αφήγηση ζητιανεύει την πεποίθηση.
Σε κάθε περίπτωση, το στρατιωτικό τέλμα που δημιούργησε η Ουάσιγκτον στη συνέχεια στο Αφγανιστάν έγινε μάταιο και μη βιώσιμο. Ο Μπάιντεν τελικά έβγαλε το έθνος του από το χάος, αλλά δύσκολα του αξίζει έπαινος για τον τερματισμό ενός «ατέρμονου πολέμου».
Ο Μπάιντεν προσπάθησε να φτιάξει μια αρετή από μια ντροπή και ένα κολοσσιαίο εγκληματικό επεισόδιο. Αναμφισβήτητα, μόλις οι ΗΠΑ έφεραν τα στρατεύματά τους στην πατρίδα τους, και ο μιλιταρισμός της Ουάσιγκτον ήταν και πάλι σε αυτό, πυροδοτώντας τη σύγκρουση στην Ουκρανία και εντείνοντας την εχθρότητα τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Κίνα.
Οι Ταλιμπάν πολέμησαν τους Αμερικανούς και τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ σε αδιέξοδο παρά τις συντριπτικές πιθανότητες εναντίον τους. Το ισλαμιστικό κίνημα βρίσκεται στην εξουσία για δεύτερη φορά έχοντας προηγουμένως κυβερνήσει το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001, όταν οι Αμερικανοί εισέβαλαν υπό το κυνικό έμβλημα της «Επιχείρησης Διαρκής Ελευθερία». Πρέπει να το δώσετε στους Αμερικάνους και στους υπηρέτες των δυτικών μέσων ενημέρωσης επειδή έχουν απόλυτο θράσος στην οργουελική εξαπάτηση και αυταπάτη.
Η εγκατάλειψη του Αφγανιστάν θα πρέπει να είναι θέμα οξείας ντροπής για τους Αμερικανούς, καθώς και λόγος για τα δικαστήρια εγκλημάτων πολέμου για τη δίωξη του Μπάιντεν, των προκατόχων του και άλλων δυτικών ηγετών. Οι Αμερικανοί και τα σκυλιά τους από το ΝΑΤΟ πήγαν εκεί υποτίθεται για να «χτίσουν τη δημοκρατία» και να νικήσουν τους Ταλιμπάν τους οποίους κατηγόρησαν για συνενοχή στη θηριωδία της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτές οι κατηγορίες ήταν πάντα ασήμαντες, αν όχι παράλογες. Ο πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, όπως ο σύγχρονος που διεξήχθη στο Ιράκ (2003-2012), ο οποίος ήταν εξίσου καταστροφικός, αφορούσε πάντα την επιβεβαίωση της αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσιγκτον και την επιδίωξη των αντιλήψεων της «κυριαρχίας πλήρους φάσματος» έναντι των γεωπολιτικών αντιπάλων, της Ρωσίας και της Κίνας.
Είναι αξιοσημείωτο, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη, πως αυτή την εβδομάδα υπήρξε μικρή κάλυψη στα δυτικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με τη δεύτερη επέτειο της καταστροφής στο Αφγανιστάν. Η επαίσχυντη υποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων είναι εφάμιλλη με την απόσυρσή τους από τη Σαϊγκόν στο πρώην Νότιο Βιετνάμ το 1975 από τα χέρια Βιετναμέζων ανταρτών.
Η μικρή κάλυψη από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έτεινε να ρίξει την ευθύνη για τη φτώχεια και τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Περίπου 15,5 εκατομμύρια Αφγανοί ή σχεδόν το 40 τοις εκατό του πληθυσμού βρίσκονται σε τρομερή επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού. Ένας σημαντικός παράγοντας που προκαλεί την στέρηση είναι η κατάσχεση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσιακά στοιχεία της κεντρικής τράπεζας του Αφγανιστάν από την Ουάσιγκτον ως απάντηση στην εξαγορά των Ταλιμπάν. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει να αρνείται οποιαδήποτε παράδοση λόγω «ανησυχιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Το κραυγαλέο γεγονός – που παραλογικά αγνοήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – είναι πως ο αγώνας του Αφγανιστάν για ανάκαμψη είναι αποτέλεσμα της 20χρονης καταστροφής που προκάλεσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή.
Την ίδια φρικτή κληρονομιά πολέμου και στρατιωτικών μηχανορραφιών μπορεί να δει κανείς σε πολλά άλλα έθνη όπου η Ουάσιγκτον και οι δυτικοί συνεργοί της έχουν εισχωρήσει με το πρόσχημα της «οικοδόμησης δημοκρατίας»: Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη και Σομαλία, μεταξύ άλλων.
