Μετά τη βάναυση επίθεση του Ισλαμικού Κράτους τον Αύγουστο του 2014 στην κοινότητα των Γιαζίντι στο βόρειο Ιράκ, εμφανίστηκε γρήγορα μια αφήγηση που κατηγορούσε τους Σουνίτες Άραβες του Σιντζάρ για την υποστήριξη της γενοκτονίας.
The Cradle's Iraq Correspondent / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, μια βαθύτερη εμβάθυνση σε αυτό το οδυνηρό επεισόδιο αποκαλύπτει μια πολύ πιο σκοτεινή πραγματικότητα - αυτή που εμπλέκει τον Ιρακινό Κούρδο πολιτικό Μασούντ Μπαρζανί και την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP) σε μια απαίσια συνεργασία με το ISIS.
Παιχνίδι ευθυνών για τη σφαγή των Γιαζίντι
Μία από τις σφαγές έλαβε χώρα στο μικρό χωριό Κότσο στις 15 Αυγούστου, όπου εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά έγιναν σκλάβοι και οι άνδρες τους εκτελέστηκαν. «Όλοι οι Άραβες γύρω μας ήταν εναντίον μας, με τους τρομοκράτες της Daesh [το αραβικό ακρωνύμιο του ISIS]», φέρεται να είπε ένας άνδρας επιζών, δείχνοντας με το δάχτυλο στους Σουνίτες Άραβες του Σιντζάρ.
Τον Αύγουστο του 2016, ο Γιαζίντι μέλος του ιρακινού κοινοβουλίου Vian Dakhil ισχυρίστηκε ότι περίπου 1.000 ξένοι μαχητές του ISIS εισέβαλαν στο Sinjar, «Αλλά δεκάδες χιλιάδες συνέρρεαν για να τους υποστηρίξουν. Αυτές οι δεκάδες χιλιάδες ήταν οι γείτονές μας».
Ωστόσο, αρκετοί Σουνίτες Άραβες από το Σιντζάρ μίλησαν με το The Cradle για να αμφισβητήσουν αυτήν την αφήγηση. Ισχυρίζονται πως δεν ήταν πρόθυμοι δήμιοι των Γεζίντι γειτόνων τους, με τους οποίους είχαν ζήσει ειρηνικά για γενιές.
Ως αγρότες της υπαίθρου και βοσκοί προβάτων, είχαν μικρή δύναμη να σταματήσουν τις σφαγές του ISIS. Μερικοί μεμονωμένοι Σουνίτες Άραβες εντάχθηκαν στο ISIS όταν η ομάδα εισέβαλε στο Sinjar, αλλά αυτός ήταν ένας σχετικά μικρός αριθμός και η ένταξη στο ISIS αντιτάχθηκε σε μεγάλο βαθμό από την αραβική κοινότητα, λένε. Όπως εξηγεί ένας από τους άνδρες:
«Η τρομοκρατία δεν αντιπροσωπεύει καμία φυλή, καμία ομάδα, αντιπροσωπεύουν τον εαυτό τους. Εάν ένα μέλος της οικογένειας γίνει τρομοκράτης ή μέλος του ISIS, αυτό δεν σημαίνει πως ο αδερφός του το αποδέχεται. Αλλά δεν μπορούσαν να αντισταθούν, διαφορετικά θα σκοτωνόντουσαν από άλλα μέλη του ISIS. Όλοι παραδόθηκαν κάτω από την απειλή των όπλων».
Στην πραγματικότητα, η λαβή του ISIS επεκτάθηκε και στο σουνιτικό αραβικό πληθυσμό στο Σιντζάρ και στη Μοσούλη, οδηγώντας στην εκτέλεση τοπικών στελεχών επιβολής του νόμου και ασφαλείας καθώς η τρομοκρατική ομάδα απέκτησε τον έλεγχο αυτών των περιοχών.
Ένας Σουνίτης Άραβας ενημερώνει το The Cradleπωςι το ISIS εκτέλεσε 19 άτομα από το χωριό του το 2014, συμπεριλαμβανομένων 11 μελών της οικογένειάς του.
