hellenicnavy.gr |
Δημήτρης Τσαϊλάς, υποναύαρχος ε.α.
Το σίγουρο είναι ότι οι απαιτήσεις του Ναυτικού λειτουργούν πάνω από το επίπεδο της τακτικής και του υλικού. Τα πλοία όπως και τα αεροσκάφη διαθέτουν περίπλοκα συστήματα. Η εκμάθηση του τρόπου λειτουργίας και συντήρησής τους απαιτεί χρόνο και κόστος μεγάλο. Η στρατηγική σκέψη είναι επίσης ένα κόστος που επιβάλλεται από τη ναυτική κουλτούρα, το οποίο μετακυλίεται στη γραφειοκρατική πολιτική ρουτίνα, και μάλιστα από την έντονα τεχνική φύση της επιχείρησης στη θάλασσα στην εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας.
Τι συμβαίνει με τη θαλάσσια στρατηγική; Είναι δίκαιο να ρωτάμε. Πριν από μερικά χρόνια οι Τούρκοι ανησυχούσαν για το αν είχαν ή την χρειάζονταν και πώς να την υλοποιήσουν. Σήμερα απαντάμε ναι, η Τουρκία έχει θαλάσσια στρατηγική.
Είναι μάλιστα εντυπωσιακό το γεγονός με το οποίο συνδυάζει όλα τα στοιχεία της θαλάσσιας ισχύος σε ένα ενιαίο, αιχμηρό πολιτικό όπλο. Οι εκτελεστές της στρατηγικής περιλαμβάνουν όχι μόνο το ναυτικό αλλά και την ακτοφυλακή και τις χερσαίες δυνάμεις. Οι εκτελεστές της είναι ναύτες, αεροπόροι, στρατιώτες, διπλωμάτες, διεθνείς οργανισμοί, ψαράδες, δημοσιογράφοι, και όποιοι άλλοι. Η ευρεία κατανόηση της θαλάσσιας στρατηγικής από την Τουρκία προκαλεί συγκέντρωση ενέργειας και προσπάθειας στη θάλασσα. Και αυτό γεννά έναν σκληρό ανταγωνιστή.
Έχει ο Ελληνισμός κάτι παρόμοιο ολοκληρωμένο; Η σύντομη απάντηση είναι: Όχι. Γι' αυτό οι ηγέτες του Πολεμικού Ναυτικού σκέφτονται να «ανανεώσουν» τη θαλάσσια στρατηγική μας τα τελευταία χρόνια. Ο Τρότσκι υποτίθεται ότι είπε χαριτολογώντας ότι μπορεί να μην ενδιαφέρεσαι για τον πόλεμο, αλλά ο πόλεμος ενδιαφέρεται για σένα. Ο ναυτικός κόσμος είναι ένας όλο και πιο ανταγωνιστικός, σκληρός κόσμος. Το ναυτικό μας σκέφτεται στρατηγικά για την επιστροφή του στην ιστορία - πριν μας προλάβει η ιστορία.