Επί του παρόντος, στο δυτικό αφρικανικό κράτος του Νίγηρα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι νεοαποικιοκρατικοί σύμμαχοί τους προετοιμάζουν μια στρατιωτική εισβολή για να ανατρέψουν ένα λαϊκό πραξικόπημα που έγινε εναντίον ενός προέδρου-μαριονέτα που υποστηρίζεται από τη Δύση τον περασμένο μήνα.
Η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ που υπηρετεί τον Αμερικανό αφέντη της δεν σταματά ποτέ από την καταστροφική της σύγκρουση με έθνη που θεωρείται ότι στοχοποιούνται για τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Πόσες περισσότερες αποδείξεις χρειάζονται για να καταδειχθεί το ΝΑΤΟ ως ιμπεριαλιστική τρομοκρατική οργάνωση;
Η Ουκρανία αντιμετωπίζει παρόμοια τραγική μοίρα. Η σύγκρουση των 18 μηνών είναι ένας πόλεμος αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας που υποκινήθηκε από την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς λακέδες της στο ΝΑΤΟ. Η σφαγή σε αυτή τη χώρα συνεχίζεται αμείωτη επειδή οι δυτικές δυνάμεις επιδιώκουν αμείλικτα την αντιρωσική τους ατζέντα, πληρωμένη με το αίμα των Ουκρανών και επιδοτούμενη από το δυτικό κοινό. Το τελευταίο έχει κουκουλωθεί από έναν αδιάκοπο καταιγισμό ψεμάτων και δόλιας πολεμικής προπαγάνδας από τα δουλοπρεπή δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία σκύβουν προς τα πίσω για να καλύψουν τη βδελυρή ναζιστική φύση του καθεστώτος του Κιέβου και να καταστείλουν κάθε ιστορικό πλαίσιο που οδήγησε στη σύγκρουση.
Με τον ίδιο τρόπο που το Αφγανιστάν και αμέτρητα άλλα έθνη εκτοξεύτηκαν τελικά από την Ουάσιγκτον όταν κουράζεται από τις μηχανορραφίες της λόγω αποτυχίας, η Ουκρανία θα πεταχτεί επίσης στην άκρη σαν λερωμένο κουρέλι. Οι Ουκρανοί θα αντέξουν για τις επόμενες δεκαετίες τη φρίκη και τις κακουχίες του πολέμου ως ένα αποτυχημένο κράτος που δημιουργήθηκε από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Το καθεστώς του Κιέβου υπό τον πρόεδρο-μαριονέτα Βλαντιμίρ Ζελένσκι έχει καταποντίσει την αχαλίνωτη διαφθορά με τον ίδιο τρόπο που έκανε το καθεστώς της Καμπούλ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ πριν το εκδιώξουν οι Ταλιμπάν.
Η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει έναντι των ανώτερων ρωσικών δυνάμεων. Το απεχθές καθεστώς του Κιέβου που έχει μολυνθεί από Ναζί θα καταρρεύσει μια μέρα κάτω από το δικό του βάρος της διαφθοράς και η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι υποτελείς της θα απομακρυνθούν για να εγκαταλείψουν την Ουκρανία σαν βρόμικο βόθρο, αν και θα εξάγουν τον φυσικό της πλούτο για πάντα μέσω αποπληρωμών χρέους και ιδιοκτησίας ξένου κεφαλαίου. Εκτός, φυσικά, αν οι Ουκρανοί ακολουθήσουν μια ριζικά διαφορετική πολιτική πορεία, ίσως επανενωθούν με τη Ρωσία όπως έκαναν η Κριμαία και οι περιοχές του Ντονμπάς.
Προς το παρόν, η Ουάσιγκτον και οι αυτοκρατορικοί εταίροι της συνεχίζουν την παρωδία των καυχήσεων για την υποστήριξή τους στην Ουκρανία για «όσο χρειαστεί». Αλλά αυτοί και τα προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης τους γνωρίζουν ότι το παιχνίδι είναι σε εξέλιξη καθώς η Ρωσία καταφέρνει να αντιμετωπίσει την ισχύ του στρατιωτικού μπλοκ των 31 μελών του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ έχει μοιραία εμπλακεί σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία με τρόπο που θα ανακάμψει πολύ πιο συνεπακόλουθα από τις προηγούμενες εγκληματικές του αποδράσεις στην Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Οι οικονομικές επιπτώσεις για την Ευρώπη ειδικότερα εκδηλώνονται ήδη με μια εκδίκηση της κρατικής δημοσιονομικής πίεσης, της οικονομικής δυσφορίας, των χρεοκοπιών και της δημόσιας κατάρρευσης. Τα προβλήματα της μαζικής μετανάστευσης από τους πολέμους του ΝΑΤΟ θα επιδεινωθούν επίσης αφόρητα.