Μια έκθεση της Αποστολής του ΟΗΕ στο Ιράκ (UNAMI) επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό ότι το ISIS στόχευε επίσης Σουνίτες Άραβες και τεκμηριώνει τις μαζικές εκτελέσεις Σουνιτών Αράβων πολιτών και στρατιωτών καθώς το ISIS κατέλαβε την εξουσία στη Μοσούλη και στο Τικρίτ. Ακόμη και εκείνοι που υποτίθεται πως «μετανόησαν» και ορκίστηκαν πίστη στο ISIS συχνά είχαν μια ζοφερή μοίρα, αντιμέτωποι με την εκτέλεση ανεξάρτητα.
«Ξέρουμε ότι μπορούσαν να μας δουν»
Οι Άραβες Σουνίτες άνδρες που μιλούν με το The Cradle ρωτούν πώς θα μπορούσαν ως άμαχοι να αντισταθούν στο ISIS στο Σιντζάρ όταν ο ιρακινός στρατός, οι Κούρδοι Πεσμεργκά και η αμερικανική αεροπορία δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν το ISIS να καταλάβει το Σιντζάρ και να σφαγιάσει τους Γιαζίντι κατοίκους του.
Οι άνδρες ισχυρίζονται ότι τα αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη F-16 πετούσαν στον ουρανό πάνω από το Κότσο καθώς έλαβε χώρα η σφαγή, αλλά δεν κατάφεραν να επέμβουν και να πραγματοποιήσουν αεροπορικές επιδρομές, παρόλο που οι μαχητές του ISIS οδηγούσαν σε συνοδεία νέων φορτηγών Toyota που ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα.
«Μπορούσαμε να δούμε τα μέλη του ISIS να σκοτώνουν τους Γιαζίντι και τα αεροπλάνα δεν έκαναν τίποτα», λέει ένας άνδρας στο The Cradle.
Αυτό επιβεβαίωσε η ερευνήτρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Naomi Kikoler, η οποία πήρε συνεντεύξεις από επιζώντες της σφαγής στο Kocho. Ένας επιζών της είπε πως «υπήρχαν αεροσκάφη στον αέρα. Ξέρουμε ότι μπορούσαν να μας δουν. Νομίζαμε πως θα μας σώσουν. Μπορούσα ακόμα να τους ακούσω μετά τον πυροβολισμό».
«Ακόμα κι αν με σφάξουν»
Παρά τους κινδύνους που αντιμετώπισαν και οι Σουνίτες Άραβες του Σιντζάρ από το ISIS, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου βοήθησαν τους Γεζίντι γείτονές τους να δραπετεύσουν μετά τη σφαγή του Κότσο. Ένα μέλος της τοπικής σουνιτικής αραβικής κοινότητας ενημερώνει το The Cradle :
«Όταν το ISIS σκότωσε τους Γιαζίντι στο Σιντζάρ, κανείς δεν μπορούσε να πάει να τους βοηθήσει. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ήμασταν απλά φοβισμένοι και στεναχωρημένοι για αυτούς. Κάποιοι ξέφυγαν μέσα στη νύχτα και τραυματίστηκαν και ήρθαν και τους βοηθήσαμε. Κάποιοι είχαν πυροβοληθεί. Τους δώσαμε επιδέσμους, νερό και φαγητό και τους πήγαμε στο βουνό για να τους βοηθήσουμε να ξεφύγουν».
Μια εξέχουσα προσωπικότητα των Γιαζίντι, ο Σεΐχης Ναγιέφ Τζάσο, αφηγήθηκε τις προσπάθειες του Άραβα Σουνίτη φίλου του, Αμπού Σααντί, ο οποίος ζούσε σε ένα παρακείμενο χωριό. Ο Σεΐχης Τζάσο εξήγησε σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό κανάλι Iraq 24 πώς ζήτησε από τον Αμπού Σααντί να βοηθήσει δύο επιζώντες της σφαγής να διαφύγουν στα βουνά. Σύμφωνα με τον Sheikh Jasso, ο Abu Saady απάντησε λέγοντας: «Θα προσπαθήσω. Ακόμα κι αν με σφάξουν τον ίδιο, πρέπει να το κάνω».
Ωστόσο, η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι Σουνίτες Άραβες του Σιντζάρ ήταν υπεύθυνοι για τη γενοκτονία του ISIS εξακολουθεί να παραμένει σε μεγάλο βαθμό αδιαμφισβήτητη, αν και είναι μια άποψη που διαδίδεται όχι από την ευρύτερη κοινότητα των Γιαζίντι, αλλά από τους πολιτικούς ελιγμούς του KDP υπό τον Μασούντ Μπαρζανί. Επιπλέον, έχουν προκύψει ισχυρισμοί πως το KDP πλήρωσε επιλεγμένους Γιαζίντι για να ενισχύσουν αυτούς τους ισχυρισμούς στα μέσα ενημέρωσης, ρίχνοντας την σκιά της ευθύνης στους Σουνίτες Άραβες.
