ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ιταλία υποστηρίζει τις αντιρωσικές κυρώσεις της Δύσης και εξοπλίζει το Κίεβο εναντίον αυτής της χώρας, έτσι ώστε η Ρώμη να μην περιμένει να συμπεριφέρεται τόσο ανεξάρτητα σε ένα συγκριτικά λιγότερο σημαντικό θέμα από τον proxy πόλεμο του ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία. Αυτό δεν είναι για να υποβαθμίσει την καταστροφή που θα μπορούσε σύντομα να καταστρέψει τη Δυτική Αφρική εάν καταλήξει σε περιφερειακό πόλεμο, αλλά απλώς για να επισημάνει πως το προηγούμενο που έθεσε η συμμόρφωση της Ιταλίας με τις δυτικές απαιτήσεις έναντι της Ρωσίας θα σήμαινε ότι θα συμμορφωθεί και με την πολιτική για το Νίγηρα.
Αυτή η εξαίρεση εξηγείται από το γεγονός πως η Ιταλία είναι πολύ σοβαρή για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης στις ρίζες της, η οποία ήταν ο επίσημος λόγος πίσω από την απόφασή της να αναπτύξει λίγο λιγότερο από 500 στρατιώτες στο Νίγηρα πριν από μισή δεκαετία στα τέλη του 2017. Ενώ είναι δύσκολο να εκτιμηθεί εάν αυτή η δηλωμένη αποστολή ήταν επιτυχής, καθώς οι πληροφορίες σχετικά με αυτήν παρέμειναν ύποπτα σπάνιες από τότε, το πρόσχημα για την ανάπτυξη των στρατευμάτων της παραμένει σε ισχύ, όπως αποδεικνύεται από τη σχετική ρητορική που υιοθέτησε η τελευταία Πρωθυπουργός της.
Η Giorgia Meloni ανέβηκε στην εξουσία εν μέρει λόγω της υπόσχεσής της να περιορίσει δραστικά την παράνομη μετανάστευση στην Ιταλία, κάτι που θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει εάν ξεσπάσει ένας μεγάλος πόλεμος στη Δυτική Αφρική και θα έχει ως αποτέλεσμα έναν ανεξιχνίαστο αριθμό απελπισμένων ανθρώπων που φεύγουν από τη Μεσόγειο στη χώρα της ως πρόσφυγες. Θα ήταν ήδη αρκετά κακό εάν η Νιγηρία ηγηθεί σύντομα μιας εισβολής στον Νίγηρα, αλλά αυτό θα ήταν ακόμη χειρότερο εάν ο Γάλλος γείτονας της Ιταλίας συμμετείχε και έτσι έπαιξε ρόλο στην καταλύση μιας άλλης ανθρωπιστικής κρίσης.
Η Ιταλία μπορεί να μην είναι σε θέση να σταματήσει τις ΗΠΑ από τον εξαναγκασμό της Νιγηρίας να κάνει την προσφορά της ενάντια στα περιφερειακά στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας ως πληρεξούσια, αλλά η περιγραφή του Υπουργού Εξωτερικών της για πιθανή Δυτική συμμετοχή σε αυτή την επιχείρηση ως "νέο αποικισμό" θα μπορούσε να κάνει τη Γαλλία να σκεφτεί δύο φορές για τη συμμετοχή. Οι διμερείς σχέσεις υπέστησαν πρόσφατα ζημιές λόγω των διαφορών τους σχετικά με τους μετανάστες/πρόσφυγες, οπότε είναι πιθανό ο κορυφαίος διπλωμάτης του Μελόνι να έστελνε ένα μήνυμα στο Παρίσι μέσω των ισχυρών λόγων του για το θέμα αυτό.