Αλλά πιο μοιραία, ίσως, είναι ο τεράστιος πολιτικός αντίκτυπος της άθλιας αποτυχίας που περιμένει την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ όταν η πραγματικότητα της ήττας στην Ουκρανία γίνει αναπόφευκτη. Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης παραδέχονται ήδη την καταστροφή. Αυτή η καταστροφή θα ενισχυθεί με τον καιρό. Θα υπάρξουν πολύ τρίξιμο δοντιών και κατηγορίες για το φιάσκο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Οι επιπτώσεις μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ για το Αφγανιστάν ήταν απτές. Πάνω από την Ουκρανία, θα είναι εκρηκτικές για την εύθραυστη αίσθηση ενότητας και σκοπού του μπλοκ.
Εάν το Αφγανιστάν μπορεί να εκληφθεί ως καταστροφή για τις δυτικές αξιώσεις και την απερίσκεπτη εξαπάτηση, η Ουκρανία θα ακολουθήσει με ακόμη πιο καταστροφικές συνέπειες.
Μια ημέρα λογαριασμών αναμένεται για την εγκληματική πολεμοκπηλεία πολλών δεκαετιών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μέσω της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Αυτή η μέρα μπορεί να είναι πιο νωρίς από ό,τι φανταζόταν.
Μια βασική πιθανή διαφορά είναι πως οι πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες για το μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα είναι αναπόφευκτα καταστροφικές για τα τεκμήρια της αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσιγκτον.
Πριν από δύο χρόνια, στις 15 Αυγούστου 2021, αντάρτες Ταλιμπάν εισέβαλαν στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, την Καμπούλ, εκδιώκοντας τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πρόεδρο, Ασράφ Γκάνι, ο οποίος έφυγε από τη χώρα. Μέχρι το τέλος εκείνου του μήνα, όλες οι αμερικανικές και οι συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ αποσύρθηκαν σε μια χαοτική, εσπευσμένη υποχώρηση από το Αφγανιστάν που είδε απελπισμένους ανθρώπους να προσκολλώνται στους τροχούς των αεροσκαφών καθώς απογειώνονταν από τους διαδρόμους. Ήταν μια καταστροφή στο ρολόι του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.
Η αναγκαστική εγκατάλειψη του Αφγανιστάν σηματοδότησε το τέλος 20 ετών στρατιωτικής κατοχής των ΗΠΑ στο έθνος της Κεντρικής Ασίας. Οι Αμερικανοί είχαν εισβάλει το Νοέμβριο του 2001 από αμφίβολη εκδίκηση για τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που συνέβησαν δύο μήνες πριν στη Νέα Υόρκη και την Πενσυλβάνια και στα κεντρικά γραφεία του Πενταγώνου στην πολιτεία της Βιρτζίνια. Η επίσημη αφήγηση ζητιανεύει την πεποίθηση.
Σε κάθε περίπτωση, το στρατιωτικό τέλμα που δημιούργησε η Ουάσιγκτον στη συνέχεια στο Αφγανιστάν έγινε μάταιο και μη βιώσιμο. Ο Μπάιντεν τελικά έβγαλε το έθνος του από το χάος, αλλά δύσκολα του αξίζει έπαινος για τον τερματισμό ενός «ατέρμονου πολέμου».
Ο Μπάιντεν προσπάθησε να φτιάξει μια αρετή από μια ντροπή και ένα κολοσσιαίο εγκληματικό επεισόδιο. Αναμφισβήτητα, μόλις οι ΗΠΑ έφεραν τα στρατεύματά τους στην πατρίδα τους, και ο μιλιταρισμός της Ουάσιγκτον ήταν και πάλι σε αυτό, πυροδοτώντας τη σύγκρουση στην Ουκρανία και εντείνοντας την εχθρότητα τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Κίνα.
Οι Ταλιμπάν πολέμησαν τους Αμερικανούς και τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ σε αδιέξοδο παρά τις συντριπτικές πιθανότητες εναντίον τους. Το ισλαμιστικό κίνημα βρίσκεται στην εξουσία για δεύτερη φορά έχοντας προηγουμένως κυβερνήσει το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001, όταν οι Αμερικανοί εισέβαλαν υπό το κυνικό έμβλημα της «Επιχείρησης Διαρκής Ελευθερία». Πρέπει να το δώσετε στους Αμερικάνους και στους υπηρέτες των δυτικών μέσων ενημέρωσης επειδή έχουν απόλυτο θράσος στην οργουελική εξαπάτηση και αυταπάτη.