Για παράδειγμα, ο βουλευτής Yazidi Vian Dakhil που κατηγόρησε τους Σουνίτες Άραβες από το Sinjar για τη γενοκτονία, είναι μέλος του KDP. Το κουρδικό πολιτικό κόμμα με επιρροή επιδιώκει συχνά να συλλάβει πολιτικούς από ιρακινές μειονότητες, ελπίζοντας να τους ελέγξει και να εξασφαλίσει ότι αυτές οι κοινότητες ενεργούν υπέρ των συμφερόντων του KDP.
Σουνίτες Άραβες ως αποδιοπομπαίοι τράγοι
Η μετατόπιση της ενοχής στους Σουνίτες Άραβες του Σιντζάρ χρησιμεύει ως υπολογισμένη εκτροπή από τους βασικούς ενόχους — δηλαδή, το KDP, του οποίου οι δυνάμεις Πεσμεργκά είχαν αναλάβει το επίσημο καθήκον να προστατεύσουν τους Γιαζίντι στο Σιντζάρ.
Στις 3 Αυγούστου 2014, οι Πεσμεργκά πρόδωσαν αυτή την εμπιστοσύνη εγκαταλείποντας ξαφνικά τις θέσεις τους τις πρώτες πρωινές ώρες, αφήνοντας τους Γιαζίντι ανυπεράσπιστους ενάντια στην επίθεση του ISIS. Αυτό επιβεβαίωσε η δημοσιογράφος Christine Van Den Toorn γράφοντας για το Daily Beast.
Η Van Den Toorn γράφει πως ένας τοπικός αξιωματούχος του KDP της είπε ότι «τα ανώτερα στελέχη του κόμματος είπαν στους εκπροσώπους να κρατούν τον κόσμο ήρεμο και πως εάν οι άνθρωποι στις περιοχές κάλυψης φύγουν, οι μισθοί τους θα μειώνονταν».
Κούρδοι αξιωματούχοι ασφαλείας κατάσχεσαν επίσης όπλα από χριστιανικές κοινότητες στην πεδιάδα της Νινευή, πριν εγκαταλείψουν αυτές τις κοινότητες καθώς το ISIS εισέβαλε χρησιμοποιώντας τακτικές παρόμοιες με αυτές στο Σιντζάρ.
Πείθοντας τους Γιαζίντι να παραμείνουν στο Σιντζάρ παρά την επικείμενη απειλή του ISIS, κατάσχοντας τα όπλα τους και στη συνέχεια εγκαταλείποντάς τους την τελευταία στιγμή χωρίς προειδοποίηση, το KDP του Μπαρζανί και οι Πεσμεργκά εξασφάλισαν ότι το ISIS θα μπορούσε να σφαγιάσει και να υποδουλώσει όσο το δυνατόν περισσότερους Γιαζίντι.
Η σκληρή πραγματικότητα ήταν πως χωρίς την παρέμβαση μαχητών από αντίπαλες κουρδικές φατρίες, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) και το συριακό παρακλάδι του, τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), οι φρικαλεότητες που διεξήγαγε το ISIS θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Οι μαχητές PKK και YPG που προέρχονταν από τη συνοριακή περιοχή Rabia με τη Συρία δημιούργησαν ασφαλείς διαδρόμους για τους Γιαζίντι για να διαφύγουν από το όρος Sinjar.
Ρητή συμφωνία
Αρκετοί Γιαζίντι που μίλησαν με το The Cradle είπαν ότι γνώριζαν πως οι Πεσμεργκά τους πρόδωσαν αποσυρόμενοι ξαφνικά, αλλά κανένας δεν είπε ότι καταλάβαινε το γιατί.
Αρκετές πηγές ισχυρίστηκαν πως ο Μασούντ Μπαρζανί έκανε συμφωνία με το ISIS και αυτός ήταν ο λόγος για την αποχώρηση των Πεσμεργκά.