Θα είχε υποστεί έντονη πίεση στο εσωτερικό μέτωπο εάν η Γαλλία ήταν υπεύθυνη για άλλη μια ανθρωπιστική κρίση που θα φτάσει στις ακτές της χώρας της, καθώς και η ανταπόκριση σε αυτό θα συνεπαγόταν σημαντικό κόστος που θα δαπανηθεί καλύτερα για κοινωνικοοικονομικές επενδύσεις εάν μπορούσε να αποφευχθεί ο πόλεμος. Αυτοί οι υπολογισμοί εξηγούν γιατί η κυβέρνησή της έσπασε τις γραμμές με τη Δύση σε αυτό το θέμα, δεδομένου ότι η πολιτική της καριέρα θα μπορούσε να απειληθεί εάν αυτή η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της χώρας της σκέφτονται επίσης εντυπωσιακά μπροστά μετριάζοντας τη ρητορική τους προκειμένου να αποφύγουν να προκαλέσουν τη χούντα να πιέσει τα στρατεύματά τους να φύγουν και έτσι να αποδυναμώσουν την ικανότητα της Ρώμης να παρακολουθεί τουλάχιστον αυτόν το διάδρομο μεταναστών/προσφύγων μέσω της ανάπτυξής τους στο Νίγηρα. Εξακολουθούν να αντιτίθενται στο πατριωτικό στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά το κάνουν με μετρημένο τρόπο που μειώνει τον κίνδυνο ανατροπής, ενώ εξακολουθούν τουλάχιστον να αποδίδουν επίσημα λόγια στη λεγόμενη "τάξη βάσει κανόνων".
Όσον αφορά το δεύτερο μέρος της πραγματιστικής απάντησης της Ιταλίας στα πρόσφατα γεγονότα, αυτό βασίζεται στα κίνητρα που μόλις περιγράφηκαν παραπάνω σχετικά με την ιδιοτελή ανάγκη να μην προκληθεί η χούντα. Η Ρώμη δεν υποδηλώνει ότι αυτή η αλλαγή καθεστώτος ήταν νόμιμη, αλλά επίσης δεν τροφοδοτεί την εκστρατεία πολέμου πληροφοριών που διεξάγεται από μερικούς όπως ο Πρέσβης του Μπαζούμ στην Αμερική, η οποία έχει ως στόχο να προετοιμάσει το δυτικό κοινό για πιθανή συμμετοχή του ΝΑΤΟ σε οποιαδήποτε πιθανή εισβολή στο Νίγηρα.
Αυτή η στάση δεν είχε καμία επιρροή στην αναμόρφωση των ιταλο-ρωσικών σχέσεων, δεδομένου πως καθοδηγείται αποκλειστικά από τα συμφέροντα της Ρώμης να διατηρήσει τη ρωσική στρατιωτική παρουσία στο Νίγηρα με σκοπό την παρακολούθηση του διαδρόμου μεταναστών/προσφύγων μέσω αυτής της χώρας. Αυτά τα εσωτερικά πολιτικά κίνητρα, τα οποία έχουν επίσης μια αναπόσπαστη διάσταση ασφάλειας και για αυτούς, είναι τόσο σημαντικά για την παρούσα ιταλική κυβέρνηση που οδήγησαν τον κορυφαίο διπλωμάτη της να απορρίψει δημοσίως ψεύτικες ειδήσεις σχετικά με τη συμμετοχή της Ρωσίας σε γεγονότα.
Αυτό που δείχνει αυτή η εικόνα είναι ότι είναι δυνατό για τα δυτικά κράτη να συμπεριφέρονται ανεξάρτητα από τους συνομηλίκους τους σε ορισμένα θέματα εάν απειλούνται ευαίσθητα εγχώρια συμφέροντα, είτε πρόκειται για μετανάστες/πρόσφυγες της Ιταλίας στη νιγηριανή κρίση είτε για γεωργικά συμφέροντα της Πολωνίας σχετικά με το θέμα της εισαγωγής ουκρανικών σιτηρών. Κάθε ένα από αυτά τα δύο παραδείγματα συνδέεται επίσης με τα πολιτικά συμφέροντα των ηγετών τους, γεγονός που κυνικά υποδηλώνει ότι θα ενεργούν με κυρίαρχο τρόπο μόνο σε αυτά τα προαναφερθέντα ευαίσθητα ζητήματα εάν εμπλέκονται τα συμφέροντά τους.
Ακόμα κι έτσι, είναι ακόμα ενδιαφέρον να τους παρατηρήσουμε να βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από τα DE facto νέα μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν είναι αδύνατο να συμβεί αυτό. Υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες που μόλις περιγράφηκαν, όπου τα ευαίσθητα εγχώρια συμφέροντα συγκλίνουν με τα πολιτικά ενός συγκεκριμένου Δυτικού ηγέτη, δεν μπορεί να αποκλειστεί πιο θα ενεργούν πιο ανεξάρτητα από τους συνομηλίκους τους. Αυτό έχει ήδη συμβεί δύο φορές μέχρι στιγμής σε εξίσου πολλές εβδομάδες, γεγονός που το καθιστά τεκμηριωμένο γεγονός και όχι κερδοσκοπία.