Η εγκατάλειψη του Αφγανιστάν θα πρέπει να είναι θέμα οξείας ντροπής για τους Αμερικανούς, καθώς και λόγος για τα δικαστήρια εγκλημάτων πολέμου για τη δίωξη του Μπάιντεν, των προκατόχων του και άλλων δυτικών ηγετών. Οι Αμερικανοί και τα σκυλιά τους από το ΝΑΤΟ πήγαν εκεί υποτίθεται για να «χτίσουν τη δημοκρατία» και να νικήσουν τους Ταλιμπάν τους οποίους κατηγόρησαν για συνενοχή στη θηριωδία της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτές οι κατηγορίες ήταν πάντα ασήμαντες, αν όχι παράλογες. Ο πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, όπως ο σύγχρονος που διεξήχθη στο Ιράκ (2003-2012), ο οποίος ήταν εξίσου καταστροφικός, αφορούσε πάντα την επιβεβαίωση της αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσιγκτον και την επιδίωξη των αντιλήψεων της «κυριαρχίας πλήρους φάσματος» έναντι των γεωπολιτικών αντιπάλων, της Ρωσίας και της Κίνας.
Είναι αξιοσημείωτο, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη, πως αυτή την εβδομάδα υπήρξε μικρή κάλυψη στα δυτικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με τη δεύτερη επέτειο της καταστροφής στο Αφγανιστάν. Η επαίσχυντη υποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων είναι εφάμιλλη με την απόσυρσή τους από τη Σαϊγκόν στο πρώην Νότιο Βιετνάμ το 1975 από τα χέρια Βιετναμέζων ανταρτών.
Η μικρή κάλυψη από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έτεινε να ρίξει την ευθύνη για τη φτώχεια και τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Περίπου 15,5 εκατομμύρια Αφγανοί ή σχεδόν το 40 τοις εκατό του πληθυσμού βρίσκονται σε τρομερή επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού. Ένας σημαντικός παράγοντας που προκαλεί την στέρηση είναι η κατάσχεση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσιακά στοιχεία της κεντρικής τράπεζας του Αφγανιστάν από την Ουάσιγκτον ως απάντηση στην εξαγορά των Ταλιμπάν. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει να αρνείται οποιαδήποτε παράδοση λόγω «ανησυχιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Το κραυγαλέο γεγονός – που παραλογικά αγνοήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – είναι πως ο αγώνας του Αφγανιστάν για ανάκαμψη είναι αποτέλεσμα της 20χρονης καταστροφής που προκάλεσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή.
Την ίδια φρικτή κληρονομιά πολέμου και στρατιωτικών μηχανορραφιών μπορεί να δει κανείς σε πολλά άλλα έθνη όπου η Ουάσιγκτον και οι δυτικοί συνεργοί της έχουν εισχωρήσει με το πρόσχημα της «οικοδόμησης δημοκρατίας»: Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη και Σομαλία, μεταξύ άλλων.
Επί του παρόντος, στο δυτικό αφρικανικό κράτος του Νίγηρα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι νεοαποικιοκρατικοί σύμμαχοί τους προετοιμάζουν μια στρατιωτική εισβολή για να ανατρέψουν ένα λαϊκό πραξικόπημα που έγινε εναντίον ενός προέδρου-μαριονέτα που υποστηρίζεται από τη Δύση τον περασμένο μήνα.
Η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ που υπηρετεί τον Αμερικανό αφέντη της δεν σταματά ποτέ από την καταστροφική της σύγκρουση με έθνη που θεωρείται ότι στοχοποιούνται για τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Πόσες περισσότερες αποδείξεις χρειάζονται για να καταδειχθεί το ΝΑΤΟ ως ιμπεριαλιστική τρομοκρατική οργάνωση;
Η Ουκρανία αντιμετωπίζει παρόμοια τραγική μοίρα. Η σύγκρουση των 18 μηνών είναι ένας πόλεμος αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας που υποκινήθηκε από την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς λακέδες της στο ΝΑΤΟ. Η σφαγή σε αυτή τη χώρα συνεχίζεται αμείωτη επειδή οι δυτικές δυνάμεις επιδιώκουν αμείλικτα την αντιρωσική τους ατζέντα, πληρωμένη με το αίμα των Ουκρανών και επιδοτούμενη από το δυτικό κοινό. Το τελευταίο έχει κουκουλωθεί από έναν αδιάκοπο καταιγισμό ψεμάτων και δόλιας πολεμικής προπαγάνδας από τα δουλοπρεπή δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία σκύβουν προς τα πίσω για να καλύψουν τη βδελυρή ναζιστική φύση του καθεστώτος του Κιέβου και να καταστείλουν κάθε ιστορικό πλαίσιο που οδήγησε στη σύγκρουση.