Σύμφωνα με τον Γάλλο ακαδημαϊκό και ειδικό στο Ιράκ, Pierre-Jean Luizard, υπήρξε «μια ρητή συμφωνία» μεταξύ του Barzani και του ISIS, η οποία «στοχεύει να μοιραστεί μια σειρά εδαφών». Στο ISIS δόθηκε ο ρόλος «να δρομολογήσει τον ιρακινό στρατό, σε αντάλλαγμα για το οποίο οι Πεσμεργκά δε θα εμπόδιζαν το ISIS να εισέλθει στη Μοσούλη ή να καταλάβει το Τικρίτ.
Ο Τζεμίλ Μπάιικ, ανώτερο στέλεχος του PKK ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Μπαρζανί έστειλε το ανώτερο στέλεχος του KDP Αζάντ Μπαρβαρί για να συναντηθεί με σουνίτες πολιτικές προσωπικότητες και εκπροσώπους του ISIS στο Αμμάν της Ιορδανίας για να κάνουν σχέδια για την κατάληψη της Μοσούλης από το ISIS.
Όπως αναφέρει το The Cradle, ο εξέχων σουνίτης πολιτικός Atheel al-Nujaifi, τότε κυβερνήτης της επαρχίας Νινευή, «ο οποίος συνεργαζόταν με το ISIS και ενεργούσε ως τουρκικός πληρεξούσιος» έπαιξε βασικό ρόλο στη διευκόλυνση της πτώσης της Μοσούλης.
Η συμφωνία του Μπαρζανί με το ISIS προφανώς περιελάμβανε προμήθεια όπλων στη διαβόητη τρομοκρατική ομάδα. Σύμφωνα με αναφορές από τον Michael Rubin του American Enterprise Institute (AEI), αυτά τα όπλα περιελάμβαναν αντιαρματικούς πυραύλους Kornet, τους οποίους το ISIS χρησιμοποίησε για να καταστρέψει τα άρματα μάχης M1A1 Abrams σε μάχες κατά του ιρακινού στρατού.
Δημοσιογράφοι και μέλη του κοινοβουλίου της KRG επαλήθευσαν αργότερα πως ανώτεροι διοικητές των Πεσμεργκά είχαν εμπορευτεί όπλα με το ISIS και ότι κανένας από αυτούς δεν κατηγορήθηκε ποτέ.
Η «κουρδική Ιερουσαλήμ»
Η επιθυμία του Μπαρζανί να μοιραστεί εδάφη με το ISIS, παρά τις φρικαλεότητες που εκτυλίχθηκαν, τροφοδοτήθηκε από μια υπολογισμένη στρατηγική για να επεκτείνει την επιρροή του και να επιτύχει το μακροχρόνιο στόχο του να ιδρύσει ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
Στον πυρήνα της, η φιλοδοξία του Μπαρζανί επιδίωκε να εξασφαλίσει νέα εδάφη, να αποκτήσει πρόσβαση σε ανεκμετάλλευτα αποθέματα πετρελαίου, να συγκεντρώσει όπλα και διεθνή υποστήριξη για την υλοποίηση ενός κυρίαρχου κουρδικού κράτους. Η βασική ιδέα ήταν το ISIS να καταλάβει κυρίως σουνιτικά αραβικά εδάφη στο βόρειο Ιράκ, αναγκάζοντας μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού να φύγει και στη συνέχεια να ζητήσει από τους Κούρδους που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ να «απελευθερώσουν» αυτά τα εδάφη και να τα «κουρδικοποιήσουν».
Το Reuters επικαλέστηκε έναν αξιωματούχο της KRG που είπε: «Όλοι είναι ανήσυχοι, αλλά αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς. Το Ισλαμικό Κράτος μας έδωσε σε δύο εβδομάδες ό,τι δεν μπορούσε να μας δώσει ο Μαλίκι σε οκτώ χρόνια».
Καθώς το χάος που προκλήθηκε από το ISIS τύλιξε τη Μοσούλη και ο ιρακινός στρατός υποχώρησε, η ταχεία οδηγία του Μπαρζανί ήταν να κινητοποιήσει τις δυνάμεις των Πεσμεργκά για να καταλάβει την πλούσια σε πετρέλαιο πόλη Κιρκούκ - μια περιοχή γεωπολιτικής σημασίας που φιλοξενούσε επίσης αραβικούς και Τουρκομάνους πληθυσμούς. Αυτή η εδαφική κατάκτηση είχε συμβολική αξία παρόμοια με την «κουρδική Ιερουσαλήμ».
