tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ρωσία κατήγγειλε τη συμφωνία για τα σιτηρά της Μαύρης Θάλασσας, που είχε ισχύ εδώ και χρόνια, αφήνοντας τον κόσμο σε αδιέξοδο. Αυτή η συμφωνία, που έγινε προσεκτικά από τα Ηνωμένα Έθνη και την Τουρκία, επέτρεψε την ασφαλή μεταφορά σιτηρών και λιπασμάτων από τα ουκρανικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα σε 45 χώρες. Αλλά δυστυχώς, οι διπλωματικές ανακαλύψεις φαίνεται να είναι βραχύβιες όταν ο πόλεμος της Μόσχας στην Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο.
Κατάρρευση της συμφωνίας σιτηρών της Μαύρης Θάλασσας
Καθώς ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας εκτυλίσσονταν, η Ευρώπη βρέθηκε σε στενό σημείο, εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία για βασικούς πόρους όπως σιτηρά και πετρέλαιο. Οι κυρώσεις πετούσαν πέρα δώθε σαν πύρινα βέλη, αφήνοντας την ήπειρο σε κατάσταση αβεβαιότητας. Η Μαύρη Θάλασσα, μια σημαντική πύλη για τα σιτηρά από τη Ρωσία στην Ευρώπη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη μεγάλη σκακιέρα της γεωπολιτικής.
Και τότε, η Ρωσία αποφάσισε να αναστείλει τη συμμετοχή της σε μια κρίσιμη συμφωνία εξαγωγής σιτηρών με την Ουκρανία. Ο φόβος ήταν μεγάλος για τις παγκόσμιες προμήθειες τροφίμων και η σπάνια διπλωματική επιτυχία εξαφανίστηκε σαν μίσχος σιτηρών το χειμώνα. Τα πλοία που κάποτε έπλεαν με ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα και στο Στενό του Βοσπόρου για να φτάσουν στις παγκόσμιες αγορές ήταν τώρα αντιμέτωπα με θυελλώδη νερά.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε στους δημοσιογράφους τη Δευτέρα πως η Ρωσία δε θα ανανεώσει τη συμφωνία αυτή την στιγμή λέγοντας ότι «έχει τερματιστεί». Το σύμφωνο είχε τερματιστεί και η θέση της Ουκρανίας στην παγκόσμια αγορά σιταριού, καλαμποκιού και κριθαριού ήταν πλέον αβέβαιη. Ο Ζελένσκι, με το βάρος του αγροτικού πλούτου της χώρας του στους ώμους του, αναζήτησε μια νέα διαδρομή για να διατηρήσει τη ροή των σιτηρών.
Επικίνδυνη προσφορά του Zelensky για να σωθούν οι εξαγωγές σιτηρών της Ουκρανίας
Και έτσι, μπήκε στον ποταμό Δούναβη - μια σανίδα σωτηρίας που εκτείνεται από τη Γερμανία και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ζελένσκι είδε δυνατότητες σε αυτό το υδάτινο μονοπάτι και αποφάσισε να βυθοκορήσει τον ποταμό, κάνοντάς τον αρκετά βαθύ και φαρδύ ώστε να περάσουν αρκετά πλοία με σιτηρά. Τολμηρή κίνηση, όντως!
Αλλά όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλη προσπάθεια, οι προκλήσεις προέκυψαν σαν βράχοι στην κοίτη ενός ποταμού. Η βυθοκόρηση, αν και χρήσιμη τεχνική, είχε τα αρνητικά της. Η οικολογική ισορροπία του Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO κατά μήκος του Δούναβη κινδύνευε και οι διεθνείς συνθήκες έτρεμαν στην σκέψη αυτή. Η στάθμη του νερού του ποταμού, ήδη κατά 40% χαμηλότερη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και της ξηρασίας, πρόσθεσε στα προβλήματα.
Η Ρουμανία, ανήσυχη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ύψωσε την αντίθεσή της. Οι φιλοδοξίες του Ζελένσκι αντιμετώπισαν ένα οδόφραγμα και η μοίρα του ποταμού κρεμόταν στην ισορροπία. Η πορεία προς τις εξαγωγές σιτηρών φαινόταν όλο και πιο γεμάτη δυσκολίες.
Τώρα η Ρωσία έχει αποχωρήσει από τη συμφωνία εξαγωγής σιτηρών της Μαύρης Θάλασσας κι ανακοίνωσε ότι όλα τα πλοία που κατευθύνονται προς τα ουκρανικά λιμάνια θα θεωρούνται πλέον στρατιωτικά σκάφη. Με τις συγκομιδές να πλησιάζουν, αυτό σημαίνει πως οι Ουκρανοί αγρότες δε θα μπορούν πλέον να βασίζονται στη διαδρομή που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά περίπου των μισών καλλιεργειών της περασμένης σεζόν.
Ακριβώς όπως ο στρατηγός Ιούλιος Καίσαρας διέσχισε τον Ρουβίκωνα στις 10 Ιανουαρίου 49 π.Χ., ξεκινώντας έναν εμφύλιο πόλεμο που οδήγησε στο τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, η απόφαση του Ζελένσκι να βυθοκορήσει τον ποταμό Δούναβη μοιάζει με τη δική του στιγμή Ρουβίκωνα. Κάνοντας αυτό το τολμηρό βήμα, έχει φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, διακινδυνεύοντας τις σχέσεις του με άλλες χώρες. Οι συνέπειες αυτής της κίνησης είναι αβέβαιες και οι εντάσεις μπορεί να κλιμακώνονται μέρα με τη μέρα.