Με τον ίδιο τρόπο που το Αφγανιστάν και αμέτρητα άλλα έθνη εκτοξεύτηκαν τελικά από την Ουάσιγκτον όταν κουράζεται από τις μηχανορραφίες της λόγω αποτυχίας, η Ουκρανία θα πεταχτεί επίσης στην άκρη σαν λερωμένο κουρέλι. Οι Ουκρανοί θα αντέξουν για τις επόμενες δεκαετίες τη φρίκη και τις κακουχίες του πολέμου ως ένα αποτυχημένο κράτος που δημιουργήθηκε από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Το καθεστώς του Κιέβου υπό τον πρόεδρο-μαριονέτα Βλαντιμίρ Ζελένσκι έχει καταποντίσει την αχαλίνωτη διαφθορά με τον ίδιο τρόπο που έκανε το καθεστώς της Καμπούλ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ πριν το εκδιώξουν οι Ταλιμπάν.
Η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει έναντι των ανώτερων ρωσικών δυνάμεων. Το απεχθές καθεστώς του Κιέβου που έχει μολυνθεί από Ναζί θα καταρρεύσει μια μέρα κάτω από το δικό του βάρος της διαφθοράς και η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι υποτελείς της θα απομακρυνθούν για να εγκαταλείψουν την Ουκρανία σαν βρόμικο βόθρο, αν και θα εξάγουν τον φυσικό της πλούτο για πάντα μέσω αποπληρωμών χρέους και ιδιοκτησίας ξένου κεφαλαίου. Εκτός, φυσικά, αν οι Ουκρανοί ακολουθήσουν μια ριζικά διαφορετική πολιτική πορεία, ίσως επανενωθούν με τη Ρωσία όπως έκαναν η Κριμαία και οι περιοχές του Ντονμπάς.
Προς το παρόν, η Ουάσιγκτον και οι αυτοκρατορικοί εταίροι της συνεχίζουν την παρωδία των καυχήσεων για την υποστήριξή τους στην Ουκρανία για «όσο χρειαστεί». Αλλά αυτοί και τα προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης τους γνωρίζουν ότι το παιχνίδι είναι σε εξέλιξη καθώς η Ρωσία καταφέρνει να αντιμετωπίσει την ισχύ του στρατιωτικού μπλοκ των 31 μελών του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ έχει μοιραία εμπλακεί σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία με τρόπο που θα ανακάμψει πολύ πιο συνεπακόλουθα από τις προηγούμενες εγκληματικές του αποδράσεις στην Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Οι οικονομικές επιπτώσεις για την Ευρώπη ειδικότερα εκδηλώνονται ήδη με μια εκδίκηση της κρατικής δημοσιονομικής πίεσης, της οικονομικής δυσφορίας, των χρεοκοπιών και της δημόσιας κατάρρευσης. Τα προβλήματα της μαζικής μετανάστευσης από τους πολέμους του ΝΑΤΟ θα επιδεινωθούν επίσης αφόρητα.
Αλλά πιο μοιραία, ίσως, είναι ο τεράστιος πολιτικός αντίκτυπος της άθλιας αποτυχίας που περιμένει την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ όταν η πραγματικότητα της ήττας στην Ουκρανία γίνει αναπόφευκτη. Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης παραδέχονται ήδη την καταστροφή. Αυτή η καταστροφή θα ενισχυθεί με τον καιρό. Θα υπάρξουν πολύ τρίξιμο δοντιών και κατηγορίες για το φιάσκο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Οι επιπτώσεις μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ για το Αφγανιστάν ήταν απτές. Πάνω από την Ουκρανία, θα είναι εκρηκτικές για την εύθραυστη αίσθηση ενότητας και σκοπού του μπλοκ.
Εάν το Αφγανιστάν μπορεί να εκληφθεί ως καταστροφή για τις δυτικές αξιώσεις και την απερίσκεπτη εξαπάτηση, η Ουκρανία θα ακολουθήσει με ακόμη πιο καταστροφικές συνέπειες.
Μια ημέρα λογαριασμών αναμένεται για την εγκληματική πολεμοκπηλεία πολλών δεκαετιών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μέσω της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Αυτή η μέρα μπορεί να είναι πιο νωρίς από ό,τι φανταζόταν.