Η Ντενίζ Ναταλί του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας παρατήρησε ότι «το πιο εμφανές κέρδος των Κούρδων από την κατάληψη της Μοσούλης από το ISIS είναι εδαφικό, καθώς οι Κούρδοι είχαν επεκτείνει την επικράτειά τους κατά περίπου 40 τοις εκατό». Ο Ασσύριος συγγραφέας Μαξ Τζόζεφ το συνοψίζει καλά: «Αυτό είναι μια κατάκτηση που μεταμφιέζεται σε απελευθέρωση».
Ο δημοσιογράφος και ειδικός στις κουρδικές υποθέσεις Wladimir Van Wilgenburg εξήγησε με παρόμοιο τρόπο πως μετά την πτώση της Μοσούλης, «Οι Κούρδοι ελέγχουν πλέον τα περισσότερα από τα αμφισβητούμενα εδάφη… Τώρα έχουν σχεδόν τα εθνικά επιθυμητά σύνορά τους».
Ελέγχοντας το Κιρκούκ, ο Μπαρζανί κέρδισε όχι μόνο νέα εδάφη αλλά τεράστια νέα αποθέματα πετρελαίου τα οποία άρχισε αμέσως να εξάγει μέσω ενός νεόκτιστου αγωγού προς το τουρκικό λιμάνι της πόλης Τζεϊχάν.
Όπως αναφέρει το Forbes, η πλειονότητα αυτού του πετρελαίου πωλήθηκε στη συνέχεια στο Ισραήλ, παρά την έντονη αντίθεση του ιρακινού πρωθυπουργού Nuri al-Maliki. Η Jerusalem Post σημείωσε ότι μέχρι το 2015, το κουρδικό πετρέλαιο ήταν η πηγή του 77% των εισαγωγών πετρελαίου του Ισραήλ.
Κερδίζοντας παγκόσμια συμπάθεια
Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: γιατί ήταν απαραίτητη η επακόλουθη σφαγή των Γιαζίντι, λαμβάνοντας υπόψη την απόκτηση του εδάφους και των πόρων που αναζητούσε από τον Μπαρζανί μέσω της πτώσης της Μοσούλης;
Ένας Κούρδος επιχειρηματίας με δεσμούς με την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) εξηγεί στο The Cradle πως ο Μπαρζανί συνειδητοποίησε ότι η εκμετάλλευση της απειλής για τις θρησκευτικές μειονότητες ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργήσει συμπάθεια για τη δική του υπόθεση στη Δύση.
Δύο εβδομάδες μετά την πτώση της Μοσούλης στο ISIS, ο Μπαρζανί είπε στο BBC: "Ό,τι συνέβη πρόσφατα δείχνει πως είναι δικαίωμα του Κουρδιστάν να επιτύχει την ανεξαρτησία. Από εδώ και στο εξής, δεν θα κρύψουμεπωςι αυτός είναι ο στόχος μας. Το Ιράκ ουσιαστικά έχει διαιρεθεί τώρα".
Όμως ο στόχος του Μπαρζανί για ανεξαρτησία των Κούρδων είχε συγκεντρώσει ελάχιστη διεθνή υποστήριξη. Η πολιτική των ΗΠΑ που επίσημα υποστήριζε τη διατήρηση της ενότητας του Ιράκ και της ανεξαρτησίας των Κούρδων αντιτάχθηκε επίσης από τους βασικούς περιφερειακούς παράγοντες Ιράν και Τουρκία. Όπως ήταν αναμενόμενο, το μόνο κράτος που ήταν πρόθυμο να υποστηρίξει σθεναρά τον στόχο του Μπαρζανί ήταν το Ισραήλ.
Η πολιτική του οίκτου
Οι φρικαλεότητες κατά των Γιαζίντι έχουν προκαλέσει πρωτοφανή διεθνή συμπάθεια. Τα δεινά των Γιαζίντι που παρέμειναν παγιδευμένοι στο βουνό Sinjar υπό την απειλή από μαυροφορεμένους μαχητές του ISIS κυριάρχησε στον κύκλο των μέσων ενημέρωσης στο δυτικό Τύπο για πολλούς μήνες.
Ο Μπαρζανί εκμεταλλεύτηκε αποτελεσματικά τον φόβο του ISIS και τη διεθνή συμπάθεια για τους Γιαζίντι, πιέζοντας την υπόθεση ότι οι Κούρδοι χρειάζονταν άμεση βοήθεια για την απελευθέρωση αυτών των περιοχών, χωρισμένες από το χάος που μαστίζει το υπόλοιπο Ιράκ. Αυτό του επέτρεψε να εξασφαλίσει μια αξιόπιστη προμήθεια όπλων, ανεξάρτητα από την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη.
Ο Λευκός Οίκος άνοιξε έναν απευθείας αγωγό όπλων προς τους Πεσμεργκά του Μπαρζανί στις 11 Αυγούστου, καθώς η σφαγή των Γιαζίντι ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Η Washington Post ανέφερε πως αυτό έπρεπε να γίνει μέσω της CIA, επειδή ο αμερικανικός στρατός δεν είχε νομική εξουσιοδότηση να παρακάμψει τη Βαγδάτη και να στείλει όπλα απευθείας στους Κούρδους.
Όπως ανέφερε ο Guardian την ίδια μέρα:
«Η ιδέα του εξοπλισμού των Κούρδων αποτέλεσε αντικείμενο εβδομάδων εσωτερικής διαβούλευσης και επίσημης σιωπής από τους συμβούλους εξωτερικής πολιτικής του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Είναι ένα μοιραίο βήμα στην τρέχουσα κρίση του Ιράκ, που κινδυνεύει να διευκολύνει τη μακροπρόθεσμη διάλυση του Ιράκ».
Φιλοδοξίες προσάρτησης
Πάνω από ένα χρόνο αργότερα, μια ανησυχητική αποκάλυψη ήρθε στο φως καθώς ένας συνασπισμός δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένου του PKK, των Peshmerga και του συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ανακτά με επιτυχία την πόλη Sinjar. Τα απώτερα κίνητρα του Μπαρζανί να επιτρέψει να εκτυλιχθεί η σφαγή των Γιαζίντι έγιναν εκπληκτικά εμφανή καθώς προχώρησε στην προσάρτηση του Σιντζάρ, αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα κίνητρά του.
Σε μια χυδαία δήλωση, ο Μπαρζανί δήλωσε πως ο Σιντζάρ «ανήκει στο Κουρδιστάν από κάθε άποψη». Αυτή η διακήρυξη ακολούθησε μια προσπάθεια να ξαναγραφεί η ίδια η αφήγηση της γενοκτονίας των Γιαζίντι.
Ο Μπαρζανί προσπάθησε να αναδιατυπώσει το Σιντζάρ ως «σύμβολο της καταπίεσης του κουρδικού λαού», διαγράφοντας ουσιαστικά το γεγονός ότι η τραγωδία ήταν βασικά ένα από τα τεράστια δεινά που υπέστησαν οι Γιαζίντι, αποτελώντας υπαρξιακή απειλή για αυτήν την κουρδική θρησκευτική μειονότητα.
Στη συνέχεια συνέχισε κατηγορώντας τους Σουνίτες Άραβες γείτονες των Γιαζίντι στο Σιντζάρ για το έγκλημα που ο ίδιος ενορχήστρωσε:
«Εάν οι Άραβες στην περιοχή δεν έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά των αδελφών Γιαζίντι και δεν έχουν βοηθήσει τον ISIS, είναι αδέρφια μας και θα τους προστατεύσουμε, αλλά αν τα χέρια τους είναι κόκκινα από το αίμα των Κούρδων και των αδελφών Γιαζίντι, θα έχουν ίδια μοίρα».
Ο φόβος της ανταπόδοσης
Μιλώντας στο The Cradle, αρκετοί Γιαζίντι εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τον Μπαρζανί και το ρόλο των Πεσμεργκά στην προδοσία τους.
Ωστόσο, είπαν ότι η κοινότητα των Γιαζίντι φοβόταν να μιλήσει γι' αυτό ανοιχτά και στα μέσα ενημέρωσης, από φόβο ανταπόδοσης. Ακόμη και εννέα χρόνια αργότερα, λίγοι Γιαζίντι από το Σιντζάρ μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και οι περισσότεροι ζουν σε σκηνές σε καταυλισμούς προσφύγων στην περιοχή του Κουρδιστάν που κυβερνάται από το KDP του Μπαρζανί.
Επειδή οι περισσότεροι Γιαζίντι συνεχίζουν να ζουν κάτω από την ίδια πολιτική σφαίρα που ενορχήστρωσε τη σφαγή και την υποδούλωση τους, ζουν με διαρκή φόβο μήπως γίνει σύντομα μια άλλη γενοκτονία, παρόλο που το ISIS έχει σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι πλήρως, ηττηθεί.